Om te beginnen wisten we niet waarmee te bginnen!!We keken bescheiden in het rond en zagen algauw the place of starting.Er stonden heel wat toeschouwers rond het terrein,zo vaak hadden wij daar ook gestaan.dat moesten we er zeker bijnemen.Bovendien het leek ons toch kinderspel! Mijn v rienden begonnen en mijn man sloeg van de eerste maal volkomen raak recht in het holletje. Toen was het mijn beurt.Ik zette me een beetje in de houding,legde het balletje( alsof) met kennis van zaken zodat het regelrecht in het gaatje moest terecht komen , sloot de ogen,en mepte. Het balletje bleef onaangeroerd liggen waar het lag in een late zonnevlek ,en al m'n vrienden begonnen in koor te gieren!! Dat mocht zeker geen tweede maal gebeuren mijn imago kwam sterk in het gedrang! Toen iedereen weer schitterend gegolfd had kreeg ik 'n tweede kans. Ditmaal met open ogen zette ik me weerom in de vereiste houding en mikte er op los Haast met ontroering hebben de omstaanders en vrienden mijn balletje nagekenen,wijl het in de blauwe lucht verdween,en waaruit het niet meer is weergekeerd We hebben het niet meer kunnen terug vinden!! Als ik nu nog langsheen een golfterreintje kom is het eerder met afgewend hoofd....en donkere gepeinsen! slot.
Sinds die terreintjes als paddestoelen uit de grond zijn gerezen,heb ik er steeds naar verlangd te weten hoe dat eigenlijk in mekaar zat. Heel aandachtig observeerde ik het spel nog eerst eens goed vanuit het terrasbalcon en trachtte zo in de nodige stemming te komen.Stemming die nodig is om het er glansrijk af te brengen(van de éérste keer !!)Ik ging proberen te tonen wat ik zoal kon! Links van mij genoot ik van de vele liefelijke fonteintjes die zo trouw hun werk deden,naar omhoog,naar omlaag. Achter mij weergalmde de spetterde tonen van een plaatselijke harmonie en het zonnetje bedeelde ons met haar late septemberstralen.Kortom de nodige ambiance om aan een partijtje minigolf te beginnen We betaalden en kregen ticketjes,'n balletje 'n stickje,een potloodje ,'n plankje met en elastiekje en het onmisbare puntenbriefje........ Wordt vervolgd
Na de dagtaak stapte ik dwars door het park,de hond trouw naast mij aan. Er hing een prettige geur in de lucht,'n preludium van de lente.'n Zware eik lag midden over de weg,door de voorbije orkaan neergeveld;spelende kinderen sprongen erop en erover. Nabij het bruggetje verwijlde een paartje,innig ineengestrengeld;zonder passie,alleen zeer innig.. Haast op de tenen stapte ik er langs,zij streelden elkaar over de haren,haast met devotie. Mij dunkt dat de hond mee op z'n teentjes liep...... In de verte zagen we een amazone,haar paard draafde vinnig doorheen de kale bomen,waardoor de avondzon nog scheen. Het paartje zoende verder.In een boog liepen we er omheen,terug naar de wagen. Terwijl dacht ik met enige ontroering:hier is iets schoons aan de gang.
