Misschien heeft eenieder van ons al eens zo'n klein, heel klein mirakeltje ervaren?Men kan daar ook 'n andere benaming aan geven.Bijvoorbeeld:"hoe is dat nu mogelijk,of " dat is nu écht toeval"of hoe kan dat nu "?enz.enz. Wel mijn mirakeltje (van daarjuist!!)ging over het volgende;Enkele dagen terug ontvangen wij een mededeling vanuit de Parochie dat er een soort Missiefeest was voor de broederparochie Brody met een eetmaal aan verbonden en diverse filmen voor 17 p/pEn dit op 19 april e.k..Later dan 5 april kon men niet meer inschrijven.Ik was 2 dagen te laat,want de poetsvrouw had het gele papier reeds bij het oude gemoffeld.Mijn oog was er toevallig op gevallen! Ik rekende op diplomatische invallen en wilde nog een E.mailtje wagen,men kon nooit weten dat er nog twee toegelaten werden.JUIST op het moment,dat ik één vinger op het toetsbord zette weerklonk de telefoon! Eén van onze neven inviteerde ons op het grote verjaardagsfeest van zijn moeder die 8O jaar wordt en dat plaats heeft op .......19 april e.k.Die moeder is ook een zus van mij,en die neef wil met mij een muzikaal intermezzo op dit feest geven,waarvan ik de partituur nog moet instuderen.(zei hij) Dus heb ik mijn E.mail aan de parochie ,met al de schoon woorden die ik klaar had(!)opgedoekt.'t Zou belachelijk geweest zijn ,nadien alles weer te moeten afmelden.Zie voor mij is dat nu overgekomen als 'n klein,héél klein mirakeltje!.Mij man,de lieverd ,glimlacht en laat mij blij zijn. En wat denkt mijn lezer?(naif schaap???) slot
Bijvoorbeeld het type dat absoluut iets van je wil los krijgen met de belofte van" ik vertel dat niet verder ,gekent mij nu toch!!"daar moet men mee oppassen en daar ben ik toch 'n paar keer ingetrapt!!Dom,natuurlijk maar als je zelf recht voor de raap bent dan tuimel je daar makkelijker in.Enfin. Dan het type dat je gebruikt vooral omdat je een wagen hebt......ze hebben een uitnodiging gekregen voor bv.'n tentoonstelling l2 km.verder en vragen of je soms eens graag meegaat!!!In andere woorden" zou je voor mij eens willen rijden want ik vind 'n taxi te duur!!!"(zij zelf hebben geen auto,versta je?) dat kan je moeilijk 'n vriendin noemen,vind ik. Het derde type zijn diegenen die jou steeds vriendelijk benaderen maar achter je rug je een kleedje passen,dat vind ik repugnant.Dat moeten ze mij maar één keer "lappen"(=Antwerps!) en dan laat ik die vallen gelijk een steen. En dan heb je nog de introverten,die komen op bezoek, stellen je wat vragen en zitten te luisteren en te smullen .En jij maar vertellen en oppassen dat je niet té veel "tettert"want wanneer die inzichzelfgekeerde buiten gaat heeft die hoegenaamd niets verteld en voel je je achteraf 'n beetje beet genomen!! Alsof je hen niet de kans hebt gegeven aan het woord te komen. Daar ga ik mij in't vervolg speciaal voor hoeden. Het is toch echt waar ,men is nooit te oud om bij te leren. Vinden mijn lieve lezers dat ik te streng ben?of dat ik overdreven heb? Zeg het mij dan aub.dan kan ik daar ook weer uit distileren........
