Tijdens de middagpauze werd er uitvoerig en blufferig getaterd over hun lieven en dat zij alle drie een i.Pod hadden en een i.Tune en een LCD T.V.!! Het liefst kweekten zij over hun Jacuzzi,dat was toch zo prettig.Zij vermoedden zeer sterk,dat Jw.Trezebees daar geen fluit van begreep n och kende en dat zij daarom in haar eentje zat te lezen. Maar.......Irma werd ziek wellicht door opgelegde zelfbeheersing en verdraagzaamheid.De dokter schreef haar een rustverlof van 14 dagen voor,wat zij dankbaar aanvaardde en uitvoerde. Toen zij nadien terug in haar bureelzetel zat en met zichtbare onverschilligheid verwelkomd werd verlangde zij voor het eerst in haar beroepsleven naar haar pensioen.Wat was zij hier vroeger toch gelukkig geweest ,alleen, ongestoord en vol arbeidsvreugde! Die jonge mensen hadden er geen benul van wat zij haar aandeden,en ze hadden toch zoveel zgz zelfzekerheid en praat!! Irma is met vervroegd pensioen gegaan,zij kreeg van de directie een spikpsplinter nieuwe T.V.als afscheidsgeschenk en wéér veel bloemen,en bedankingstoespraken. Nu kon zij eindelijk verder rustig leven zonder pesterijen, door mensen die zoveel (ten opzichte van haar) achter stonden qua ontwikkeling en vorming. Jammer die huidige toestanden van generatieverschil.Vroeger bestond dat ook,maar in veel mindere maten.Wellicht is de modetrend en de consumptiedrang daar mede oorzaak van?Wat denkt U?
Irma was daar natuurlijk niet gelukkig mee,zij voelde de geest van de nieuwe generatie op haar afkomen.Zij was veel te zachtaardig om daar krachtdadig tegen in te gaan.Wél liet zij haar afkeuring voorzichtig blijken. Moest zij méér haar op haar tanden gehad hebben ze zou hen gemakkelijk een poepje hebben kunnen laten ruiken,maar ze zocht soelaas in haar noeste werkstijl. De kleine clan kreeg dus de bovenhand;er kwam een radiootje,niet te luid(dat moest er nog aan makeren)maar toch flink storend voor iemand die reeds 25 jaar gewoon was in stilte geconsentreerd te werken.Er werd gerookt ,stikum om te beginnen daarna flagranter.Met zachte stem vroeg Irma ditalles te willen modereren,wat niet aansloeg.Ze wilde er de directie niet,of nog niet bij betrekken,wellicht zou dit de sfeer achteraf nog meer verpesten. Toen volgden de plagerijen;één van hen verborg de handtas van Irma,zodat zoeken veel tijd en spanning meebracht!Of men verborghaar schrijfgrief,zodat ze niet onmiddellijk aan haar werk kon beginnen.Allemaal zogezegd kleine plagerijtjes die heel zenuwslopend overkwamen en stresserend werkte. Persoonlijk ontmoete ik Irma soms op dezelfde autobus en dan vertelde ze mij wat op haar hart lag en dat haar arbeidsvreugde helemaal verdwenen was. Ook met haar oudmodische kleding werd stikum de draak gestoken.Zij droeg inderdaad platte stapschoenen,een ietwat antiek hoedje en haar jas was op een maat die altijd kon gedragen worden.Ditalles uiterst netjes verzorgd en afgeborsteld. Van de koffie madame vernam ze dat ze haar juffrouw trezebees noemde.
Uiterlijk zag ze er inderdaad een trezebees van een zeker kaliber uit.Maar ze was zeer verstandig en toegewijd en vooral uiterst betrouwbaar Van opleidig was zij directie secretaresse ,viertalig en organiseren was één van haar talenten.Dat wisten haar bazen ook,daarom genoot zij alle vertrouwen. Op veertjes liep zij ' s morgens naar haar werk,ze deed het zo graag en wist dat men zeer tevreden over haar was.Nogmaals organisatorisch was zij een krak. Dat hield zij zo 25 jaar vol en werd dan grandioos gevierd met veel wijn- en likeurflessen en bloemen.Mede door haar had de zaak van wijnen en likeuren uitbreiding genomen(in-en uitvoer met bekende naam) En daarom ging zij een hulpje bijkrijgen! Dat hulpje werd zorgvuldig uitgetest en kreeg een plaatsje in het persoonlijk bureel van Irma,onze secretaresse in kwestie. Aanvankelijk was het kind zeer onderdanig en lief en betrekkelijk bekwaam.Natuurlijk werd zij ingewijd en opgeleid door Irma. Zij deed al wat haar voorgedaan en gevraagd werd,was zorgzaam en stipt op tijd .Ook haar vestimentair voorkomen was prima. Toen kwam er nog een hulpje bij,zo eentje om de gewone telefoontjes op te nemen,die bleek al wat astranter......... De poetsvrouw werd gepromoveerd tot " koffiemadame"(en poetsen moest ze ook nog blijven doen zodat ze overal haar neus kon insteken) En zo stilaan werd er een kleine "clan" gevormd ..............
