'sAvonds hebben onze ouders ons toelichting gegeven,het was niet de savooi,maar de ooivaar..........! Voor een prikje verkocht Joke de lekkere verse eitjes die we zelf uit de warme nest mochten kiezen,maar de rauwe melk die zij steeds zo gul voor ons uitschonk lustten we niet;ze smaakte, vonden wij, naar de koestal. En toen was er die kleine emotie:mijn zusje kon amper stevig lopen toen ze er alleen uitmuisde en wij het te laat bemerkt hadden om een bijna ongeluk te vermijden. Naast ons verlofdomeintje liep een beek die enkel met de buitenwereld verbonden was door een brede plank.Daarover liep zij en waggelde beslist naar Joke toe om er aan Mirza een pootje te geven. Twee dagen later was de plank hervormd in een volwaardig bruggetje met het nodige beschermend vlechtwerk aan beide zijden Nu,vijftig jaren later staat het kleine boerderijtje er nog steeds maar onbewoond , ietwat scheef gezakt en verlaten. De gezusterkens zijn verhuisd,zij zitten nu naast elkaar uit de rusten in die verre wijde hoge hemel en lachen om ons druk doen en heen en weer geren om toch maar op te vallen,te presteren en belangrijk te zijn.......... slot
