Weliswaar had zuster Tecla een idee,maar dat moest ze eerst met Moeder Overste bespreken en of ze daar wel de toelating voor kreeg.?Dat viel best mee ,ze mocht haar plannetje uitwerken. Ze haastte zich ongelooflijk snel,zoveel haar beentjes dat nog toelieten, naar haar consores Prudence en riep haar al bijna van ver"Zuster Prudence we mogen een noveen gaan doen voor het grotje van onze tuin,na ons avondgebed." Iedereen weet dat een noveen negen dagen duurt dus hadden zij de tijd om hun bede, om nieuwe wol,af te smeken. Allicht kwam er weer een medelijdende dame opdagen met een volle doos wolgaren voor de arme kindjes van overal Het waren nog zachte winterdagen maar het schemerde reeds heel vroeg,de dagen gingen amper open en toe. De twee brave zustertjes waren zo sterk gemotiveerd dat zij zelfs van die schemer geen last hadden. Opeens ,het was nog maar de vierde dag, zaten zij weer te "novenen" toen zuster Tecla meende een draad voor haar op de grond te zien liggen.Zij boog zich voorzichtig naar voor want ze wilde voor geen, geld zuster Prudence storen in hare comtemplatie,en greep naar de wolle draad.Voorzichtig trok ze eens aan het bijna wonder,en ja de draad werd steeds langer en langer.Zuster Tecla begon te winden en toen ze reeds ongeveer een biljartbol in haar hand had,kon ze niet langer zwijgen. "Zuster Prudence,....Prudence, kijk toch eens! We zijn reeds verhoord,kijk nu toch eens naar beneden. Dat deed Prudence en liet een kreet een veel te luide kreet na het avondgebed! Tecla,Tecla stop toch met winden,je hebt reeds méér dan de helft van mijn onderkleed uitgetrokken...............
