Zo vinnig en trouw!We konden haar niet genoeg loven en prijzen!Ze had een tafelmodel met een vriesvakje dat ons aanvankelijk ruim voldoende leek en zelfs sympathiek.Ze hield alles flink bevroren en dat was wat wij wensten. Méér moest dat niet zijn. Maar na tien jaren verhuisden wij naar ons nieuw huis en durfden wij soms te zeuren vanwege het zo kleine vriesvak en de toenemende lekkere ingevroren gerechten,die wij dan meestal moesten derven. Vrienden zeiden" zet ze toch buiten en koop een grotere"maar dat konden wij werkelijk niet over ons hart krijgen.Trouw vraagt eerbied! Ze bleef staan en deed behoorlijk verder.Wél begon ze méér te brommen vooral wanneer ze moest ontvriezen.Daardoor vroeg ze ook vaker een totale schoonmaakbeurt, die ze dan ook kreeg. Toch wisten we dat er 'n donderwolk boven ons hoofd hing,ze had haar jaren dienst geleverd.We bleven afwachten....... En ja,op een zekere morgen had zij stilletjes de geest gegeven na 38 jaar hard en trouw te hebben gewerkt. Er werd natuurlijk een nieuwe aangekocht (wie kan nog zonder?)en geplaatst en onze goede oude getrouwe werd afgevoerd naar het ijskastkerkhof.Het deed ons toch iets. Vanzelfsprekend is de nieuwe het van het.We zijn er blij mee en door de twee grote diepvriesbakken onderaan worden wij nu verwend. Kom ik ' s anderendaags toch niet tot de ontdekking dat we het afgesloten vakje in de deur van onze "oude"niet geopend en dus niet geledigd hebben! Er zit nog menig nuttig gerief in.Wat nu?Zou dat nu allemaal op het kerkhof liggen? We zullen eens telefoneren naar de verkopers,'t zijn lieve mensen.Misschien is er toch nog een oplossing....... Het afscheid moet dan toch moeilijker geweest zijn dan we gedacht hadden! Wellicht vandaar! slot
