|
Helblauwe lucht,rustige zee,in de verte hier en daar een statig schip,geluiden van spelende kinderen en volwassenen die luieren in hun stradstoel.Het strand en zeeleven gaat zijn gewone gang.
Rond 11u.gingen wij ,bij mooi weer, iedere dag zwemmen,woopie het water in!!Heerlijke sportieve bezigheid ,en zo relaxerend!
Ja,dat dacht u,ik trouwens ook!
Ditmaal zwommen wij in de namiddag,zo'n tiental meter weg van de branding (de zee trok af) voelde ik mij als het ware gegrepen in mijn middel en rond mijn benen.Ik stond recht en praatte uitgelaten met mijn man.Plots voelde ik duidelijk dat deze zeegreep ernstig werd,ik kon er me niet meer van losmaken.Mijn man stond amper een meter van mij verwijderd en had moeite zich te reliseren,dat ik in nesten zat.Toch was dat zo :."schat,zei ik ik kan hier niet meer uit ik zit in een kolk!Dadelijk gaf m'n echtgenoot mij een hand maar dat hielp geen steek.Die draaikolk deed onder water zijn verachterlijk werk..............
Ik wrong en trok maar die akelige toestand hield me in zijn bangelijke
greep.Men moet het zelf echt eerst meemaken om het te kunnen "empathiseren"!! En ik werd er zo moe van en ook 'n beetje wanhopig..........
Ik bleef maar naar de branding kijken en tegenwerken.Geen mens die
bemerkte dat ik mezelf nog wat levensvreugde wilde gunnen!
In het water is mijn man geen held,dat had u al begrepen,bovendien mocht hij niet te dicht komen of hij kreeg van hetzelfde laken een broek.
Plots voelde ik 'n lichte opening in de kolk,zo'n soort klein tunneltje,ik
sleurde en trok en lag zowaar ineens op het droge als een ademloze vis.
Mijn krachten waren zodanig uitgeput alsof ik te voet zojuist van Scherpenheuvel was aangekomen...........
Wordt vervolgd
10-10-2007, 16:41
Geschreven door Jibé
 Reageren (0)
|
