|
Ze zei dus (in het frans want dat was de voertaal) zet je op je knieen met je armen in de lucht en vraag vergiffenis aan Amelie en dit in het aanschijn van gans de klas.Natuurlijk heb ik dit dadelijk gedaan maar ik voelde me doodongelukkig.
Amelie daarentegen deed of er niets gebeurd was, ze gaf mij een hand en begon aan de verbetering van mijn taksteek.
Toen we aan de knoopsgaten kwamen, onderaan de pièce, was voor mij het hek helemaal van de dam.Weerom kwam ik bij Amelie terecht en andermaal hielp zij mij vol toewijding.
Ik trok mij op aan de gedachte dat ik haar later niet meer onder de ogen zou moeten komen.Nu was ik één en al bewondering voor haar grootmoedige instelling en haar naaikunde.
Maar wat gebeurde?Amelie ging in het( ja ons) klooster en ze werd er portierster zodanig dat ik, telkens nog jaren later, met haar lieve verschijning geconfronteerd werd,want wij gingen Tante Nonneke(zoals u weet)regelmatig bezoeken!!!
Wat knoopsgaten en taksteken al niet vermogen!We zijn de beste vrienden geworden en van lichaamsreuk was geen sprake meer.
Slot
10-11-2007, 19:03
Geschreven door Jibé
 Reageren (0)
|
