Helaas,één étui was er niet bij.Ik moest duidelijk beschrijven hoe die er uit zag,want vermoedelijk lagen er meerdere bij de vriendin!!.Na een half uurtje stond ze er terug met het étui en een grote bos bloemen.Ze deed nogmaals restitutie en ik lifte naar boven om haar slippers te halen . Toen ik weer beneden kwam vroeg ze " tot vrijdag?" Met spijt moest ik,na overleg met mijn huisgenoten,het been stijf houden.Nee Julie,zei ik,ons vertrouwen is naar de haaien.We geven je een volgende kans(in een andere post)want we zullen je ouders hierover niet spreken.Als je er aan houd zal ik je bloemen in een vaasje zetten,mee terug nemen wilde ze niet(kon ze niet?)Ikzelf had niet verwacht dat ze voor ons bestemd waren.....maar begreep dat het met een goede bedoeling gepland was. Ik kon een preekje niet achterwege laten over eerlijkheid en betrouwbaarheid, wilde zij een werk kunnen behouden. Ze beloofde het maar.....heeft ze de draagkracht van mijn woorden wel écht begrepen?? Wij hopen het ten gronde. slot
