stonden wij dus samen de zwaar gehavende parketvloer te betreuren.We torsten de doornatte tapijtloper op twee stoelruggen en gingen er daarna eventjes bij zitten! Aanvankelijk was het zondagse humeur van vrouw-lief niet meer je dat.......Temeer,dat rugpijn de goede luim niet in de hand werkt! Gelukkig zijn dat dingen ,die voorbij gaan,vooral omdat gedeelde smart maar half zo hard is! 'sNamiddags op familiebezoek kwam het relaas over het kersverse avontuurtje in geuren en kleuren naar boven. hoe kon het anders? Maar bij versgebakken taart en geurende koffie viel alles gauw weer netjes op z'n pootjes Toch zal ik mijn lesje trachten te onthouden;voor- taan geef ik het werk van onze overigens goede werkvrouw(het mens was er zo van aangedaan)een extra supervising look! slot
was dus realiteit;de werkvrouw had de afloopslang op de vloer laten liggen....Dat was alles maar het was voldoende! Ook de badkamer stond blank en liep over naar de hal en zo naar de keuken ........In Antwerpen zou men zeggen"moet er geen zand zijn!" Dat werd dus botjes aan en schortje voor..... Zei ik niet dat het 'n rustige zonnige zondagmorgen was? Het vervolg van dit evenement is bijna te banaal om voort te vertellen.Immers wat doet iemand die dergeljke situatie meemaakt? Juist,naar emmer en dweil rennen en 'n vuilblik om het water op te scheppen,nadat alle vloertapijtjes zijn weggesleurd.En dan maar haastig scheppen en weer uitgieten en nog eens en nog eens!!dan dweilen en uitwringen en nog eens .Kunt u nog volgen?En zo steeds maar doorgaand...een vol uur aan één stuk...... Uitstekende oefening voor gevoelige ruggen! Toen man -lief thuis kwam(hij werd inmiddels telefonisch op te hoogte gebracht)stonden we samen........ Wordt vervolgd
Op "n rustige zondagmorgen zat ik heel ontspannen te tekenen.Om ll.u.kijk ik dan met één oog naar de 7de dag doch de zon scheen zo heerlijk en uitnodigend dat ik er spoedig de brui aangaf Ik borg alles nestjes op en zou dan mijn man gaan vervoegen in de bibliotheek maar eerst zou ik met Bobby 'n poosje gaan wandelen in ons nabije park. Met lichte tred,trad ik de woonkamer uit naar de kleedkamer toe, jasje en schoentjes aan en weg wezen,zo meende ik. Edoch,wat zag ik tot mijn stomme verbazing? Water,veel vers water;dat zienderogen aanzwol en letterlijk de hele vloer overstroomde.De ganse hal stond blank,de tapijtloper dreef als 'n logge schuit. Als de weerlicht vloog ik naar de badkamer en draaide de kraan dicht van het wasmachientje,dat lustig stond te draaien op mijn verzoek. Wat ik vermoedde was realiteit.......... Wordt vervolgd
