Dit cursiefje is vooral gericht tot de ECHT gepensioneerden,d.w.z.tot de zeventigers en de tachtigers!Jong gepensioneerden gaan nog op reis en sporten en dus hebben van op rust zijn nog geen kaas gegeten!! Ik kreeg een dame op bezoek,die mij vertelde over Clementijntje en dat ze nu 96 is en tot haar 93 met haar wagen gereden heeft.Ze woont nog steeds alleen in het centrum in haar appartement....... Toen kreeg ik achteraf een idee,ik zocht haar adres op en telefoon en belde haar op.We hebben samen in hetzelfde Instituut gestudeerd maar zaten n iet in dezelfde klas.Vaak gingen wij naar de vergadering van de beroepsgroepering en zo babbelden wij samen over de dingen des levens!! In dat telefoongesprekje moest ik mij natuurlijk bekend maken want het was ruim 12jaren geleden sinds ik haar voor het laatst zag in een patisserie waar zij binnen stoof met drie vriendinnen.Daar had zij mij onmiddellijk herkend,was van achter haar tafeltje uit gekomen om mij te omhelzen en in mijn oor te fluisteren,dat ze85 was en nog steeds met de wagen reed.
De dochter was voor haar ouders 'n waar geschenk dat enorm verwend werd!Zij bezocht zeer befaamde scholen met select publiek,was modieus gekleed en deed opvallend afstandelijk,uit de hoogte zoals men zag.Bovendien wist ze dat ze beeldmooi was. Toen gingen wij verhuizen en hoorden amper,met mondjesmaat,af en toe nog iets over de hoedenzaak. Wij hadden begrepen,dat Nini nu héél gelukkig was en dat was voor ons voldoende. Toen,geheel onverwacht, vernamen wij,dat Nini uit de echt ging scheiden,ja daar schrokken wij echt van,dat hadden wij nooit kunnen bevroeden.De rede hebben wij never geweten,toch betreurden wij deze omstandigheden.En het leven ging verder,tot ik op zekere dag vanuit het Bankgebouw stapte en met mij Nini en haar man(of exman?)zijwaren uiterst vriendelijk en een klein gemoedelijk gesprekje ontspon zich. Dan gingen er jaren maar écht veel jaren voorbij.........en toen we in een oude hoeve,buiten de stad gelegen midden in het groen, een dame aan 'n tafeltje zagen zitten zei ik bijmezelf,dat is Nini.En het was ze! ik ging naar haar toe en wij begonnen een babbeltje.Opeens zei ze alsof ze zich wilde verontschuldigen,dat zij volgende week 90 jaren werd.Dit te horen gaf mij ambivalente gevoelens,enerzijds wist ik dat zij in de hoge leeftijdscategorie zat maar het getal 90 ontroerde mij toch.Ik zei haar mij te herinneren dat zij zulk een moeie dochter had" dat is ze nog ,ze is nu 60j wedervoer ze trots.Ze woonde in een moderne eigendom en reed nog met de tram en de bus,alles gewoon zoals vroeger!Zulke ontmoetingen maken je vrolijk en geven je moed en vertrouwen. slot
Nini was de naam van haar hoedenzaak voor dames.Destijds was een welgeklede modebewuste dame niet op straat te zien zonder hoed,tenzij om boodschapjes te doen.Stel je voor paraderend in een kostelijke bontmantel zonder hoed!De zaak draaide behoorlijk goed zelfs héél goed.Nini was uiterst creatief en paste een hoedje aan,aan het voorkomen van haar klante.Ze was bovendien steeds vriendelijk en voorkomend evenals haar moeder met wie zij samenwoonde,ook 'n moderne dame. Helaas,onverwacht werd moeder ziek en overleed spijts alle goede zorgen van de specialisten.Nu was Nini alleen en hoe ze zich ook tenvolle aan haar zaak gaf haar verdriet kon dit niet verzachten. Op een droeve regendag,maanden nadien,zagen wij Nini stijf gearmd over de laan stappen,zij had een vriend gevonden die er, uiterlijk althans, mocht zijn.Een zeer flinke man met een uitermate sympatiek aangezicht. Nini zag er gelukkig uit,er volgde voor haar een glorietijd en ook een aandoenlijk huwelijksgebeure.Na de huwelijksreis ging de zaak verder en haar echtgenoot reisde dagelijks naar Brussel waar hij zijn vast werk had.
Zoals gezegd werden de twee jongetjes flinke kereltjes.De vrouwen werkten zich uit de naad,leverden lekkere prestaties en de Engelse vader sprak geen woord,terwijl hij vissen opensneet en zuiverde van hun ingewanden.Toen werd de grootmoeder ziek,zij deed haar uiterste best om verder te werken en zich moedig te houden.Helaas de kliniek volgde en kon haar niet redden ook zij moest definitief verdwijnen.Het jonge paar deed de zaak nu onder hun twee terwijl de kinderen studeerden.Vader was zo mogelijk nog stiller. De klanten kwamen evenwel steeds terug,sommigen zelfs dagelijks maar veel babbelen was er niet bij. Op een dag vernamen wij dat vader weg was........terug naar zijn vaderland voor goed zei men.Daar had hij 'n interessant werk aangeboden gekregen en daarmee was de kous af. Alle klanten hadden toch graag één klein woordje uitleg gekregen maar die is er niet gekomen.De zaak werd gesloten en de winkel bleef geruime tijd leeg staan. Moeder is met haar kinderen verhuisd,we hebben ze nooit meer ontmoet.Wij hadden vooral groot spijt dat voor ons die lekkere paling in't groen voor ons nu ook definitief onbereikbaar was en dat daar hoegenaamd niets meer aan te verhelpen was. Echt gebeurd in onze buurt. slot
Zij waren 'n héél apart huwelijkskoppel,hij klein ventje dat hoegenaamd niets te zegggen had,zij grote struise brute vrouw die absoluut de baas was.Ze hadden één dochter die zeer goede scholen bezocht en perfect tweetalig was.Nadien hielp zij in de viszaak van haar ouders.Moeder de vrouw kon prima gerechten klaar maken vooral paling in het groen was haar gekende specialiteit.Vader droeg al de bestelling aan huis De ligging van de zaak was uitstekend gelegen,er was geen last van concurrentie. Persoonljk had ik, als jong meisje, medelijden met de dochter die hard moest meewerken,zij leerde al wat moeder kon en ' s avonds waren beiden moe.Vader stierf plots.Van ontspanning was hier weinig of geen sprake. Tot op zekere dag de dochter een kleine magere Engelsman aan de haak geslagen had.Hij moest dadelijk mee aan de visblok,om de vissen te reinigen,sprak nooit,maar leerde toch vlaams op zijn manier en dat soms verstaanbaar was.Ze zijn heel eenvoudig gehuwd en na geruime tijd werd er 'n tweeling geboren.De dochter was toen 36jaar.Nu hadden zij twee zoontjes,die thuis werden grootgebracht Ieder op zijn beurt deed aan opvoedingswerk en het werden flinke gastjes!!
Wij gingen de nieuwe dus eens uitproberen.Er stonden zeven knoppen klaar,de laatste was een combi,die intrigeerden ons het meest.Dus gingen wij hem te lijf met een voorgeprepareerde schotel witloof met hesp en kaassauce en kruimelbrood.We schoven de ronde schotel overdekt en voorzichtig in de microoven en duwden de knop combi in.Van puren nieuwsgierigheid ging ik gehurkt en steunend op beide ellebogen voor het proces zitten!!want de nieuwe stond nu op'n leeg plaatsje van het keukenkastblad Veel te vlug roken wij aangebrande lucht,ook zagen wij een zwartkorstje aande zijrand,dat was ook te snel!!Ik opende de schotel en verwijderde het deksel dat ik v an spanning er reeds veel vroeger had moeten aflaten.Toen het korstje amper mooi begon te worden riskeerden wij het niet langer de reuk verontrustte ons.En hoe verliep het vanonder?Dat zal zeker nog koud zijn dachten we hoe kon het anders? Dus combi wil zeggen bovenaan verbrand en onderaan lauw.Zo hebben wij het tenminste opgegeten ,niet uit goesting maar om de lekkere ingredienten, die wij nu eens niet gingen wegkieperen!! Wij gaan in 't vervolg onze gewone bakoven belasten en gelasten dat heeft steeds succes gehad en de micro mag opwarmen want van grillen én opwarmen tezamen kent hij niets.Tenzij..........de kokkin niet wil toegeven dat zij de domme gans is? slot
Van solidariteit gesproken! Zoals dat in de meeste huishoudens gebeurd,zo ook bij ons! Het begon met de ijskast,zij heeft 38jaren haar diensten aangeboden,ze was niet groot maar sterk en wij hebben dat erg gewaardeerd.Vandaar dat wij haar niet hebben willen buiten zetten, ze heeft zelf ingezien dat haar tijd erop zat. Daarop kreeg ook de wasmachine er hare buik van vol, ineens liet ze ons stikken,ze verkoos dus een andere stijl!Ze wist zelf ook wel dat ze 'n beetje te klein was!Ze werd vervangen door een waardige opvolgster,men noemde haar " n verstandige wasmachine"als men haar aanzette zat ze vol gekleurde lichtjes!! Kort daarna kwam de microgolfoven aan de beurt,die zag zelf ook in dat hij te klein was ofschoon hij steeds zijn best had gedaan.hij had gelijk en werd door 'n grotere vervangen; Nadien liet de video het afweten,zijn leeftijd speelde hem parten(en ons ook!)Er kwam een combi in de plaats. De ijskast was nu dubbel zo groot met 2 ruime diepvriesschuiven.Was me dat practisch! Maar.........de microgolfoven gaf problemen ,men kon er ook in roosteren en dat gingen we eens uitproberen!!........
En dus dachten wij dat het heel eenvoudig ging verlopen,temeer dat we in hetzelfde fabrikaat zaten.Nee beste lezer,althans voor ons was het eerder zoeken en niet zo direct vinden. Er werd veel van de zenuwen gevraagd,en terloops in een gsmgesprekje hoorden we dat dit zoeken en zuchten bij meerderen overkwam die aan een nieuwe zaten te zweten Dat was al een magere troost voor ons die nooit specialisten zullen worden,dat ziet u zo reeds!!! We realiseerden ons niet dat alles weg was,onze vertrouwde icoontjes,onze fotootjes(gelukkig zatende mooiste in een gewone album opgespaard)En wat hier biezonder moet meegedeeld is,dat al mijn letterkundige gewrochten nog te lezen waren.Dat zou te wijten zijn aan de vooruitziende blik van <pascal Vyncke,dieSeniorennet in de luchtheeftgehangenaan een sateliet gemoethet allemaal kennen en weten hé? De lezer zal zien,dat moeder de vrouw aan het nieuwe toestel bezig is en dat al haar letters aaneen blijven hangen en dat ze niet weet hoe dat tecorrigeren!!!! In ieder geval gaan we verder met oefenen en once upon a time zal er veel verbeterd zijn. Wil 'n goedhartige lezer mij zeggen hoe ik tewerk moet gaan om die aaneenklevers los te maken zonder dat ik telkens de ganse zin moet hernemen?? Alvast(!!vooraf bedankt en tot een volgende uitleg. slot
We begonnen ons zorgen te maken o.m.over vele uiterlijke tekenen;plots uitvallen,zonder verzoek ineens aanvangen,dan........vele engelse teksten met ellellange cijfers daarachter en hoog technisch geleerde woorden!!Dat duurde zo maar eventjes 'n paar dagen. Toen kwam er een nederlandse uitleg over moeilijkheden intern en ook excuses voor de stoornissen. We zuchten van oplichting en dachten gewoon door te gaan.Maar.....dat hadden we mis! Ik was de eerste die het durfde uit te spreken"hij gaat door zijn knieeen,zijn tijd zit erop.Wat doe je dan?naar de verkoper gaan,iets kiezen, betalen en naar huis gaan met veel hoop! Natuurlijk begonnen dan andere zorgen;alles was te herbeginnen..........
Onze moeder is dus aan de beterhand.Daarvoor zijn we allemaal blij en danken God. Een longontsteking thuis behandelen is niet zo makkelijk. Alleen is het jammer dat de onmisbare antibiothica zoveel vernietigt,hongergevoel is er niet meer bij,smaak nog veel minder,darmstelsel ligt in een knoop,het stemorgaan is dagelijks verschillend van toon!!Maar........voor een genezing neemt men er dat graag bij. De dokter zegt,dat alles terug in zijn plooi zal vallen,maar op oudere leeftijd duurt het allemaal'n stuk langer.Wij melden ditalles omdat we menen dat er toch sommige lezers er het hune uithalen. 'n Volgende thema zal van een ander orde zijn!
Deze titel is wellicht wat overdreven.Toch wil ik mijn trouwe lezers meedelen,dat ikterugvan ver kom!Op 31 januari was ik liever dood geweest.De diagnose was een longontsteking.De dokter wilde mij thuis genezen mits een beetje hulp die mijn zoon onmiddellijk aanbood,ook ' s nachts.Na 'n weekje werd hij zelf ziek,doch van een andere orde en moest terug naar huis.Er werd hulp vanCM.ingeroepen,zij zitten zelf tekort aanpersoneel.Het was op dat moment voor mij vechten,vooral " smorgens en ' s avonds,maar we staan al een eind verder.Men brengt mijn eten,de poetsvrouw komt één maal(4u.)de verpleegster ook één maal voor de nodige hygiene,dus ditalles wekelijksIk ben nu 86 en bijna 3 maanden.Hierboven hebben zij mij terug gestuurd!!Ook heb ik één maal per week een bejaarde helper waaraan men allehulp kan vragen. Ziezo beste lezers,ik had de indruk dat u ditalles moest weten om het lange stilzwijgen van Jibé 'n beetje uit te leggen.Dank voor uw aandacht!
Beste lezers,misschien kom ik 'n opendeur inbeuken,maar men weet toch nooit.......Ik had het enorm moeilijk om die hele kleine afgeprinte teksten te lezen van artiekels die mij erg interesseerden.De laatste tijd viel dat toch zoveel voor en moest ik er een vergrootglas bijhalen om er toch nog iets van te kunnen lezen.Dat kan toch niet, dacht ik dat daar geen uitweg voor is.Na veel zoeken en expirementeren ging ik te rade bij mijn zoon.Natuurlijk ,had die na een tijdje de oplossing gevonden .Om u te helpen indien u ook last zou hebben met die minuscule lettertjes geef ik hier de oplossing ze is héél eenvoudig,maar ge moet het weten.(en wellicht weet gij dit al lang.?) Men gaat naar" bestand",dan naar "afdrukvoorbeeld" en dan naar" passsend maken in een percentage naar uw keuze. vb.125 of 15O,daarna afprinten en de zaak is mooi leesbaar..Ik hoop dat ik sommigen een dienst heb bewezen? Het internationaal en nationaal nieuws is momenteel zo drukkend dat andere inspiratie op zich moet laten wachten.
Redelijkheidshalve moet ik verder gaan met het avontuurtje van de Poolse madame die niets meer van zich heeft laten horen.Mogelijk is de grote oorzaak de sneeuw. Onze Vlaamse diensten zijn toch wel goed en verzorgd te benaderen,dat hebb en we nu mogen ervaren.Het gedomineer en de organisatie van de verre mevrouwtjes zal veranderen zij zullen zich daar stilaan moeten bij neerleggen want de tijd dat onze Vlaamse vrouwtjes niet meer zo graag gingen poetsen is meestal voorbij .In Polen hadden zij daar destijds over gehoord en was het voor hen niet onoverkomelijk om uren in zo'n klein busje naar Belgie te rijden om de drie maanden.Zij stelden hun prijs vast en ook hun uren en dat moesten er vier zijn per halve dag. Mijn vroegere poetsvrouw had ik gedurende tien jaren maar om gezondsheidsreden moest zij ermee stoppen ze zei "nu zult gij geen vlaamse poetsvrouw meer vinden want die willen dat niet meer doen" en ze had gelijk. Maar ,zoals ik reeds zei, het tij is aan' t keren.Het gezinnetje waarover ik het had krijgt voortaan iedere week een vaste hulp en aan een prijs die overeenstemt met hun inkomen.U wist het al, vooraf komt een maatsch.assist.praten en noteren om nadien vast te stellen.Alles heel beleefd vriendelijk en voorkomend. Ja,zo gaat dat in onze vlaamse diensten,'t is maar dat u het ook weer weet.
Dit is een huishoudingsoverweging maar toch niet zonder grond Je bent huisvrouw en hebt een bijjobje ,je hebt een man en drie kinderen die naar school gaan.Je man werkt gelukkig regelmatig maar je kijgt het moeilijk om alles in orde te krijgen.Koken,wassen strijken en poetsen plus de booschappen.Dus je vraagt bij een sociale dienst een poetsvrouw aan,komt dan een maatschappelijk assistente al je inkomens opschrijven en terloops vraagt ze ook bij welke ziekenkas je aangesloten bent.Ze noteert dat in 'n kleine code op haar verslagblad.(begrijpt u?) Dan kom je op de wachtlijst,dat kan wat duren.Bij het gezin waarover hier sprake was er na twee maanden nog geen teken van leven.Toevallig zegt een goede kennis dat zij reeds 8 jaren een Poolse poetsvrouw heeft,'n parel voor haar werk en doodeerlijk.Ze heeft nog één halve dag vrij,wat denk je moet ik haar eens sturen.?Natuurlijk mag ze dat.Ze komt,ziet er heel netjes uit en beleefd.Ja die namiddag kan ze nog komen, wekelijks vier uren,dat volstaat haar om het ganse huis 'n beurt te geven.Ze komt stipt,spreekt haast niet want dat kan ze niet, tenzij 'n beetje duits en 'n beetje vlaams.De stofzuiger wordt onmiddellijk in werking gesteld het stof afgenomen nadien rondom de tapijten met 'n redelijk vochtige dweil nog eens afgehandeld.Dan volgen de andere plaatsen op dezelfde wijze en aan de schoonmaak van de keukenmeubilering wordt biezonder veel aandacht geschonken vooral kranen en wasbak en afzuigkap enz. Volgt dan het sanitair en het terras en nadien trekt zij naar boven voor de drie slaapkamers en de badkamer.Eten willen ze niet wel zuiver water drinken. Om 18u.ontvangt zij haar 4O en met de glimlach zegt zij tot volgende weekKomt dan het angeltje van onder het gras, na drie maanden moet zij eens naar haar land(toelatingspas)maar ze stuurt een plaatsvervangster voor een drietal weken.Een ongekende weerom ,die evengoed kuist en niet veel spreekt(time is money). en bij gebrek aan kennis.Belgie is voor haar volk een paradijs. De beloofde vervangster is ditmaal niet komen opdagen,is evenmin te bereiken.Wellicht is het weder de ooraak van het afwezig blijven.De eerste blijft weg tot begin maart zei ze,ja en daar zit je dan............Die vrouwen zijn ontzettend moedig ;zij komen naar een vreemd land waarvan zij de taal niet spreken.Hun vervoer duurt 40uren in een klein busje Hier logeren zij om beurten(als zij moeten poetsen)in een propere studio die zij goed onderhouden want het :moet gezegd ze zijn heel zindelijk.Het gezin waarover nog steeds sprake was toch heel tevreden spijts de af en toe omwisseling.Uit wanhoop lieten zijn zich weerom inschrijven bij 'n sociale dienst.Misschien kan het dienstenchequesysteem hen helpen.Maar naar men zegt kent men die poetsvrouwen(werklozen)helemaal niet en krijgt men zo dikwijls een ander gezicht en........ kan ze wel, werken en is ze wel eerlijk? Ik zei het al, bij het begin, het is een huishoudelijke overweging..........ervaring speelt wel even mee....
Het is niet uitgesloten,dat sommige lezers zich nog zullen herinneren wat ik nu terug ga ophalen.Het gebeurde in een grote gemeente rondom onze stad gelegen.Een zeer deftige,bevoegde huisarts had er zijn uitgebreide praktijk.Dagelijks had hij er zijn drukke consultatieafspraken en nadien zijn vele huisbezoeken met de wagen.Het was privé van hem bekend dat hij zijn vrouw en kinderen hartstochtelijk lief had.Doch zijn eed aan Hypocrates zou hij zeker ook nooit vergeten.Allerlei types van patienten moest hij behandelen en dat deed hij ook. Zo was er een nog jonge vrouw die stilaan verliefd begonnen was op deze huisarts die een mooie beminnelijke man was.Zeer vaak belde zij hem op om allerlei redenen tot zij de uiterlijke tekenen van verliefdheid niet langer kon verbergen.De dokter deed zijn beroepsplicht maar bleef zeer afstandelijk.Te vaak begon zij hem op te bellen voor opvallende kleinigheden.Ze deed nu geen moeite meer haar verlangen te verdoezelen,echter zonder het minste succes. Ze werd zelfs handtastelijk,ze wilde verder gaan,kortom hem bezitten.De huisarts bleef zonder enige moeite op zijn stuk.Geen haar op zijn hoofd dacht er aan zijn dierbare vrouw te bedriegen. De jonge vrouw werd boos en vernederd en vooral wanhopig.Ze gaf het op en ging verhuizen,ze wilde hem niet meer zien Natuurlijk was de dokter en ook zijn gezin verlicht en dankbaar Op'n zéér koude nieuwjaarsnacht werd hij dringend opgeroepen door een onbekende stem en naar een totaal afgelegen adres dicht tegen het aanliggende bos van de gemeente.Zijn vrouw was ongerust,toch moest hij,de geneesheer,zijn plicht doen en hij reed doorheen, de zwarte, uiterst koude nacht,alleen. Toen hij aanbelde ging de deur vrij onmiddellijk open en schoot de geobsedeerde vrouw in kwestie de dokter neer met afgezaagde loop.Hij overleed aanstonds ter plaatse. Al wat daarop gevolgd is laat ik aan de verbeelding van de lezer .
Frank behaalde zopas zijn diploma van boekhouder en ging nu op zoek naar een passende betrekking.Hij had er zin in en ook een goed oog! Helaas,de dienstplicht was nog niet afgeschaft en enkele tijd nadien werd hij opgeroepen.Hij kreeg in zijn Vlaanderenland de eerste opleiding en moest dan naar Duitsland.Daar verliep alles zoals het moest en na 'n zestal maanden mocht hij voor 'n kort weekje naar huis als ontspanning.Hij zou er zijn liefje zien,dat hij nog niet zo heel lang kende en trouw op hem wachtte,en ook schreef Dus de vooruitzichten waren niet zo slecht.. Hij werd héél vriendelijk onthaald in zijn streek en tijdens de lege dagen ging hij bij zijn oom wat bijverdienen indiens boekhoudingbureel.Die oom was ook jong geweest en stak zijn neef na dat werkje een omslag in Frank's bovenzak. Frank dacht daar kan ik met Elsje,zijn liefje, eens deftig van profiteren. Bij hem thuis in zijn kamer en bureeltje moest er een en ander uitgemest worden en dat ging hij nu eens doen vol lust en gedrevenheid.Gemotiveerd zijn kan heerlijk zijn!. Hij scheurde alles in minstens 6 stukken en dan de mand in en daarna door de papierversnipperaar.Oef,er van af,'t lag allemaal in de weg en zonder betekenis.Hij was tevreden. Maar waar had hij die omslag van zijn oom gelegd?ja juist ook bij die hoop witte enveloppen.......die ja in zijn grote iever eveneens door de versnipperaar waren gejaagd!!! Dat durfde hij thuis niet te vertellen....... Hij zou dan met zijn liefje maar een cola gaan drinken en het voor haar oprecht uit de doeken doen. Haast en spoed,zelden goed,maar door dit wederzijds vertrouwen zijn zij voor altijd bij elkaar gebleven en hebben zij een fijn gezinnetje gesticht. Dit is écht gebeurd.
Ja,de rolluiken naar beneden houdt de koude ietwat buiten maar maakt alles ook heel wat donkerder.doch als men slaap heeft denkt men daar niet zo diep overna. Tante Roza wordt's morgens wakker en kijkt met een beetje achterdocht naar haar uurwerk op het nachtkastje, het wijst tien voor half elf! Het uurwerkje dat even daar achter staat wijst hetzelfde aan.Tante Roza zegt voor zich uit" ' t is toch weer niet waar zeker!!Ze springt in haar kamerjas en stapt naar beneden.In de trapzaal is alles ongewoon donker maar dat zal weer zo een van die heel donkere dagen zijn, denkt ze .Dan doet ze de livingdeur open en kijkt sito presto naar de grote klok en wat wijst die overduidelijk aan? tien voor vier.!!! De stand van de wijzers is dezelfde,dat wel maar met andere wijzers op dezelfde cijfers.Tante Roza maakt de tekening in de lucht want ze vreest dat wij haar niet begrepen hebben! Maar dat hebben we wél. Ja,natuurlijk ben ik zo vlug, als me mogelijk was, terug naar boven gevlucht !Mijn bedje was nog lekker warm en geloof het of niet maar ik sliep héél vlug terug in.Vermoedelijk nog op dezelfde trein kunnen springen! "Ze besluit wijs,dat ze dan voortaan maar terug haar wekker zal instellen,gepensioneerd of niet,'t is tenslotte toch haar zaak en daar heeft niemand iets in te zien. slot
Ons Tante Roza woont alleen in 'n gezellig huis(je)enkele meters voor bij het onze.Af en toe komt zij wat bijpraten of wat stoom afblazen en dat doet haar goed.Wij luisteren dan steeds graag want ze heeft altijd iets interessants te vertellen.Zoook nu weer!! Nu had ze toch wat meegemaakt!.Ze wordt wat ouder en haar nachten zijn niet meer zo doorlopend.Ze wordt wakker midden in de nacht en na enkele uren soms valt zij terug in ' slaap met als gevolg dat zij zich dan overslaapt.Dwz.dat haar luiken langs de straatkant dan te laat worden opgetrokken en dat vindt ze lastig voor de buren.Wat zouden die wel kunnen denken?Eens heeft ze zich overslapen tot 9u.en nog eens tot 10u.allemaal door dat lange wakker liggen in de nacht.Dus zal ze in 't vervolg haar wekker laten aflopen. Maar prettig vindt zij dat niet voor iemand die gepensioneerd is!! Na een tijdje gaf zij dat op,ze zou nu wel terug normaal doen! toch zat de angst van dat overslapen er nog wat in........ Op 'n avond had ze de rolluiken van de slaapvertrekken ook neergelaten want de weerman had een koude nacht voorspeld.......... wordt vervolg
Mijn vader was 'n joviale man door iedereen graag gezien,altijd bereid te helpen en de plezante noot op 'n feestje te brengen.Soms durfde hij een ruigvolkswoordje gebruiken en daar had ik,vijfjarige oren naar,blijkbaar!! Op 'n keertje hoorde ik hem in onze huisgang in gesprek met een vriend het woord kont uitspreken!Ik begreep onmiddellijk dat zoiets onze mama zeker niet mocht horen.Zij was uiterst streng op dergelijke uitschuivers.Ik had ook begrepen waarover het ging uit de ganse context,want eigenlijk zat ik verborgen in de naaste kamer waarvan de deur op 'n ruime kier open stond. Weken later komen twee dames v an goede huize en kennissen van onze mama op namiddagbezoek.Er was één meisje van ongeveer mijn leeftijd bij en die ging met mij spelen in de keuken.De dames zaten i n het salon. Op'n gegeven moment stootte ik me aan mijn rechter dij(bil)en omdat het pijn deed en in het vuur van het spel(moedertje met de vele poppen!!)riep ik wat luid " ha,mijn kont".Hilda zo noemde het speelkameraadje verwijderde zich onmiddellijk uit de keuken,maar ik kreeg toch nog net de tijd om haar te vragen mijn uitroep niet te gaan verraden?O nee zei ze" ik ga maar zeggen,dat we zo goed aan't spelen zijn" De valse kat!... Geen twee minuten later stond mama met de vinger in de lucht en dan naar mij met dwingend uitnodigend gebaar,geen twijfel mogelijk is moest haar volgen.Ik kon er niet onderuit ik moest op mijn knieen in de hoek van het salon gaan zitten in tegenwoordigheid van het gezelschap en Hilda stond triomferend erop tekijken. Tot overmaat van ramp kwam een vreemde heer het electrisch verbruik opnemen en die meter stond juist in mijn buurt.!!!Hij maakte gelukkig geen opmerking,de lieverd,en na een poos mocht ik terug gaan spelen.Ja!!dat had je gedacht!! Ik ben in een zetel gaan zitten en Hilda mocht nog honderd keren komen(wat ze Goddank niet gedaan heeft)maar nooit zou ik met dergelijk vals schepsel nog een poot verzet hebben. Deze kleine onbenullige geschiedenis heb ik verteld om u te zeggen dat we er met onze taalkundige woordenschat zeker op vooruit gegaan zijn ,of is het achteruit? 't Is maar hoe je het wil bekijken!
