Ja,ik was 'n beetje blij omdat er 'n MENS was komen opdagen die bezorgd en vriendelijk keek en vroeg wat er aan de hand was.Ik gaf wat uitleg en toen zei hij "je staat hier op mijn oprit,we gaan je eens in gang duwen ,ik haal mijn twee dochters en weg was hij. Inderdaad vrij vlug kwamen ze met hun drietjes aangestapt en ik moest de versnelling in een bepaalde stand zetten en gewoon doorrijden als hij in gang schoot!Maar.............. ik moest onder de weg de motor absoluut aan de praat houden ,hem dus onder geen enkel voorwendsel stilleggen! Zij hebben mij in beweging gekregen en ik ben dankbaar doorgereden .De ganse terugrit heb ik,buiten mijn gewoonten om,met angst achter het stuur gezeten temeer,dat de baan zeer verlaten was en practisch onbewoond en schaars verlicht Dit kleine voorvalletje heeft diepe indruk op mij gemaakt,vermoedelijk is het daarom dat ik het nu nogeens van me afgeschreven heb? Gelukkig zijn er nog vele en behulpzame mensen! Nog nooit was ik zo blij terug thuis te zijn. slot
Mij totaal van niets bewust en plichtsgetrouw zette ik de motor terug aan maar hij gaf geen kik.Enkele malen,diep ontgoocheld,herhaalde ik deze poging.Vruchteloos. De buschauffeur had dadelijk in de gaten,dat er iets niet pluis zat en kwam mij vriendelijk van de baan duwen zodat het verkeer rustig verder kon. Daar stond ik nu in de halve donkere Brabantse omgeving! De G.S.M.was nog niet in gebruik en dus moest ik op zoek naar een telefoon.Ik deed de wagen op slot en stapte zo moedig als kon(!)naar de enige uitstalraam die nog verlicht was en ging binnen om dus te telefoneren.Eerst naar de pechdienst nadien naar mijn huisgenoten,die er tamelijk gerust in schenen. Eens terug in de wagen was het volkomen donker geworden en naast die treinsporen vond ik het niet alles,zo alleen in een onbekende omgeving.Ik wachtte af, maar er kwam geen schot in de zaak!Hoegenaamd niet!Ik begon een klein beetje te panikeren..........want de tijd vorderde.Bijna een uurtje zat ik daar en om te neurien had ik helemaal geen zin. Toen stond daar opeens een vreemde man naast mijn portier.Ik schrok maar was toch 'n heel klein beetje blij....... Wordt vervolgd
Ik had een snipperdag en voelde dat ik er eens uit moest! Alleen met de wagen naar mijn goede vrienden in Vlaams Brabant .We hadden heel wat bij te babbelen en we hadden héél veel aan mekaars gezelschap.Ook omdat we elkaar al zoveel jaren kenden.Mijn huisgenoten moesten werken en dus was zo'n snipperdag mij gegund en volledig gerechtvaardigd, vonden wij! Het werd een héél gezellig weerzien.Een mooie voorjaarsdag,een lekker eenvoudig smakelijk etentje en dus veel,veel gebabbel.Maar het uur van scheiden dwong mij mijn biezen te pakken voor het donker werd,en het begon reeds een beetje te schemerenDus ik vertrok,niet zonder veel omarmingen en gewuif. Op mijn terugweg lag of stond een treinbareel, die juist toen ik daar aan kwam gereden, dicht ging Ik stond dus toevallig de eerste in de rij en legde de motor stil. Iedereen wachtte gelaten tot de trein voorbij stoof en toen het rode stoplicht uitging en groen werd was ik van zins mijn terugwegje voort te zetten............. Wordt vervolgd
