Mij totaal van niets bewust en plichtsgetrouw zette ik de motor terug aan maar hij gaf geen kik.Enkele malen,diep ontgoocheld,herhaalde ik deze poging.Vruchteloos. De buschauffeur had dadelijk in de gaten,dat er iets niet pluis zat en kwam mij vriendelijk van de baan duwen zodat het verkeer rustig verder kon. Daar stond ik nu in de halve donkere Brabantse omgeving! De G.S.M.was nog niet in gebruik en dus moest ik op zoek naar een telefoon.Ik deed de wagen op slot en stapte zo moedig als kon(!)naar de enige uitstalraam die nog verlicht was en ging binnen om dus te telefoneren.Eerst naar de pechdienst nadien naar mijn huisgenoten,die er tamelijk gerust in schenen. Eens terug in de wagen was het volkomen donker geworden en naast die treinsporen vond ik het niet alles,zo alleen in een onbekende omgeving.Ik wachtte af, maar er kwam geen schot in de zaak!Hoegenaamd niet!Ik begon een klein beetje te panikeren..........want de tijd vorderde.Bijna een uurtje zat ik daar en om te neurien had ik helemaal geen zin. Toen stond daar opeens een vreemde man naast mijn portier.Ik schrok maar was toch 'n heel klein beetje blij....... Wordt vervolgd
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek