Eindelijk hebben we ons Bobbyke op een fotootje kunnen zetten.Ik zelf heb het niet kunnen verwezenlijken maar ben op de goede gedachte gekomen van het aan mijn zoon te vragen die al het nodige heeft gedaan. Bobby zelf trekt zich daar natuurlijk niets van aan.Hij is een schatje,is héél braaf geweest bij de dierenarts die zijn tantjes(onder verdoving )terug hagelwit heeft gemaakt.Hij heeft nog eventjes op z'n pootjes gewaggeld,och arme, maar's anderendaags was hij weer helemaal de oude.Hij kan zeer lief zijn,maar ook héél boos,wanneer de poes in onze boom zit bijvoorbeeld.Ook heeft hij absoluut niet graag dat hij geborsteld wordt,wat dagelijks moet gebeuren.Aan véél wandelen heeft hij ook een broertje dood,veel liever zit hij in zijn zetel achter het raam en blaft naar iedere voorbijganger die zgz.op zijn erf komt!! Wanneer de telefoon te zacht rinkelt en er niet afgenomen wordt geeft hij weenachtige geluidjes door,zodat we onmiddellijk begrijpen dat iemand ons oproept.Is wel héél practisch!. De koekjesdoos weet hij zeer goed staan,en na de middag en zijn middagdutje,staat hij voor de kast met schuin bedelhoofdje,wat wij natuurlijk begrijpen,en hoe kan men daaraan weerstaan? De lieve lezer zal nu wel begrijpen,dat deze tekst een testtekst is,want héél zeker ben ik nog niet dat deze onderneming zal lukken(met de foto bedoel ik) Wij danken u in ieder geval voor uwe aandacht!! En tot nogeens,hopelijk met een ander fotootje! slot!
Beroepshalve moest ik hem gaan manen!Hij stond reeds méér dan zes maanden achter met het betalen van zijn sociale huishuur.Hij stond bekend voor een onmogelijk karakter en zijn vrouw met de drie kinderen waren van hem weggegaan. Eigenlijk had hij niet meer het recht om in een dergeljke woning nog gehuisvest te zijn,dergelijke woonst was bestemd voor een gezin met minstens drie kinderen.Rede te meer om zorgvuldig de huur te respecteren. Hij ontving mij in de woonkamer en toonde mij onmiddellijk zijn door hemzelf geborstelde schilderijen.Daar was ik natuurlijk niet voor gekomen,doch beleefdheidshalve gaf ik mijn appreciatie. Toen begon ik over de achterstallige huishuur en dat 'n mens toch niet zonder een dak boven zijn hoofd kon leven,dat dit het eerste was dat van het inkomen zou moeten afgenomen worden enz.enz.Hij bezag mij met een spottende blik en deed enkele stappen richting vogelkooi,dan deed hij het deurtje van het kooitje open en onmiddellijk vloog een afgerichte parkiet op mijn hoofd en in mijn haar en begon daarin te pikken!!!........ Nu moet u eens proberen iemand de levieten te lezen met een pikkende parkiet in uw hoofdhaar.Ik stond daar oerbelachelijk en zweeg terwijl hij mij stond uit te lachen. Toen vroeg ik hem beleefd of hij dat beest terug in zijn kooitje wou commanderen,wat hij niet deed.Kwam er nog bij dat ik een aversie heb voor pluimen!! Er zat voor mij maar één ding op,naar buiten gaan met de parkiet op mijn kop en die zou dan zeker de vrijheid kiezen , dat was ik ook van zins,genoodzaakt door het sarcasme van de wanbetaler.Maar........hij had mij strategie begrepen en floot tusen zijn tanden het diertje terug uit mijn haar. Daarop ben ik weggegaan nog zonder één woord. Zoals het hoort heb ik mijn verslag aan de directie afgegeven en na nog twee maanden geduld,heeft mijnheer zijn opzeg gekregen. In die gezinswoning is een gezin komen wonen,dat daarmee héél gelukkig was en er volkomen recht op had.
Met een postbus had ik nog nooit onderhandeld!Nu dus wél,omdat ik iets erin vond waarnaar ik het vertikte te gaan zoeken.Zo van winkel in en winkel uit,niets voor mij. Dus een testje wilde ik wel wagen langs de telefoon.Ik tikte het nummer en alles bleef doodstil.Heel vreemd vond ik.Ik had al zin om terug in te haken doch duwde nog eens eerst op mijn microotje en toen........toen hoorde ik een kolosaal brutale Hollandse vrouwestem.Of ik niet wat stiller kon spreken want ZO verstond zij niets.Ik had mijn mond nog niet open gedaan!!(heb je me nouw!) Ik vroeg of zij niet wat vriendelijker kon zijn!Hoe moet ik het dan doen riep ze terug,moet ik het dan zingen?........ Kunt u niet wat beleefder zijn, vroeg ik kalm.De robotstem viel uit!!Ze ging verder op menselijkere toon en stelde de nodige vragen die ik zo vriendelijk mogelijk beantwoordde! Het gesprek verliep dus menswaardiger.Blijkbaar hebben deze mensen niet geleerd hoe zij met (nieuwe!)klanten moeten omgaan, jammer! Ik vroeg of er naar Nederland moest gestort worden,zoja dan annuleerde ik sito presto mijn bestelling,want naar Nederland storten is nu precie geen sinécure.(invullen van grote formulieren!zelfs voor een klein sommetje!)Nee, zei ze, het is in Belgie.Ja,dan was ik gerust,tenminste in zoverre dat ik nu nog moet afwachten wat mij zal verzonden worden en hoe! Toch kreeg ik van die uitzonderlijk minzame telefoniste een" ' n avond " Ik heb daaruit begrepen dat zij mij een " goede avond" wilde wensen,en dat was toch al een héle voorwaartse stap, vond ik, en U? slot
Drie maal per week kreeg zij assistentie van het jongste dochtertje van de brouwer, zo voor haar huishouding als voor het café,en het vlotte. Echt gelukkig was Elsje nog niet,ook miste zij het vaderlijke gezag,dat eigenlijk onmisbaar is, zeker voor opgroeiende jongetjes. Hans scheen een eenzaat te zijn,hij kwam haast dagelijks twee pintjes drinken,las terwijl in een krant of weekblad en zei niet veel.Wél keek hij tamelijk vaak naar Elsje die steeds doende was.Het kwam er dan toch van dat hij haar aansprak en zo meer en vaker en langer.Elsje kwam dan aan zijn tafeltje zitten en zo vernam zij,dat hij van Duitse komaf was,mekanieker en een eigenwagen-garage bedrijfje uitbaatte niet zo ver uit de buurt.Hij had een héél deftig voorkomen en zijn redeneringen waren logisch en aangenaam.Kortom Elsje ging in op zijn voorstel elkaar beter te leren kennen.Hans was single,aan niets gebonden dus, en zijn eigen baas. De omgang met elkaar verliep uitmuntend en zij huwden.Voor Elsje de derde maal! Er kwamen nog twee zoontjes bij en zij bewoonden een behoorlijke woning met garage en eigen wagen. De oudste jongens studeerden en vlogen het nest uit.De jongste bleven natuurlijk nog thuis en Elsje had zeker niet te klagen. Maar Hans begon met zijn rug te sukkelen,hij lag,volgens de specialist,te veel op de blote grond onder de wagens om ze te herstellen,sommige moeilijkere problemen liet hij niet aan zijn hulp over.Zo kreeg hij de ziekte van Berchter,uiterst pijnlijk en waardoor hij zijn zaak moest opgeven.Deze kwaal strekte zich uit over de ganse ruggegraat tot in de nek.,die ook stijf werd.Er werd aan deze ziekte veel geld gespendeerd maar van genezen was geen sprake.Er gingen jaren overheen,zodat de jongste kinderen ook reeds het nest verlaten hadden. Inmiddels waren Hans en Elsje in een buiten wijk van Brugge een sociale woonst gaan betrekken.Het was een zeer stille buurt met slechts één winkeltje waar Elsje 'n klapke kwijt kon. Steeds op maandag reed Hans met de bus, die haar terminus haast voor hun deur had,naar zijn kaartersclub,die aan de kerk gelegen was.Hij groette zijn vrouwtje vanuit de autobus met beide armen alsof hij een wereldreis ging ondernemen!!Elsje die in de deuropening stond wuifde terug en..........zag Hans niet meer levend terug.Hij was vlug naar de bus gestapt op de terugweg,(stees om 18U kwam hij voor het gezamelijk avondeten terug)en had vergeten naar links en rechts te kijken omwille van zijn stijve nek. Zo liep hij recht onder een wagen die niet meer kon stoppen. Hij was volgens getuigen op slag dood.Elsje was ontroostbaar........... De kinderen en kleinkinderen waren te ver uitgevlogen om er haar voldoende aan op te trekken.Daarom ook zocht Elsje troost in drank en cigaretten .Zij overleed in de kliniek op 63Jarige leeftijd,drank en overdadig roken hadden haar neergeveld.
Hugo was een gemotiveerde studax.Hij wilde een puike informaticus worden,een specialist analyse -programmeur;waar toen nog heel veel vraag naar was.
Op 'n late namiddag mocht hij wat vroeger naar huis omdat een leraar ziek was.Tot zijn grote onsteltenis betrapte hij zijn Elsje op ontrouw.Hij was helemaal van de kaart,daar had hij zich nooit aan verwacht.En dan nog met zijn beste vriend!Elsje flapte er ineens al haar frustraties uit.Ze was dat eentonige leventje beu.Er werd veel over en weer gesproken en na enkele weken was het besloten ze zouden uit de echt scheiden en de kindjes zouden bij Elsje blijven.Zij had reeds een appartement in Knokke op het oog en ze zou gaan werken in een druk bezochte patisserie.De kindjes mochten ondertussen reeds naar de Kleuterschool Haar gehuwde vriend woonde ook in die stad en ze konden op die manier elkaar regelmatig ontmoeten.Stikum hoopte Elsje dat hij ook zou scheiden en dan kon ze voor de derde maal huwen! Ze moest héél hard werken in die banketzaak maar ze verdiende veel aan "drinkgeld"vooral omdat ze héél mooi en vriendelijk was! Hugo voleinde zijn studies en vond spoedig werk.Af en toe nam hij contact op met zijn kindjes maar ze waren nog zo klein wat moest hij er mee aan tenzij ze eens meenemen naar zijn ouders die heel die toestand erg betreurden. Leo,de gehuwde vriend, wilde graag sex met Elsje maar van zijn vrouw uit de echt scheiden was geen sprake.De plezierige relatie liep stilaan voor Elsje op een dood spoor.Een eeuwige minnares blijven zag zij niet zitten! Bovendien wilde zij een zelfstandige kostwinning en die vond zij door een gérance van een deftig café aan te nemen, haar bezorgd door een kennis-brouwer. Nu was zij cafémadame en de kindjes dicht bij haar, steeds onder haar hoede..............
Tot groot verdriet van de ouders van Hugo,die voor hun zoon iets héél anders hadden verwacht,eerstens zou hij voor ingenieur verder gaan studeren en tweedens was zijn keuze voor een oudere uit de echtgescheiden vrouw hun helemaal een raadsel.Bovendien ging hij ook nog vader worden op zo'n jonge leeftijd.Dus een kleinkind op komst,daarom lieten zij de dingen maar zoals ze zich aankondigden en er werd in alle eenvoud getrouwd.Er werd een zoontje geboren,dat goed en gezond was.Elsje was er héél blij mee.Inmiddels had Hugo zich ingeschreven bij het leger waar een gans nieuwe leerschool voor informaticus gestart was.Hij was gelukkig zeer verstandig en wist waar hij voorstond.Terzelfder tijd werd hij ook betaald.Na 13 maanden kwam er een tweede zoontje.Het appartementje dat zij aan de kust gehuurd hadden voldeed nog voor 4 personen en het leven ging verder. Maar Hugo moest zeer vroeg uit de veren en kwam' s avonds laat thuis want alledagen naar Brussel sporen vroeg tijd! Wanneer hij dan thuis arriveerden waren de kindjes reeds slapen en ook 'smorgens waren zij nog niet paraat.Natuurlijk was hij moe bij het thuis komen( Gelukkig at hij zijn middagmaal en avondboterhammen op zijn legerafdeling.) Hij ging geregeld op de canapé zitten met zijn arm rond Elsje en samen keken zij nog 'n beetje T.V. Elsje bleef in Hugo de jonge student zien,die zij" Zo" had leren kennen.Zij verlangde naar een échte man.Ook begonnen de ge¨erfde wispelturige genen van haar vader haar parten te spelen! Die échte man vond zij in de gehuwde vriend van Hugo,die kwam haar thuis al eens een bezoekje brengen en van 'een kwam 't ander.........
Zoals reeds eerder werd vermeld werd zij nu verkoopster bij 'n tante die ' fijn pralinen winkeltje uitbaatte met ook wijnen en likeuren en uitgezochte koffiesoorten.Zij deed dat graag en woonde in bij tante die niet lang geleden weduwe was geworden en daarom met dat winkeltje begonnen was. Elsje was een héél mooi meisje,levendig en steeds wel geluimd. Vrij regelmatig kwam al spoedig een jonge man,die op de duur zo dikwils opdaagde,dat hij met zijn aankopen 'n ganse familie kon bevoorraden! Elsje had het al begrepen,na enige tijd nodigde hij haar uit op een etentje en zo is de kennismaking aan het rollen gegaan.Na een klein jaartje is het huwelijk er op gevolgd.Elsje droomde van kindjes en 'n mooi gezinnetje. Bleek nu na vrij korte tijd,dat Sven een sexuele afwijking meedroeg waardoor kindjes niet konden verwekt worden.Daaruit volgde allerlei tribulaties en een echtscheiding kondigde zich aan,met wederzijdse toestemming. Evenals haar broer ging Elsje haar biologische moeder eens opzoeken,die een groot Horeca bedrijf leidde samen met een vriend.Zij mocht er helpen tegen kost en inwoon en 'n klein loontje,maar spoedig ondervond zij,dat ze uitgebuit werd en nam terug haar biezen.Van moederlijke liefde was geen sprake.Zij vluchtte naar de kust waar zij als monitrice 'n groep kindjes binst de dag moest verzorgen.Zij beschikte daar over 'n kamer en drie maaltijden samen met een wettelijk loon.'sAvonds was zij alleen en na wat exploreren vond zij niet ver uit de buurt de Hoeve waar jonge mensen kwamen dansen en plezier maken.Zo leerde Elsje Hugo kennen,hij was nog'n laatste jaars humaniorastudent en werd smoor verliefd op Elsje! Hij was minstens vijf jaar jonger dan zijn geliefde maar liet haar niet meer los.Elsje was niet meer alleen en werd ook verliefd.Hugo liet al zijn toekomstplannen varen want Elsje was spoedig in verwachting en ze gingen huwen................ Wordt vervolgd
Gelukkig had zij nog familie en vrienden waar zij haar leed kwijt kon.Zij was,moet het nog gezegd,een moedige en begrijpende vrouw. 'n Ruim jaar later vernam ze van de zoon,dat zijn vader gehuwd was met een rijk,jong,kordaat en aantrekkelijk vrouwtje die nu reeds in verwachting was.Er kwam inderdaad een half-broertje bij. Het doek was dus voor Mia gevallen. Toch bleef zij op de hoogte van het reilen en zeilen van haar mislukking.Zo vernam zij verder dat het jonge paar er als hobby tafelen in dure restaurants op na hield;oesters ,kreeft, kaviaar,champagne en oude wijnen zouden schering en inslag zijn.Ook luxe reizen kwamen aan de beurt. Mia erfde een niet al te grote woning van een oude tante waar zij haar intrek nam.Ze vond bovendien een werkje waardoor ze veel uithuizig moest zijn en zo leefde zij verder maar bleef in contact met ZIJN kinderen. Na drie jaar huwelijk werd Eric zwaar ziek,hij had nooit een sterke lever gehad maar nu had hij een levercirose,die hem in het ziekenhuis gekluisterd hield en hem op 49 jaar het leven kostte. Zijn jonge weduwe was blij met haar zoontje en niet zo heel lang nadien had zij een nieuwe vriend.Life must go on........... Mia is uiteindelijk naar een Home gegaan waar zij op 82j.overleed. Besluit:het privéleven van Eric geeft stof te over om er een boeiende roman van te maken,wat ik zeker niet ga doen!Ook de inzet van Mia is niet alledaags en was hier zeker het aanhalen waard.
En hij deed maar aan(en de boer hij boerde verder!)Toch wist hij ,dat hij verkeerd bezig was,dat hij op 'n verkeerd spoor zat.Diep in hem sluimerde een verlangen naar meer degelijkheid.Zijn omgang met Mia was verwaterd temeer dat zijn kinderen nu uitgevlogen waren(.Net, zoals hij, huwde z'n zoon op 19j,gelukkig met een deftig meisje en zijn huwelijk hield stand tot aan zijn te vroege dood.Zijn dochter werd verkoopster in de zaak van een tante,maar die krijgt een apart cursiefje!) Innerlijk was Eric op de sukkel,hij had zware en zwarte dagen . Na enige tijd liep hij plots in het centraal station bijna letterlijk,Mia op het lijf.Hij was zo blij haar terug te zien,hij zag recht in haar begrijpende ogen en volkomen impulsief vroeg hij haar om met hem te willen trouwen! Aanvankelijk stond Mia perplex natuurlijk wilde ze dat. Trouwen met Eric was haar enige wensdroom hij bleef haar grote enige liefde. Zij beslisten een appartement te huren in het centrum en Mia mocht voor alles zorgen wat ze ook met veel enthousiasme deed. Ondertussen bleef zij in het benedenhuis wonen waar ze ééns met" het viertal" zo gelukkig was geweest. Toen het appartement in het centrum helemaal klaar was kwam Eric eens kijken........hij keek en zag dat het goed was!Mia neuriede de ganse dagen! Tot zij tot de ontdekking kwam dat Eric niet meer over huwen sprak en dat hij weer nachten wegbleef. Hij besefte dat hij met zijn spontaan aanzoek er over was gegaan.Mia was en bleef voor hem 'n prachtige moederfiguur met 'n héél groot hart,maar beminnen ,echt beminnen deed hij haar niet .De moed om het haar te zeggen ontbrak hem .Uit spîjt en schaamte bleef hij dan maar liever weg........ Mia neuriede niet langer........
Acht jaar heeft dit gezinnetje stand gehouden,Mia was overgelukkig,steeds bezorgd, uiterst netjes en Eric bleek tevreden,zijn werk was voor hem zeer belangrijk en ook het gevoel van geborgenheid dat hij gemist had gaf hem rust.Met zijn kinderen ging het prima zij hadden de echte moederlijke zorgen nu. Toen liep het mis.Hij kwam in contact met een héél rijke chique dame die hem niet meer met rust liet en op een beeldig appartement woonde.Daar was hij steeds welkom.Hij begaf,kreeg passende maatpakken en zoveel luxe als hij zelf wilde.Het begon met 'n nachtje uit huis te blijven,er volgde nog nachtjes,Mia had het begrepen maar aan de gezinstoestand zou zij niets veranderen ZIJN kinderen gingen voor alles.Zij wist en zag ,dat Eric uitermate veel succes had met zijn uiterlijk voorkomen, vooral bij de vrouwen.Ze aanvaardde dat. Ze zou altijd van hem blijven houden,altijd. Eric ontmoette een danseres met een prachtig lichaam,ze was niet rijk maar het physische kon ze hem (graag!)aanbieden waar hij gretig op inging. Hij bezocht Mia en zijn kinderen vrij regelmatig,immers hij was gerust dat daar alles goed liep.Alleen zat Mia met een héél groot en diep verdriet. Met het danseresje heeft het niet zo lang geduurd,maar hij was nog steeds welkom bij de chique madame en maatpakken mocht hij nog altijd gaan kiezen!wat hij niet versmaadde!
Zijn uiterlijk,zijn sympathieke aantrekkingskracht kan het best vergeleken worden met die van de huidige Brat Pitt. Ik heb het hier over de zoon van goede kennissen.Hij was 19 jaar had zijn studies laten staan en was smoorverliefd op de dochter van de Brasserie waar hij dikwijls een pintje ging drinken.Hij wilde er absoluut mee trouwen en ging aan zijn ouders vertellen,dat hij Ilse zwanger had gemaakt en dat hij dus niet anders meer kon dan haar te huwen.Ilse zelf was 3 jaar ouder en vond Eric een danig knappe en sympathieke jongen.Kortom ze huwden. Van zwangerschap was geen sprake,immers het is niet omdat een vrouwtje 14 dagen over tijd is dat ze moeder gaat worden. Maar Eric had geen vast werk.Hij mocht ergens beginnen als ober en deed dat niet slecht maar echt zijn ding was het niet.Hij kon buitengewoon goed praten en zo geraakte hij als vertegenwoordiger in de filmwereld. Daardoor was hij héél veel uithuizig,en er was reeds een zoontje geboren na enkele jaren en nadien nog een zusje.Ilse zat constant alleen thuis met de kindjes.Zij die in de Brasserie steeds omringd geweest was door veel vrolijke jonge mensen, kennissen en vrienden. Zij begon te treuren en na te denken over die vele uithuizigheid.......over zijn sympathiek uiterlijk,zijn welbespraakheid en kreeg argwaan. Hij was gepromoveerd tot vertegenwoordiger ,van deze zeer bekende filmmaatschappij, als commercieel afgevaardigde voor het buitenland.Nu zat het spel helemaal op de wagen.Voortdurend met het vliegtuig naar Italie,Frankrijk ,Spanje. Ze praatte met hem over haar eenzaamheid,maar daar kon hij niets aan verhelpen aangezien hij moest werken, zei hij.Ze waren totaal uit elkaar gegroeid en dus volgde er een scheiding.Heel merkwaardig had zij het liefst dat de kinderen aan hem werden toevertrouwd.Hij hield heel veel van zijn nakomelingen daarom besteedde hij zijn zoon(7j.)aan zijn moeder en het dochtertje (3j.)naar de kostschool waar ook een tante nonneke was die alle moederlijke zorgen op zich nam. Eric was innerlijk op de dool toen hij een ernstige ongehuwde dame ontmoette en met haar een relatie begon.Die dame werd in de kortste tijd ook stapel verliefd en zij huurden een deftig benedenhuis en namen de kinderen bijzich.Mia was een prima huisvrouw op alle terreinen,maar ze was geen type om mee uit te pakken.........
Stotteren deed ik nu percies wel niet,want naar men zegt ben ik nogal goed ter tale!Maar ik begon mij tegenover die opgetutte winkeljuffers toch een beetje ongemakkelijk te voelen temeer dat ik niet wist waarmee te beginnen en er wachtenden na mij kwamen!Dus keek ik rond en zag mooi ingepakte servetjes liggen op 'n klein tafeltje die ging ik alvast meenemen!!Bleken dit geen servetjes te zijn maar feestkaarten!!Daarvan bezit ik er pakken,dus .....weer rondkijken.Toen kwam de oudste met een nieuwigheidje voor de pinnen;een allogeenboekleeslampje,héél mooi qua design en dus dat "nam" ik met nog de bijhorende batterijtjes.Maar mijn geld was nog niet opgekocht.Neem nog maar eens een kartabel zei mijn zoon, ja dat deed ik ,maar nog had ik overschot!!De dame achter mij begon zo onbarmhartig te zuchten dat ik .........'n paar pakken lange omslagen vroeg en de rest van de centjes liet stikken. Nu werd ditalles in feestverpakking ingebundeld, dat ging zéér traag mede omdat die verkoopsters veel te lange nagels hebben die het ficelleren héél erg bemoeilijken!!!Hemel,dacht ik, geef mij maar groene weiden met koetjes en schaapjes en paarden erin.Zie ,zo'n sfeer bedoel ik nu, die geeft mij op de stadszenuwen, die ik vermoedelijk toch heb! Immers ,ik zei het reeds, ik ben een Antwerpse van een aparte soort! Blijkbaar zitten mijn voorouders er zeker voor een deel tussen. Langs vaderskant, vroeger, nog vroeger Hollandse boeren en langs moederskant Spaanse adel die van blauw bloed op gewoon bloed is overgeschakeld door huwelijkstoestanden. 't Deed mij deugd u dit even te kunnen vertellen en bedankt omdat u het gelezen hebt.Van de weeromstuit zijn wij daar in de buurt iets lekkers gaan smullen, dat hadden wij écht wel verdiend! Of niet?
Ja,ik ben een sinjoor(of sinjorina?)maar ik geloof van een heel aparte soort. Laat mij a.u.b.niet alle dagen naar 't stad gaan want daar zou ik knetter gek van worden.Mijn vriendin is zo iemand en die wordt dat hoegernaamd niet beu.Zij kent alle retaurantjes en patisserietjes en natuurlijk ook de vele winkels.Enfin,voor mij niet gelaten,ze kan er maar gelukkig mee zijn. Natuurlijk houd ik ook van mijn stad met haar rijkdom en haar bezienswaardigheden maar daarom moet ik dat niet iedere dag gaan vaststellen! Naar men zegt is de Antwerpernaar een joviale mens en heeft hij 'n dikke nek.Als men dat heeft ondervonden zal dat wel waar zijn en dat neem ik daar dan maar bij,die nek zal nog een restant zijn van de periode dat Antwerpen een zeer welvarende stad was(zie geschiedenis!) In elk geval,mij niet om de haverklap gezien in 't stad. Maar zeer onlangs had ik het aan mijn been!!Ik kreeg een waardebon van 1OO die moest opgekocht worden in een héél chique zaak in het centrum! Tot 11u.'s morgens mocht men in die straat parkeren/Dus ik reed er met mijn zoon naartoe en inderdaad wij hadden maar binnen te stappen. Er stond geen kat bij wijze van spreken maar toen ik mijn mond open deed en mijn bon voor de dag haalde kwamen er reeds vier achter mij staan. Ik herhaal,het was,als u 't mij vraagt,een chique zaak van papeterie en kleine lederwaren maar ik had werkelijk niets nodig?Begin dan maar te stotteren tegen die twee opgedirkte winkelpoppen........ Wordt vervolgd
Tijdens de middagpauze werd er uitvoerig en blufferig getaterd over hun lieven en dat zij alle drie een i.Pod hadden en een i.Tune en een LCD T.V.!! Het liefst kweekten zij over hun Jacuzzi,dat was toch zo prettig.Zij vermoedden zeer sterk,dat Jw.Trezebees daar geen fluit van begreep n och kende en dat zij daarom in haar eentje zat te lezen. Maar.......Irma werd ziek wellicht door opgelegde zelfbeheersing en verdraagzaamheid.De dokter schreef haar een rustverlof van 14 dagen voor,wat zij dankbaar aanvaardde en uitvoerde. Toen zij nadien terug in haar bureelzetel zat en met zichtbare onverschilligheid verwelkomd werd verlangde zij voor het eerst in haar beroepsleven naar haar pensioen.Wat was zij hier vroeger toch gelukkig geweest ,alleen, ongestoord en vol arbeidsvreugde! Die jonge mensen hadden er geen benul van wat zij haar aandeden,en ze hadden toch zoveel zgz zelfzekerheid en praat!! Irma is met vervroegd pensioen gegaan,zij kreeg van de directie een spikpsplinter nieuwe T.V.als afscheidsgeschenk en wéér veel bloemen,en bedankingstoespraken. Nu kon zij eindelijk verder rustig leven zonder pesterijen, door mensen die zoveel (ten opzichte van haar) achter stonden qua ontwikkeling en vorming. Jammer die huidige toestanden van generatieverschil.Vroeger bestond dat ook,maar in veel mindere maten.Wellicht is de modetrend en de consumptiedrang daar mede oorzaak van?Wat denkt U?
Irma was daar natuurlijk niet gelukkig mee,zij voelde de geest van de nieuwe generatie op haar afkomen.Zij was veel te zachtaardig om daar krachtdadig tegen in te gaan.Wél liet zij haar afkeuring voorzichtig blijken. Moest zij méér haar op haar tanden gehad hebben ze zou hen gemakkelijk een poepje hebben kunnen laten ruiken,maar ze zocht soelaas in haar noeste werkstijl. De kleine clan kreeg dus de bovenhand;er kwam een radiootje,niet te luid(dat moest er nog aan makeren)maar toch flink storend voor iemand die reeds 25 jaar gewoon was in stilte geconsentreerd te werken.Er werd gerookt ,stikum om te beginnen daarna flagranter.Met zachte stem vroeg Irma ditalles te willen modereren,wat niet aansloeg.Ze wilde er de directie niet,of nog niet bij betrekken,wellicht zou dit de sfeer achteraf nog meer verpesten. Toen volgden de plagerijen;één van hen verborg de handtas van Irma,zodat zoeken veel tijd en spanning meebracht!Of men verborghaar schrijfgrief,zodat ze niet onmiddellijk aan haar werk kon beginnen.Allemaal zogezegd kleine plagerijtjes die heel zenuwslopend overkwamen en stresserend werkte. Persoonlijk ontmoete ik Irma soms op dezelfde autobus en dan vertelde ze mij wat op haar hart lag en dat haar arbeidsvreugde helemaal verdwenen was. Ook met haar oudmodische kleding werd stikum de draak gestoken.Zij droeg inderdaad platte stapschoenen,een ietwat antiek hoedje en haar jas was op een maat die altijd kon gedragen worden.Ditalles uiterst netjes verzorgd en afgeborsteld. Van de koffie madame vernam ze dat ze haar juffrouw trezebees noemde.
Uiterlijk zag ze er inderdaad een trezebees van een zeker kaliber uit.Maar ze was zeer verstandig en toegewijd en vooral uiterst betrouwbaar Van opleidig was zij directie secretaresse ,viertalig en organiseren was één van haar talenten.Dat wisten haar bazen ook,daarom genoot zij alle vertrouwen. Op veertjes liep zij ' s morgens naar haar werk,ze deed het zo graag en wist dat men zeer tevreden over haar was.Nogmaals organisatorisch was zij een krak. Dat hield zij zo 25 jaar vol en werd dan grandioos gevierd met veel wijn- en likeurflessen en bloemen.Mede door haar had de zaak van wijnen en likeuren uitbreiding genomen(in-en uitvoer met bekende naam) En daarom ging zij een hulpje bijkrijgen! Dat hulpje werd zorgvuldig uitgetest en kreeg een plaatsje in het persoonlijk bureel van Irma,onze secretaresse in kwestie. Aanvankelijk was het kind zeer onderdanig en lief en betrekkelijk bekwaam.Natuurlijk werd zij ingewijd en opgeleid door Irma. Zij deed al wat haar voorgedaan en gevraagd werd,was zorgzaam en stipt op tijd .Ook haar vestimentair voorkomen was prima. Toen kwam er nog een hulpje bij,zo eentje om de gewone telefoontjes op te nemen,die bleek al wat astranter......... De poetsvrouw werd gepromoveerd tot " koffiemadame"(en poetsen moest ze ook nog blijven doen zodat ze overal haar neus kon insteken) En zo stilaan werd er een kleine "clan" gevormd ..............
met gierende banden vlamde hij van Rillaar richting Scherpenheuvel hij negeerde alle mogelijke obstakels en verkeerslichten snorde altijd maar rechtdoor.Hoe hij er fysich uitzag weet geen mens,ook niet wat er van binnen bij hem omging,wél wat er gebeurde toen hij Scherpenheuvel aandeed.Hij nam niet de rechter baan naar Diest maar reed stormerderwijze door de dubbel poort van de Basiliek reed er los door tot aan de Communiebank,kwam daar tot stilstand,.......... en was op slag morsdood. Natuurlijk had de plaatselijke bevolking dergelijke stunt nog nooit meegemaakt.Het altaar was waardig op zijn plaats gebleven zoook het vermaarde Lieve Vrouwe beeldje.De Communiebank was de redder geweest en naar ik meen lichtelijk gehavend,ook de bidbanken van de wederzijdse beuken.Goddank zaten er op dit hachelijke moment weinig bedevaarders in de kerk en dus geen lichamelijke gekwetsten maar de ontzetting door de klap en het totale onverwachte gebeurde was enorm. Dat er dadelijk opschudding was en 'n toeloop van nieuwsgierigen was vanzelfsprekend.De politie en het parket,de burgemeester en de pastoor allen waren zij van de hand Gods geslagen.Wie doet nu zoiets?En waarom? Tot hier dit waar gebeurde verslag. Wellicht zijn er onder de lezers die zich deze gebeurtenis nog herinneren? Bij dergelijke evenementen kan men niet anders dan nadenken en concluderen. Zelfbeheersing en zelfcontrole kan men,volgens psychologen,aanleren en doorgeven. slot
Hun relatie liep al zo lang mank.Ze paste écht niet bij elkaar.Zij was heel zachtaardig en droomde van een evenwichtig normaal gezinnetje.Hij was héél opvliegend en negatief ingesteld en kinderen interesseerde hem niet echt.Daarom had zij eindelijk haar vast besluit genomen.Ze maakte het uit,in hun stamcafé met toevallige getuigen. Het is gedaan tussen ons,zei ze en daar kom ik niet meer op terug.Ge moet mij nu gerust laten. Hij werd woedend en begon te roepen"als ge dat meent maak ik mij vandaag nog van kant."Ik meen het,wedervoer ze,trouwens ge weet dat ik een andere keuze heb gemaakt. Daar werd hij nog woester van en dreigde nogmaals met zelfmoord. De aanwezigen waren ervan overtuigd dat het grootspraak was,want dat lag in zijn aard. Hij wachtte nog even met de deurkruk in zijn rechter hand en dacht nog dat ze zou zeggen dat ze het ,nog één keer wilde beproeven maar ze keerde zich van hem af en zweeg. De weinige omstaanders in de herberg wilden zich niet mengen en hielden zich dus afzijdig Zij hadden reeds meermaals deze onenigheden en brutaliteiten van de man in kwestie meegemaakt.In hun hart konden zij de jonge vrouw geen ongelijk geven ,wel het tegendeel. Opeens liep hij naar buiten,sprong in zijn wagen en reed weg met gierende banden................
Volledigheidshalve moet ik u er nog bijvertellen,dat Tim,toen hij Mies leerde kennen een Haerly Davidson bereed.Dat was een geschenk van een oom die er bang op was!Die kocht zich een wagen want op 4 wielen voelde hij zich veel veiliger.Aanvankelijk durfde Tim met dat groot gevaarte niet voor de dag komen,hij vreesde,dat Mies er ook vrees voor had en hij zou ze niet willen mishagen! Maar na enkele maanden stond hij er haar mee op te wachten en Mies was stom verbaasd maar ook wild enthousiast.Ze ging onmiddellijk akkoord om voortaan ritjes te maken liefst zo ver mogelijk en zijn snelheid mocht hij zelf kiezen.Het eerlijke gebrom van dergelijk tuig was zalig om te aanhoren.Dus iedere zondag, en ze namen er ook de zaterdagnamiddag bij ,werd er stevig gebromd.Aangezien zij aan de heikant woonde kroste zij los door het mulle zand en riepen elkaar toe want gewoon spreken ging niet meer.Er waren ook zoveel "ulten en bulten"!! Op zekere moment kreeg Tim geen antwoord meer ,hij dacht dat Mies'stem wat wilde rusten.Maar dat rusten duurde toch wat te lang,vond hij,daarom keek hij om en wat zag hij ..............Mies was verdwenen!!! Tim schrok zich te pletter en keek naar de verte,waarempel daar lag zijn Mies te spartelen in het witte heidezand!!Ze had geroepen,zei ze,maar door het geronk had Tim haar niet gehoord en was natuurlijk doorgereden. Gelukkig geen kilometers ver,daar had de gestoorde dialoog wel voor gezorgd. Gelukkig had Mies zich niet erg bezeerd het vele zand had haar zachtjes opgevangen tot grote opluchting van haar geliefde Tim. Daar zijn ze er toch ene gaan opdrinken in de eerste gelegenheid die op hun weg lag. En ze waren het eens, zoals steeds"eind goed alles goed".
Zij gingen dus ook een frisse neus halen,zoals dat heet,en wandelden keurig in de dreef.Daar vertelde Tim dat hij voor huisarts studeerde en nog twee jaar te doen had.Hij woonde in een van de naburige dorpen.Mies vertelde ook wat over haar doen en laten en ze spraken af voor de volgende zondag aan de ingang van het parkske. Mies keerde blij gezind met haar vriendinnen weer naar huis maar ze zweeg over haar afspraak. Zij zagen inderdaad elkaar weer ,ook de volgende zondagen en ze voelden dat ze het best,opperbest met elkaar konden vinden. Zo goed zelfs dat ze op een donkere avond achter een hooimijt in de appel beten.De verkering ging dus serieus verder! Na twee maanden vermoedde Mies dat ze het zeel aan had.Een toekomstige dokter had beter moeten weten maar het vlees was zo zwak geweest en had hen overvallen....... Ze wachtte nog een maandeke en toen vertelde ze hem blij,dat ze moeder ging worden en hij vader!!Maar..........dat viel in slechte aarde.Daar had hij helemaal niet op gerekend ,daar was hij absoluut niet klaar voor.Bovendien moest hij nog ongeveer 2 jaren studeren.Mies schrok zich te pletter want zij was haar huwelijksdatum al aan't overwegen en in haar gedachten schikte zij hun huis al en de kinderkamer. Kortom ze besloten dat Mies ongehuwd zou bevallen(wat in die tijd iets heel ongewoon was en niet eervol voor haar familie)dat ze vrienden zouden blijven en lieten de poort voor een later mogelijk huwelijk openstaan. En zo is het gebeurd,de families werden inmiddels op de hoogte gebracht,het zoontje is op nieuwjaarsdag geboren en twee jaar later heeft het huwelijk pianissimo plaats gehad. Een jaar later is er nog een zusje bijgekomen en nog een broertje zodat het een benijdenswaardig gezinnetje geworden is,eentje van Mijnheer doktoor van het dorp die heel veel te doen had en graag gezien werd. Mies heeft haar die kermis nooit beklaagd en ook niet het geduld dat ze die twee jaar als alleenstaande moeder heeft moeten opbrengen.Want Tim had haar niet in de steek gelaten. Met verstandig wikken en wegen kan er immers veel opgelost worden.
