30-03-2007, 21:44 Geschreven door warket
Reageren (0)

27-03-2007, 00:00 Geschreven door warket
Reageren (0)

27-03-2007, 00:00 Geschreven door warket
Reageren (0)

26-03-2007, 22:33 Geschreven door warket
Reageren (0)

24-03-2007, 22:57 Geschreven door warket
Reageren (0)

Dit is het beste moment om nieuwe woorden, zinnen, uitdrukkingen te verzamelen. Mijn geest is nog helder na de slaap, geprikkeld door koffie en een sigaret.

Ik lees recensies van woordkunstenaars in de weekendkrant.

krantenlezer op zondagochtend

in versneld tempo de wereld vernemen

ik lees:

om een vrouwtje het hof te maken bespaart de mannelijke fruitvlieg zich kosten noch moeite. Er komt een ingewikkeld spel bij kijken, waarbij hij haar zachtjes aantikt met zijn pootje, zingt met zijn vleugels, die laat trillen en het vrouwtje uiteindelijk likt.

zenuwslopende vertedering

ik lees:

als de euforie van de revolte langzaam wegebt, als de vernielzucht en de baldadigheid geconsumeerd zijn, resten nog het puin en de scherven

ik lees:

autisten noemen ons “ neurotypical “. Ze vinden goedendag zeggen tegen de mensen onzinnig omdat je ook geen slechte dag zegt. Dat geldt ook voor hoe gaat het?

Ze vinden dat andere mensen zich te veel verliezen in verbale zinloosheid. Ze kijken naar hoe andere mensen hun eigen gevecht leveren

de verlichting tegen romantiek

Ik wou dat ik even veel geld had als levenslust

miljardair en onsterfelijk

alhoewel

mensen hebben niet alleen het recht om te leven

maar ook de plicht om te sterven

zich onderwerpen aan het genadeloos sloopwerk van de natuur

hooguit het recht om hun lijk te laten bewaren in vloeibare stikstof

misschien maken ze het wel met het gemak van een vingerknip

wakker binnen duizend jaar in een totalitaire staat zo onbewoonbaar als de hel

wakker worden met onvrijwillige herinneringen

willekeurig en ongrijpbaar als beelden voortgebracht door de verbeelding en tenietgedaan door de werkelijkheid

als een droom die vervaagt in het verloop van de dag

tot zijn denkbeeld helemaal verdwenen is.

We hebben een vernissage gemist. We zouden een uitnodiging gekregen hebben, blijkt achteraf.

Uitnodiging uit brievenbus gewaaid of achteloos op schouw blijven liggen

weet ik veel

nooit gezien

slordig in het leven

met dag vertraging er naartoe

Op de trap dacht ik: het is hier warm voor een zomerse dag

ik voel me onwennig zo dicht bij een kunstenares

gelukkig is L. erbij om het ijs te breken

Het heeft iets, kunst

die sublimatie van gevoelens

om het dagelijkse te doorbreken

de toeschouwer te overtuigen en te laten herkennen

wat al aanwezig is

die onmatige bezieling

Mijn portret hangt ook aan de muur

ik, met ontbloot bovenlijf

en verder, gekleed in een vervallen kerk

hij heeft het beste van mezelf verbeeld

dat komt doordat we tezamen ‘s nachts sprakeloos een eiland

onbewoond en omringd door water bewoond hebben

en zij

ze toont haar diepste gevoelens met haar kunst

majestueus

het ongekende kenbaar maken

Ik zei: ik kan je grillige vindsels bezorgen

ze zei: ja, doe dat maar

ze zei nog zoiets van die e-mails

ik verstond het niet

en antwoordde: ja, waarom niet

Nu we weer thuis zijn is de berk goud gekleurd

hij beweegt met de wind

Ik begrijp nog altijd niet waarom dit geschreven wordt. Ik heb geen mening. Dat is voorbehouden aan populisten en makelaars in angst om het publieke debat met druktemakers in stand te houden.

voor de spiegel, ja, dat wel

voor een spiegel zonder mening

Misschien ben ik de laatste, maar ik weiger om aan die trend van meningen mee te doen

dan nog liever een zinloze kreet als uiting van anarchistische vrijheid

in een zoektocht naar genot

genot in een kasteel van kuisheid in zonde

woorden schikken als bloemen

het komt altijd ergens terecht

zonder einde

oefening in de vorm van klinkers

medeklinkers en er lettergrepen van maken

een woord in schepping

nu nog een zin

en dan een betekenis zonder vervaldatum

leuteren en rochelen

in een stinkende brij met veel vliegen

betekenis zonder mening

Als je goed kijkt in tegenlicht

zie je het leven krioelen

het leven overleven

onvoorbedacht

als een ouwe kater die over een kasseiweg loopt

in windstil

niets beweegt in deze vooravond

Waarom ben je zo goed gekleed?

overschot van gisteren

hij vind het grappig

maar dat is het niet

omdat het gewoon overschot van gisteren is

Ik ga met mijn wijsvinger diep in mijn neusgat op zoek naar een kabbisch

met opengevallen mond en gesloten ogen

het is een vorm van bidden

god bestaat in mijn neus

zij, hij, ze, men

in mijn neus

ik begrijp nog altijd niet waarom dit geschreven wordt

ik heb geen mening

voor een spiegel, ja, dat wel

voor een spiegel zonder mening

en dan een kreet

in een zoektocht naar genot

het komt altijd ergens terecht

betekenis zonder mening

Het is normaal dat vandaag gisteren niet was

de dag was onvoorspelbaar

toeval

gecontroleerde dwaasheid

het gaat op en neer

tussen paars, wit en geel

en een wolkenloze hemel

staar ik naar al die schoonheid die deze wereld siert

ik heb geen mening

wel een kreet

in een zoektocht naar genot

Ik knip het haar

bijna bij middernacht

van een volwassen zoon

verwekt

zij heeft hem gebaard

en nu, zoveel later

knip ik zijn haar het middernachtuur voorbij

ik heb geen mening

wel een kreet

en een schaduw

en de zon

en de maan

schaduw in maanlicht

ik, geen mening, een kreet, een schaduw in zon en volle maan

Twee tienermeisjes

zo natuurlijk liggen ze daar

met blote billen in het gras

op de weg komen mensen voorbij

ze kijken naar me, denk ik

of ze gluren naar die jonksheid in het gras

en twee japanners recht voor mij op een bank

een man en een vrouw

ze heeft een mooie decolté

ook ik gluur naar hun samenzijn

al die menselijkheid toevallig hier

om en rond een bank

Hier lag ik

was ik

een afdruk in het graan

met een schaduw

tussen passanten

in de naam van mezelf  

24-03-2007, 10:26 Geschreven door warket
Reageren (0)

genadeloos opgestaan

in de ochtendlijke koffiedampen

gemaakte zucht

ordeloze, wat ontredderde, voortvluchtige geest

rusteloos op zoek in een boomgaard vol ontboezemingen

24-03-2007, 10:16 Geschreven door warket
Reageren (0)

Drie respectabele stadsidioten: een prediker, een muziekant en een zwijger. Ze hebben iets gemeen: je komt ze regelmatig tegen op diverse plaatsen, winter en zomer.
De prediker heeft zich het apostolaat toegeëigend. Niet op pauselijk nivo. Neen, hij is een straatwerker die op ondenkbare uithoeken van het trottoir met een blik op oneindig het woord gods verkondigt. Terwijl hij dat onafgebroken doet, zwaait hij met zijn rechterhand, wijsvinger naar de hemel gericht. Niemand luistert. Ik denk dat het hem weinig kan schelen, dat hij zich richt tot een wereld die alleen voor hem toegankelijk is. Zijn ogen zijn nooit op iemand gericht. Hij kijkt verdwaald.
Zo stond hij op een keer te preken voor een etalagepop, of was het zijn weerspiegeling in de vitrine? Zou hij zichzelf herkennen in een spiegel? Ik heb het hem nooit gevraagd.
De muziekant draagt een te groot verkreukeld grijs kostuum. Zijn grijzend haar tot net over de oren is altijd in de war, net zoals hijzelf, wat voorovergebogen in zigzag van het ene terras naar het andere lopend. Zijn hoofd tikt dan afwisselend links en rechts naar beneden. Hij draagt in zijn linkerhand een oude spaanse gitaar waarop nog vier snaren staan. Op elk terras speelt hij tien seconden een melodie die hij alleen begrijpt. Dan tovert hij uit zijn jaszak een kartonnen beker waarmee hij de tafels afschuimt. Ook dat duurt niet langer dan zijn muziekstuk. Hij is het gewoon dat men niks geeft. Hij heeft geen stem en speelt geen akkoorden. De mensen willen kwaliteit. Anders geen geld.
Je ziet hem alleen bij zomerweer want binnen mag hij niet spelen. Ik wou eens zijn gitaar stemmen maar hij hield ze krampachtig vast alsof zijn voortbestaan bedreigd werd. Hij zwerft hier al jaren rond.
Ook de zwijger blikt naar oneindig. Ik schat hem rond de dertig. Nog te jong. Hij stapt evenwichtig en draagt een volgepropte plastieken zak over zijn schouders, meestal rechts. Zijn gevlochten haar bind hij omhoog. Je komt hem zowat overal tegen in alle jaargetijden. Hij lijkt iemand te zijn weggeblazen uit een gebroken samenleving.
Drie schimmen in de stad. We zijn bang om ze aan te spreken, om ons belachelijk te maken. Iemand anders zal hen wel helpen.
Hoe was hun jeugd, wie zijn ze?
Ik heb het hen niet gevraagd.

24-03-2007, 10:10 Geschreven door warket
Reageren (0)

Are jou smoking?
wablieft?
rook je?
neen, lieg ik
niet meer dus?
Ze moet het gezien hebben aan de bruine nicotinevlek op mijn middenvinger
Toen ik buiten ging volgde ze me
Heb je een sigaret voor mij?
neen
Ik keek naar haar blote voeten,
zag een glimp van schoonheid in haar vertekend gelaat
ik vertrok koelbloedig in burgerlijk fatsoen
ik had haar mijn propere sokken en sandalen kunnen geven
en wat tabak voor een halve dag
ik deed het niet
ik heb spijt dat ik het niet gedaan heb
mijn spijt achteraf

24-03-2007, 10:06 Geschreven door warket
Reageren (0)

Het nachtelijke uur net overschreden lukt het me nauwelijks om gedachten tot bedaren te brengen. De middernachtstreep die mijn feestcultuur uit eerdere jaren bepaalde is allang naar het onverhevene verbannen. Mischien is het de zure nasmaak van champignons met look en alcohol van vier uur geleden die me toegang tot de eeuwige jachtvelden van de slaap ontzeggen. Kriebelig lustverlangen dat elke meditatieve poging tot verdrijving weerstaat. De nacht slaat op hol.
Ik fiets naar Zoersel.
Ben je gek geworden? Het is nacht. Zoersel ligt op tachtig kilometer van hier.
Ik weet het. Dat wordt zes uur rijden. Net op tijd voor een ochtendwandeling met J.
Ik wil niet dat je gaat.
En toch ga ik.
Neen. Je vertrekt niet. Het is te gevaarlijk.
Ik vertrek wel.
Terwijl ik mijn kousen aantrek knaagt de rede aan het avontuur maar er is geen houden meer aan. Niets kan me nog tegenhouden. Het is de koppigheid van een ezelsstier, de moedige onwetendheid van een soldaat op weg naar het slachtveld, eenzame fietser bekropen door de charme van de nacht. Licht uit, deur dicht, fiets bestegen om er pas af te gaan bij het krieken van de dag. Alleen de weg ligt me slecht in het geheugen. Was het langs het kanaal of de rivier? Ik laat het aan het toeval over. Zoersel ligt in het noorden. Kan niet misgaan. De wegen worden nu nauwelijks bereden. Het is maar tot in Mechelen dat me op straat iets kan overkomen. Van daaruit fiets ik langs het kanaal naar Lier. Geen kat die daar de straat nog oversteekt. En dan verbleekt de zwarte sterrenloze lucht, zijn wolken nog bergschimmen in het noorden, daar ligt Zoersel, ontwakend uit de slaap. Luie zaterdagochtend niet aan mij besteed. De wereld geeuwt.

23-03-2007, 16:14 Geschreven door warket
Reageren (1)

22-03-2007, 22:17 Geschreven door warket
Reageren (0)

Mijn ouders hadden beslist om het huis op te knappen en de tuin heraan te leggen in de komende vakantie. Mijn broer en ik moesten meehelpen. Ik had er helemaal geen zin in. Ik wou op reis naar Marokko. 'Doe niet zo vervelend' zei mijn broer. Pa was in alle staten. Ma zoals altijd vol zelfbeklag. Ik was de zoon die hun in de steek liet, de afvallige zoals altijd.

's Zaterdags vertrok ik te voet naar een ver afgelegen bushalte. Ik wou naar zee om daar mijn reis te boeken. Mijn broer ging mee.
Ik miste echter de bus en wachtte dan maar aan een verderop gelegen tramhalte. De tram komt eraan. De rit kost vier euro en je moest betalen met twee stukken van twee. Terwijl ik in mijn geldbeugel zocht viel het kleingeld op de vloer. De trambestuurster snelde me te hulp. We stonden gebukt de munten van de vloer te rapen toen haar ogen toevallig in de mijne keken. Ze had mooie ogen. 'Je ziet er lief ouderwets uit met die velouren vest' zei ze.

Halverwege naar de stad waar ik de trein zou nemen, stapte ik af en liep verloren in een overdekte parking. Gelukkig kwam ik bekenden tegen. Het waren oud collega's. Kom mee iets drinken, zeiden ze. Ik hoor er niet meer bij  maar toch ging ik mee naar het cafetaria van hun kantoor. Daar gingen ze  in groepjes van vier zitten. De nieuwe directieleden zaten appart te vergaderen. Vreemd was dat. Ik dronk met de kuisvrouw hete chocomelk met een scheutje Cointreau. Dan ging ik verder.

Buiten stond mijn broer te wachten. L. was er ook bij. Ze had de hond en enkele kennissen meegebracht. Ik heb mijn broek niet meer aan!  Met een deken rond mijn middel ging ik ernaar op zoek  en vond ze algauw terug besmeurd met modder. Gelukkig had ik één in reserve mee. Ik was nu al een halve dag onderweg. Zou ik het werk verwittigen?
Onnozelaar, zei mijn broer. Het is zaterdag.
Uiteindelijk beslis ik om terug naar huis te gaan. Daar hadden pa en ma de tuin in orde gebracht. Pa was ondertussen aan het huis begonnen en ma zei geen woord. Ik zei hen dat ik niet naar Marokko zou gaan. Ze luisterden niet eens.

Plots sta ik in mijn eigen tuin. De haag is pas gesnoeid en de poort staat open. De hond is weggelopen. Ik hoor haar in de verte jankend vechten.
Er komt een ruiter heelhuids op zijn paard voorbij. Oef...ze heeft het paard niet gebeten. Mijn opluchting is maar van korte duur want nu komt er een vrouw aan de poort opdagen, wenend en bebloed door hondebeten. Aarzelend blijft ze staan. Ik breng haar naar de binnenkoer en wil een dokter bellen. 
Ondertussen is L buiten gekomen. 'We kunnen haar zelf wel verzorgen' zegt ze. Ik heb nog een vaccin tegen hondebeten in de schuif.

22-03-2007, 10:45 Geschreven door warket
Reageren (0)

vannacht had ik een droom die nog altijd door mijn gedachten klieft
de oorlog was uitgebroken
een overheersende oorlog met ongelijke kansen
ik was oud en zwak
de hemel had een schaduw die het landschap dreigend overgroeide
ik kon mijn blik niet meer hernieuwen
de wolken hadden geen herinneringen meer
ze smolten als schimmen
in mijn vlucht met anderen waarvan ik de identiteit niet kan achterhalen, verloor ik mijn schoeisel
dat maakte me nog hulpelozer dan ik al was
we kropen door ravijnen in rokend puin
die ooit straten met huizen waren
de angst heeft me zelden zo intens bekropen

dan werd ik wakker met mijn vingers in haar haren gedompeld
ze sliep verder
ik stond op in wakende dagelijksheid
en zit nu het beeld van mijn droom uit lucht te boetseren
zou ik opnieuw willen spelen
mijn jonge schreeuw en ik
met uitgestoken handen
zonder hoofd
in ons lied verzonken
en uiteindelijk het instrument tot zwijgen heffen

21-03-2007, 15:37 Geschreven door warket
Reageren (0)

19-03-2007, 22:44 Geschreven door warket
Reageren (0)

19-03-2007, 21:46 Geschreven door warket
Reageren (0)

19-03-2007, 09:47 Geschreven door warket
Reageren (0)

18-03-2007, 13:03 Geschreven door warket
Reageren (1)

17-03-2007, 00:00 Geschreven door warket
Reageren (3)

woensdag 4 mei:
Ik kon niet wachten en ben gisterennamiddag reeds vertrokken. Heb in Zoersel buiten geslapen. Daarna tot bijna in Tilburg gefietst en tent opgezet in bos. De tent is net groot genoeg voor een persoon in foeutushouding. Het is nog niet donker als ik in slaap val.

donderdag 5 mei:
Het was koud vannacht. Bij het krieken van de dag vertrokken naar Tilburg. Niks bijzonders met die stad. Lelijke appartementsgebouwen en geen monumenten.
Van Tilburg naar Waalwijk. Deze kleine stad heeft iets: op een binnenplein is een eetcafé waar ze uitsmijter roastbeef en lekkere koffie serveren. Dat doet deugd. Ondertussen is het elf uur en ben ik op weg naar s'Hertogenbosch. Het loopt langs een breed fietspad doorkruist met kleine waterlopen. De zon heeft de kou verdreven.
20h: ben in Culemborg, zo'n 20 km van Utrecht. Het blijft droog en het is nog niet te koud om te fietsen. Opnieuw uitsmijter op terras met een Duvel. Straks fiets ik verder. Met wat geluk vind ik voor het donker wordt een geschikte plaats om te kamperen.

vrijdag 6 mei;
Het heeft vannacht geregend en behoorlijk gewaaid. De tent bleef min of meer droog. Had net op het einde van de avond nog een toffe plaats gevonden, beschermd tussen bomen. Dat krampachtig inslapen begint te wennen. Ik ga slapen als het daglicht verdwijnt en sta op als het terug opkomt.
Daarna ga ik verder, zoek s'avonds een plaats, slaap en vertrek opnieuw.
Ik wordt s'nachts wakker door de regen, heb het s'morgens koud. Ik ontdek een andere werkelijkheid en voel me bijzonder gelukkig.
De wind blijft waaien. Echt koud is het niet. Ik fiets verder naar Amsterdam ( nog ± 18 km ) .
Amsterdam is niet meer wat het vijfendertig jaar geleden was. De hippies zijn ouwe fatsoenlijke burgers geworden, bedienden, bedrijfsleiders, arbeiders met pensioen, ze zitten in de politiek. Zie ze daar nu wandelen in dat park van toen, met een poedel aan de leiband.
Ik koop schoenen. Door dat buitenleven zijn mijn sandalen iets te koud. Bij dageraad worden mijn voeten nat van de dauw in het gras.
± de middag voorbij: ik eet in een koffieshop drie space-cakes. Drie kwartier later begin ik het te voelen. Het is zo fijn dat ik de nacht doorfiets langs Haarlem tot Leiden voorbij. Daarna komt het daglicht vantussen de wolken, eerst als een purperen schijn, dan roze.

zaterdag 7mei:
Ondertussen is ook de zon opgekomen. Ze ontdooit mijn vingers en verdooft de pijn in mijn gekloofde duimen. Het verkeer komt op gang, mensen komen op straat, winkels gaan open. Het leven herpakt zich. Ik ben niet meer alleen.
In Gouda koop ik bewust geen Goudakaas. Vandaar gaat het naar Rotterdam en wordt ik me ervan bewust dat ik morgen thuis moet zijn. Rondslenteren in deze stad zit er niet meer in. Ik voel me trouwens ondertussen gegeneerd om nog ergens binnen te komen. Ik heb me vier dagen niet geschore,, niet gewassen. Mijn haar plakt tegen mijn schedel. Ik ben zo vuil dat ik eigen stank niet meer riek. De properheid van de passanten riekt naar parfum.
Vanaf nu wordt het fietsen tegen de tijd. Opnieuw fiets ik de nacht door.  Rond een uur of drie s'morgens heb ik langs de ring rond Breda de weg gevonden naar Roosendaal. Nu is het rechtdoor langs Wuustwezel naar Antwerpen.
Achtenveertig uur fietsen zonder slaap verandert mijn wereldbeeld. Wat overblijft is een decor waardoor ik me beweeg. Tussen nacht en dag is er een moment dat de straten verlaten zijn. Dat duurt niet lang maar het is prachtig. Net alsof je in een verlaten wereld bent. Je voelt wanneer alles inslaapt en opnieuw ontwaakt.

Ik weet nu een-duizendse van wat daklozen voelen: schaamte voor de vuiligheid op het lijf, het gevoel van eenzaamheid, de wereld bekijken zonder erbij te horen. Vrijheid is die prijs niet waard. Daar ben ik zeker van.   

16-03-2007, 00:00 Geschreven door warket
Reageren (0)

27-01-2007, 00:00 Geschreven door warket
Reageren (0)