Het belooft een stralende dag te worden. Voor negenen is iedereen reeds druk in de weer om zich te installeren. Er zijn nog wat tafeltjes en schilderijen bijgekomen, want gisteren bleek dat er meer mogelijkheden waren dan oorspronkelijk gedacht
Alles straalt kleur: zelfs tussen de bomen worden schilderijen geplaatst. Boeiend en ontspannend om te wandelen en te kijken.
Wanneer alles klaar staat, is het champagne-tijd: we klinken op het samenzijn en de goede afloop van de dag. Het is lekkere champagne, dank je wel Daniëlle.
Met Goedele en Jeroen, buren die ook meedoen aan de kunstroute met fotos, afgesproken dat we voor de drukte een kijkje kwamen nemen bij hen. Dat doen we dan met zijn allen: Karel blijft ondertussen wel op het huis en de kostbaarheden passen en zal later er wel even tussen uit gaan.
De buren hebben een VELT-tuin. Heel boeiend, heel mooi. Alles groeit er zoals de natuur het zelf aanbrengt. Tussen het groen zijn er paadjes. Daar hangen de fotos
natuurfotos. Gewoon prachtig. Warre, de zoon van een jaar of elf, komt gidsen. Hij is ontzettend fier over wat er bij hem thuis gebeurt en vooral dat hij die oude buurvrouw mag rondleiden in zijn wereld: daar het kippenhok, daar mijn voetbalveld, neen, nu eerst langs deze weg, hier is het hok en de loopruimte van de hond
ondertussen kijken we en genieten.
Als we terug naar huis gaan wacht me een grote verrassing: vrienden van rond het Gentse staan met Karel te praten. Het weerzien is heel hartelijk. Wat een mooi cadeau dat ze van zover toch gekomen zijn. We gaan even koffie drinken op het terras, de voormiddag zal het wel niet storm lopen. We hebben heel wat bij te praten. Mijn dag kan niet meer stuk.
Er druppelen af en toe wat bezoekers binnen, maar druk wordt het niet. Iedereen heeft zijn boterhammetjes meegebracht en krijgt rustig de tijd om die op te eten. Maar dan is de rust voorbij. Soms lijken de bezoekers in rij aan te schuiven. Ik ontvang de mensen, toon ze mijn eigen werk, stuur ze door naar Deepak. Ondertussen vraagt Karel of ze wat fris willen drinken (water, want de organisatie heeft liever dat de bezoekers niet blijven plakken). Dan naar buiten. In het atelier Christel, op het gazon daarvoor Indrah en Tine, dan naar de achtertuin waar de werken van Daniëlle en Denise staan. De meeste mensen nemen rustig de tijd om te kijken, vragen te stellen. Die belangstelling doet deugd. Christel en ik hebben al verschillende keren geëxposeerd, voor de anderen is het de eerste keer.
Ondertussen is mijn jongste dochter en de vriendin van Deepak toegekomen: met de fiets vanuit Leuven, dappere meiden. Er klinkt overal gebabbel, gelach, iedereen is enthousiast en de werken worden gewaardeerd.
Ik ben blij dat het allemaal zo enorm meevalt: net of het is één groot feest.
Vermoeiend is het wel. Na een paar uren hoor ik mezelf praten en kan ik moeilijk op sommige woorden komen. Gelukkig dat Karel me af en toe aflost bij de uitleg, zodat ik even kan bekomen.
Maar de zon blijft van de partij, hoewel tegen zes uur wat wolken komen aandrijven. Maar dan is het toch opruimen geblazen.
Daniëlle, die ontzettend graag kookt, heeft ondertussen de keuken in beslag genomen en maakt belegde toastjes klaar. Christel komt helpen. Wanneer alles opgeruimd is houden we een korte finissage: een glas schuimwijn. Dat heeft iedereen wel verdiend. Tsjing!
|