Antwoord op een Artikel van Jean-Claude Marcourt. Uit de Knackvan 30 Juli

Ik lees hier dat de Walen sinds het ontstaan van België in 1830, België hebben ondersteund en dat pas in 1966 het bbp per inwoner voor het eerst hoger lag  in Vlaanderen  dan in Wallonië. Hier wordt gesuggereerd dat sinds 1830, Wallonië Vlaanderen heeft geholpen om uit de armoede te geraken.  Sterker nog,  JCM  zegt dat België, (met een Franstalige establishment,  waarin Vlaanderen tot vandaag nog steeds moet betalen voor zijn rechten, o ironie), Wallonië heeft  “geplunderd”. Dit is een voorstelling van zaken, die verklaard waarom er in België met de Franstalige politici nooit een akkoord zal komen. Het is een negatie van de Belgische en Vlaamse geschiedenis, een houding waarmee men niets bereikt. 

Vlaanderen was in de 18^de eeuw, een rijk gebied, maar verpauperde door de rampzalige Belgische revolutie. Naar Vlaanderen werd door de Franstalige heersende klasse niet meer omgekeken. Het is pas met invoering van het algemeen stemrecht voor mannen dat daar enige verandering in kon komen.

Het is stilaan voldoende bekend, dat de welvaart in  Wallonië mee is mogelijk gemaakt door de Vlamingen (en de Italianen) die daar de slavenarbeid gingen verrichten omdat er niet geïnvesteerd werd in Vlaanderen. Als Wallonië destijds een rijke regio werd is dat mede dankzij de Vlamingen, die men nu met de Waalse vinger wijst, omdat we het recht vragen de sleutel in handen te krijgen van de eigen woning en hetzelfde aan Wallonië gunnen. Het is zelf zo dat de Vlamingen waarvan de armoede best nog in het herinnering ligt, bereid is Wallonië te helpen als het daarom vraagt, onder voorwaarde dat het ook ,zoals Vlaanderen, op de kleintjes wil letten. Het is toch geen  vernedering om goed Nederlands te spreken, en is het niet vernederend om 40 jaar lang geld te eisen van de Vlamingen?

Als België Wallonië heeft geplunderd en heeft geïnvesteerd  in Vlaamse havens en zware industrie, dan heeft JCM, waarschijnlijk de wafelijzerpolitiek vergeten, waarin voor elke cent die naar Vlaanderen ging er evenveel naar Wallonië moest.  Misschien moet Wallonië en de Brusselse Francofonie eens in eigen boezem kijken en nagaan waar die investeringen gebleven zijn. Het zijn de Waalse financiers, die met het kapitaal liever naar Frankrijk trokken, iets wat nog steeds aan de gang is. De zogezegde kroonjuwelen zijn verkocht aan Frankrijk, door die zelfde Francofone klasse.  Als Wallonië zo graag naar Frankrijk kijkt, doen ze er goed aan eens grondig te kijken, misschien is Frankrijk wel niet bereid om substituut te spelen voor het wingewest Vlaanderen.

Als Vlaanderen erbovenop is gekomen hebben ze dat te danken aan eigen werkkracht, iets wat buitenlandse en binnenlandse investeerders wel weten. Als Vlaanderen dit heeft  kunnen doen en gelijktijdig ook nog Wallonië meer dan 40 jaar heeft gesponsord, dan is daar maar één woord voor  ..chapeau.

Nog een puntje van belang voor JCM en ander Francofone politiekers in België. Er is nog nooit, ook niet tussen de jaren 1830 en 1966 en ook niet nadien, één Belgisch Frank of  eurocent van Wallonië naar Vlaanderen gegaan. Dus de transfers van Wallonië naar Vlaanderen zijn er nooit geweest  en er wordt alles aan gedaan (door francofone politiekers) om zulks onheil te voorkomen.

Het wordt misschien eens tijd om hierover de studies te lezen, desnoods te weerleggen van prof. Juul Hannes en de studie van ABAFIM. Laat de negatie nu maar ophouden, we kennen het liedje ondertussen, alleen spijtig dat de Waalse landgenoot door pers en politiek wordt voorgelogen.

27-07-2011, 19:21 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Verandering is de regel

Voor jonge mensen is het geen punt dat verandering de regel is. De gsm is al voorbij, de smartphone, de i-phone de i-pad, de pencomputer zal de volgende aankoop zijn, uitgerust met wifi ,een gps en toegang tot alle kennis en talen van de wereld. Draadloze verbinding met iedereen, waar dan ook op deze kleiner wordende aardkloot. Alles kan men opzoeken, hoe schrijf je “onmiddellijk” ook al weer, ff-en  googelen.

Dit soort verandering is eigenlijk geen  echte verandering, maar een logische evolutie, vooral voor mensen zoals ik, die nog hebben meegemaakt, dat de bakker brood bracht met de hondenkar en de melkboer met paard en kar, zijn aangelengde melk, de voorloper van de halfvolle melk, verkocht uit de melkkan. Die rauwe melk, ging met de pul van een liter, direct in de ketel van moeder de vrouw. Zelf “moeder de vrouw” is geëvolueerd, het is bijna een belediging voor de moderne vrouw die is nu geschoold en vrij is….

Maar ik hoop dat er een paar dingen in mijn leven blijven, al is het voor een korte tijd. Het wordt wel moeilijker en moeilijker en ik geef toe, dat ik mijn gevecht “tegen” de verandering aan het verliezen ben.

Vandaag gaat de economie ten onder indien we niet consumeren. Zuinigheid wordt nu gepromoot met een intelligenter  woord “consuminderen”.  Mijn TV is 10 jaar oud, schijnbaar brandgevaarlijk voor implosie. Mijn auto is 9 jaar oud, maar schijnt ongezond te zijn voor het milieu. Mijn “moeder de vrouw” heeft  een kwart eeuw geleden al, de wereld van verandering opgezocht. Iedereen heeft het over zijn of haar vriend of vriendin, “mijn man of vrouw”….is niet meer van deze tijd.

Maar, als ik mijn kleerkast opendoe, dan vind ik de vastigheid waar ik naar op zoek ben. Ik kijk met nostalgie, naar een paar kostuums die ik al jaren niet meer draag. Jassen, blazers, broeken met een plooi in de pijpen, plastrons voor alle gelegenheden, zelf een strikje, paarlemoeren manchetknopen, een dasspeld uit namaakgoud, getuigen van jaren vastigheid. Ik durf het aantal jaren er niet op te plakken. Ze zijn  eigenlijk  getuigen de van verandering in plaats van vastigheid. Een paar vrouwen, die ook al in mijn leven zijn gepasseerd, hebben in die kledij hun stempel nagelaten. Meestal te chic om vandaag nog te dragen tenzij op een trouw- of begrafenisfeest.

Zijn kinderen dan de vastigheid in het leven? Bijlange niet. Ze zijn bij uitstek de echte veranderingen in het leven. De enige zekerheid die je hebt is dat ze opgroeien, liefst vertikaal, maar verder is er niets dan verandering. Ik heb ze waarden proberen meegeven, waarvan ze het levend bewijs zijn dat die waarden niet veel waarde hebben. Ik wist het immers beter dan mijn ouders, waarom zouden zij het niet beter weten dan ik.

Neen echt, de enige zekerheid die we hebben en waar we ons echt niet tegen moeten verzetten, is dat alles verandering is, dat het eigenlijk de regel is. Misschien ga ik morgen wel wonen een hutje op de Waalse hei, of bestaat dat niet?

25-07-2011, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (1)

Vlaamser

Het is raar hoe de tijd de Vlaming, de Flamingant weer tot leven heeft gebracht. Met  dank aan Bart de Wever, die  surft op het Belgische immobilisme, ongewild geholpen door het Belgische establishment die ons in die richting heeft geduwd.

Nog niet zo lang geleden, was Vlaamsgezindheid eigenlijk taboe. Zelfs gisteren op het Vlaamse wijkfeest werd niet geacht aan politiek te doen, men spreekt liever over ditjes en datjes, de islam of de afwezige buur, dan over politiek. Toch is het weer toegelaten om Vlaams te zijn, als men er maar niet over blijft zaniken.

Het licht  ongemak om Vlaams te mogen of te willen zijn, moet te maken hebben met de consequentie ervan. België lost op en de  kans bestaat dat we in het proces het mooie Wallonië en het borrelend Brussel te verliezen. De mensen zijn niet dom en voelen wel aan waar het om gaat,  nu ook Vlamingen.

Als we de economische goeroes mogen geloven, dan zit Vlaanderen in een ballon die naar boven kan, maar gekoppeld is aan een andere ballon, die zich laat meeslepen, en zich meer acht, omdat haar kleuren superieur zijn.  Moeten we het touw doorknippen en al dat moois zien verloren gaan, of moeten wij onze branders maar wat opstoken, om heel die reutemeteut mee te sleuren. Voor de Vlaamse ballon blijkt er weinig alternatief, kappen of alles meesleuren.

Is wachten dan het derde alternatief? Volgens de economen en politiekers niet, we riskeren ten onder te gaan meegesleurd in een neerwaartse Europese luchtstroom. Het gevaar is dus dubbel en als je mij vraagt zullen we moeten kappen, om in elk geval aan één gevaar te ontsnappen, zodat we ons kunnen wapenen tegen de Europese luchtstroming.

Sorry dat ik jullie meesleep in een metafoor, maar ik probeer een ingewikkeld kluwen te herscheppen tot een simpel gegeven, hoewel ballonpiloten zullen zeggen dat het ingewikkeld blijft.

Waar ik wel van overtuigd ben is dat, als de splitsing van België een feit wordt, we naar het mooie Walenland op verlof kunnen en we er met open armen zullen worden ontvangen, misschien zelfs in onze eigen taal. Dan zullen we daar graag geziene gasten zijn en zij bij ons, ook in hun eigen taal. Het spook van het Franse gekonkel en de  verfransing is dan van de baan. Zuivere koffie en goed buurmanschap, wie wil dat niet?

Het zal ook beter zijn voor de Vlaamse politiekers. Het spelletje, dubbele zitjes, het doorschuiven van de zwarte piet,  gedaan, want we zullen zelf moeten opdraaien voor onze eigen fouten. Stel je voor er zal zelf plaats zijn voor “links”, voor “centrum” en “rechts” voor “groenen” …enz. als ze maar  staatsdragend willen zijn. We zullen in het begin de handen vol hebben….wat met onze schulden, wat met de Euro, wat met onze energie,  economie, gezondheid, klimaat. Het wordt stilaan tijd de handen aan de ploeg te slaan, of de ballon op koers te brengen en te houden.    

11-07-2011, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (1)

De vrouwtjes,

Ja, zo spraken wij mannen daar graag over, dat ze er best mochten zijn, tenminste zo plachten we te spreken. Het woord alleen al “plachten” iets van de oude tijd dus. Gisteren was het vrouwendag, hopelijk hebben de vrouwen daar iets van gevoeld. Ik zat op bus met een jonge vrouw aan wie ik het vroeg, of ze iets van vrouwendag had gemerkt op het werk. Neen dat had ze niet, ze had nog de koffie betaald voor haar mannelijke collega’s. Ze moest wel knokken op dat mannelijk  kadaster in Brussel, maar ze verdiende wel evenveel. Ja, vrouwen moeten hun mannetje staan. Maar of het te maken heeft met de mannen of met de cultuur van het werken, dat vrouwen het soms moeilijk hebben. Vrouwen hebben ontdekt dat de werkcultuur soms zeer hard kan zijn.  Het is een werkcultuur  die het moeilijk maakt om rekening te kunnen houden met kind en gezin. Eigenlijk beseffen ze dat wel, het is niet voor niets dat vrouwen met grote getale het onderwijs ingaan  Dat heeft ook gevolgen, veel kinderen hebben geen mannelijke voorbeeld meer in het onderwijs.

Soms erger ik mij wel aan die calimero cultuur van  vrouwen. Nu willen vrouwen ook bazen of managers zijn. Of ze goed bezig zijn?  Voor managers en ceo’s is het helemaal niet mogelijk om tijd te maken voor een partner of kind, en of dat nu mannen of vrouwen zijn, ze kunnen niet anders dan daarin te kort schieten. Hoewel, vrouwen hebben het voordeel om zwanger te  kunnen worden en daar kan geen bedrijfscultuur tegenop, een man heeft dat excuus niet en zal desnoods zijn nachten moeten opofferen tot eer en glorie van politiek of economie.

Ook erger ik mij aan dat afgeven op die zogenaamde “mannencultuur”, alsof mannen per definitie onderdrukkers, verkrachters en gevoelloze creaturen zijn. Bekijk de films, het nieuws, luister naar de radio…de man wordt het equivalent van een slechterik, het getetter is niet uit de ether te slaan. Zijn mannen  geen slachtvee geworden zijn, beladen met alle zonden van… dinges. Ik hou het even beperkt tot onze samenleving en niet die van Afrika of de Islamcultuur, omdat daar soms over geoordeeld wordt, niet gehinderd door voldoende kennis.

Ik vraag me af , waar onze gemeenschap naartoe gaat, ge weet wel, al die scheidingen, kinderen die niet meer met hun beide ouders samenwonen, maar van de een naar de ander shoppen. Mannen en vrouwen die ook al van de ene naar de andere shoppen.

Ik zou de vrouwen de schuld kunnen geven, want het is sinds de ontvoogding van de vrouw, de pil, de eigen carrière, de vrijheid, de ontdekking van de andere mannen, dat gezinnen bij bosjes uit elkaar vallen. Naar mijn gevoel ligt de oorzaak, als je naar de rest van de wereld kijkt, bij onze rijkdom. Vroeger bleven gezinnen samen omdat er geen geld was om de eigen weg te gaan. Ze moesten elkaar wel helpen. Ja, foei. Mijn grootouders waren boeren, met 13 kinderen en geen kindergeld.(begin jaren 1900). Grootmoeder deed het huishouden en opvoeding van de kinderen, grootvader moest zorgen dat er brood op de tafel kwam. Vandaag lopen de vrouwen met blote buik en  billen en opgepompte borsten nog te roepen om gelijkheid. Leve de vrijheid, sex in the city… gelijkheid met wat?

Ik heb er geen studie van gemaakt, maar ik geloof dat gezinnen samenblijven als ze elkaar kunnen  helpen al was het maar om de kinderen (op) te voeden. Als de man nodig blijft is dat positief, maar  ik zal het allemaal wel verkeerd begrepen hebben. Het gezin moet niet meer. Bommoeders, eenoudergezinnen…waarom zouden relaties moeten blijven duren, alsof het vroeger alleen kommer en kwel was. De mens evolueert, hij moet aan de computer,  chatten,  joggen , lijnen en onthaasten, recht op variatie,  tot zijn dag vol is.

Bij ons zijn de mensen zo rijk, dat ze het alleen wel af kunnen Ik weet het niet, ik ben een ouwe pee , maar soms denk ik, die vrouwtjes hebben die eigenlijk wel een toekomstbeeld, of moeten ze alleen kunnen genieten van  alles wat hen wordt aangereikt.

10-03-2011

09-07-2011, 20:02 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Energie door en voor iedereen

Energie, het is belangrijk, voor de industrie, voor ieder van ons. Een groot probleem van energie is dat het niet kan opgeslagen worden, tenminste niet in grote hoeveelheden. Wat dus geproduceerd wordt moet onmiddellijk verbruikt worden, of men moet systemen vinden om de productie te regelen, om het evenwicht te houden tussen productie en verbruik. In een grote zone, landelijk of gewestelijk, waar verschillende centrales op het net staan, zijn windmolens , kolen- en gascentrales, redelijk eenvoudig in en uit te schakelen te moduleren,  aangepast aan  het verbruik.

Bij atoomcentrales is dat een probleem,  de atoomreactor kan niet zo maar worden stilgelegd, dus moet men de fluctuaties in het verbruik opvangen in de andere centrales. Het is een ingewikkeld kluwen maar hieruit volgt dat de atoomcentrales moeten blijven draaien, ten koste van de andere energie-opwekkers die dienen om productie en verbruik in evenwicht te houden, desnoods moeten stilgelegd.

Soms zegt men dat atoomcentrales bijdragen tot het verminderen van de CO2 uitstoot, dat is waar, maar als het draaien van die atoomcentrales…ten koste gaat van het functioneren van bijvoorbeeld windmolens…dan begrijpt men de perversiteit van het systeem. Dat de atoomkilowatt daarbij geld toeschuift aan de Belgische monopoliehouder, ik noem geen namen, is voor die firma een niet onbelangrijke bron van enorme winst. Als men hierover nadenkt, dan begrijpt men dat de atoomcentrales, zolang ze er zijn, de opmars van hernieuwbare energie in de weg staan.  Bij meer stroomproductie door windmolens,  bestaat het “gevaar” dat er een atoomcentrale volledig moet uitgeschakeld worden… stel je voor….en enorme geldstromen verloren gaan voor de atoomproducent.

In België hebben de politiekers het nog altijd niet begrepen, of ze hebben het begrepen en zijn verkocht aan die monopolist, ik heb geen andere uitleg. Trouwens iedereen heeft het politiek getouwtrek, tussen regering en Vreg of Greg, de  Belgische toezichthouder voor energie, kunnen volgen. De monopolist, bleef op de achtergrond, maar was duidelijk het onderwerp van debat. De politiekers halen de schouders op, ze hebben gedaan wat ze kunnen…(?)…en aanvaarden dat er een monopolist is, dat de liberalisering mislukt is…Moet er geen zand zijn.

Ik ben blij, niet voor de Japanners natuurlijk, dat er ongelukken zijn gebeurd met atoomcentrales. Met veel empathie lees ik de ellende in Japan, maar dit zou ons wakker moeten maken. Duitsland geeft weer eens het voorbeeld, weg met die atoomondingen. Dat politieke omwegje, om toch maar eens te onderzoeken, of de atoomcentrales in België, wel tegen een tsunami of vliegtuigcrash bestand zijn, is gewoonweg lachwekkend, ik weet daar de uitslag al van…u niet?

Nog niet zo lang geleden is een dame, die dat publiek heeft gemaakt,  zonder problemen in Doel onder de draad gekropen. Ze werd tot schande van de monoplist veroordeeld, niet omdat ze gepakt is, maar omdat ze dat juist publiek had gemaakt, en niet werd opgemerkt met haar fototoestel bij de kernreactoren. Gelukkig was dat geen terrorist, maar het kan dus wel. Het bewijs is al lang geleverd, dat die centrales helemaal niet beveiligd zijn, maar dat zullen ze wel even aanpassen nu, …erewoord. Nu dan hebben politiekers weer eens hun best gedaan, en rinkelt de kassa weer…maar niet voor de consument, wij zijn immers de kassa.

 Weg met die atoomdingen, die ettelijke nageslachten nog zullen belasten, alleen al door de afbouw ervan…iets wat die monopolist….let op wat ik zeg…NIET ten zijne laste zal nemen. We zullen blijven zitten met een sarcofaag van straling, als puntje bij paaltje komt..en de politiekers, ze zullen hun schouders ophalen , het waren die vòòr hen, die dat beslist hebben.

Het onheil zit hem in de centralisatie van de energieproductie. Toen de regering begon om  zonnepanelen te subsidiëren toen dacht ik…eindelijk, de gebruiker wordt producent. Iedereen installeert ongeveer het vermogen om zijn jaarproductie te coveren. Wie meer produceert dan dat vermogen, de meter kan immers niet verder terugdraaien dan nul, produceert gratis voor het net. Tenminste dat zou de gedachte moeten zijn. Geen winst maar gewoon verbruiken wat men produceert. Theoretisch is er dus een capaciteit die niet naar het net gaat, wat zou  kunnen resulteren in een kleinere belasting van het net.

Maar nu hoor ik, dat ons net daar niet voor geschikt is, omdat het bestaande net ontworpen is, vertrekkende van centrale systemen met een downsizing naar de verbruiker toe. Ik begrijp het probleem niet, want als men goed nadenkt, kunnen de veelvuldige productie-eenheden, juist het net ontlasten, tenminste als niet alles wat we verbruiken noodzakelijk eerst in het net moet gestoken worden, om het er later weer uit te halen.

Dat kan. Iedereen, heeft een wagen en als we aannemen, dat de elektrische auto een vlucht neemt, we er binnen korte tijd over kunnen beschikken, dan krijgt iedereen een opslagcapaciteit in huis. Men spreekt nu al van die  slimme netten, die weten wanneer die wagen kan opgeladen worden, of dat hij de energie kan leveren als hij thuis staat en toevallig het net overbelast is.

De wagen wordt geladen in de daluren, als we slapen (wndenergie). Het slim net kan voelen wanneer we het beste kunnen wassen, wanneer de zon schijnt, wanneer er wind is..enz….zodat we minder uit het net moeten halen en meer tot het direct verbruik overgaan of verbruiken wanneer energie beschikbaar is. Natuurlijk kan de opslagcapaciteit van de wagen worden gebruikt, maar niets houd ons tegen om ook in huis reserve opslagcapaciteit te voorzien, eventueel ook als reserve batterijen voor de wagen. Kortom er zijn systemen te bedenken die de belasting van het net, verminderen, de pieken verminderen, de overschotten opslaan. De kleine verbruiker kan opslaan, (via wagen of batterijen), dat kunnen de grote centrales dus niet.

Het principe van kleine producent en verbruiker, met mogelijke kleine bufferopslag, kan heel het systeem van centralisatie en  monopolisering onderuit halen. Een overheid, die er op toeziet, dat alles goed verloopt, dat het evenwicht behouden blijft tussen verbruik en productie, kan hier een belangrijke rolverdeler zijn. Dit kan niet socialer. Het zou verplicht moeten zijn dat alle goed georiënteerde daken met zonnepanelen worden voorzien, en indien mogelijk met voldoende capaciteit, om ook voor de minder fortuinlijke buur te produceren. Waarop wachten we om de monopolist een neus te zetten?

Soms moet men in iets durven geloven, zodat politiekers dit kunnen omzetten in realiteit, en als de politiekers het niet doen, laat de ondernemers het dan doen, er ligt een enorme markt open.

06-06-2011, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

31-05-2011, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Aan Meester Van Aelst

Ik vraag het maar aan u, want ik ken geen andere advocaat, die op mijn vraag kan beantwoorden, waarschijnlijk omdat ze het niet ernstig kunnen nemen, of omdat de kans op succes klein is, tenzij door het  herdenken  van het rechtssysteem in de wereld.

Nochtans moest er een middel bestaan om volkeren de mogelijkheid te geven  regeringen of discriminerende regimes voor een wereldrechtbank te  brengen, misschien kwam het dan niet tot oorlogen of uitmoorden van mensen, zoals nu bezig is in de Arabische landen.. Misschien zou de stem van een volk beter gehoord worden, als daar een gezaghebbende rechtbank achter staat. Het risico is dat de Vlamingen hier en daar ongelijk krijgen, maar daar moet mee te leven zijn.

Mijn vraag is simpel, kan de Vlaamse gemeenschap  een veroordeling vragen van de Franstalige gemeenschap, en zo, ja bij welke rechtbank.

Iedereen weet nu stilaan wel dat er nooit een akkoord zal komen, tussen beide gemeenschappen. Waarom is duidelijk, voor de Franstalige gemeenschap is een status-quo verkieselijk boven een staatshervorming die de sleutels in handen legt van de gemeenschappen, met een akkoord wat er nog samen kan gedaan worden. Dat laatste is gemakkelijk, waar geen akkoord over bestaat blijft bij de gemeenschappen.. Dat Bart De Wever nog stand houdt is op zich bewonderswaardig, maar eigenlijk niet meer dan het politiek schaakspel…vrees ik.

Deze situatie, kan het land  doen uiteenhalen en waarschijnlijk staat de splitsing ervan reeds op het verkiezingsprogramma voor de volgende verkiezing.

Ik weet het, de algemene opinie heeft zich zogezegd al laten horen,( 30.000 ) en de politiekers aangemaand tot een akkoord. Maar iedereen weet het nu wel, overleg of het maken van compromissen,  het kan niet meer.

De volgende stap is de confrontatie…hopelijk niet met het geweer. Maar hoe dan wel? Ook Vlaanderen verliest en betaalt bij een zelf uitgeroepen splitsing. Het is toegeven of betalen, het is splitsen en betalen…ik zou niet graag de rekening maken, hoewel angst nooit een goede raadgever is geweest.

Zou het niet verkieslijker zijn de leiders van de  Franse gemeenschap voor de rechtbank te dagen, voor het blokkeren van het zelfbeschikkingsrecht van Vlamingen, trouwens ook van de Walen. Voor het negeren van het gelijkheidsbeginsel, voor gebrek aan respect voor de Vlamingen in het Brusselse, voor het negeren  van de splitsing BHV opgelegd door van de Raad van State, voor het uitputten van de sociale zekerheid, de pensioenen. Kortom voor het ondergraven van de Belgisch staat, en onze geloofwaardigheid op de internationale markten

Als we in een Europa willen leven van gelijkheid, wordt het toch stilaan tijd dat er een rechtbank komt waarin die ongelijkheid en het gebrek aan democratie, kan aangeklaagd worden of niet?

23-04-2011, 15:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

21-04-2011, 13:09 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

 Eenvoudige energietarieven

Stilaan valt mijn frank, of moet ik zeggen mijn euro. We moeten de energie en waterfacturen simpeler en eerlijker maken.

We leven in een wereld waar we in vakjes indelen. Wie Vlaams spreekt, wie niet, wie man is wie vrouw, het percentage vrouwen in het onderwijs, kinderen met ADHD, alochtonen, autochtonen, gepensioneerden in openbare dienst, en de andere arme gepensioneerden, wie in de stad woont, wie onder de armoedegrens zit, waar we in verlof gaan, werkwilligen en onwilligen….er is geen grens aan de vakjes waarin een mens wordt ingedeeld. Het is waar, universitairen moeten aan de slag blijven, alleen ik vraag mij af, of dat allemaal nodig is. Maakt het ons gelukkiger….ik denk het niet, en een beter overheidsbeheer schijnt het ook niet op te leveren.

Neem nu die heibel over de zonnepanelen, we zouden eindelijk  de zon gebruiken, om in onze eigen behoefte aan elektriciteit te voorzien, en hip hip hoera, geen rook, geen kernafval. En nadat de mensen eindelijk overtuigd geraakten dat een investering van 10 jaar nuttig is, komt de aap uit de mauw. Er is een slimmerik die vindt dat iedereen mee moet betalen omdat het niet echt efficiënt is of omdat firma’s daar een leuke winst in hebben ontdekt, en hun daken volzetten op kosten van die gemeenschap.

Ik zal het maar zeggen, als kleine verbruiker van elektriciteit, (30, euro/maand) vond ik het niet nuttig mij van zonnepanelen te voorzien. Trouwens ik krijg een rekening ( van Ecopower een groene stroomleveracier) van 0,19 euro per kwh aangerekend. Ik hoef niet te weten, hoeveel daarvan naar de staat gaat, onder de vorm van taksen, niet wat de netverdeler daarvan moet opstrijken noch wat de bonussen zijn van de directeuren…dat laat mij allemaal koud, zolang die 0,19euro/kwh  maar het goedkoopste is op de markt.

Alle kosten uitsmeren over de kwh kost vind ik trouwens eerlijke handel. Simpel, wie veel verbruikt betaald meer, en ook dus meer van de vaste kosten.

Misschien ben ik niet duidelijk genoeg. Ik zal een voorbeeld geven. Er zijn kosten die niet afhankelijk zijn van het verbruik, zoals de huur van de meter (gas, electriciteit en water) en onderhoud van het net. De toelevering van energie of water, is onafhankelijk van het verbruik. Laat ik dat de vaste kosten noemen (waarin men nu ook de bijdrage steekt van de stroomcertificaten, zonnepanelen zeg maar) die nogal doorwegen in de verrekening. Ik ken de juiste bedragen niet, maar laten we aannemen dat die  vaste kost 100,-Eu per jaar is. Voor iemand die 1000kwh per jaar verbruikt (een kleine verbruiker), is dit dus een extra kost van 0,10 euro per kwh. Voor iemand die 10000kwh per jaar verbruikt, is dit slechts 0,01euro per kwh. Dit lijkt eerlijk, want hoe meer je verbruikt, hoe goedkoper de kwh.De kleine verbruiker betaald  0,09+0,1=0,19kwh, de groot verbruiker betaald 0,09+0,01=0,1kwh. Dit is tegen de politiek van spaarzaam omgaan met water en energie.

Hetzelfde verhaal heb je trouwens met de prijs voor het water. Hoe minder je verbruikt hoe meer je betaalt per m3 (als men de totaalprijs deelt door het verbruikte water). Opnieuw dit is niet eerlijk. De smalste schouders dragen in verhouding de zwaarste lasten

De oplossing is simpel. Stop met die (expres) onduidelijk berekeningen van ditjes en dates, waar geen mens aan uit kan. Geef een kwh prijs (zoals Ecopower het doet) en  een m3 waterprijs, ongeacht de hoeveelheid die je verbruikt. Op die manier dragen de grootverbruikers meer bij aan de vaste kosten.

 Die details zijn misschien goed voor de statistieken, maar verlagen mijn rekening niet.

17-04-2011, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Brussel zonder boetes

Eigenlijk ben ik niet zo blij met de strenge handhaving van de snelheid in de zones 30km/uur in en rond Brugge. Logisch ik ben reeds 2 maal geflitst, een keer op de Langerei, en een keer in de Pannebekestraat, tegen de snelheid van 40 km per uur. Mensen die graag met de vinger wijzen zullen zeggen, terecht, had ik maar met de fiets moeten rijden, dan kunt ge sneller dan 30 km per uur.

Als ik hoor dat de Vlamingen het gros van de Brusselse kas voor “directe inningen” spekt , zo’n 80%  van alle boetes in België…dan vraag ik mij toch af of we daar zo fier over moeten zijn. De zuiderlijke Belgen en  Brussel grinniken bij zoveel Vlaamse grondigheid. Ja, we doen het ons zelf aan, of moet ik zeggen de Vlaamse politie doet het ons aan.

Kijk, nu wil ik niet gezegd hebben, dat snelheid niet moet worden nageleefd, toch wel. Ik erger, mij met U, als ik op de autostrades, wordt opgejaagd door auto’s die mij in de kont rijden, als ik tegen 120 km per uur zelf iemand aan het voorbijsteken ben, en er dan met een rotvaart vandoorgaan, alsof er voor hen geen snelheidbeperking bestaat. Iedereen kent ze wel de luxemerken met power die een gevaar zijn voor de betere weggebruiker die toch ongeveer de opgelegde max. snelheid aanhoudt. En wie ziet er ooit nog een zwaantje op de autobaan, om die kerels of snelle dames aan te pakken. Ik denk dat zwaantjes niet meer bestaan, of stilaan uitsterven, of in de achterafstraatjes zitten.

Het probleem zit natuurlijk in ons rijgedrag. Iedereen wil zo snel mogelijk zijn, dus rijd iedereen aan de max. snelheid. Daar is natuurlijk nog een ruime marge naar beneden toe, maar wie trager rijdt, werkt danig op de zenuwen van de anderen. Naar boven toe is er geen marge, dus we rijden steeds op het randje van een boete….het is niet anders.

Als ik dus in een straat rij, met een snelheidbeperking van 30 km/u zijn er een paar mogelijkheden. Er zit iemand in mijn kont die ongeduldig wordt. Er zit niemand op de weg en mijn aandacht verslapt tegen die wandelsnelheid zodat de zwaarte van mijn voet het overneemt. In de Pannebekestraat, moet je goed opletten niet tegen een borduur te rijden, want de straat is voorzien van obstructies die het slalomrijden verplicht, zodat je weinig tijd hebt om voortdurend de snelheid te lezen en te corrigeren. Mijn snelheidmeter duidt de snelheid aan met sprongen van 20km/u, en verder verdelingen met streepjes van 5 km/u. Hoe kort het ook duurt, je moet goed kijken om op het juiste streepje te blijven.

Behalve dat gevoelsmatig het verschil tussen 30 en 40 km klein is, moet mij het toch van het hart dat ik bij 40km per uur nog altijd geen gevaar ben voor de zwakke weggebruiker, en als er kinderen of mensen op straat lopen, ga ik die niet omver rijden, ook niet tegen 30km/uur, de toegelaten snelheid.

Een bedenking die ik mij ook maak is hoe de politie dit kan meten. Ik geloof die meters niet. Als ik bvb. vanaf stilstand, met een Porsche (die heb ik niet voor alle duidelijkheid) optrek naar 30km per uur, hoe snel rijd ik dan eigenlijk. Meet het toestel van de politie, de versnelling of de snelheid? Zo’n toestel meet dus een moment, in een fractie van een seconde wordt je snelheid gemeten…hoe accuraat is dat eigenlijk? Een snelheid wordt uitgedrukt, in km/uur…men moet dus een afstand afleggen in een bepaalde tijdspanne. Wat kan zo’n flitser dan meten. In een halve seconden legt men tegen 30km/uur, 4,16m af, tegen 40km/uur 5,55m. Het wordt tijd dat men gaat meten, over een werkelijke afstand. Dat iedereen die metingen van een micrometer aanneemt voor een extrapolatie naar km/uur is toch  eigenaardig.

We mogen het best wat minder goed doen in Vlaanderen op dat vlak…mijn gedacht.

.  

12-04-2011, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Voilà, rechts leidt de dans

En daar ben ik blij om, Mr. Blommaert”, want links heeft er niets van terecht gebracht, en is de voornaamste reden waarom we nog zonder een regering zitten. Links heeft wel degelijk het migranten vraagstuk onder de mat geveegd, toen het Vlaams Blok daar garen van spinde, moest er zo nodig een “cordon sanitaire” komen. Mr Geysels claimt dat nog als zijn geschiedkundige prestatie, de enige waarschijnlijk.  De naam laat nochtans een franstalige uitvinding vermoeden. Geen enkele Vlaming, zeker niet de linkse Vlaming, want die bestaat, dorst toen nog over de problemen met migranten te spreken,  om niet als afvallige van de Linkse Kerk, erger nog als onverdraagzaam en racist betiteld te worden.

Maar de blindheid van Links verbaast mij niet, het is het voorrecht van zelfbenoemde intellectuelen die dan ook aan de lopende band werden opgevoerd op de VRT en in kunstminnende middens. Ik heb niets tegen Tom Lanoy of tegen Kristien Hemmerechts, en kunstenaars mogen best hun visie geven op de maatschappij, maar ze zouden met open vizier mogen kijken. Kunstenaars moeten kritisch blijven, maar dan voor de ganse boel, ook en voornamelijk  de linkse, waarin ze zich thuis voelen.

Het banaliseren van problemen die mensen dagelijks meemaken, boefjesbendes, diefstallen en intimidaties zijn in linkse ogen marginaal, omdat ze niet voldoen aan het beeld dat alle mensen gelijk zouden moeten zijn. Ik onderschrijf die theorie, en kijk uit naar de dag, dat links zijn  theorieën gaat toepassen, op heel de mensheid en op de mensen die behoudsgezind zijn en dus rechts. Ik kijk uit naar de dag dat links vooral zijn theorie toepast op zichzelf, en afstand doet van postjes allerhande, machinaties en goedbetaalde benoemingen. Ja je kunt maar gelijk zijn met de andere als je afstand doet van de macht, en wat ge te veel hebt, uitdeelt aan wie minder heeft, zo simpel is dat. Daarom, omdat dat niet gebeurt, is links niet links.

Migranten willen zich niet integreren omdat het niet strookt met hun geloof, dat niet alleen maar een geloof is maar ook politiek, een politiek die links uit beginsel alleen al, iedereen gelijk, moet bekritiseren. Dat vandaag in de zogenaamde Islam-landen de mensen op straat komen, is omdat ze niet gelijk zijn. Omdat ze door machtsregimes worden klein gehouden.

Maar laat ons hopen dat de migranten naar hun land van herkomst verlangen, omdat het daar goed is te leven, in alle vrijheid, of dat ze verlangen deel uit te maken van Vlaanderen en Vlaanderen verrijken met het positieve uit hun cultuur en zelf verrijkt worden door een Vlaamse cultuur van noeste arbeid.

Waarom zijn jullie zo bang van die Vlaamse cultuur? Het is niet door schimpend te vragen, welke cultuur,… dat je de Vlaming gelukkig maakt. Juist over de grens in Frans Vlaanderen, daar waar men Frans preekt, kun je gaan eten in Café de Flandre, wordt er gevlagd met Vlaamse leeuwen, gaan de Vlaamse reuzen mee in de stoet, om …juist, hun roots niet kwijt te spelen, de cultuur waar de Linkse Kerk zich blijkbaar niet goed bij voelt.

17-03-2011, 13:05 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Beste Mathias De Clerck

Wat een emoties, je discours begint met de stelling dat het Vlaams nationalisme per definitie uitsluiting is. Dat zou het kunnen zijn maar als je naar de werkelijkheid kijkt, is het dat niet. De armen in onze maatschappij, de werkelijk uitgesloten mensen, zijn niet het resultaat van Vlaams nationalisme maar van de  liberale gedachte, ieder voor zich. In je familie die niet bekend staat om zijn armoede, zou men beter moeten weten.

Je zegt ook dat het Vlaams-nationalisme geen zelfkritiek heeft, en dan vraag ik mij af wie je bedoelt. Bedoel je de Vlamingen van in de oorlog die nog steeds geen amnestie hebben gekregen, of bedoel je de Vlamingen van vandaag. Waarom die verschrikkelijk nood om alle Vlamingen in eenzelfde pot te willen steken en dan  kneuterig provinciaal en middelmatig te noemen. Het is misschien moeilijk te geloven voor jou en de francofonen, maar Vlamingen zijn mensen die begaan zijn met anderen en die begrijpen waarom dit land blokkeert. Meedoen met de jarenlange stigmatisering van de Vlamingen, lijkt mij veel kneuteriger en onjuist.

Ook een Belgische staat willen vormen is nationalisme, en we hebben, als je de geschiedenis er toch wilt bijhalen, gezien dat dit sociaal voor de Vlamingen betekende. Natuurlijk  niet voor de Francofone Vlamingen die altijd deel hebben uitgemaakt van het Belgicistische (liberale) establishment.  Ouderen onder ons weten nog wat de afkorting PVV voor de Vlamingen heeft betekend (Pest Voor Vl), ja, de  geschiedenis kan pijnlijk zijn.

Als intelligent man, zou je de eerlijkheid mogen hebben om de laatste aanvallen op Bart De Wever  in zijn juiste volgorde te vermelden. Is het niet zo dat eerst Tom Lanoye, die veel in Zuid-Afrika vertoeft, en Luc Tuymans die de wereld rondzwerft en België dus een beter merk vindt, Bart  hebben aangevallen, en daar ook in de Vrt (Vlaamse radio en TV) een forum voor hebben gekregen, en pas dan, pas dan is er reactie gekomen van Bart die zich waarschijnlijk afvraagt waar dat anti-Vlaams blijft vandaan komen. Ik vraag mij af wie daar garen van spint. Gelukkig was er ook Tom Naegels, die Bart verdedigde. Niet dat de kunstwereld geen mening  mag hebben en die zelfs mag uitdragen in hun kunst, maar Vlamingen schofferen? Wat  heeft Vlaanderen de kunstwereld misdaan behalve subsidies geven?

Ik had ook graag een akkoord gehad, al was het maar om het vertrouwen te herstellen dat het Francofone België verloren heeft met zijn “non” politiek en de alarmprocedures. Dat die macht gegeven is aan de Franstaligen hebben we te danken aan voorgaande zogezegd Vlaamse eerste ministers, niet aan Bart De Wever. Nu van hem een mirakel verwachten is niet eerlijk en dat hij zo verstandig is om in te zien dat België niet werkt getuigt alleen maar van inzicht.

Ik begrijp en vele Vlamingen met mij dat een akkoord volledig afhangt van Franstalig België, en dat komt er niet omdat zij dan te veel macht  verliezen. Als ik mij goed herinner is het de VLD die de stekker eruit trok toen ze inzagen dat  het Francofone “neen” of  “babbelen en rekken” politiek uitzichtloos was.

Mijn stelling is dat de kritiek de weerstand is tegen verandering. Wie het  goed heeft, laat mij het de rijken noemen of zij die de macht hebben, willen geen verandering. Nochtans zou het je moeten opgevallen zijn dat er een beweging aan de gang is over heel de wereld, tegen uitbuiting en ongelijkheid. Neen, nog niet onder de kerktoren, maar  dacht je nu echt dat die beweging gaat stoppen aan de Belgische grens, of dat men in naam van de economie verder zal boeren, met een toename van diezelfde ongelijkheid?

 Het Vlaams Nationalisme is geen sluipend gif. De geschiedenis leert ons dat het compromis een sluipend gif is. Dat we vandaag met een padstelling zitten, is dank zij die zogenaamde staatsdragende compromissen. BHV, de faciliteiten, de taalgrens; het zijn Belgische uitwassen, geen Vlaamse. Misschien heeft Bart De Wever wel meer inzicht dan je van een hem verwacht. Politiek is meer dan verstand, het is het aanvoelen van een tijdsgeest, en Vlaanderen zou wel  het voorbeeld kunnen worden voor heel Europa.

Het is tot nader order niet verboden Vlaams te denken, en een verstandig man heeft gezegd dat wanneer Vlaanderen eindelijk de sleutel krijgt van de eigen woning, er terug ruimte is voor het gedifferentieerd denken. Het is niet dat dit al niet gebeurt of dat daar geen forum voor is, zie maar naar het Vlaamse parlement. Natuurlijk willen Vlamingen minder België , omdat Vlamingen er nooit dezelfde rechten hebben gehad. De Vlaamse achterdocht is gerechtvaardigd, zie de gebeurtenissen sinds 2007. Hoe minder België  hoe beter dus, maar misschien zou dat wel eens de  beste manier kunnen zijn om  tot betere relaties met de andere gemeenschappen te komen.

Ik ben blij dat je inziet dat er een goed akkoord moet komen, alleen, goed voor wie? De stelling dat  er niemand armer mag worden ..is onzin, voor mij mogen de rijken best wat armer worden.  Mogen de Vlaamse politiekers hier niet voor zichzelf opkomen, ook die van de VLD en de CD§V en  de Groenen. Het door jouw verguisde “eenheidsdenken” is niet verwerpelijk, het is nodig als het gaat over akkoorden tussen gemeenschappen, de Franstaligen hebben dit al lang begrepen. Ik ben voor een smeltkroes van ideeën maar van gemeenschap tot gemeenschap, mag er gerust men één stem gesproken worden. Op eenzelfde manier moet iemand stem hebben in zijn wijk, de wijk in de gemeente de gemeente in de regio enz. We moeten dan nog op zoek naar een stem voor Europa en de wereld. Dus het is onzin wat je doet, de Vlamingen uit elkaar spelen, met emotionele argumenten.  Angst creëren is een bekend recept om macht te verwerven. Het zou beter zijn  aan de Vlamingen en de Franstaligen te zeggen,  wees niet bang voor de verandering “ yes you can”

28-02-2011, 23:59 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Het zijn rare tijden.

Kom een vrouwtje naar mij toe, waarvoor ik gestopt ben om haar te laten oversteken, en tikt op mijn raam. Ik draai mijn raam open en ze bukt zich naar mij toe en laat mij een ruime inkijk op haar weelderige boezem, zodat ik vergeet te luisteren naar wat ze zegt.

Ik buig mij iets meer naar haar toe en zeg met een onnozel gezicht “Sorry met het lawaai van het verkeer….” Ze heeft natuurlijk in de mot waar mijn ogen naar kijken, richt zich op en zegt “ja..ja” buigt zich nog een keer voorover en besluit  halfluid “ vriendelijk om met de mensen rekening te houden”. Ze heeft een glimlacht op het gezicht als ze verder loopt en ik ook.Dat zou dus meer mogen gebeuren, dat verhaaltje dat ik zo maar uit mijn duim zuig.

Maar we leven in een wereld met  wegpiraten voor wie afstand houden en snelheidbeperking helemaal niet geld. Een wereld  met  brandstofverslindende, 4WD mastodonten die sneller dan het klein grut op de weg neuzen afsnijden, en je ‘s nachts aanklevend verblinden met hun fabriekslichten, allemaal zonder een woord te zeggen, behalve een vloek in de beslotenheid van de eigen wagen. We leven in een wereld waar men ons besteelt via de banken. We zijn in het westen in een vacuüm  terecht gekomen, het toppunt van onze beschaving, waar we nog alleen oog hebben voor de mensen als ze op TV komen. Om die te ontmoeten gaan we in de weekend kilometers rijden, alsof we naar familie gaan. Ondertussen verandert de wereld en we staan er onnozel en machteloos bij te kijken.

Al een paar dagen hoor ik het nochtans bewegen in de Arabische landen en omstreken. De mensen komen op straat, tegen het gezag, jonge mensen die een toekomst willen. Ook bij ons zijn de jongeren op straat gekomen, nog een beetje schroomvallig, nog niet goed weten voor wat eigenlijk, nog wat ludiek en braaf,  ze hebben het immers nog goed.

Wat nu gebeurt is in Egypte en  Tunesië en nog gebeurt in Libië, met geweld en doden… is nog ver van ons bed. Maar ik geloof dat we ons hierin vergissen, schromelijk vergissen.

Bekijk eens wat er allemaal al gebeurd is en waarin ik een beweging  zie die niet zal ophouden aan de grens met het Middenoosten. Volgens mij is er een beweging in gang gezet tegen het establishment, tegen de machthebbers van vandaag, en die zal niet ophouden aan de zogenaamde democratische landen. Ook de democratie faalt, ook zij is corrupt en houdt machthebbers, wij noemen het politiekers en lobbyisten, in stand die zichzelf rijkelijk bedruipen zonder enige gêne. Banken die subsidies vragen en ondertussen bonussen uitkeren terwijl er armoede heerst, zou een belleke moeten laten rinkelen. Wie staat er vandaag aan de schandpaal om die graaicultuur….juist niemand. O we proberen het wel in Vlaanderen, we hebben gelukkig de Waal om als potverteerder aan te wijzen, alsof wij geen armoede hebben in Vlaanderen, en geen politiekers met de handen in de vetpotten. Laat ons aub verdergaan zoals het was, laat niets veranderen, ja dat denken we terwijl de wereld brand. Er zullen nog veel mensen sneuvelen voor we het begrepen hebben.

Het moment dat de olie (uit het middeloosten) niet meer vloeit, dat we beseffen dat wie geld bijdruk ons aan het bestelen is, dat er weer banken zullen kelderen die niet weten waar al het geld naartoe is, dan zal het te laat zijn. De macht van het geld heeft nu de aarde al verkloot, halleluja.  Sterker nog ik geloof dat de golfbeweging van opstand, die er vandaag aankomt erger zal zijn dan de beweging tegen het gezag van ’68.

Hopelijk laat de jeugd zijn stem horen, maar als de pensioenen niet meer betaald worden dan zal de straat grijs zijn van het  grijze volk. Maar zover komt het toch nooit? Wat …wat.....

23-02-2011, 17:57 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Maaike Neuville

Ik ken je niet, tot ik je het artikel las in “ De Standaard, Nee, Vlaanderen, je kunt het niet alleen”. Het is best mogelijk dat je gelijk hebt, maar ik heb tevergeefs gezocht naar argumenten, zodat je evengoed ongelijk kunt hebben. Als mijn ogen verder door het artikel gaan, besef ik dat het vooral om jou gaat. Dat je het Waalse land zo mooi vindt, daar ben ik het ontroerend mee eens, echt een land om te veroveren en waarom niet, er onze cultuur uit te dragen. Veel kunstenaars vragen wat soort cultuur dat dan eigenlijk is…die Vlaamse cultuur. Moeten we onze taal uitdragen…of is dat te Vlaams? Mooi, en heb je het al aan de Walen gevraagd, of we het onontgonnen gebied mogen binnendringen? Misschien ben je vergeten dat uit pure schrik voor die Vlaamse cultuur Franstalig België geen tweetalig land wou..en de taalgrens toejuichte?

Ik begrijp heel dat gedoe niet tegen de regeringsvorming en staatshervorming. Moeten we een   mars  houden op Brussel…iets zoals destijds “ Colard buiten”, en moeten we nu dan “De Wever buiten” roepen of “Di Rupo dehors”? Of naar analogie met  de Tea Party, zinloze kreten roepen  “België terug aan de Belgen”, met de (door de Franstaligen)  verkozen Belg van het jaar voorop?

Blij dat je tenminste ook vindt dat er een “goed akkoord” moet komen. Goed voor wie…voor de Franstalige of voor de Vlaming? Voor de twee gaat niet. De koning en Di Rupo, stellen wel dat niemand mag verarmen, maar daar bedoelen ze zichzelf mee en bij uitbreiding de Franstaligen….de Vlamingen mogen best wat verarmen, als dat zo uitkomt.

De struikelblok om tot een akkoord te komen, zit niet in Vlaanderen, dat eigenlijk de sleutel vraagt van de eigen woning. De meeste mensen hebben daar een verkeerde kijk op en komen al snel tot de conclusie dat de Vlamingen te veel vragen. Vragen in een gezin kinderen te veel, als ze zelfstandig willen zijn? Franstalig België heeft zich altijd dat voogdijschap toegeëigend, maar je bent waarschijnlijk te jong om dat te weten. Ook is Franstalig België  nooit solidair geweest met Vlaanderen, een solidariteit waarom ze  schreeuwen. Waarom zouden Vlamingen  dan geloven dat het ooit anders zou zijn, mocht de balans ooit omslaan? Ja, dame daar komen die gefrustreerde Calimero-Vlamingen weer, maar de geschiedenis is wat het is, en kan moeilijk ontkent  worden, ook niet door een jongere generatie.

Wat Vlamingen wel aanvoelen, is dat de Franstaligen het moeilijk hebben. Terwijl Vlamingen die sleutel van het eigen huis in handen willen krijgen, moeten de Franstaligen hem dus afgeven, en dat doet zeer, daar schreeuwen ze moord en brand voor. Ze komt het ook bij veel mensen over, waarom zijn we zo hartvochtig tegenover dat arme, mooie Waalse land, kan het in godsnaam niet wat minder. Ja het kan minder, we kunnen rap een regering vormen en dan staan we weer in het jaar 2007, met als toekomstbeeld, België het land van het compromis, corrupt, met een uitwas van vriendenpostjes,  hangend aan de tepel van Europa, waar mensen leven in apathie, en zonder visie.

Michel Stallaert 15-1-2011

15-01-2011, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

 Liefde

Vanavond zag ik op Canvas een film over liefde, de tere liefde waar oude mensen recht op hebben juist voor het slapengaan.

Nog niet voor mij, denk je dan, maar je zou wel willen op die manier oud te worden. Het geluk te leren kennen van wat echt belangrijk is, de liefde in zijn puurste vorm.

Als we jonger zijn, zijn er zoveel dingen, die belangrijk zijn. We kiezen niet altijd voor wat ons gelukkig maakt, hoewel we denken van wel. We kiezen voor een mooie vrouw of een mysterieuze man, omdat passie ons terug brengt naar onze jeugd. We kiezen voor kinderen omdat we naar invulling zoeken van ons zijn. We kiezen voor mooie meubels, kleren omdat stijl belangrijk is. We gaan naar het buitenland op avontuur omdat we ervaringen zoeken. We rennen voor ons werk, en doen zo veel mogelijk, omdat mensen zouden zien hoe belangrijk we zijn. Maar eigenlijk zoeken we het geluk en hopen dat te vinden in de voldoening van al die dingen die we belangrijk vinden, terwijl het mogelijk is dat we het geluk vinden door gewoon te luisteren en te kijken.

Vandaag was ik in de bib. en de bibliothecaris vertelde mij, hoe zijn beroep miskend werd in zijn familie, waar zakenlui het hoge woord voeren over de beurs, de aandelen en de winst, geld en macht. Hoe het voor hen onbegrijpelijk is, hoe hij, tussen een verzameling van boeken die dan nog gratis worden uitgeleend wat wel zeer onbelangrijk is, voldoening kan vinden, en hoe het voor hem onmogelijk is om hen het belang van cultuur te laten inzien. Ik kon hem slechts vertellen, dat ik het wel belangrijk vind, maar eigenlijk kan hij zelf in zijn werk het geluk vinden als hij er liefde voor heeft. Hij zou medelijden kunnen krijgen met hen, die geen schoonheid kennen en bij wie alle romantiek zoek is.

Een bloem die weggegooid, op het water voorbijdrijft, is het geluk niet, maar het kan een moment van geluk worden als twee mensen er samen naar kijken. Is het je nooit gebeurt dat je samen met iemand naar muziek luistert en dat je wel zou kunnen huilen en het dan ook doet omdat je ziet dat ook de ander ontroerd is. De muziek is niet het geluk, maar het kunnen beleven met iemand anders, een gelijkgestemde ziel, kan dat wel zijn.

Schrijven vind ik belangrijk, en als ik het juiste woord, de juiste zin vind, dan ben ik tevreden en dan kan ik daar van genieten, herlees ik het steeds weer. Ik word er pas gelukkig van als ook iemand anders het goed vindt, ook ziet hoe vlot het leest en hoe simpel de woorden zijn.

Als je zintuigen op ontvangen staan, dan kun je indrukken opdoen die gelukkig maken vooral als ze met iemand kunnen gedeeld worden. Als eens nagedacht hoe niet alleen het zien en het luisteren kunnen gelukkig maken, maar ook het voelen. Wat een geluk dat  twee mensen elkaar kunnen voelen. Strelende vingers die je huid verkennen, is het geen genot voor huid en vingers, raakt het je niet zo diep, dat een schreeuw van geluk je ontsnapt, of een zucht die verdwijnt in de zalige warmte van elkaar.

Maar alles verdwijnt in het niets, als ik zie hoe liefde tussen oudjes, zo groot kan zijn, dat er niets anders overblijft, dan ervoor te sterven.

Michel Stallaert 14/07/2004

20-12-2010, 12:27 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

De gedoogjournalistiek,

Het verbaast mij altijd weer, hoe verschillend de problemen worden ingepakt, in het Zuiden en bij ons in het Noorden van het land. Dat “inpakken” daar bedoel ik mee, hoe journalisten bij ons elke belediging, ondergaan door de Franstaligen, als belediging oppikken en , waarschijnlijk door een ingeboren anti- flaminganten reflex, de schuld steevast bij Vlaanderen legt. Bart de Wever heeft weer eens de waarheid gesproken, en hij wordt versleten voor dom. Wie wil nu het zuiden van het land beledigen, welke domme kloot wil het land lamleggen, hoort men ze denken. De Vlamingen moeten leren voorzichtig te zijn met het Zuiden, en uit die optiek ontstaat een soortement gedoogjournalistiek, die zich niet bezigheid met de inhoud maar wel met de “beleefdheidvorm”.

De Franstalige journalisten hebben hetzelfde probleem, ook zij gaan nooit in op de inhoud, waarom zouden ze,  maar op de vorm. Aldus moet niemand  iets zeggen, over de geldstromen van Brussel naar Wallonië  en zeker niets over de geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië.  Man en paard noemen en vragen aan Franstalige journalisten en  politici, of ze die geldstromen normaal vinden, dat mogen de journalisten blijkbaar niet. De vergelijking maken met de deelstaten in Duitsland, waar ook een beperkte solidariteit wordt onderhouden, mits controle..het zou een belediging kunnen zijn. Eens vragen waarom  de splitsing BHV gevraagd door het grondwettelijk hof, door de Vlaming nog eens vet moet betaald worden, behoort tot de onmogelijkheid van de Vlaamse journalist. Hij zou er de vrede van het land, het Koninklijk hof en bij uitbreiding zijn eigen job mee kunnen verstoren. Ik geloof niet dat de Franstalige pers, enig probleem heeft, om jarenlang de Vlamingen af te schilderen als egoïsten, racisten, pestkoppen, en slechte Belgen, die het Belgisch Huis in gevaar brengen. Ik heb nog nooit ergens gelezen dat Franstalige Belgen, enige dankbaarheid kunnen opbrengen voor de 1000,-eu die elke Vlaming jaarlijks overschrijft, naar de Federale staat, geadresseerd “De Franstalige gemeenschap”. De Koning heeft wel eens in een van zijn schaarse toespraken gealludeerd naar de noodzakelijke solidariteit tussen de gemeenschappen, maar dat het geen eenrichtsverkeer mag zijn, heb ik hem nooit horen zeggen. De Walen hebben in de voorbije jaren alle Vlaamse eisen geblokkeerd met grendels en andere trucs, maar het Vlaamse geld hebben ze ondertussen ontvangen,  en zo hoort het ook...niet dan?. Misschien moet er eens een Vlaming opstaan die het geld terugvraagt..

Laatst hoorde ik een verontwaardigde Vlaming in Reyers Laat, alsof hij de wijsheid in pacht had, afgeven op die onnoemelijk vele domme Vlamingen die durven nadenken over een onafhankelijk Vlaanderen. Je gooit ook geen gehandicapt kind in de goot, vanwege zijn handicap, neen, je gaat het kind de beste zorgen geven, betoogde hij. Hopelijk hebben de Walen het niet gehoord, want hen zien als een gehandicapt kind, zou wel eens gezichtsverlies kunnen zijn. Dat iemand dat op de Vlaamse TV zegt, met de bedoeling de Vlamingen zogezegd de ogen te openen, daar is niets verkeerd mee, alleen de journalist, die zulks interview  leidt en  er met een vriendelijk glimlach, nietszeggend bijzit, die is blind en stom en doof. Gedoogjournalistiek, geen vragen.

15-12-2010, 15:29 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Meningen

Blijkbaar zijn onze middelbare-school-studenten goed bezig, in taal in rekenen niet zo slecht, en eigenlijk mogen we er fier op zijn dat dit zo is. Ja en dan is er stilte, want ze scoren ondermaats waar het betreft politieke en gemeenschapskennis. Ze zijn ook niet zo opgezet met de allochtonen.

Er gaan stemmen op om onze lerarenopleidingen, die kort zijn in vergelijking met de ons omringende landen, te verbeteren. Hier steekt de gedachte achter, dat alle kennis van de school moet komen. Misschien is dat wel zo, want ouders hebben wel wat anders te doen, dan aan tafel het debat aan te gaan over politiek, godsdienst, gemeenschap en migranten…spijtig.

Niet dat wij er geen mening over hebben, maar we hebben  geleerd de controverse uit de weg te gaan. Politiek en Godsdienst, het zijn onderwerpen die taboe zijn. We willen niet dat er iets verandert, terwijl de wereld rondom ons in snel tempo aan het veranderen is. Verandering daar zijn we juist bang zo voor. Waar staan we morgen, zal de euro het overleven,  en wat met de aarde, en wat dan?

Op canvas was er een programma van De Vadder, over België, het zogenaamd plan B, omdat iedereen aanvoelt dat de staatshervorming, het zogenoemde plan A waarschijnlijk ten dode is opgeschreven. Gooi het eens op tafel, vraag eens aan je kinderen wat ze begrijpen van de huidige politiek, hoe het ons leven kan veranderen. Wat weet je er zelf van, is natuurlijk ook belangrijk. Heb je er al eens open kunnen over spreken met vrienden op het werk? Niet, spijtig, want door discutie met anderen leer je veel. Niemand kent het volledige plaatje, en waarschijnlijk blijf je steken bij een of andere overtuiging, zonder te weten waarop die gestoeld is. Maar toch is het belangrijk, en goed om van mening te verschillen.

Mijn kinderen hebben absoluut niet dezelfde mening als ik, (het zijn ook geen kinderen meer) maar ze hebben geleerd over hun mening na te denken, en komen met argumenten, die ik tracht te weerleggen, of tenminste open te trekken tot een groter geheel, of zelfs te vernauwen tot een concreet geval om het beter te begrijpen.

Kinderen zoeken naar een identiteit, willen er bij horen, zeker bij de eigen groep. Wij volwassen die vinden dat je niet te veel moet uitkomen voor je Vlaming zijn, of erkennen dat we ook kinderen zijn van een katholieke beschaving, duwen die identiteit weg. Aan België of Vlaanderen, we kunnen er niets aan veranderen (denken we) en Godsdienst, och laat de kinderen toch zelf kiezen. We gaan alles uit de weg, omdat we politiek correct willen zijn. Niet alleen wij trouwens,  maar ook de media (hoewel een lichte verandering merkbaar is) met als resultaat, dat we ons niet moeten verwonderen dat onze kinderen van toeten of blazen weten, er zelfs niet voor geïnteresseerd zijn.

In de  uitzending van De Vadder, over plan B, kwamen alleen politiekers aan het woord, en De Vadder zelf.. Het is mijn droom om eens gewone mensen uit Vlaanderen en Wallonië, goed ook uit Brussel, de discutie te horen voeren. Juist, daar komt niets van want Vlamingen weten van niets, en kunnen het slecht gezegd krijgen, dus dat wordt een trieste afspiegeling van beleefdheid. Maar, misschien als leraren,  nu eens het debat aangingen over Plan B bijgewoond door hun leerlingen, dat zou toch wel de moeite zijn om mee te maken. Niet dat het tot een oplossing moet komen, maar om leerlingen te laten zien, dat discutie en verschil van mening “gezond” is. De vraag is…durven de leraren een politieke mening hebben?

24-11-2010, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

De dwazen van België

We haasten ons naar het werk, ik niet, ik ben op rust. Maar ik ben  wel een jachtige mens geweest. Werkvee, omdat het moet, met een auto omdat het moet. Wat is er verkeerd, met werken en sparen. Met man, vrouw en kinderen en de hond. Niets. Er is niets mis met ons, we leven het leven wat we kunnen, maar ondertussen weten we dat de dingen grondig mis gaan. De crisis weet je nog. Neen, ik hoor het ook niet graag. 

Vorige week hoorde ik dat het goed gaat in België volgens Reynders. We zijn niet zoals Griekenland of Ierland, die aan de Europese uier moeten. Dat de Grieken potverteerders zijn stelde ons gerust, wij zijn zo niet. Maar Ierland, een spaarzaam en hard werkend volk met een regering die ze niet over de balk gooit, ook in de problemen, omdat de banken het land hebben leeggezogen, verdienen beter. Het kan dus ook met ons.

Ik schrok toen ik Reynders hoorde zeggen, dat het voor België, wel snor zit, omdat wij zulke goede spaarders zijn. Hoe, dacht ik, die spaarders dat zijn toch de mensen, en dat geld op die spaarrekeningen, die zijn toch niet van de staat. Ik erger mij er soms over die dwaze journalisten die dat niet durven vragen. Had  Mr. Reynders gedacht dat spaargeld op te vorderen om de staatsschuld te betalen soms? De staat, kan dat spaargeld dus afknabbelen, voor het welzijn van ons allen. Juist, griezelig.

Daarbij gaat het door mijn hoofd, dat “onze staat” absoluut niet spaarzaam is. Ik noem maar wat, 51 ministers met hun aanhang, terwijl dat in onze buurlanden, wel anders is. Ruime pensioenen voor de overheid. Gemiddeld, hoor mij goed, gemiddeld ligt het overheidspensioen op meer dan 2200  per maand. Er zijn een hoop werkende mensen in de privé en als zelfstandige, dus de mensen die zorgen voor de meerwaarde in België, die geen 2200 ( zelf bruto) krijgen. De overheid is niet zelfbedruipend, en zou dus best wat spaarzamer mogen worden, in loon en in aantal.

De Belgisch politiek heeft altijd al veel geld gekost, om de vrede te bewaren, weet je wel. Ik wil hier niet herhalen hoeveel miljarden onze Vlaamse eerste ministers aan Wallonië, hebben toegekend, met dank aan Martens, De Haene , Verhofstad, Leterme, ik zou er miljoenen kunnen naast zitten. Dank zij hen zitten de onderhandelingen in het slop, want zij hebben niet voorzien dat de koek ooit eens op zou geraken.. Die prachtige staatshervormingen, genoemd naar beroemde kastelen, hebben de Walen vastgezet in hun zetel om nooit meer te bewegen. Waarom zouden ze ook, bij elke toegeving krijgt de Franstalige minder geld. Stel u in hun plaats.

Dat is wat we ook altijd doen, ons in hun plaats stellen, zo zijn we wel. Het klinkt  ons logisch in de oren dat niemand, van de staatshervorming, armer mag worden. Alleen we vergeten dat de Vlamingen er al jaren en jaren armer van geworden zijn. Dat is geen slogan uit Flamingantisme.

Ik hoop dat de dwazen uit het verleden, onze ex-eerste ministers, en hun linkse aanhang, niet weer de slaaf worden van hun zogenaamd staatsmanschap, waarvan de huidige puinhoop het resultaat is.

Ik acht “links” met hun zogenaamde bekwame ministers, die steeds mee hebben geregeerd,  mee schuldig aan het lege zilverfonds, de lage pensioenen (voor de gewone mens), de verhoogde ziekte kosten voor de mensen, de onhoudbare instroom van migranten, de wachtlijsten, de niet onderhouden wegen, de verlieslatende spoorwegen en het opgeblazen overheidsapparaat. Die leiders, “voor het volk” behoren mee tot de dwazen van België, maar zeg het aan niemand.

24-11-2010, 00:00 Geschreven door Michel  
Reageren (1)

 Er is eigenlijk, voor wie er wil over nadenken, niets zo fascinerend als de natuur, bij uitbreiding het universum, waar we in leven. We staan er niet bij stil, we kunnen zelf niet stilstaan, want we staan op de aarde die op 24 uren tijd volledig om zijn as draait. De snelheid die elke mens in stilstand heeft, is zowat 1666km/u. Gelukkig draait de lucht mee, anders zouden we niet overeind blijven, zou er niets overeind blijven. Iedereen zal wel eens gevlogen hebben, dus kunnen we  ons nog wel het dubbele van die snelheid voorstellen.. door de geluidsmuur dan wel.

We kunnen ons echt niets meer voorstellen bij snelheid  waarmee de aarde rond de zon draait. (volgens Wikipedia is dat 29,783 km/s, of 108000km/u).

Het is eigenlijk verbazingwekkend, behalve enkele techneuten, dat geen de mens daarmee bezig is. We zijn bezig in ons microwereldje te leven omdat al wat daarbuiten valt, in tijd en plaats toch niet te bevatten is, dan in nietszeggende cijfers. We worden er omzeggens niet gelukkiger van want het heeft niets te maken met de zekerheden, die we zo graag willen vasthouden.

Nochtans is de vraag naar de natuur en zijn wetten, boeiend. Er is niets dat naar boven valt, en er zijn dus wetenschappers die de zwaartekracht hebben ontdekt. We vinden het niets bijzonder dat we op de grond blijven, maar dat is dus dank zij een natuurwet.

Vroeger werd alles toegeschreven aan de Goden, de donder, de regen, de bliksem, een gelukte of mislukte oogst, het botten van de takken en bomen.

Al die verschillende Goden, niet gemakkelijk, kon dat niet beter? Het zal wel zoiets geweest zijn als met de eenmaking van Europa, laten we één enkele munt nemen, dan kunnen we  samen handel drijven. Laten we één enkele God nemen dat maakt het verklaren van de natuurverschijnselen, wat eenvoudiger. We bidden dan naar het Oosten, waar de zon opkomt. Nu ja, waarom niet. Een Godsdienst met één God kan gemakkelijk geleid worden en dus ook de mensen die er in geloven. Een geordende maatschappij met een God als vader en beschermer, meer vraagt een mens niet.

Wetenschappers ontdekken meer en meer, vraag het maar de jongens en meisjes die boekdikke cursussen te verwerken krijgen, over fysica (zo heet de natuurkunde tegenwoordig), en worden vele natuurverschijnselen ontgoddelijkt en in formules vervat.

.Een van die meest gecontesteerde Goddelijke verhalen is natuurlijk het ontstaan van de mens. Darwin heeft voor de controverse gezorgd. Zijn we nu geschapen of komen we uit een oersoep…en wie heeft die oersoep dan gemaakt, en wie de aarde, en wie de zon, en wie de melkweg, en wie het heelal en wie de oerknal. Kortom wie heeft de moeite gedaan om uit de miljarden, miljarden en miljarden…(een 1 met 500 nullekes) universums, ons heelal eruit te kiezen, onze melkweg en ons zonnetje en onze planeet,  waarop leven mogelijk is, om uiteindelijk tot de schepping van een mens te komen of een oersoep.

De essentiële vraag is dus, wie heeft die natuurwet geschapen, waardoor dat allemaal is kunnen ontstaan.

Stel dat ik God was, ik zou de mens gemaakt hebben ,zoals het in de bijbel staat. De mens scheppen naar mijn beeld en gelijkenis en de vrouw uit de rib van die mens. Kan het simpeler, menselijker? Neen, wat mij doet vermoeden dat het verhaal moet ontsproten zijn uit een welwillend menselijk brein na nachtelijk overleg met de sterren.

De God die via een omweg, van miljarden en miljarden universums, galacies, zonnen, planeten en natuurwetten, de mens heeft doen ontstaan,…ik geloof niet dat die ons weet wonen.

 
Michel Stallaert 18/11/2010

18-11-2010, 17:33 Geschreven door Michel  
Reageren (0)

Dromen,

Ik vergeet wat ik gedroomd heb, als ik gedroomd heb. Of ik veel droom weet ik niet echt, maar ik voel het. Soms sta ik lustig op, soms trek ik het deken wat dichter naar mijn schouder, omdat ik vergat te dromen hoe mijn dag zou worden.

Als ik gretig ben om op te staan, en de energie voel stromen, dan heb ik het licht gezien. Dan weet ik hoe mijn dag er moet uitzien, wat ik aan een schilderij wil doen, wat ik wil klaarmaken, wie ik zal zien.

Natuurlijk heb ik mijn dagelijkse dipjes, loop ik van ut naar aar en vergeet ik op de plaats waar ik haastig naartoe liep, wat ik daar moest. Mijn planning van de morgen loopt dan wel aardig in het honderd. Een van de vragen die ik mij dikwijls stel is, kan ik het werk niet uitstellen. Is het zo nodig dat ik de strijk nu doe, of de was. Kan ik die boodschappen ook morgen nog doen. Ik wordt een meester in het uitstellen.

Maar de dagen dat ik in gang schiet, soms gebeurt het toch, dan doe ik op korte tijd zoveel, dat mijn arm of mijn rug zeer doen, en dan vraag ik mij af waarom ik het werk , een fluitje van niets heb uitgesteld. Dan vind ik mezelf een hele man die nog handig energiek en snel is .

Het weer is ook een van de belangrijkste dingen om werk uit te stellen.

Schijnbaar is het noodzakelijk om een uurtje per dag te gaan wandelen, om de tweede hartpomp, de kuiten, te blijven oefenen. Maar wat als het nat en koud is, dan pak je toch beter een boek.

Lezen is ook niet altijd vanzelfsprekend, ik moet nog zoveel boeken lezen, maar eens in de zetel gezeten met een zwaar boek op schoot, omringd door de stilte, of zachte achtergrondmuziek vallen mijn ogen toe. Mijn eerste reflex is om te vechten tegen dat zalige gevoel van  slaap  en mijn aandacht te laten zweven. Ik probeer dan het boek interessant te vinden, het heeft een goede kritiek gekregen, dus moet ik het effe volhouden, het zal seffens wel boeiend worden. Maar het zalige gevoel van je weg te laten drijven blijft komen, en per slot mag ik toch zelf beslissen wat ik doe zeker…, een kwartiertje maar…en ik leg het boek open, rug naar boven weg, zodat ik straks weet waar ik gebleven ben.

Dan droom ik wel, van het werk dat ik moet doen. Eigenlijk zou ik de struiken in de tuin moeten snoeien, want maandag is het groenafval. Maar dan denk ik aan de biodiversiteit, en hoe wilde tuintjes een bron van leven zijn voor insecten en vogels. Mijn tuin is een aantrekkelijk oord voor slakken, mieren en de katten van de buren. Ik weet niet hoe druk het is onder al het wilde kruid dat de plaats inneemt van de gecultiveerde plantjes en struiken.

Soms straalt de zon en dan is het echt wel tijd om in de tuin te werken. Wat zal ik eerst doen, en terwijl ik naar het werk zit te kijken vanuit het grote raam in de living, zie ik de pracht van kleuren, de goudvissen in de vijver, het fluorescerende groen van het mos op het grasplekje voor het raam, en ik geniet. En is niemand die mij wakker maakt om aan het werk te gaan.

 Toch, er is een stem vanbinnen die mij vraagt, of ik thuis ga blijven met dit prachtig weer. De duinen zullen uitnodigen en de zee zal spiegelen van plezier met hier en daar een zeiltje om jaloers op te zijn. Zeebrugge is maar 15 km ver, en ik kan er wandelen, mijn kuitspieren laten werken en mijn levensverwachting verbeteren en last buth not least, ik zal er mensen zien. Dat snoeien kan morgen nog als het wat minder mooi weer is.

Mijn slaperigheid is weg, ik vergeet boek en tuin en grabbel het schetsboek en een potlood en maak een reis naar zee.

Ik trek door de duinen op zoek naar niets, ik snuif de zee, en kijk naar het strand met kleine mensen en hondje beneden mij. Ik verplicht mezelf op zoek te gaan naar iets om te tekenen, om toch iets te doen, en teken een grashalm. Op papier komen een paar zwarte strepen van het potlood terwijl ik naar de kronkels kijk van het levend gras, dat zich uit het vloeibare zand heeft gewurmd, hier en daar geknakt door de wind of een wandelaar. De donkere schaduw ervan op het witte zand, is nog werkelijker dan de frêle helm zelf. Mijn potlood probeert het na te doen,…nu ja het heeft iets. Ik zeg een goede dag aan de miljoenen grashalmpjes rondom mij en doe het boekje dicht. Ik laat de zee aan de laaghangende meeuwen.

De zon staat al laag als ik terugkeer en ik vraag mij af of ik mijn droom vandaag, heb waargemaakt.

Stallaert Michel©23-10-2010

26-10-2010, 16:01 Geschreven door Michel  
Reageren (0)