Wintertijd

Het is voorbij de zomertijd

Meestal kijkt een mens terug met spijt

Het was zo mooi die zomertijd

Maar deze keer was de herfsttijd zo mooi

Er kwam in verhouding weinig regen

De zon en droogte gaven lust tot leven

Maar nu is het voorbij

Dan zijn we ’s morgens blij

Maar ’s avonds gaan we nachtschuit in

Dan zijn we weer in het besloten gezin

Het lijkt dan of we elkaar minder zien

Totdat er iets is waardoor we naar buiten stromen

Ja, dan moet het ijs en sneeuw hun gezicht vertonen

Zo is de wintertijd een vreugd

Ook de winter heeft zo zijn deugd

Daarom is het zo dat je, je altijd

op de wisselingen van de seizoenen verheugd

Nooit is een jaar hetzelfde

Elk jaar brengt z’n eigen identiteit mee

Zo zien we vaak terug op het weder

Het weer komt nimmer precies hetzelfde weder!

Zo vliedt een mens door de tijd

Een mens gemaakt voor de eeuwigheid

Droeve tonen
van violen
die in 't najaar klinken
laten mijn hart
in verlangende smart
verzinken.
De keel gesnoerd,
doodsbleek, geroerd
als klokken luiden,
denk ik nog aan
wat is gegaan
en wil ik huilen.
En ik moet voort
waar wind mij voert,
mee op zijn boze pad,
van hier naar daar,
als was ik  maar
een najaarsblad.

(vert. M.H. Teunissen)

Daar komen twee spinnetjes aan.

Daar komen 2 spinnetjes aan,

Beukenootjes om te eten
en kastanjes, glanzend glad.
'k Zal de eikels niet vergeten.
'k Zoek ze tussen kleurig blad.

Gaat de wind zijn herfstlied zingen,
zing ik mee en speel mijn spel.
Om die duizend fijne dingen
zeg'k de zomer blij vaarwel

Janneke van Cleef / Luit Doornbos