Praten om te praten Dan vul je vele gaten Anders waren het hiaten Niemand heeft het in de gaten Dat men de tijd graag vol praat Bij veel gepraat is er niemand die het verstaat Wordt het verstaan Dan is al het gepraat naar de maan Van praten komt praten Soms zijn het ook citaten Niet om het vullen van gaten Maar om de woorden te laten spreken Ja, dit is een teken Dat het ingevulde gaat spreken Praten, spreken en gesproken Daarna ben je uitgepsproken
De takken zijn dun, Ik ruik de run Van de eiken, - De berken zijn wit, Op een bank zit Ik te kijken. Daar klautert het licht - Wat mooi gezicht! - Door de takken naar boven:
't Is allemaal louter Goud, o! je zoudt er Wel van willen rooven!
De wind zit in de Gele linde Wat te vertellen, -
Kijk! dien kastanje: Daarvan kan je De blâre' al tellen!
O! o! daar begint Die woelige wind Ze te vergaren - -
Goud! goud! is het ooft. Over mijn hoofd Rollen de blâren!
De mens lijdt het meest onder de pijn die hij vreest...
Voor velen misschien een waarheid! Maar geen zorgen voor de dag van morgen elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad, hoe het leven ook gaat!
Een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest, doch dat zal nooit opdagen. Zo heeft men meer te dragen dan God te dragen geeft En komt het leed in huis dan helpt God altijd weer en geeft Hij kracht naar kruis
Een gedicht over verdriet en verborgen strijd de auteur is Sandraa een natuurlijke beleving. De geestelijke beleving is een droefenis in de eeuwigheid!
Geworpen aan zwevende touwen Geslingerd tussen strand en oceaan Getrokken door de zwarte diepte Die kolkenden, bruisende massa Waar de zon verdwaalt en de maan verdwijnt
Ik wil jullie graag iets vertellen en ook enkele vragen stellen. Het gaat over het leven dat God ons heeft gegeven.
Geniet van de allerkleinste dingen en blijf altijd vrolijk zingen. Deel elkanders vreugde en smart dan heb je altijd een licht hart. Anders is het leven geen pretje; het gaat dan zelfs boven mijn petje.
Daar heb ik nu wel even mooi gepraat, maar de realiteit is nu eenmaal anders, maat. Waarom is men nooit tevreden? Waarom wordt er zoveel geleden? Waarom zijn onze verlangens nooit te stillen? Waarom bestaan er zoveel verschillen?
Maar laten we een ding goed onthouden: blijf je geloof in God behouden. Hij is het Die ons heeft geschapen, Hij zal ons ook voor eeuwig laten slapen. Hij is het Enige Echte, tussen al het slechte. Hij heeft ons oprecht lief, vergeet dat nooit, alstublief! Hij is vergevensgezind... maar Hij is niet blind.
Daarom, O God, willen wij U vragen, om ons veilig naar Uw Rijk te dragen. Geef ons de kracht de duivel te verslaan, en laat ons het slechte moedig weerstaan. O God, laat de duivel ons niet bedwelmen, Blijf ons tegen het kwaad beschermen.
Zo dicht bij de hemel Nog koester ik mijn pijn Ik smeek en ik bedel Ik zou van lentewater willen zijn Het zand is niet van zilver meer Nog steeds hoor ik jouw lied Zo dicht bij de hemel Als ik van lenteregen geniet....
Ik ben gemaakt van lenteregen Ik word wakker in het open veld De ladder van de lenteregen "Klim naar de hemel"
Verzengende woestijnen Het schitterende zand Zo dicht bij de hemel Is de regen in mijn open hand De geur van de avond Die zich uitstrekt voor mijn komst In onschuld schreeuwend Verlangend naar mijn komst
De schepping is nog niet af. elk van ons draagt door de manier waarop hij leeft, bij aan de kwaliteit van de schepping, ten goede of ten kwade. --- --- --- De hemel, met haar zon, de maan, de sterren en de wolken, is het dak van mijn huis. --- --- --- Ik adem in en kom tot rust ik adem uit en glimlach thuis gekomen in het nu wordt dit moment een wonder
Ergens in een winkel Daar scharrelt op de grond Van een etalage Een piepklein kuiken rond Hij pikt tegen de ruiten En gaat op zoek naar graan Hij kijkt verbaasd naar buiten Waar heel veel mensen staan Maar als hij het lege eitje ziet Is hij pas écht verrast En vraagt zich vol verbazing af: Heb ik dáárin gepast?
Als de sneeuwklokjes bloeien Komt de lente, komt de lente In de weide, de lammetjes stoeien Is 't voorjaar in 't verschiet En we voelen ons blij Als de vogels zo vrij Koning winter is vergeten Als de sneeuwklokjes bloeien Zingen wij het lentelied
Zing van 't voorjaar, zing van mei Koude en winter zijn gauw voorbij Fluit met de vogels, en zing met ons mee Want eindelijk komt de lentefee
Kom lieve lente, wacht niet te lang Door bos en velden klinkt al ons gezang Heel ons verlangen richt zich op jou Toe, mooie lente, verjaag de winterkou
En we voelen ons blij Als de vogels zo vrij Koning winter is vergeten Als de sneeuwklokjes bloeien Zingen wij het lentelied
Vandaag bestaat dit blog een week En telkens was er wel iemand die keek Er waren lieve berichtjes bij Ze maakten mij heel blij Allemaal hiervoor dank Ik heb niet zo veel energie in mijn tank Dat ik ieder apart kan bezoeken Want ik heb als klein meisje nog heel wat boeken Die ik moet lezen Om zo nu en dan met inspiratie hier aanwezig te wezen... Ik hoop dat jullie dan weer net zo genieten Als ik wat bedenksels uit gaat gieten Ik knip wat hier en wat daar En dan komen de knipsels vanzelf voor mijn prullenmand klaar!
Mijn pen is heel tevreden Hij schrijft over heden en verleden Of verleden en heden Hij doet wat ik beveel Niets is mijn pen teveel Hij schrijft totdat de inkt op is En schrijft hij een keertje mis Omdat ik mij vergis Dan zegt hij, dat geeft niks Ik doe het nog wel een keer over Schrijffoutjes hoeven niet in de oven Broodjes die worden bruin gebakken Maar foutjes hoef je niet van te schrikken Een pen behoeft alleen maar een pennenlikker Ja, daar was al een foutje Ik schreef pennennikker Dit wilde ik even verklikken Dat is zoiets als je vingers over een foutje aflikken!
