Het schijnt dat de oude groote hofstede een overblijfsel dier heerlijkheid is of dezelve vervangt
Burgemeesters 1799
of Maire de Rolleghem
In 1769 werd te Moorsele Constantin France Vandermeersch geboren, hij trad in het huwelijk met Marie Theese Everaert en woonde op de plaatse. Hij bleef burgemeester en wierd lid van den Provincieraad, en stierf in 1849.
Van 1849 tot 1866
De zoon Constantin Vandermeersch
Van 1866 tot 1870
Joseph Warrot hij gaf onmiddelijk ontslag en August Herbau was dienst doende burgemeester.
Er waren weinig gegevens over mijn geliefde, vandaar dat het misschien allemaal niet lang geduurd heeft. Ze was nochtans zo lief meneer!
Om 11.00 u waren we in het gemeentehuis verwacht, vlakbij de feesttent. Op het programma stonden toespraken, het burgerlijk huwelijk en natuurlijk de receptie.
Daarna schoven we aanvoor het middagmaal en om 15.30 u. werden we verwacht voor het kerkelijk huwelijk dat bezegeld werd aan de ingang van het St.- Antoniuskerkportaal.
Na den trouw was er de receptie van ons beiden in de tent van St.- Pol
We hebben ne heerlijke huwelijksnacht doorgebracht, maar zoals ik reeds zei, het was een schoon liedje, het heeft echter niet lang mogen duren
Waar ze nu is, weet ik niet, maar indien ge dit bericht zou lezen, lieve Flore, ik peinze nog altijd aan u.Ik zie u toch zo gaarne. Rollo
P.S. Indien U mij wil helpen zoeken, ze trekt een beetje op haar Meter Nancy, ge ziet het op de foto!
Geboren te Rollegem op 29 augustus 1981 en er gedooptom vier uur in den achternoene
Het gebeurde op de plaatse, dicht bij de kerke door Mgr. Standaerd en bijgestaan door het wettelijk gezag. Daar de vader en de moeder onbekend zijn, wordt de opvoeding van dat reuzenkind toevertrouwd aan meter Bientje Vanryckegem en peter Boerie Ginste.
In de naam van Bachus, de Folkloreraad en het goede volk van Rollegem. Amen. zo werd dit bevestigd.
Deze doopplechtigheid is het symboolvan de opname in onze gemeenschap van deze flink uit de kluiten gewassen kerel. Dat kind, intussen opgegroeid in deugd en liefde, wil zijn steentje bijdragen voor de bekendheid van zijn geboorte dorp tot ver over de grenzen heen.
Het was de toenmalige voorzitter (die nogal dicht bij de geboorte stond) die aankondigde dat bij het "lustrum" zou speciaal luister worden bijgezet door de geboorte van de reus Rollo.
Folklore behelst een uiteraard naar het verleden toe gerichte kijk op eigen aard van een dorpsgemeenschap. Opvallend daarbij is dat men hier te Rollegem eerst dan aan die eigenheid is beginnen denken en naar middelen zocht om er een gepaste uiting aan te geven, nadat de gemeente haar zelfstandigheid verloor. Het was in 1977 dat men duidelijk het voortbestaan van de gemeente bewees door de eerste Folklorefeesten. Dat feest duurde toen een dag.
Vanaf 1979 waren er grotere plannen. De Folklorefeesten zullen duren van vrijdag tot zondag met een grote feesttent rond de kerk.
Na mijn eerste en plechtige communie, kreeg ik den baard in de keel en ook het vrouwenvolk liet mij niet onverschillig. Ik zocht wat ik vond en ja Reuzin Flore zou mijn eerste en misschien ook wel mijn enige grote liefde worden.
Op zondag 26 augustus 2001 op mijn 20ste verjaardag was het dan zover.
Meter Sabine en meter Nancy deelden met trotshet huwelijk tussen ons beiden mee.
De kerk was toegewijd aan O.-L.-Vrouw. Aan de oostgevel stond een kapelletje ter ere van O.L.Vrouw van Rollegem.
In de late middeleeuwen, bij het uitbreken van de pest, werd de kerk onder de bescherming van St.-Antonius geplaatst.
In de loop der tijden heeft de kerk veel te lijden gehad.Tijdens de Beeldenstorm in 1566 werd onze kerk zoalshonderden rooms-katholieke kerken door woedende geuzen bestormd. Altaren, beelden, doopvonten, koorgestoelten, preekstoelen, orgels, kelken, schilderijen, kerkelijke boeken en gewaden werden zwaar beschadigd.
Oorlogen, brand en storm teisterden onze kerk in de volgende eeuwen.
De kerk werd telkens in haar oorspronkelijke staat hersteld.
In 1800 beschadigde een orkaan de topgevels van de kruisbeuken. De topgevels werden dan maar afgebroken en vervangen door wolfsdaken die met stro werden bedekt. Een litho in de stadsbibliotheek van Kortijk uit het fonds Slosse geeft een beeld van de kerk tussen 1800 en 1812. Wie zich een beeld wil vormen van de kerk vóór 1800 moet in zijn verbeelding de wolfsdaken van de kruisbeuken vervangen door topgevels. Een wolfsdak is een (zadel)dak met twee afgeschuinde vlakken aan de korte zijden.
Het kapelletje tegen de muur van het koor werd in 1812 afgebroken en heropgebouwd aan de gevel van het laatste huis in het gangetje dat de plaats met de kerk verbondIn 1962 werden de huizen en het kapelletje gesloopt.
Van 1812 tot 1872 vanuit noordoosten
Van 1872 tot 1962
In 1872 was de achtzijdige bovenbouw van de toren zo vervallen dat men tot sloping besloot. De bouwvallig verklaarde toren werd in 1872 afgebroken.
In"Rond den Heerd" een leer en leesblad voor alle lieden dat elke zaterdag verscheen tegen 5 BEF, lezen we op 21 januari 1877:
“Die ooit van zijn leven langs de "eerden strate" van Walle naar Bellegem is gegaan boven Kortrijk, moet zonder twijfel, in de "leegte" Moeskroen waarts, enen korte dikken toren zijn ingestuikte naalde zien uitsteken hebben boven een lommerrijken troep bomen. Het was de toren van Rollegem. Lomp en plomp was hij; "ongeziende, een steenoven, goed om in de straat gevoerd te worden, een van uit Christus tijd" Dat zegden de mensen. Maar ze wisten niet dat er geleerde mannen die van koningswege de merkwaardige gebouwen van vroegere tijd moesten zien in bewaring te houden, dezen toren als een monument, of pronkstuk aanzagen. Zij wisten ook niet dat door toedoen van die zelfde mannen, een som geld stond uitgesteken te worden om deze "steenoven" te herstellen en nog honderden jaren te doen meegaan. Zo kwam het dat de toezieners met leden der koninklijke bouwcommissie besloten om de kerk wegens instortingsgevaar af te breken tot aan het kerkdak. "Er ontstonden namelijk borsten (sic) van onder tot boven." De toren was trouwens zes of zeven eeuwen oud. De toren werd al in de 17de eeuw vernieuwd . Men kon niet begrijpen dat de toren onder de last van het klokhuis en de daver van het geluid nog niet was ingestort. Zo is de toren in de zomer van 1872 verdwenen en in de "strate" gevoerd. De toren was in verschillende fazen gebouwd. Het onderste gedeelte daterend van 1050-1100 was in ruwe veldsteen. Het bovenste gedeelte was in Doornikse steen of steen uit St.- Denijs. In de middeleeuwen troffen we ook in St.-Denijs steengroeven aan. Bij de afbraak van de toren in 1872 vonden ze tussen het metselwerk 8 zilverstukken waarvan 2 van het jaar 1623, dus van uit de tijd van Aartshertog Albrecht en Isabella.
Met het afbreken van de toren moesten ook de klokken naar beneden gelaten worden. Die klokken waren in 1818 gegoten door het huis Drouot en wogen samen 2700 kilogram. Daarbij was een vierde klokje of schelleke (het werd Tentje voor St.- Antoniusklokje).
De klokken kregen volgende namen:
·Antonius ter gedachtenis van de patroon van de parochie
·Colette, de middenklok
·Elooi- Donaat, de kleine klok
Ze werden op een klokkenstoel gehangen in een houten bergplaats die dicht bij de onderpastorij stond. Deze drie klokken werden in vernieuwde toren terug geplaatst in 1906 waar ze een schoon en aangenaam geluid gaven.
Het interieur werd met alle mogelijkheden van toen, zo goed en zo kwaad mogelijk in orde gebracht voor de goddelijke diensten. Op de foto zien we de communiebank en het hoogaltaar. Al was het geen pronkstuk noch kostbaar kunstwerk, toch was het gezien de omstandigheden geslaagd. Bij de vernieuwing van de kerk werd het meegenomen door pastoor Slosse naar Rumbeke en daar geplaatst in de kapel van het klooster.
Boven het drieluik was een beeldstee. Daar stond een welgekend Onze Lieve Vrouwenbeeldje.(O.L.V. van Den Schreiboom).
Volgens mondelinge overlevering kwam “in de tijd van de grote pestte(1694)” geheel de parochie van Luingne naar Rollegem op bedevaart naar dit Onze Lieve Vrouwenbeeldje. (Lees over de grote sterfte, “Rond den Heerd”, V, 314 en 315).
Men houdt ook staande dat, in het drie bladerig venster, in die tijd, een St. Antonius behelsde in glas geschilderd, de patroon der parochie.
Ondanks zijn hoge leeftijd drong pastoor E.H.Philippus Bettenhof er bij de bisschop op aan om de kerk te verbouwen. In 1903 werd het plan aanvaard. Onze pastoor was blijkbaar niet de geschikte man want op de dag dat de werken zouden aanvangen werd E.H Billiau tot pastoor benoemd.
De plannen, met lastenkohier en voorwaarden zijn opgemaakt door bouwmeester J.Carette van Kortrijk en de uitvoering ervan werd toevertrouwd aan M.J.Chapelle-Destoop ondernemer te Kortrijk.
In 1903 startte men met de bouw van de kerk in haar huidige vorm. De neo-romaanse benedenkerk werd gebouwd op de funderingen van de oude kerk.
Het gebouw rust op vier zwierige volronde moerpilaren die harmoniëren met de fraaie rondbogen.
De kerktoren die in 1872 was afgebroken, werd in gotische stijl herbouwd.Onder de toren zien we binnen de kerk vier mooie arduinen spitsbogen.
De meegaande koor- en kruisbeuken, waarvan de puntgevels vervangen werden door wolfsdaken ten tijde van pastoor Rutgeerts in het jaar 1800, ontvingen oorspronkelijk licht van het zuiden door vier romaanse vensters.Twee ervan zijn nog te zien zijn aan de kant van de Calvarieberg.
Het koor is gericht naar het oosten. Het drielichtvenster wordt door mooie zuiltjes verdeeld. De romaanse zuiltjes zijn met kapitelen versierd en met gekrulde haken bekroond.
De kerk is zeer kunstig afgewerkt in Doornikse steen aan de buitenzijde en met een laag kareelsteen (vierkanten gebakken steen) aan de binnenkant. De vaste kalksteen of Doornikse steen bestaat uit fijne korrels, is moeilijk te bewerken en is donkerblauw of zwartachtig van kleur.
Opmaandag 22 oktober 1906 wijdde Mgr. Waffelaert om 8.30u. onze nieuwe kerk in. De klokken galmden nu weer uit de prachtige gotische klokkentoren. In 1906 werd het koor van de kerk als monument geklasseerd. Op 29 maart 1974 geeft de commissie voor monumenten en landschappen gunstig advies en minister Chabert keurt de aanvraag om de rest van de kerk als monument te klasseren goed.
In volgende passage vat Slosse de zeer goed de evolutie samen van onze kerk.
“Rolleghem·kerke, wat was dat? Een poermagazijn, zeiden de eenen; goed om in de strate gevoerd te worden, zeiden de anderen ; eene die ze gezet hebben, als ze nog leerden kerken bouwen, en alzoo voort, elk zijnen zeg, genoeg en zoo vele, had ze afgebrand of ware ze ingestort, niemand en zou gezeid hebben; het is jammer !
En wat is ze nu ?
Eene kunstrijke kerk, een waar juweeltje, dat, in zijn slach, aan het hoofd van al de platlandsche kerken van Vlaanderen mag staan.
Â…
't Was wel besproken dat, bij het herstellen der kerk, de oude toren, steen voor steen, lage voor lage, met zijn ingestuikte dak zou herbouwd worden.
Hij staat er nu ; gelijkt hij aan den ouden ? In 't geheel niet. Blauw steen vervangt het wit steen; de kuipe is hooger; de naalde nog meer; de anêe der vensters is min bout, en de boudins op derzelver neggen bleeven achter.
Ware het herdoens, ik zou zeggen: ofwel geheel de oude gothieke torre, zoo hij was, op den romaansenachen teerling van den kruisbeuk, ofwel een gansch romaansche torre op eene romaansche kerk, en dan ware het werk onberispelijk geweest.
Â…
Intuschen, alle kenders en oudheidminnaars zijn het eens om te verklaren dat de kerk van Rolleghem inderdaad eene kerk is, een edel en geheimzinnig gebouw is, dat den mensch tot inkeer brengt en tot bidden stemt, en hem doet uitroepen: waarlijk hier is het huis van God en de deur des Hemels'
Voor memorie weze het aangeteekend dat het herstellen der kerk 121000 fr. kostte, waaronder
57000 besteed wierden voor choor, kruisbeuk en toren.”
Het was in 1911 dat door de milde tussenkomst der parochianen, een uurwerk, met vier platen of gezichten op de kerktoren werden geplaatst. Deze werden door Louis Meire-Verdonck uit Gent aangebracht.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden in 1943 de klokken opgeëist door de Duitsers. Op 12 juni 1949 wijdde E.H. Hoste, deken van Moeskroen de drie nieuwe klokken in. De klokken werden gegoten door de klokkengieterij Michiels, Doornik die de opvolger was van Drouot. Deze drie klokken droegen de namen:
·Antonius , ik bescherm kerk en drop, 1050 kg - (Mi) Peter: Albert Vandeghinste Meter Antoinette Derdeun-Bels
·Marie Jozef, 720 kg - (Fa Dièze) Peter: Polydoor Declercq, burgemeester Meter: Anna Vandeghinste, prefecte van de congregatie van O.-L.-Vrouw
In 2006 vierden we het hele jaar door honderd jaar kerk in en rond de kerk. Kunstenaars hadden zich in alle vormen en kleuren uitgeleefd om dit prachtige gebouw, letterlijk en figuurlijk in de verf te zetten. Iedereen werkte hier met volle overgave aan mee. Onze kerk is veel ouder dan 100 jaar maar de parochie herdacht de 100ste verjaardag van de wijding van de nieuwe kerk.
BonnenG. Isebaert, L. Slosse en Ph. Despriet Binnenzicht van de kerk: klik hier Kerkschatten: klik hier
Terwijl we naar het hoogaltaar wandelen, door het in 1903 afgebroken schip dat in 1906 geheel nieuw werd ingewijd, nemen we een stukje geschiedenis door. De kerk uit de 11eeuw werd tussen 1786 en 1793 de benedenkerk door nieuwbouw vervangen. Ze verloor haar toen al geklasseerde toren in de zomer van 1872. Men noemde hem den steenoven, goed om in de”straete “gevoerd te worden. De noordelijke kruisbeuk was zelfs met stro bedekt. Toch is onze kerk altijd in dezelfde trant en met bergsteen uit Doornik bijgewerkt of verbouwd geweest. Het zou de hoogbejaarde man nog duren tot in 1903, eer zijne Hoogwaardigheid G.J. Waffelaert, bisschop van Brugge en inboorling van Rollegem, zijn begeerte uitte om de grote verbouwingen uit te laten voeren. De heer Bettenhof was verbolgen dat hij zelfs het begin van de werken niet heeft mogen meemaken. Het was E.H.Billiau die de nieuwe parochiepriester werd. Bouwmeester van de kerk was J. Carette en de bouwondernemer Chapelle- Destoop, beiden uit Kortrijk.
Het altaar is gemaakt uit de vroegere communiebank die een gift is van de weduwe senator Cantillon uit Kortrijk. De toren is in “Gotiek stijl “ een vieringstoren van ongeveer 30meter hoogte, in het klokkengat, (welke vele mensen verwarren met de galmgaten.) bevindt zich bijna twee en een halve ton brons, de klokken welke wel en wee van het dorp verkondigen: Antonius 1050kg, Maria-Joseph 750 kg, Eligius-Donatus 530 kg en daar bij een vierde klokje of schelletje, mentje of toontje.
Het koor, met het schilderij op doek, daterend uit 1926 “Christus aanbeden door het volk” door Van Biervliet (1890-1981). Bij het grondig reinigen van de kerk in 1988 werd het schilderij zwaar beschadigd. De plaatselijke kunstschilder Achiel Platteau kon gelukkig dit werk voortreffelijk restaureren.
De voet, kunstig gebeiteld, bestaat uit zes nissen waarop de apostelen Petrus, Simon, Jacobus, Andreas, Thaddeus en Paulus op koperplaten geschilderd zijn. Het tabernakel is in gepolierd koper met aan beide zijden drie koperen nissen waarin heiligen gegraveerd zijn.Boven het tabernakel staat de uitstaltroon. Het drieluik met brandramen boven het altaar stelt voor:
De geboorte van Jezus
Het Sacrificie van het Kruis
Jezus, in het Graf.
De val van Adam en Eva
Het sacrificie van Abraham
Jonas in de Walvis
Links en rechts zie je de houten banken, waar in lang vervlogen tijden “den arm” en later de burgerlijke en kerkelijke overheden in het hoogkoor konden plaats nemen. Nu is het nog een sieraad
Het misschien wat onopvallend klokje De deur (indien open) leidt ons naar de sacristie waar zich de kunstschatten van de kerk bevinden. In de muur links zien we de grafsteen van Heer Pierre Rogier Jonville baljuw van Rolleghem.
De engel vervaardigd uit “Savonnières”(Koninklijke bank) ook Franse kalksteen genoemd, draagt de relikwie van den H. Antonius. Het hoogaltaar in Romaanse stijl is een gift van de gezusters Febronie en Idonie Baert, nichten van den deken van Dixmude. Het altaarblad en de treden zijn vervaardigd uit zwarte marmer van Basècles.
St. -Antonius is de patroonheilige van deze kerk en wordt aanroepen tegen besmettelijke ziekten voor mens en dier.(zona, en vuur) Boven het altaar schilderij “taferelen uit het leven van Johannes den doper” Naast het altaar op doek geschilderd door Hagebaert “het H. Aanschijn “
In de kleine zijbeuk worden wij er op gewezen dat Vital Moreels de schenker was van de kruisweg. Hij was afkomstig uit Tiegem. Naar verluidt was hij een schatrijk man en vriend van Mgr. Waffelaert. Hij was de eigenaar van het St.- Arnolduspark, waar de dochter van de smid uit Rollegem Francisca d’Hulst ook genaamd Ciska Smedjes ten jare 1816 op een wonderbare wijze werd genezen door de H. Arnoldus. Rechts van ons zien we het spreekgestoelte geschonken door de weduwe van senator Cantillon uit Kortrijk. De preekstoel is Romaanse stijl. Hij is uit eikenhout en rust op gepolierde steen of marmer der armen genoemd uit Basècles. Het prachtige snijwerk toont volgende afbeeldingen: Mozes met de tien geboden, David met de harp, Isaïas, Ezechiël en Daniel met de leeuw.
De kleine zijbeuk van het O.L.Vrouwaltaar stelt ons de O.L.Vrouw met het schapulier voor.
Het altaar in Romaanse stijl werd geschonken door Theophiel Vandeghinste-Salembier. Het retabel, de voet en het altaarblad zijn uit het steen als hier boven beschreven. Het omvat; “O.L.Vrouw geeft het schapulier aan Simon Stock” en “ O.L.Vrouw hulp der zielen in het vagevuur.”
Boven het altaar schilderij(reproductie, schilder onbekend) “Christus op de schoot van Maria” Bekijk eveneens het ingemetselde muurkaderbeeld die “O.L.Vrouw die de paternoster geeft aan de H.-Dominicus” voorstelt. Ook de afbeelding van de H.Jozef staat hier uitgesteld. De heiligenbeelden krijgen weer hun plaats in de kerk. De eiken biechtstoelen zijn eveneens een gift van de weduwe van senator Cantillon. Bij de jaarlijkse paasbiecht gooiden de gelovigen muntjes in de bijpassende offerbakken gevestigd aan de deur van de priester.
O.L.Vrouwbeeldje met het kindje Jezus
De kerk was vroeger toegewijd aan Onze Lieve Vrouw. Deze Lieve Vrouwe wordt sinds de tweede wereldoorlog “O.L.Vrouw van Bijstand” genoemd. Haar oorsprong heeft ze reeds te danken aan de Schreiboom. Ze stond in de nis boven in het hoogaltaar en werd in de jaren 1694 aanroepen tegen de pest .(Zie: “Rond den Heerd”)
De heiligenbeelden voor de doopvont zijn van links naar rechts: de H. Rochus bekend met de hond die de wonden likt van de Heilige. Hij is de patroonheilige van de gevangenen, apothekers en artsen, doodgravers, meubelmakers en hospitalen. Hij wordt aanroepen tegen pest, puisten, schurft, voetpijn en zweren. De H. Antonius van Padua of ”Toontje met zijn kindje”. Hij is de beschermheilige van reizigers, bakkers en pottenbakkers, geliefden, paarden en ezels. Zijn hulp wordt ingeroepen tegen onvruchtbaarheid, koorts, pest maar vooral voor verloren voorwerpen. De H. Donatus van Münstereifel met bliksemschicht wordt aanroepen tegen vuur blikseminslag en hagelbuien.
De piscine, die we hier zien afgezet met laurierboompjes, was zoals opveel plaatsen het laatste toevluchtsoord vooraleer de mannen naar de kerk binnen gingen. Ze hadden in allerhaast nog iets achter de kiezen gegoten en nu nog vlug een plasje. Vrouwen daarentegen hadden thuis alles achter gelaten, hoewel? Maar dat, is dan een ander verhaal.
Men ziet tussen de potten in de “blauwe schorre”, liggen, van deze schorre werd de steen gemaakt afgehouwen en bewerkttot de huidige “roepsteen.”
Merk ook op hoe smal de weg was.
Ten noorden, stond een rij huizen, zoals op de foto te zien. Ter hoogte van de eerste auto was de ingang tot de “ kerkweg”. Gesitueerd ter hoogte van het zebrapad, Rollegemplaats nr. 1 (beenhouwerij)
Aan de linkere zijde waren er drie huizen, dat was de school van Vanleynsele. Hij was afkomstig van het naburige Aalbeke. Hij had de bijnaam van “peetje Vanleynsele”. Het was een soort college, een internaat.
De weg lag gepraamd tussen leven en dood.
Boeren gingen met de “Sieze” naar de kerke, soms ook gebruikt voor een doopsel om de kersverse moeder ter plaatse te brengen. Hoeveel paartjes, zijn hier ‘s avonds niet blijven plakken? Om daarna gevolgd door de suite ter altaar te gaan? Hoeveel priesters, paters, of missionarissen kwamen in stoet, voor hun ere mis?
Ken je nog het pleisteren missiebusje, dat op de toonbank van de meeste winkels stond met het sympathieke zwart kroeskopje dat “Dank U” knikte als men er een munt in stopte.
Hier werd men letterlijk en figuurlijk ten garve gedragen. Niet dat men met geen “Corbillard” of weitewagen (rouwkoets) er tussen door kon, maar het was hier niet gebruikelijk.
Hoeveel mensen hebben hier ook niet gebeden:” bid voor de ziel van……godvruchtig in den heer ontslapen op…?
Om het nog beter te illustreren hier nog een beeld, uit vervlogen tijd.
Het was ter gelegenheid van toewijding aan O.L.V. van Rollegem, na de bevrijding. (De kapel die er geplaatst werd zie kerkhistorie) De foto werd genomen van op de toren
We doen nog de moeite om te stappen tot aan de Calvarieberg. Deze Calvarieberg, een geklasseerd werk van een tot nu toe onbekende meester is sinds mensenheugenis heel bekend
Voor 1784 werden priesters en gelovigen in de kerk begraven. Toen niet langer meer in de kerk begraven werd, baden de gelovigen de laatste gebeden bij de calvarieberg op het kerkhof.
Links van het calvariekruis zie je de grafsteen met opschrift:
Hier vooren light begraeven
Jouffrauw CÂœcilia Rutgeerts
Oudt 39 jaeren gebortig van Lier
Stierf den
5 Junii 1789
Bidt Godt voor deZiele
Op de grafsteen aan de rechterkant van de Calvarieberg staat geschreven
DOM Hier rust den Eerw. HeerJoannes J. Rutgeerts gebortig van Lier in Braband pastor deeser parochie vanRolleghem ten tijde van30 iaeren overl. 19 8br.1801 oud 60 iearen. R. I. P.
Pastoor Rutgeerts herbouwde de helft van de kerk en hij heeft veel afgezien gedurende de Franse tijd. Hij weigerde de Eed af te leggen en bleef op de parochie.
In de geschiedenisboeken is nog de tekst te vinden, van de eed van haat aan het koningdom en van trouw aan de republiek die de priesters werden voorgeschreven.
'Ik zweere haet aen het Koningdom en aen de regeerings-loosheyd, aengekleefdtheyd ende Getrouwigheyd aen de Republiek ende aen de Constitutie van het Jaer Dry'
Belgische priesters die weigerden de eed op de Franse grondwet af te leggen werden tot deportatie veroordeeld. De onbeëdigde priesters doken onder in een schuur of op een zolder en terwijl buiten wachten werden uitgezet konden zij daar dopen, biecht horen, de H. Mis vieren.
Zo lees je bij Slosse hoe pastoor Rutgeerts, als bakker vermomd, ontsnapte aan de Franse gendarmes.
0 tot 9 jaar peuterboeken, prentenboeken, sprookjes, voorlees verhalen, eerste leesboekjes
9 tot 14 jaar: jeugdboeken, informatieboeken, gedichtenbundels, strips..
14 + romaans voor jongeren
Volwassen: romans, informatieve boeken, strips
Tijdschriften: dag- en weekbladen, tijdschriften(enkel lopende nummers kunnen niet ontleend worden)
Om materialen te kunnen ontlenen moet men lid zijn van de bibliotheek. ↑
Burgerzaken
Contact 056/27 77 67: Magda
Openingsuren:
dinsdag
9 - 12 u.
donderdag
9 - 12 u.
Adreswijziging
Aanvraag en afhalen van een identiteitskaart
Afleveren van attesten en uittreksels uit het bevolkingsregister
Wettigen van handtekeningen en voor eensluidend verklaren van afschriften
Formulieren betreffende orgaandonatie en wijze van teraardebestelling
Attest goed zedelijk gedrag
Aanvraag identiteitkaart voor kinderen - 12 jaar
Sociale tegemoetkomingen
Pensioenaanvragen
Aanvraag invaliditeit
Aanvraag hulp voor bejaarden
Je kunt bepaalde zalen ook telefonisch aanvragen en ze dan ophalen tijdens de balie-uren. ↑
Cultuur
Buurthuis: zaalverhuring: reservatie van een lokaal is mogelijk tijdens de balie-uren. Contact buurthuis 056/27 77 60 buurthuis.rollegem@kortrijk.be
Plaatselijke verenigingen en niet commerciële organisaties, een ruimte reserveren voor vergaderingen, kleinschalige optredens en voorstellingen. ↑
OCMW
Senioren Kortrijk-zuid
Contact:
Opbouwwerking
Martine
056/27 77 61 0473/86 26 25
Sociaal verpleegkundige
Michèle
056/27 77 62 0173/86 26 26
Ergotherapeut:
Els
056/27 77 63 0473/86 26 27
Sociaal assistente:
Gudrun
donderdag tussen 10 en 11 uur.
Permanentiemoment: dinsdag van 16 tot 17 uur - Anders op afspraak.
Seniorenacties Kortrijk-Zuid staat ten dienste van de bewoners. Ze willen ouderen ondersteunen om hen zolang mogelijk op een kwaliteitsvolle manier zelfstandig in de eigen woning en woonomgeving te laten wonen. De werking voorziet in aangepaste dienstverlenging en een aanbod van laagdrempelige activiteiten.
Informatie en advies (OIP) in de zuidelijke deelgemeente van Kortrijk. U kunt hier terecht met allerhande vragen in verband met onder andere thuiszorg, huisvestiging, tegemoetkomingen en mogelijkheden voor ontspanning.
Naast het verstrekken van informatie en advies organiseren wij maandelijks een contactnamiddag voor 80 plussers. Hierbij krijgt u de gelegenheid om samen met leeftijdsgenoten een gezellige namiddag door te brengen, met een kopje koffie en een versnapering. Er is animatie voorzien of een vorm van activiteit. Op deze namiddag krijgt u de kans u bloeddruk, gewicht en pols door de sociaalverpleegkundige te laten meten tijdens de gezondheidsconsultaties.
Beweging- en sportactiviteiten op een aangepast tempo. Zo worden er lessen eenvoudige bewegen, aerobic en omnisport georganiseerd. Op vlak van cultuur en vorming beschikken ze over een gevarieerd aanbod. Zo worden er onder andere computerlessen, taallessen en verschillende voorstellingen gegeven of vaak in samenwerking met verenigingen of organisaties aangeboden.
De opbouwwerker begeleidt onder andere de seniorenwerkgroep. Dit is een groep actieve senioren die zich inzetten voor het welbevinden van hun leeftijdsgenoten in de gemeente.
De werkgroep kaart lokale maatschappelijke problemen bij de plaatselijke beleidsvoerders aan. Zo werken ze de laatste jaren rond de mobiliteit, huisvestiging en wegtrekkende dienstverleningen in de gemeente.
Tweemaandelijks ontvangt u gratis van de seniorenkrant. Daarin ontdekt u de nieuwe projecten en activiteiten. ↑
Rollegemkerkstraat nr.1 is nu het parochiehuis en eigendom van de kerkfabriek. Het huis was vroeger een statige onderpastorij met een voortuin afgesloten door een muurtje met een hekken. Onderpastoors werden na het Tweede Vaticaans concilie medepastoor. Onze laatste medepastoor was pater E.H.Lefever die de woning verliet in 2001.In datzelfde jaar nam ook de pastoor ontslag en sindsdien heeft de parochie niet langer een pastoor laat staan een medepastoor. De diaken uit Marke omringd door leken, moet nu zorgen voor het zielenheil. De tijd dat Rollegem bekend was als "Paternosterparochie", ligt al een tijdje achter de rug. Of zou het toch waar geweest zijn dat het de "pot mosterdparochie" was?
In het parochiehuis kan je terecht voor inlichtingen over kerkaangelegenheden.
Links van het huidige parochiehuis zie je de vroegere parochiezaal. In opdracht van E.H. Phil.Jac. Bettenof werd de zaal gebouwd als "provisoire" kerk om de Goddelijke dienst tijdens het herstellen van de oude kerk te kunnen voortzetten.
Het koperblad spreekt voor zich, het was zoals bij de bouw van de kerk de man welke de pluim verdiende is weg gelaten. Geef ere aan wie ze toekomt: “Eerwaarde Heer Adrien De Jaegere Geboren te Brugge op 31/10/1921 en overleden te Rollegem op 6januari 1995. Hij werd te Brugge priester gewijd op 15 juni 1946. Leraar St. Jozefcollege, Izegem. Hij was Econoom en dienstdoende directeur College St-Henri, Commines (1956) Stichter en eerste directeur St.Paulus College, Wevelgem (1958) Directeur College Techniek St-Henri Moeskroen (1962) Diocesaan inspecteur: Bisdom Doornik voor het Techniek onderwijs(1972) Secretaris generaal van het katholiek buitengewoon onderwijs (1976-1988) Tevens was hij Ridder in de Leopoldsorde.”
Het huis met de nr.5 heeft een prachtig verleden achter de rug. Op 17 februari 1891 schonk Juffrouw Coleta Deveugel haar eigendom aan de kerkfabriek van de Rollegem. Het gebouw moest dienen als kapel. Naast de woning was er een toegangsweg ( in de volksmond “Kloosterweg” ) naar het klooster en aan de andere zijde stond de gemeenteschool.
Coleta schonk de woning onder volgende voorwaarden:
Ten eerste: het gegeven goed zal ten eeuwigen dage uitsluitelijk dienen tot vergaderplaats op zondagen en feestdagen, voor het christelijke en zedelijke onderwijs der jongelingen van beide geslachten.
Ten tweede:het regenwater van het dak zal geleid worden bij middel van goten, langst den zuidoost hoek van het gegeven gebouw, om aldaar, langst de bestaande goot neder te vloeien, en te lossen in ene citern bestaande op de eigendom van de geefster.
Ten derden: de twee vensters bestaande in de muur op den oostkant, zullen op eerste verzoek van de geefster opkoste van de kerkfabriek worden dichtgemaakt..
Ten vierde: de bestaande vensters in de zuidgevel zullen ten allen tijde mogen blijven bestaan, zelfs vermeerderd, maar mogen niet verleegd worden.
Ten vijfde: er mag geen uitgang genomen worden aan de kant van de geefster.
Het gebouw heeftechter nooit dienst gedaan als kapel en ook niet als vervangende kerk.
Op de open plek naast de bank en tegenover de school stond vroeger een bakkerij en kruidenierszaak, door de jongens uit die tijd beter gekend als het snoepwinkeltje van Mouton.
De gebouwen van de Gemeenteschool werden op 4 juni 1850 door ene Dame Rosa Decraene aan het armen bestuur bij legaat geschonken. De schoolgebouwen van 1790 voldeden niet meer aan de wettelijke voorschriften. Dankzij het legaat kon men starten met het inrichten van een school voor armen die uitgroeide tot gemeenteschool. In 1989 was de Gemeenteschool opnieuw aan vernieuwing toe. Met de opkomst van het gemengd onderwijs werden de jongens-enmeisjesschool samengevoegd en verhuisden de jongens naar de St-Theresiaschool wat verderop in dezelfde straat. Vanaf 1989 tot 2006 deed het gebouw dienst als bibliotheek en O.C. Binnenkort zal de oude gemeenteschool de plaats moeten ruimen voor bejaardenflats.
Het nr. 21 hier was een wagenmakerij. In de vijftigerjaren van vorige eeuw (1955/56) werd de wagenmakerij gesloopt, en vervangen door een gesloten woning
Over een kerk in Rollegem vóór de 13de eeuw tasten we in het duister. Tussen 1200 en 1225 werd op grond van de Heer van Rollegem een kerk in Doornikse steen gebouwd. De kerk bestond uit een koor, een kruisbeuk en een driebeukige benedenkerk onder één dak. De huidige kerk is gebaseerd op dat eeuwenoud patroon van kruiskerk in vroeg-gotische stijl. Het drielichtvenster in de oostmuur van het koor is het oudste vroeg-gotisch drieluik bekend in West-Vlaanderen. De rondboogvensters en decoraties met eveneens rondbogen leunen sterk aan bij de romaanse
©T. 
©T.
©T. 
Het altaar is gemaakt uit de vroegere communiebank die een gift is van de weduwe senator Cantillon uit Kortrijk. 
Het misschien wat onopvallend klokje
De engel vervaardigd uit “Savonnières”(Koninklijke bank) ook Franse kalksteen genoemd, draagt de relikwie van den H. Antonius. Het hoogaltaar in Romaanse stijl is een gift van de gezusters Febronie en Idonie Baert, nichten van den deken van Dixmude. Het altaarblad en de treden zijn vervaardigd uit zwarte marmer van Basècles. 
©T.
©T.
©T.
® T.
De heiligenbeelden voor de doopvont zijn van links naar rechts: de H. Rochus bekend met de hond die de wonden likt van de Heilige. Hij is de patroonheilige van de gevangenen, apothekers en artsen, doodgravers, meubelmakers en hospitalen. Hij wordt aanroepen tegen pest, puisten, schurft, voetpijn en zweren. De H. Antonius van Padua of ”Toontje met zijn kindje”. Hij is de beschermheilige van reizigers, bakkers en pottenbakkers, geliefden, paarden en ezels. Zijn hulp wordt ingeroepen tegen onvruchtbaarheid, koorts, pest maar vooral voor verloren voorwerpen. De H. Donatus van Münstereifel met bliksemschicht wordt aanroepen tegen vuur blikseminslag en hagelbuien. 
® T.
De piscine, die we hier zien afgezet met laurierboompjes, was zoals opveel plaatsen het laatste toevluchtsoord vooraleer de mannen naar de kerk binnen gingen. Ze hadden in allerhaast nog iets achter de kiezen gegoten en nu nog vlug een plasje. Vrouwen daarentegen hadden thuis alles achter gelaten, hoewel? Maar dat, is dan een ander verhaal. 
Ten noorden, stond een rij huizen, zoals op de foto te zien. Ter hoogte van de eerste auto was de ingang tot de “ kerkweg”. Gesitueerd ter hoogte van het zebrapad, Rollegemplaats nr. 1 (beenhouwerij) 
Hier sluiten we nog even de ogen om in het verleden terug keren; aan de overzijde de parochiezaal met op het einde de prachtige treurbeuk die verwijst naar den hof van de pastorij. Hier was een café genaam “Au Paradijs” met een overdekte gang, die leidde naar de sacristie. Naast de parochiezaal een poort, zodanig dat hij van uit de hof naar de kerk kon. Zo zijn we gekomen aan het vertrekpunt van onze wandeling. 
