Het schijnt dat de oude groote hofstede een overblijfsel dier heerlijkheid is of dezelve vervangt
Burgemeesters 1799
of Maire de Rolleghem
In 1769 werd te Moorsele Constantin France Vandermeersch geboren, hij trad in het huwelijk met Marie Theese Everaert en woonde op de plaatse. Hij bleef burgemeester en wierd lid van den Provincieraad, en stierf in 1849.
Van 1849 tot 1866
De zoon Constantin Vandermeersch
Van 1866 tot 1870
Joseph Warrot hij gaf onmiddelijk ontslag en August Herbau was dienst doende burgemeester.
Welke het levenslicht zag te Rollegem ,( in café de Sterre in de kerkstraat) en haar liefde volgde naar Moorsele maakt van oude boeken kunstwerkjes.
Haar ganse leven was haar hobby breit en haakte ze;
Ze volgde snit en naad, daarna kinderverzorgster om haar opleiding af te maken met studie voor verpleegkundige. Miranda werkt reeds 29 jaar in het woonzorgcentrum St Jozef te Moorsele.
Ze naaide gordijnen en overgordijnen voor thuis en maakte kussens in smirna het was dus tijd om iets anders.
Miranda zegt: “ Boeken plooien klinkt , misschien niet sexy maar je maakt er wel verrassende mooie kunstwerkjes mee.” Ze heeft al meer den 10 verschillende ontwerpen.
Raf Renard een West-Vlaming op 24 november 1911 geboren te Rollegem, in het groot gezin van een molenaar wiens voorvaderen afkomstig waren uit een door taalconflicten doorploegde streek. Zijn echtgenote is schijfster Maria de Leebeeck. Bij de grote namen die hem buiten de eigen kring van christelijk -sociaal denkende buitenlieden hebben gevormd noemde hij vooreerst priester Maurits Geerardyn, de legendarische frontsoldaat die zoveel om zijn flamingantisme te lijden kreeg en die (één van zijn verbanningen) in Rollegem kapelaan was benoemd.
De tweede grote naam is die van Joris van Severen “ de fiere zelfbewuste man zonder complexen, die ons losmaakte uit een bepaalde romantiek en de feiten nuchter leerde beoordelen”. Vaak heeft men Van Severen een verdeler van de Vlaamse beweging genoemd, maar dat was hij niet zegt Renard:” Er leven ien een beweging altijd verschillende tendensen. De tendens van hen die willen doen wat meteen n nu mogelijks is . En de tendens van hen die verder kijken . Dichters en grote politici hebben veel gemeenschappelijks, B.V. het aanvoelen van wat zou moeten gebeuren. Van Severen voelde dat. Hij was op weg naar regeringsverantwoordelijke.
Raf Renard was advocaat in Kortrijk onder invloed van Michel Vandekerckhove die deel uitmaakte van een studiekring rond Leon Bekaert. Typerend voor Renard is zeker ook de geestdrift waarmee hij in 1970 de medestichter en de voorzitter is geworden van de stichting “Ons Erfdeel” . Mede dank zij hem kon een structuur worden uitgezet die de redactie volstrekte zelfstandigheid waarborgde, terwijl hij er voor zorgde dat de privé sector bijdroeg voor de bauw van een dialoogcentrum in Rekkem, aan de franse grens, voor de uitbreiding van het tijdschrift en de oprichting van het Franse “Septentrion”.
Raf moest de nieuwe taalwet opstellen. Vlamingen die het kunnen weten, getuigen dat vele positieve elementen voor Vlaanderen in deze wetgeving mede aan de beginselvastheid aan Raf Renard te danken zijn.
Zijn pen laag al op papier in zijn sfeerrijk fijn ouderwets huis onder de bomen van Brasschaat waar het, nu al zeven van de tien kinderen ( hij was toen 65 jaar was geworden) hun eigen weg hebben gezocht, een rustige tijd voor memoires is geworden.
Een verlamde Vlaamse para lift met een rolstoel naar Finland. Wie van onze Rollegemnaren kent Milo Derdeyn niet? Een geboren en getogen Rollegemnaar. Zoon van Octaaf en Ida, (Schilderers) nu woont hij te Nieuwenrode. Door een tragische val uit een helikopter zit onze vriend Milo nu 70 jaar jong in een rolstoel, maar het hield onze ex-para niet tegen om helemaal naar Finland te liften. Hij droomde eigenlijk van een carrière in het onderwijs, maar toch werd hij eerst officierparacommando. Een keuze die zijn leven veranderde op 19 oktober 1969. Tijdens een demonstratie van op 100 meter daalde hij langs een nylonkoord uit een helikopter, maar op 40 meter hoogte verloor hij de greep, loste het touw en smakte neer. Hij belande na maanden revalidatie in een rolstoel. Het was een lang rouwproces, voor Milo, die nu zijn verhaal neerschreef in een boek welke 222 blz. telt: “Duimbreed geluk”.Van een para die alles kon veranderd in een paria, hij raakte geïsoleerd.
Toen besloot hij iets te doen waarvoor iedereen hem gek verklaarde: gaan liften in zijn rolstoel. Zijn nicht vond dat hij eindelijk uit zijn “Kot” moest komen, en inderdaad de ex-para raakte tot in Finland.
Zijn boek staat vol met anekdotes over deze lange tocht. Hij had een caddie die hij als aanhangwagentje aan zijn rolstoel had vast gemaakt. Daar kon hij zijn reiskoffer mee vervoeren, maar er brak een wieltje af, vanaf dan zette hij de koffer op de voetsteun.
Stelt u maar voor bij het oprijden van een voetpad, zonder hulp zou hij het vaak niet hebben gehaald.
Toen hij eens omverviel, liep iedereen hem voorbij, de enige die hem ter hulp kwam was een oud vrouwtje. Zelf moest ze zich behelpen met een stok. Zonder dan een ervaring, toen een paar nozems hem met opzet omverduwden en aan de haal gingen met zijn portefeuille.
Hij eindigt met: Mijn geld konden ze stelen maar zijn moreel niet.
Zo zien en horen we gaarne onze echte Rollegemnaren, We wensen hem veel succes toe met zijn boek: “Duimbreed geluk” avontuur in een rolstoel (€18,95)
De zeven jarige Libaut Dejonckere won met zijn tekening van Jeff Randall van de reeks ‘Clarence’ de internationale educatieve talentenwedstrijd van televisiezender Cartoon Network.
Hij loopt school in Moeskroen, hij houdt van trommelen in de drumband, alwaar hij met zijn vader naartoe trekt op zondag. Hij is tevens lid van de chiro te Rollegem.
Libaut nam deel aan de Europese wedstrijd “Imagination studio Awards” op een workshop in de Kortrijkse bibliotheek op 28 oktober. Ook elders in Vlaanderen kon men deelnemen tussen 1 september en 1 november. Hij kreeg eerst fragmenten uit een tekenfilm van Cartoon Netwerk te zien.
Onze jonge gast Libaut wist de professionele jury, waar scenaristencollectief Maliboe, Isabelle Cracco en cartoonist Lectrr in zetelden, te overtuigen met zijn inzetting in de categorie van 4 tot 8 jaar. Voor de wedstrijd tekende hij Jeff Randall met een spin. “ Zonder twijfel een van de mooiste tekeningen die ingezonden werden.” Ze vonden zijn figuur speels, kleurrijk en met een heel duidelijke gezichtsuitdrukking. Naast een teken- en kleurpakket van Staedtler, een Wacom tekentablet, een Wacom Bamboo Stylus en een Ipad Mini Kreeg Libaut de kans om samen met Lectrr zijn talent verder te ontwikkelen en zo misschien zijn eerste stapjes naar een grote carrière te zetten. Onze jonge artiest wil later dolfijnverzorger worden, daar hij deze dieren het liefst tekent, het zijn ook zijn lievelingsdieren. We wensen hem van hier uit veel succes toe.
Geboren op 30 december 1964 heeft een liefde voor beeldhouwen. Na eerst metser te zijn geweest ging hij les geven in “bouw” te Kortrijk aan het VTI. Het ontstond bij een project op school door de middeleeuwen te willen nabootsen, alwaar hij, samen met een collega een demonstratie gaf van hoe natuursteen vroeger bewerkt werd. Hij vond het leuk, en zou op die manier het proberen in de academie. Ondertussen zijn vijfjaren verstreken. “ Het begon met letters uitkappen, daarna maakte hij een schaal en zo was hij vertrokken. Zijn eerste beeld werd een buste.
Meestal werkte hij met “witsteen”, welke hij soms combineert met arduin en inox, het beeldhouwen kwam pas later. Met de komst van zijn eerste kleinkind maakte hij een fopspeen.
Geert heeft naast zijn beeldhouwen geen andere hobby’s . Hij gaat veel karweien bij zijn drie kinderen. De tentoonstelling met de Rollofeesten was zijn eerste.
Een geboren te Aalbeke op 21 oktober 1945 en wonende te Rollegem tulpenpark 27 gehuwd met Bernice Houtekier schilder reeds tien jaar . Hij stelde tentoon op de Rollofeesten 2014. Hij begon met bouwkundig tekenen in avondonderwijs, maar na een jaar kwamen er kinderen hij stopte. Na zijn beroepsloopbaan als mecanicien bij Dewitte_Visage in Marke, Depoortere In Aalbeke en ITC te Tielt- vijftig jaar later ging hij opnieuw naar de Academie op den houtmarkt te Kortrijk. Hij volgde er de middelbare jaren en daarna hoger onderwijs en twee specialisatiejaren. Hij kreeg onder ander les van Hervé Martijn en Thomas Huyghe.
Zijn werken zijn abstracte werken en komen voort uit microscopie. Hij werkt met een microscoop en slaat die beelden op, op zijn computer.
Hij nam deel aan Kunst te Kortrijk, stelde tentoon in de hal van de Kortrijkse Academie, en won een tweede peijs in de schilderkunst in K3-art te Zwevegem.
Hij pakt uit te Aalbeke tijdens de Corneliusfeesten voor de VALK met een werk over de oorlog.
Naast het schilderen is Jean-Pierre ook sportief, hij fiets graag en doet aan fitnessen.
genoot de opleiding van juweliergoudsmid aan Syntra West te Kortrijk, eveneens heeft ze vierjaar ‘ verloren wastecchnieken gevolgd en dan nog bijscholing zilver haken, parelrijen en werken met zilverklei. Ze geeft ook werkshops voor kinderen en volwassen. Ze ontwerp van uit haar buik. Haar kunde resulteert in een mooie collectie juwelen, die bestaat uit oorringen, halskettingen, ringen, en armbanden zowel in goud, zilver en andere materialen. Haar ontwerpen zijn nooit perfect, vaak asymmetrisch. Het idee achter het juweel verschilt nooit wel de materie. Het ene oorringetje kan een beetje anders zijn dan het andere, maar dat maakt voor haar het net af. Ze maakt nooit het zelfde, mensen komen bij haar om unieke juwelen, niet voor iets wat een ander reeds dracht. Ze maakt geen voorontwerp, tekeningen komen er niet bij te pas, ze werkt direct vanuit het materiaal. Voor mij zijn de mooiste juwelen komend uit een verhaal, een mens komt met oud goud van een overleden iemand, b.v. een tante of moeder en ze vertellen er over. Zulke verhalen laden haar op en dan maakt ze het mooiste juweel
Hannes Waelkens geboren op 5 juni 1989, in het begoniapark . Elite zonder contract
Hij speelde al vanaf de duiveltjes bij de VAR. Hij speelde in de spits, zijn favoriete en beste stek was links voor, hij droomde van een mooie voetbalcarrière.
De beste herinnering was de winst op het tornooi te Bellegem. Op 3 september 1999 was hij Preminiem bij de VAR. Zijn favoriete club was Excelsior Moeskroen.
Truiaert
Temmerman Christophe ( zoon van Germain Temmerman uit Tombroek)
Zo kwamen we voorlopig aan het einde van deze reeks, hopende dat er ooit iemand nog iets zal aan toevoegen of het verder zal aanvullen wensen we u alvast veel kijk en lees plezier.
Geen nood broer Dries nam de rennersdraad op en is in 1989 aan zijn tweede juniorenjaar toe. Hij had een indrukwekkend debuutjaar( 1987, plus minus 30 toptienplaatsen en vier overwinningen), maar was veel minder jaar in 1988.(Hij had een verdienstelijk seizoen begin en een degelijk slot, maar globaal gezien was het niet veel soeps. Voor het seizoen 1989 was het broer Ludo die hem klaarstoomde. Te Lauwe behaalde hij zijn eerste zege, in het gouwkampioenschap in Tielt werd hij negende.
Van Ludo weten we dat hij het bracht tot de liefhebbersrangen en na het wegseizoen van 1986 er mee kapte. Zin hogere studies combineren met wielrenner bleek voor hem niet meer mogelijk.
Van pascal weten we dat hij bij de nieuwelingen een maand vóór de overgang in 1989 naar de junioren zijn eerste bloemenpakket wist te bemachtigen. In het Henegouwse Kain was hij onweerstaanbaar solo.
Hij begon te koersen in 1986 en deed voor een debuut vrij verdienstelijk (één zege en 15 toptienplaatsen) In zijn tweede jaar als nieuweling (1987) overtrof hij zijn stoutste verwachtingen. Nu nog schijnt het hem te plezieren wanneer hij deze campagne ter herinnering brengt. Zes overwinningen en niet minder dan 21 topvijfplaatsen. Hij zag zijn overstap naar de Juniors hoopvol tegemoet, het sterkte zijn vertrouwen voor 1989 waarin hij zich als vaste waarde wilde manifesteren. Doch door omstandigheden onafhankelijk van zijn wil kwam het niet uit zoals hij het zich had voorgesteld. Om te overwinteren deed hij aan pistewerk welke een meevaller was. Hij behaalde zilver in het koppelritkampioenschap. Hij vatte het wegwerk aan met bemoedigde resultaat Kuurne 5de , Harelbeke 5de, en Brakel-Waregem 15de. Dan begon voor hem de pechperiode, valpartij, 14 dagen gekweld met een virus en enz. De batterijen werden opnieuw opgeladen en vrij vlug kwam Gullegem met een 5de plaats, maar toen kwam de examenperiode, waar na hij opnieuw hoopte op een zegeviering.
1991 hij is terug van weggeweest na een seizoen van afwezigheid maakte hij op 1 november zijn rentree in het Gentse kuipke . Langs de grote poort nog wel, bijna lukte hij een dubbelslag, maar op 11 november kon hij zijn kansen niet verdedigen, hij kwam zwaar ten val.
Zoon van al even een wielrenner van bij ons Jaak, een winnaarstype is het niet, want is niet van de rapste aan de meet. Een demarrage plaatsen in het slot van de koers, zodat de concurrentie zich de ziel uit het lijf moet rijden om het gat te dichten dat is zijn antwoord voor de overwinning.
1983 vinden we hem bij de juniorentrofee op de 32 plaats met 20 punten. Er kwam voordien wat materiaalpech en ook enig sukkelen met de gezondheid bij kijken, maar zijn de resultaten in stijgende lijn. Twee zesde en vierde en nu de eerste overwinning precies in de dezelfde koers waar hij een jaar geleden debuteerde. Toen werd het de zesde plaats, zeg maar onmiddellijk geïntegreerde bij de juniores. Hij heeft nog een jaar bij de juniores te goed. Deerlijk derde, Kuurne 2de .
In 1984 gedurende zijn legerdienst gekazerneerd te Sijsele nam hij deel aan het Belgische Militair kampioenschap te Zemst, alwaar hij in Juli de overstap ging maken naar de amateurs. In 1983 twee overwinningen, Te St Katherina Heule en Wattripont. En Primus in de eindstand van de trofee “Tussen Leie en Schelde”. 1984 een overwinning
1987 Angelino legt profambities naast zich, een vaste betrekking als bakker wil hij niet in de weegschaal werpen voor een profavontuur. Hij acht zich trouwens niet bekwaam om op het hoogste wielervlak een rol van betekenis te kunnen spelen.
Als amateur in 1986 boekte hij kort na de ronde van West-Vlaanderen een eerste succes, daarna had hij nog palmen te Binche en Amougies.
Met de driedaagse van West-Vlaanderen, de Franco-Belge, de tweedaagse van de Gaverstreek en de ronde van West-Vlaanderen dat zijn verwachtingen voor 1987
De
nieuwbakken Rollegemnaar , sinds enkele weken verhuisd vanuit Aalbeke welke er
in juni 1982 in slaagde, de o zo gaarne voor eigen volk te winnen, 11de
grote prijs ereburgemeester Vandenberghe op zijn naam te schrijven. Hij heeft
bij de juniores nu op zijn naam 5 overwinningen, 15 tweede plaatsen en nog een
handvol in de eerste vijf. (Foto boek 31)
Hij doet op 3 augustus 1982
zijn overstap naar de liefhebbers.
1991 zet de Rollegemnaar een
grote stap vooruit dank zij Roger De Vlaemick, hij heeft me de ogen geopend, op
zijn aanraden is hij op een vastomlijnd schema beginnen trainen, en vond er van
meet af aan baat bij. Dat hij Roger De Vlaemick graag had gevolgd naar TONTON
TAPIS, hoefde hij niet te benadrukken.(13 juli 1991)
Hij
werd geboren op 22 juni 1958.In 1975
ging hij van start. Na twee maanden nieuweling te zijn geweest moest hij reeds,
omwille van zijn leeftijd naar de juniores. Zijn uitslagen een eerste en vijf
vijfde prijzen in 1976
Een
2de plaats in het Eindklassement Fleche du Sud (LUX)
In
Juli 1978 bij de liefhebbers in Tielt, overwinning voor Johnny. De Rollegemnaar
is voort durend op de dichtste ere plaatsen, ontbeert wat geluk om palmen te
veroveren
In
1980 is Johny weer in conditie , na een valpartij in de tweedaagse van de
Gaverstreek, toen hij puik gerodeerd uit de Franco-Belge kwam. Dank zij de
ronde van Limburg is hij weer de oude. Naast de laatste klassiekers is er ook
de Italiaanse ritten wedstrijd waaraan Johny met de S.V. Deerlijk hopt te mogen
meedingen. Op de cols aldaar trok hij vorig jaar al flink zijn streng.( foto
boek 25) hij wonvijf koersen bij de
Juniores en is overgestapt naar de amateurs (Liefhebbers) Hij wil beroeprenner
worden
Den
Deerlijkse klepper die in de ronde van de vallei van Aosta in Italië een puike
conditie onderstreep, won ook te Bissegem.
1980
2de in Internatie Reningelst (BEL)
1981
Johny is geselecteerd voor internatie Reningelst, samen met Dirk Demol Eric
Vanlancker voor de ploeg Zuid, tevens waren er ook bij Paul Haghedoornen Luc
Meerseman enz.
Georges Christiaen te Kooigem geboren op 21/8/1910 en overleden te Oudenaarde op 13/01/1983
In den tijd waren er te
Rollegem heel wat wielrenners gehuisvest. Men had ondermeer Georges Christaens
(Beenie) wat men in de volksmond. Deze woonde een tijd hier in de Kerkstraat
nr.13en het was slager Albert
Vandevenne die er zich over ontfermde. Opdat zijn “Poulain” denodige sterke hebben zou hebben om zijn naam
beenie in ere te houden, bracht den beenhouwer dagelijks zijn portie biefstuk.
Onze vertroetelde renner kon zoiets onmogelijks verorberen. Hij kon ook de moed
niet opbrengen om te weigeren en zijn verzorger, weldoener te mishagen. Vele
van die malse steaks zouden dan ook verdwenen zijn wat mentoenmalig noemde het “vertrek” (WC). Want
toen dat Georges weer naar Bellegem verhuisde werd den aalput van het nr. 13
leeg gemaakt en wat vond men kiloÂ’s rottende stukken vlees.
Belgische National
Kampioenschap 13/8/1939was hij 13de
Grote prijs de Fourmies
21/8/1932: 1ste
Ronde van Vlaanderen
31/3/1940: 3de
Grote prijs Zottegem
25/6/1939: 3de
Grote prijs Wallonië :
25/6/1939: 3de
Luik-Bastenaken-Luik
14/5/1939: 13de
Parijs Tours: 3/5/1936: 10de
Luik-Bastenaken-Luik
26/4/1936 14de
In 1938 de 26ste“Giro d’Italia” op 7 mei start in Milaan en
eindigt op 2 juni. 94 renners stonden er aan de start verdeeld over 15 ploegen.
Ze werd gewonnen door Giovanni Valette. Totaal moeten ze 3643 km afleggen. Dat
doen ze met een gemiddelde snelheid van 32,378 km/h.
Vier Belgen doen er aan mee
waaronder Cyriel Van Overberghe die zeventiende word. Camiel Michielsen welke
eindigt op de eenentwintigste plaats, Noël Declercq , zesendertigste. Maar
Georges eindigt op de 13de plaats op 1h08’ 59”. Ondanks vele
strubbelingen verdienden ze een aardige stuiver.
De Belgen konden voor hun materiaal
rekenen op Italiaanse steun, hun fietsen waren van de industrieel “Faggi”
Georges reed ook in Duitsland
Rundfahrt . In 1939 zou hij rijden voor een Berlijnse firma, deze zou hen
betalen en uitrusten met materiaal. Doch hij kreeg geen groen licht van zijn
Belgische constructeur om op Duitse fietsen te gaan rijden.
John
deed zijn wielerdebuutin maart 1977,
hij haalde dat zelfde jaar twee bloementuilen
Ondanks
zijn niet te versmaden erelijstje in 1978 hoopte hij voor het komende jaar nog
beter prestaties. Hij werd provinciaal Kampioen en vier overwinningen.
Op
17 augustus 1978 zette hij de stap naar de Juniores,zes keer maakte hij het zegegebaar en daar
tussen stak de titel van West-Vlaamse kampioen, welke hij in Harelbeke
veroverde.
1979hij is bezig aan zijn laatste jaar A2
mechanica
