B. Landbouw, tuinbouw, bosbouw

1021. Briefwisseling betreffende de landbouw, 1949-1965. 1 omslag

1022. Stukken betreffende landbouwtelling, 1929. 1 omslag

1023-1024. Stukken betreffende landbouwtellingen, 1934-1941. 2 omslagen

1023. 1934-1939.

1024. 1940-1941.

1025. Lijst betreffende land- en tuinbouwtelling, 1943. 1 stuk

1026. Stukken betreffende landbouwtelling, 1950. 1 omslag

N.B. Exploitantfiches.

1027-1028. Stukken betreffende Land- en tuinbouwtelling, 1955-1960. 2 omslagen

1027. 1955.

1028. 1958-1960.

1029-1030. Stukken betreffende tellingen van de winterbezaaiingen en het vee, 1948-1959. 2 omslagen

1029. 1948-1949.

1030. 1959.

1031. Stukken betreffende aanstelling van tellers, 1942 en 1949. 1 omslag

1032. Stukken betreffende toelagen aan landbouwers, 1956-1972. 1 omslag

1033. Stukken betreffende toelagen aan vlastelers, 1960-1972. 1 omslag

1034. Stukken betreffende tabaksteelt, 1941-1950. 1 omslag

1035. Lijst van producenten en van niet-eetbare tuinbouwproducten, 1962. 2 stukken

1036. Stukken betreffende bestrijding van de aardappelwratziekte en de coloradokever, 1938-1948. 1 omslag

1037. Stukken betreffende bomen en bossen, 1940-1942. 1 omslag

C. Dieren

1038-1039. Stukken betreffende telling en keuring van geitenbokken, 1934-1968. 2 omslagen

1038. 1934-1955.

1039. 1956-1968.

1040. Stukken betreffende keuring van runderen, 1934-1956. 1 omslag

1041. Stukken betreffende keuring van beren, 1949-1959. 1 omslag

1042. Stukken betreffende prijskampen voor paarden, 1934-1936. 3 Stukken.

1043. Briefwisseling betreffende toelagen voor hoornveeprijskampen, 1949-1950. 1 omslag

1044. Stukken betreffende dierenziekten, 1956-1965. 1 omslag

1045. Stukken betreffende mond- en klauwzeer, 1939-1962. 1 omslag

1046. Stukken betreffende hondsdolheid, 1937. 2 stukken

1047. Stukken betreffende rattenverdelging, 1967 en 1972. 1 omslag

1048. Stukken betreffende mussenverdelging, 1941-1942. 1 omslag

Antonius, oud en grijs, voelt zijn einde naderen. Voor een laatste maal wil hij al zijn kloosters en alle discipelen nog eens bezoeken voor een laatste aanmoediging en om zijn aanstaande dood te voorspellen. Hij strompelde, schragend op zijn stok van klooster naar klooster om afscheid te nemen.

Hij keerde terug naar zijn cel, en vroeg uitdrukkelijk aan zijn naaste medewerkers, Macarius en Amathas, om hem na zijn dood op een geheime plaats te begraven en het als een geheim mee te nemen in hun graf. Hij wilde niet gebalsemd worden, want dat was een heidens gebruik.

De schrijver vervolgd met zijn laatste woorden in de vorm van een spreuk: “ Ik vrees de dood niet, want ik vrees God niet omdat ik hem bemin. De liefde tot Hem werpt alle vrees buiten” (32^ste spreuk)

Op 17 januari 356 stierf Antonius vredig in de armen van zijn twee medebroeders. Hij had de gezegende leeftijd van 105 jaar bereikt. In alle discretie werd het dode lichaam in de woestijn begraven.

Grootse dingen heeft hij echter nooit gedaan, aldus de schrijver, en toch wordt hij “Antonius de Grote genoemd. Hij was wel een wijs en beminnelijk man, een nederige monnik. Gedurende zijn leven is hij veel beproefd geworden maar dank zij zijn sterke wil kon hij alle duivelse hinderlagen ontwijken. Antonius is geen verzonnen persoon maar een historische figuur van uitzonderlijke grootheid op geestelijk gebied. Een Heilige! Hij heeft gezocht en heeft gevonden “De weg naar de stilte” God is niet te vinden in de drukte! Dat is zijn boodschap!

Twee eeuwen na zijn dood, in 561, werd de geheime begraafplaats van de H.Antonius toch ontdekt. Met grote plechtigheid werd zijn gebeente overgebracht naar de basiliek van de bisschoppelijke stad Alexandrië. Maar in 638 werd Egypte veroverd door heidens Muzelmannen: de Saracenen. Uit vrees voor ontheiliging vluchtte men met het lichaam naar Constantinopel. In 980 kon de Frans baron Jocelin de Châteauneuf( zijn afbeelding vind men terug in een galsraam in de abdijkerk Isère.) bekomen van Keizer Constantinus van Constantinopel dat het gebeente van Antonius overgevaren werd van Vienne in Dauphiné aan de Isère, ten zuiden van Lyon. Nog later werden de stoffelijke resten overgebracht naar de priorij van Motte Saint Didier. Sindsdien heet deze plaats Saint-Antoine.

In een sarcofaag rust het stoffelijk van St-Antonius in de abdij van St-Antoine, Isère.

Deze priorij werd het hoofd klooster van de “Orde Van de Heilige Antonius”

Tussen le Vercors en les Chambarands, op enkele kilometer van de Vallei de l’Isère en de route de Grenoble à Valence, te midden de zachte valleien, draaien en kerend, omringd door het oude dorp, vind je de gebouwen van de abdij en de basiliek, een van de oudste kerken van Antonius van zuidwest.

De relikwieën van St-Antonius werden in kleine fragmenten wijd en zijd verdeeld. Een groot deel bevind zich in de abdij van Montmajour bij Arles. De verering begon al zeer vroeg na zijn dood. Al vlug werden de grenzen van Egypte overschreden en breidden zij zich uit van Palestina tot Rome en van Spanje tot Gallië. De verering kende een ware explosie met het optreden van de Antonieten. (Daar komen we dan op terug.) Tussen de 11^de en de 15^de eeuw zijn door zijn voor spraak heel wat miraculeuze genezingen gebeurd te Saint-Antoine en te Montajour.

Halverwege de Middeleeuwen brak een besmettelijk ziekte uit: “de roos of het “heilig vuur” ook genoemd het “antoniusvuur” De symptomen zijn hevige pijnen alsof een vuur u opbrand.

De huid verschrompeld en krijgt de vorm van donkerrode moerbeziën. Ledematen verrotten, drogen uit en vallen ten slotte af. Als men deze tijdig amputeert volgt gewoonlijk de genezing.

Deze ziekte veroorzaakte verschrikkelijke verwoesting in verschillende provincies in Frankrijk. Om deze vreselijke gesel af te weren stelde men openbare gebeden en processies in. Heel Frankrijk smeekte om bescherming van St-Antonius. De bevolking heeft nooit te vergeefs haar vertrouwen gesteld op de dienaar Gods. Hij kreeg dan overal een uitbundige verering.

G. Vervoer

997. Stukken betreffende de buurtspoorwegen, 1891-1902. 1 omslag

N.B. Met plannen.

998-999. Stukken betreffende de N.M.V.B., 1946-1972. 2 omslagen

998. 1946-1955.

999. 1956-1972.

1000. Stukken betreffende autobusdiensten, 1930-1939. 1 omslag

1001. Stukken betreffende elektrificatie van de buurtspoorweg lijn Kortrijk-Moeskroen, 1932-1944. 1 omslag

1002-1003. Stukken betreffende vrijkaarten voor de N.M.V.B., 1943-1974. 2 omslagen

1002. 1943-1954.

1003. 1971-1974.

N.B. Vervallen annuïteitentitels.

1004. Omzendbrieven van de Nationale Federatie van Autobus- en Autocaruitbaters, 1951-1952. 1 omslag

1005. Stukken betreffende schuilhuisjes, 1970-1975. 1 omslag

N.B. Met plan.

H. Posterijen

1006. Stukken betreffende de posterijen, 1950-1968. 1 omslag

Hoofdstuk IX. Economische activiteiten

A. Handel, nijverheid

 1007-1009. Stukken betreffende onderrichtingen over handels- en nijverheidstelling,1930-1947. 3 omslagen

1007. 1930.

1008. 1941.

1009. 1947.

1010. Stukken betreffende telling van industriële bedrijven, 1948-1968. 1 omslag

1011. Stukken betreffende Leiedal, 1961-1964. 1 omslag

1012. Omzendbrieven van Hoofdgroeperingen Ambachtswezen, 1943-1944. 1 omslag

1013. Lijst van landbouwers, handelaars en ambachtslui, s.d. 1 stuk

1014. Briefwisseling betreffende activiteitsattesten, 1962-1964. 4 Stukken.

1015. Stukken betreffende leurhandel, 1940-1941. 1 omslag

N.B. Onderrichtingen.

1016. Stukken betreffende aanvraag van een leurkaart, 1962. 2 stukken

1017. Stukken betreffende herbergiers, 1946-1952. 1 omslag

1018. Stukken betreffende wekelijkse rustdag, 1961-1967. 1 omslag

1019. Stukken betreffende ijking van maten en gewichten, 1927-1969. 1 omslag

1020. Stukken betreffende Orde van de Architecten van West-Vlaanderen, 1964. 1 omslag

Paulus de eenvoudige: was de naamdat H. Hiëronimus later zou geven aan deze heilige.

De eerste christenvervolging brak uit in 243 in de streek van Thebe. Paulus, welke in 228 werd geboren was toen 15 jaar en vluchtte in de woestijn en ging er voor de rest van zijn leven wonen. Hij verbleef in deze afzondering gedurende ongeveer 100 jaar

De Heilige Paulus van Thebe, de eerste eremiet of heremiet, kluizenaar, anachoreet, iemand die in afzondering leeft in een kluis, kluisenarij of hermitage, buiten de bewoonde wereld wonen, ook nog woestijnvaders genoemd, Christelijke monniken.

Op wonderbare wijze bracht een raaf hem dagelijks een half brood. Antonius is hem een paar keer gaan bezoeken? Hij moest telkens smeken om binnen gelaten te worden in de cel van Paulus. Na de begroeting en een onderhouden gesprek bracht die zelfde raaf nu een heel brood. De eremiet stierf in 324, terwijl onze Antonius bij hem was. Paulus had indertijd een prachtige mantel ontvangen van bisschop Athanasius, en Paulus had vroeger de wens uitgedrukt om daarin begraven te worden. Antonius wikkelde hem er in.

Antonius, vond volgens de legende geen gereedschap om een kuil te graven, en er kwamen twee leeuwen uit de wildernis om het zand weg te graven. Toen de put voldoende groot en diep genoeg was, werd Paulus er in begraven. Zijn naamfeest wordt op 15 januari gevierd.

Het onderkleed welke Paulus, voor zichzelf had geweven uit palmbladeren, bewaarde Antonius als aandenken. Enkel op hoogdagen trok hij het kleed aan als piëteitsvol, liefdevolle gedachtenis jegens de overleden vriend.

De grote ketter en priester Arius(256-325) loochende de eenheid van Christus met God de Vader. Hij en zijn leer, het Arianisme, werd veroordeeld in het jaar 325 door het concilie van Nicea of Nikaua, stad in klein-Azië.

De bisschop van Alexandrië verzocht in het jaar 355, Antonius om in de stad te prediken om door zijn invloed de ketters te bestrijden en in te dijken. In kerken en zelfs langs de straten predikte hij de ware leer. Het volk wilde de man Gods zien, naar hem komen luisteren, of zijn kleed kunnen aanraken. Hij straalde warmte en genegenheid uit. Veel sekteleden lieten zich bekeren en stilaan verdween deze dwaalleer.

Daarop poogde aldus onze schrijver; de landvoogd de invloedrijke Antonius met allerlei beloften in Alexandrië houden, doch met een van zijn spreuken antwoordde hij,” Een monnik is gelijk een vis. De vis sterft uit het water. Een monnik gedijt niet als hij de eenzaamheid verlaat.”

Tijdens zijn verblijf verrichte Antonius verschillend wonderen: onder andere genas hij zieken, kreupelen, gebrekkige en deed duivelbezwering. Hij was beroemd en een vermaard man geworden, maar hij ontvluchte alle eer door te verklaren dat niet hij, maar wel Christus de genezingen en de duiveluitdrijvingen bewerkt.

E. Elektriciteit, openbare verlichting, gas

983. Stukken betreffende elektriciteit, 1911-1955. 1 omslag

N.B. Met plannen.

984-985. Stukken betreffende Interwest, 1951-1965. 2 omslagen

984. 1951-1965.

985. 1959-1965.

986. Statuten van Gaselwest, 1975-1976. 1 omslag

N.B. Documentatie.

987. Stukken betreffende elektrische hoogspanningslijn Kortrijk-Moeskroen, 1963-1965. 1 omslag

N.B. Met plannen.

988. Stukken betreffende verplaatsen van elektriciteitspalen in de Kerkstraat, 1966. 3 stukken

989. Stukken betreffende bouw van een transformatorhuisje, 1949. 1 omslag

N.B. Met plan.

990. Stukken betreffende elektriciteits- en gasnet in verkavelingen, 1971-1976. 1 omslag

991-992. Stukken betreffende openbare verlichting, 1944-1976. 2 omslagen

991. 1944-1968.

N.B. Met plannen.

992. 1944-1976.

N.B. Met plannen.

F. R.T.T. en kabeltelevisie

993. Stukken betreffende de R.T.T., 1925-1955. 1 omslag

N.B. Met plan.

994. Stukken betreffende aanleg en uitbreiding van het telefoonnet, 1956-1969. 1 omslag

N.B. Met plannen.

995. Stukken betreffende uitbreidingen voor het telefoonnet en oprichting van telefooncellen, 1970-1976. 1 omslag

996. Stukken betreffende kabeltelevisie, 1975-1976. 1 omslag

N.b. programma’s; gunsttarieven.