Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
12-12-2014
667 Kernfusie
667 Kernfusie
Binnen de 10 jaar zou kernfusie mogelijk moeten worden. Dat is het omgekeerde van de kernsplitsing, die afgebouwd wordt wegens te gevaarlijk en te vervuilend. Het voordeel van kensfusie is dat het kan met eenvoudige materialen. Het werkt zoals de zon en er is geen kernafval. Dat men daar eens werk van maakt dan hangt de afschakeling niet boven onze hoofden. Lampiris nam een opmerkelijk initiatief. 140000 vrijwilligers bespaarden op 27.11.2014 twee uur stroom. Dit toont aan dat als we zelf energiezuinig zijn, het onheil kan afgezworen worden. In alle geval : einde 2014 geen kerstverlichting. Koop er eentje op een zonnepaneeltje.
In Rossem (Slozen - Meise) sloot de herberg 't Neerhof zijn deuren. Gedurende bijna 50 jaar baatten Frans De Schouwer (77) en Maria Verbelen (75) deze pleisterplaats uit. Zij stopten om gezondheidsredenen.
Na de zomervakantie zou de herberg weer openen. maar het liep anders. De kracht ontbreekt hun om verder te doen. Het was er zeer gezellig met veel filosofen die er hun wijsheden kwamen verkondigen. Er waren er ook die te biecht kwamen bij Maria. Ze kregen allen altijd absolutie zonder penitentie. Ze beleefden er een mooie tijd. ook Gedurende vijftien jaar lang organiseerden we mosselfeesten. In 1976, het jaar van de fusie, werd de lokale PVV (nu Open-VLD) afdeling er opgericht. Verschillende verenigingen hadden er hun lokaal : de duivenmaatschappij, de boogschutters op de liggende wip, de vogelpikclub, de spaarkas en natuurlijk de wielerclub Slozen Sportief, organisatoren tot dit jaar van het na-Tourcriterium in Wolvertem. De wielerclub zoekt nu een ander lokaal. In de Slozenstraat gaat zo een traditie van honderd jaar verloren. De herberg startte toen onder de naam “De Sportwereld” en werd het van 1933 tot 1966 uitgebaat door Wiske Laenens. Wij namen over en openden op 29 april 1967. De naam ’t Neerhof kozen we omdat het de naam is van een weggetje dat hier in de buurt ligt’, zegt Frans.
Uiteindelijk is het het resultaat dat telt. Veel te vaak wordt er heel wat gepraat en gemaakt, maar het resultaat blijft ondermaats. Dat wijten we enkel aan onszelf!
In de Plantentuin van Meise is Flori Mundi neer gestreken, een prachtig orchideeënspektakel Meer dan 10.000 bloemen en planten werden hiervoor gebruikt : tientallen verschillende soorten orchideeën, bromelia's en cyclamen. Er werden spectaculaire constructies en bloemencomposities aangebracht. Ze storen echter soms de vaste collectie. - de 'piramide': een constructie van 3,5 bij 3,5 meter met bijna 700 Cymbidium-orchideeën - de bol op de Victoriavijver met een doorsnede van bijna 3 meter en zo'n 2.000 kleine vlinderorchideeën. D - de Phoenix-palm met zo'n 3.000 kleine bromelia-achtigen en 200 Vanda-orchideeën, - het 'lentekleed' met 200 cyclamen - drie triomfbogen van 3 meter en één van 4 meter hoog met zo'n 1.000 Guzmania-planten. Zie : http://fotoalbum.seniorennet.be/JefDC/plantentuin_meise
Er zijn 25.000 verschillende soorten orchideeën in de wereld, dat is 10 procent van de plantendiversiteit op aarde. Eén plant op tien is een orchidee. Het is echter een erg bedreigde plantengroep. Vooral de wilde Europese orchideeën en de soorten die in de toppen van de bomen in het tropisch regenwoud groeien zijn bedreigd. Een van de missies van de Plantentuin Meise is de biodiversiteit beschermen. Daarom heeft de Plantentuin Meise - binnen én buiten - zo'n 1.800 orchideeën van een 1.000-tal verschillende soorten en cultivars. De orchideeën in Flori Mundi zijn gekweekte orchideeën.
Het kwaad met het kwaad bestrijden, zegt men in de homeopathie. Tegen het vliegtuiglawaai gaat men hetzelfde ondernemen. Elke maandag om 5 voor twaalf zullen de klokken luiden in verschillende gemeenten van de Noordrand. Het lawaai wordt dus met lawaai bestreden. Er zou beter werk gemaakt worden van het afwerken van de oude beiaard. Monumenten en Landschappen stelde de eis dat hij : volledig moest blijven, eigendom van de parochie en bespeelbaar. Er zijn 8 klokjes vermist, hij staat op grond van de gemeente en het klavier en de unieke wekkering staan te verkommeren in een loods in ,Wolvertem! Goede zorg voor ons erfgoed ziet er wel anders uit. Als de bibliotheek afgewerkt wordt zoals op het oorspronkelijk plan, kan de leeszaal achter de oude beiaard komen. Berla zou dan autonoom kunnen beschikken over het lokaal boven ’t Moment. Er is zelfs een afzonderlijke ingang mogelijk, als een deur geplaatst wordt in het huidige raam tussen ’t Moment en de Wereldwinkel. Het klavier en de wekkering kunnen in een kleine uitbouw of een veranda geplaatst worden. Als de klokken ermee verbonden worden is ons stukje erfgoed af! Plaats er dan nog de reuzen achter, altijd zichtbaar voor iedereen, en we zijn allen tevreden.
Bij de vlindertelling was de “kleine vos” de talrijkste vlinder in Vlaamse tuinen. Ook in de Waalse en Nederlandse tellingen was dat zo. Er was al een sterke afname tussen 1990-2010. Maar nu is hij sinds 2011 aan het toenemen. Het overwinnen van een eerdere ziekte en het zachte weer helpen deze vlinder vooruit. Er werden minder vlinders geteld dan vorig jaar. In 1500 tuinen werden 12 exemplaren van 4 verschillende soorten gezien. Vorig jaar werden per tuin gemiddeld 26 vlinders van 6 verschillende soorten geteld. Dat betekent niet dat onze vlinders plots sterk achteruitgaan. Door de zachte winter en het warme voorjaar vlogen de meeste soorten dit jaar 2 tot 3 weken vroeger dan gemiddeld. Hierdoor is de zogenaamde ‘piek’ in de vliegperiode al voorbij voor verschillende soorten. De ”atalanta” stond op nummer 2 ruimste verspreiding maar was wel de meest verspreide. De “dagpauwoog” is slechts 1 op 3 tuinen gespot, terwijl hij in 2013 op nummer 1 stond. Het is een grote zwarte vlinder met oranje en witte banden . Op de derde plaats stond het “oranje zandoogje”. De ”gamma-uil”, werd dit jaar slechts in 1 op 10 tuinen gezien. Nochtans was 2013 een uitzonderlijk invasiejaar voor de soort, maar dit jaar kreeg de trekkende nachtvlinder te maken met een ongunstige noordenwind.
De Vlaamse boeren die geen eigen boerderij meer vonden in Vlaanderen, weken meestal uit naar Frankrijk of Wallonië. De Salische wet schreef voor dat de jongste telg uit de familie de boerderij kreeg. Dat was zo omdat de oudere jongens vaak moesten gaan vechten in de oorlogen (Oostenrijk, Spanje, Nederland…). Wie niet sneuvelde viel dan buiten de boot en emigreerde. Een van de pioniers is Dorsan Neyrinck. Over hem verscheen een bijdrage in “De roets”. Hij kwam uit Tielt en belandde in 1945 in Pont – à – celles in de historische ferme de Courriaulx, ooit eigendom van de abdij van Heverlee. Er zouden minstens 45000 Vlaamse boeren uitgeweken zijn naar Wallonië. In die tijd dook een uitdrukking op in Wallonië : “Les Wallons se sont faits manger par les Flamands". Dorsan Neyrinck stichtte de Broederschap van O.L.V. van Halle.De Waalse boeren trekken nog elk jaar op bedevaart naar Halle. Uit Meise vertrokken er ook enkelen naar Wallonië. Ik herinner mij Etienne Verhest uit de Mankevosstraat, maar dat was een garagehouder. Een boer uit Limbos zou ook uitgeweken zijn. En mijn eigen broer Piet verhuisde met hebben en houden naar Daverdisse op de grens met de provincie Luxemburg. Hij had daar zicht op het boekendorp Redu. Hij had daar wel een grote tuin, maar hing er meer de toerist uit.
Het boek van Maria Willems en Eric Van Baelen met de genealogie van het geslacht Belgrado werd voorgesteld. Ex-burgemeester Marcel Belgrado is trots en ontzettend blij met het resultaat. Er staan enkele honderden afstammelingen in vermeld, waarvan 178 leden van de familie Belgrado, allemaal afstammelingen van vondeling ‘Augustinus Belgrades’ uit de 17de eeuw, werden erin samen gebracht. Er zijn er nog een veertigtal in leven en tachtig procent van hen woont in een straal van 15 kilometer rond Meise.Maar sommigen moesten nagespeurd worden van de Kanaaleilanden en tot in India toe. Het verhaal van alle ‘Belgrado’s’ begint bij Augustinus Belgrades in 1749, met zijn begrafenisacte. De bekendste onder hen is zeker Marcel Belgrado, fervent kanariekweker, fietser en destijds de man achter de kleuren van onze bankbiljetten in de Nationale bank. Zijn politieke carrière begon hij in Brussegem. Bij de fusie kwam Oppem bij Meise en belandde hij op de CVP-lijst. Hij werd schepen van onderwijs van 1976 tot 1982. Na een oppositiekuur nam hij dat schepenambt terug op in 1995. Hij werd burgemeester en bevoegd voor onderwijs in 2006 tot 2012, toen hij opnieuw schepen van onderwijs werd. Het verhaal van alle ‘Belgrado’s’ begint bij die Augustinus die in 1711 in Strombeek-Bever met een plaatselijk meisje trouwt en zich dan in Meise komt vestigen (in de huidige Van Doorslaerlaan). In 1749 sterft hij er en de toenmalige pastoor vermeldt in zijn begrafenisakte dat hij een vondeling was… Zijn acht kinderen zwermen overal uit, maar slechts één zoon (die naar Wemmel trok) is de volgende voorouder van alle huidige Belgrado’s. En gedurende enkele generaties blijft het allemaal heel onzeker dat de familienaam wel kan blijven voortbestaan: pas vanaf pakweg het midden van de 19de eeuw zijn er voldoende naamdragers om met enige zekerheid te stellen dat de naam niet meer zal uitsterven. De auteurs zijn trots op vierde boek dat ze na zeven jaar opzoekingen samen schreven.
In de toeristische steden zie je soms van die mannetjes, die op de tonen aangestuurd door de wekkering van de beiaard, een wandeling maken rond de torenspits. Ze noemen dat jaquemarts. In Vlaanderen Vakantieland lieten ze ons die van Dyon zien. Die werden gestolen uit de toren van het belfort van Kortrijk. Nu maken Manten en Kalle daar de dienst uit. Op onze St.-Martinustoren zie je enkel duiven. Nu de reuzen Jan en Mie in verdrukking komen zou een copie onze mooie toren kunnen opsmukken. Met de huidige software is het bovendien mogelijk de beiaard te laten spelen zonder beiaardier. De oude wekkering (die nog steeds staat te verkommeren onder een hoop platen in een Wolvertemse loods) kreeg een electronische versie. Sjoeter in Westrode heeft die al jaren op zijn privé beiaardje. Ik kaart dat aan op het Beiaardcomité en hoop dat de echte beiaardvrienden dat idee volgen. En Jan en Mie. Ik vroeg officieel aan het kollege van burgemeester en schepenen om de reuzen een plaats te geven in de pastorij St.-Martinus. Het antwoord was neen en er werd zelfs geen alternatief aangeboden. Dat is jammer.
Aangezien onze gemeente in geldnood zit, begrijp ik wel de weigering op mijn tweede vraag : lidmaatschap bij Reuzen in Vlaanderen en verzekering ten last nemen. Ik werd doorverwezen naar Berla. Hopelijk wordt dat geen spelletje ping – pong!?
Er was al een tijdje een rondleiding voor mensen met een visuele beperking in de Plantentuin Meise. Nu heeft Rotary club Meise-Boechout voor slechtzienden en blinden een voelmaquette van het Kasteel van Boechout in de Plantentuin laten plaatsen.
Marcel Belgrado (schepen en oud burgemeester), Steven Dessein (directeur van de Plantentuin Meise) en Hubert Briers (voorzitter Licht & Liefde) dankten de initiatiefnemers. De voorzitter Lydia Cnapelinckx van Rotary club Meise-Boechout legde uit hoe het idee tot stand kwam.Zij loofde tevens het prachtig domein en wees er nog eens op dat de laatste bewoner van het kasteel Charlotte, de zus van Leopold II, tevens echtgenote van Aartshertog Maximiliaan van Oostenrijk, keizerin van Mexico nog steeds erg tot de verbeelding spreekt. Er werd mij ondertussen gemeld dat er een fout staat op de plaat :
Mijn Braille is niet zo goed maar op de andere plaat staat een blunder van jewelste.
“ 1849 – Leopold ll koopt het domein om er zijn zus in onder te brengen.”
Hij was bij mijn weten nog maar een prinsje van 14 jaar in 1849.
En Charlotte amper 9 jaar
Kan je iets doen om die flater te vervangen door 1879.
De priesteres voor de tempeldienst van de polis werd geselecteerd met lootjes uit alle Atheense vrouwen. Iedereen die een Atheense vader of moeder had behoorde tot de polis. Dat is alleszins democratischer dan de afstamming te moeten bewijzen met een kwartierstaat, vier generaties ! De burgerschapswet van Perikles (451 voor Christus) vormde het zwaar getroffen Athene om tot ’s werelds meest bloeiende democratie. Deze wet werd in steen gegrift op de Acropolis. De democratische politiek en staatsvoering, de beeldende kunst, architectuur, natuurwetenschappen, geschiedschrijving en theater kwamen zo tot een ongekende bloei. Perikles is de stamhouder van de Westerse Cultuur.
Van 28 augustus t/m 22 september 2014 kon gestemd worden op honderdvijftig Jubileumwoorden. Dat zijn zijn Nederlandse woorden die voor het eerst werden gevonden of gebruikt werden tussen 1864 en 2014.
Promotie werd gevoerd op internetsites, weblogs, Twitter, Facebook en in radio- en tv-programma’s en er werd opgeroepen tot stemmen. Er werd ruim 12.500 keer gestemd op de Van Dale Jubileumwoorden. De uitslag werd via een filmpje bekendgemaakt door Ton den Boon, Nederlands hoofdredacteur van de Dikke Van Dale, en Ruud Hendrickx, Vlaams hoofdredacteur van de Dikke Van Dale. http://jubileumwoord.vandale.nl/nl/
De top vijf is :
Bolleboos : een van de oudste 1866, komt uit het Hebreeuws en betekent daar “heer des huizes”
Tijdens de vakantie duiken ze weer op! Her en der worden wij gewaarschuwd voor spelende kinderen, om de bestuurders aan te zetten om trager te rijden. Dat gaat gepaard aan politiek getouwtrek. De K.W.B. startte een tiental jaren gelden met een opgemerkte campagne : graag traag, bedankt met de gekende schildpad in de vorm van een auto. Deze affiche viel goed op omdat ze heel oranje was. Toen groen de schepen geleverd had moest dat veranderen. Als verandering verbetering inhoudt zijn we akkoord. Maar de affiche werd flets geel met twee te kleine spelende kinderen. Wie ze toch opgemerkt had dacht dat het Suske en Wiske waren. De vorige affiches vielen meer op en waren alleszins duidelijker! Nu dook in Wemmel een faciliteitengemeentevariant op. In Grimbergen zijn ze ook al afgestapt (wellicht ook om politieke drogredenen, van het originele concept met de schildpad). Zo’n goed voorbeeld is de gemeente Grimbergen dan ook weer niet! Maar het origineel hangt er, zoals bij mij, toch her en der!
Special Olympics (SO) is actief in 178 landen. Ze organiseert voor atleten met een verstandelijke beperking (in tegenstelling tot de Paralympics die Spelen organiseren voor mensen met een fysieke beperking) de spelen. Kapelle-op-den-Bos, Londerzeel en Meise ontvangen de delegatie uit Kroatië gedurende 4 dagen (van 9 tot 13 september). Deze delegatie bestaat uit 21 personen (14 atleten + coaches en begeleiders). http://fotoalbum.seniorennet.be/JefDC/torenriephaan De “Games of the heart” door in Antwerpen van 13 t.e.m. 20 september 2014.
Op 10.9.2014 kwamen ze op bezoek in de Plantentuin Meise.
Meise had van 1968 tot 5.8.2008 een nauwe band met de universiteit van Zagreb via het Audiovisueel Centrum Jos Chabert Meise en Jette. Daar werd door Petar Guberina de audiovisueel structureel verbale methode voor talenonderwijs aan anderstaligen gefundeerd. Ze kwam via Parijs, Mons naar Meise. Dit is een van de peilers waardoor ons CVO bekend werd. De eredirecteur van het AVC, tevens gids en vrijwilliger in de Plantentuin Meise Jef De Cuyper, bood hun een herinnering aan : de pin met het logo van het aanleren van talen aan anderstaligen met de avsg - methodiek en het inoefenen in hezt uniek talenpracticum.
De Moslims bidden 5 maal per dag, op hun matje op de knieën en gericht naar Mekka. De moderne technologieën helpen hun daarbij in de vorm van apps. In de strenge kloosterorden bij onsbidden de monniken 7 maal per dag. Dat zijn de metten, lauden, terts, sext, none, vespers en completen. In onze catechismus leerden wij :
Wanneer moe(s)ten wij bidden ? ‘s morgens en ’s avonds, voor en na het eten, bij het beginnen van een belangrijk werk, in bekoringen en gevaren.
Het “Boec van Seden” van … is een Middelnederlands handboek voor goede manieren. Het wordt bewaard in de Enaamse codex van ca. 1290. De foto komt uit het stadsarchief van Oudenaarde. Zelfs Erasmus ging erin lezen als hij het over beschaafde zeden had. In de XIIde eeuwse literatuur was dat revolutionair. Want de zeden waren toen nog collectief en van privacy was er amper sprake. Dat was een overblijfsel van de Romeinse beschaving. Denk maar aan de collectieve W.C.’s in de Romeinse badsteden in Turkije. In de Normaalschool kregen wij tijdens onze opleiding ook een boekje over ‘goede manieren’. Want als toekomstige opvoeders van onze Vlaamse jeugd, vonden ze dat belangrijk. Dat was in de gouden jaren 60, toen “Hier spreekt men Nederlands “ nog op de buis kwam.
Jaarlijks wordt de prijs van de kwakzalverij uitgereikt : de Meester Kackadorisprijs. Wie het afgelopen jaar de kwakzalverij heeft bevorderd komt in aanmerking. Veel homeopaten en fitoterapeuten kunnen die prijs krijgen. Want wat ze allemaal aan de goedgelovige burger durven aansmeren is niet te tellen. Er moet wel veel geld voor neergeteld worden. Het komt er dus op aan van het kaf van het koren te scheiden. Haal de rijpe apples uit de mand en laat de zure liggen.
Kackadoris speelde de hoofdrol in “Meester Kackadoris ende een doof wijf met eyeren” van Marnix van Sint – Aldegonde.
Tijdens mijn jeugdjaren in de Boechtstraat in ‘De Rozenboom’ hadden wij een hondje Josette. Dat was de rattenvanger van Meise. Toen wij noodgedwongen onze heimat moesten verlaten voor de Mechelsebaan op Rode, moest ons hondje wennen aan zijn nieuwe omgeving. Hij volgde mijn vader op de reuk tot in Grimbergen. Daar was hij trambediende. Maar het noodlot sloeg toe. Hij werd op de Vilvoordsesteenweg dood gereden. Toen ik getrouwd was kochten wij in Brussel Tanja, een doberman-pincher in zakformaat. Hij zat op de terugweg op de tram in de binnenzak van mijn jas. Zijn kopje lokte heel wat bewonderende blikken. Op een appartement van een jong koppel dat bovendien werkt is dat niet te doen. Daarom gaven wij hem aan mijn schoonmoeder in Haaltert. Maar het noodlot achtervolgde ons, want hij onderging daar hetzelfde lot. De arme sukkel werd vermorzeld door een vrachtwagen op de steenweg naar Geeraardsbergen.
De 5 goede resoluties voor het nieuwe jaar zijn : 1. Opstaan al zingend 2. Glimlachen naar het leven 3. Zich verrijken met vriendschappen 4. Uw dromen realiseren 5. Simpel kiezen : het geluk!
Ook de schoonmaaksters hebben hun dag. Zij worden vloer hostessen of sanitaire zorgassistenten genoemd. Laat ons een kat een kat noemen : schoonmaakster of schoonmaker of kuisvrouw of kuisman. Want de appreciatie van hun werk gaat niet via woorden, maar via echte waardering voor hun werk. Tijdens mijn loopbaan tapte ik regelmatig voor hun een mopje met een kleine demonstratie. Ik vertelde hun dat iedereen zijn voeten veegt aan hun job. Ik vroeg wie in staat was zijn voeten niet te vegen aan hun werk. Dat was ik uiteraard, want ik kon op mijn handen lopen. Ik gaf hun dan ook vaak een demonstratie. Maar gezien mijn leeftijd, durf ik het niet goed meer!
