Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
12-01-2007
253 Ebrugogo
Toren roept haan 253 : Ebrugogo Een haan op een toren is kleiner dan hij lijkt. De vondst van kleine mensen : Ebrugogo werpen een nieuw licht op de evolutie van de mens. Toen ik mijn eerste stappen zette was ik één van de kleinsten van de klas. Ik was ambitieus en wou overal de eerste zijn. Kleine mensen hebben onbewust de drang om op te vallen, groter te zijn en uit de band te springen. Maar mogen wij dat veralgemenen? Is het u ook al opgevallen dat kleine mensen meer lawaai maken, dan grotere. Hun zicht op de omgeving gebeurt uiteraard vanuit een kikkerperspectief. Zij bevinden zich in een fictieve ondergeschikte positie. Dat kan de reden zijn waarom ze zich tegen alles en iedereen afzetten. Als zij het schoppen tot een vooraanstaande plaats verergert dat vaak. Zo ken ik een voorzitter van een vereniging die daarvan het prototype is. Die wil in alles de eerste viool spelen. Heel de zaal, het gevolg, zwijgt en luistert. Bij elke inbreng volgt een stortvloed van woorden, die dikwijls niets met de zaak te maken hebben. Die verschieten dan als hun volgelingen steeds maar uitdunnen. Want zelfs als ze het werk toch maar doen komt de tijd dat men er de brui aan geeft. Is een haan ook geen klein dier ?
Toren roept haan 252 : lake Op dit ogenblik loopt een tentoonstelling in de Plantentuin van Meise onder de naam The lake op zijn einde. Het idee komt uit de poëzie van William Wordsworth. Deze dichter woonde in The Lake district. Over de streek schreef hij Guide to the lakes en deze beroemde natuurdichter is zeker op zijn plaats in het kasteel van Bouchout. Het evenement werd geopend tijdens een nocturne in het kasteel van Bouchout. Enkele danseressen traden op rond het kasteel. Stef Bos trad op bij de opening en directeur Rammeloo gaf de openingsrede ten beste. De drie kunstenaars zetten we even op een rijtje. Marijke De Cuyper, die destijds geselecteerd werd door de originele jury (Mercatorfonds) voor de Maurits Naessensprijs met haar schilderijen. Kunstfotograaf Roland Van Rompaey maakte een aantal gelegenheidsportretten in en rond de vijvers om het thema te illustreren. Wilfried Jacops plaatste prachtige beeldhouwwerken voor en in het kasteel. Deze confrontatie van schilderijen, fotografie en beeldhouwwerk, met her en der een vleugje poëzie past zeker in onze keizerlijke Plantentuin van Meise. Onze haan is er fier over.
Toren roept haan 251 : vrouw De eerste vrouwelijke lijsttrekker bij de gemeenteraadsverkiezingen in Meise wordt schepen van Leefmilieu, Ouderen, Mobiliteit en Gelijke Kansen. Het gaat hier om Marie Jeanne Thaelemans voor Groen! Louis Becq vestigde hierop mijn aandacht en aangezien zij tot mijn vriendenkring behoort, zet ik dat graag in de verf. Als de verf te oranje wordt, moet men dat er maar bijnemen. Besef dan wel dat dit pigment het oranje is van de Chabertijnen : dus in de sfeer van de Jeugdraad in de jaren zestig in Meise. Louis is momenteel de politieke geschiedenis van Meise aan het schrijven. In de jaren zestig, toen ik nog onderwijzer was in het eerste leerjaar heb ik Joan, de echtgenoot van Marie Jeanne leren lezen en schrijven. Enkele jaren later richtte ik als 2de voorzitter van Jeugdraad Meise een jeugdclub op voor 16 18 jarigen. Daar leerde Joan zijn Marie Jeanne kennen. Zij waren enthousiaste fans toen de Georges Baker selection optrad in de sporthal in Meise. Dat was het eerste pop-concert in onze gemeente. Zij waren de promotoren achter de Jeugdclub Gypsy, voor 16 18 jarigen die achter de Academie huisde en onder mijn voorzitterschap van Jeugdraad Meise opgericht werd. De kranige 98jarige grootmoeder van M.J. woont in Wolvertem bij haar dochter. De vader van M.J. is echter afkomstig uit de wijk Amelgem bij de Duivelschuur in Oppem. Haar moeder is zeer actief in Okra Wolvertem en zetelt voor deze vereniging in de Ouderenadviesraad. Onze nieuwe schepen voltooide haar humaniora in Sociale Wetenschappen en werkt in de verzekeringssector. Zo liep ik met Joan de 20 km van Brussel in de T-shirt van deze verzekeringsmaatschappij GAN. Want onze contacten verliepen via onze gemeenschappelijke hobby : lange afstandslopen. Toen ik voorzitter werd van Natuurreservaten (nu Natuurpunt) heb ik Joan in het bestuur gehaald en reden wij samen naar al onze vergaderingen. Mijn politieke vrienden vroegen zich toen af of ik nu bij de groenen aansloot. Ik heb echter altijd het verschil proberen duidelijk te maken tussen echte groenen, groene actiegroepen en politieke groenen.
Toren roept haan 250 : diamant In de Morgen vond ik een goed idee voor een uitvaart. De firma Algordanza (herinnering in het retro-Romaans) België maakt van onze resten na crematie een diamant. Elke week maakt men er reeds een diamant van een dode. Het is echter een dure aangelegenheid : 3195,00 tot 13095,00. Of dit een all-inclusive prijs is kan men uitzoeken op hun website www.algordanza.com De Tibetanen die op een plateau leven boven 4000 m lossen het natuurlijker op. Aangezien ze daar maar drie weken op een jaar kunnen graven en er geen brandhout voorhanden is hakken ze hun lijken in stukken. Ze gebruiken bepaalde delen voor natuurlijke medicijnen. De rest wordt op een rots gelegd en opgegeten door de vogels. Ik bedacht eerder voor mezelf een asvaart op de Maalbeek in mijn geliefd Meise. Na crematie zou mijn as in een klein bootje te water gelaten worden op de grens met Wemmel, bij de watermolen. Zo kan ik dan nog eens door onze keizerlijke plantentuin varen. Mijn nabestaanden kunnen dan snel naar het brugje aan de molen van Amelgem gaan post vatten, als ik voorbij vaar en Meise verlaat op weg naar de Zenne. Ik hoop echt dat ze dan niet treuren, maar een blije nagedachtenis bewaren. De diamant lijkt mij echter een alternatief. Vooraanstaanden laten hun as nogal eens uitstrooien op zee. Maar als de wind niet goed zit lukt dat niet zo goed en keren de familieleden met restjes as terug naar huis. Ik dacht ook al eens aan een video-show door mijzelf geänimeerd. Mijn audiovisuele carriére zou dan zijn apotheose kennen en wat van belang is : je houdt alles zelf in handen. Maar of onze kerk of de crematoria daar reeds rijp voor zijn, weet ik niet. Als je je haan voelt en graag op een toren prijkt, doe je het anders dan alle anderen!
Toren roept haan 249 : pluim Ik heb Julien De Roover voorgedragen voor dit initiatief van de Koning Boudewijnstichting en de regionale T.V.s. Jullie herinneren zich wel dat vorig jaar deze onderscheiding te beurt viel aan de asielzoeker vrijwilliger in het rusthuis in Kapelle-op-den-Bos. Ik ben ervan overtuigd dat het in 2006 de beurt is aan een vrijwilliger uit Meise. Julien is een minzame zeventiger. Hij is de vriend van iedereen en staat steeds paraat om te helpen. Hij is de onbaatzuchtige conservator van het natuurgebied De Beemden in Wolvertem. Vorig jaar heeft hij de Galloways (Schotse koeien die de beemden begrazen) alle dagen gaan water geven te voet. Want hij heeft geen rijbewijs en verplaatst zich met de fiets of het openbaar vervoer. Hij was er het hart van in, toen een van de grazers ontsnapte en de Vlaamse koeien vervoegde rond de pilonen in Imde. Wij hebben het kalfje, de eerste boorling in de Beemden, naar Julien genoemd : Julienke. Ontelbaar zijn de natuurwandelingen die hij gratis gidste voor de kinderen van de lagere scholen in Meise, zowel in de Beemden als in de Birrebeek. Onlangs gidste hij een regionale fietstocht met als thema zwaluwen. Want Julien woont in de bekende witte wijk in Wolvertem en zorgde voor een grote huiszwaluwenkolonie in zijn wijk. Julien is ook de drijvende kracht achter Kunstkring Meise. Als oprichter kan ik getuigen dat met iemand zoals Julien men een vereniging met zijn tweeën kan runnen. Hij zoekt er geen functie, noch gewin, maar vriendschap in samenwerking! Hoeveel verenigingen uit onze keizerlijke gemeente zouden op Julien geen beroep gedaan hebben voor het schilderen van hun publiciteitsplaten voor hun jaarlijkse etentjes en andere activiteiten. Het is ondertussen gelukt. Julien is geselecteerd en jullie kunnen voor hem stemmen vanaf morgen als Ring-TV de samenvattingen uitzendt, op depluim@ringtv.be en voeg er zijn naam Julien De Roover aaan toe. Julien is geen haantje de voorste, zoals er velen onder de kerktoren lopen. Maar hij is een bescheiden werker : een werker van het elfde uur!
Toren roept haan 248 : evolutie Canvas zendt momenteel een driedelige reeks uit over de Galapagos eilanden. De universiteit van Cambridge heeft het volledige werk van Charles Darwin gedigitaliseerd. Ze hoopt de unieke collectie tegen 2009, wanneer we de 200ste verjaardag van zijn geboorte vieren, volledig op het net te zetten en voor iedereen toegankelijk te maken. Het idee kwam van historicus John van Wyhe die toen hij aan de University of Asia studeerde, er niet in slaagde toegang te krijgen tot het werk van Darwin, die toch een van de grootste wetenschappers aller tijden is. De voorbije vier jaar verzamelde Van Wyhe meer dan 50.000 pagina's tekst van en over de naturalist. Ook digitaliseerde hij ruim 40.000 beelden van originele publicaties, waaronder enkele unieke stukken, zoals een opmerkelijk notitieboekje dat in de jaren tachtig werd gestolen, maar waarvan de tekst toen al op microfilm was gekopieerd. Het boekje bevat aantekeningen die Darwin maakte op de Galapagoseilanden en waarop hij later zijn baanbrekende ideeën over natuurlijke selectie zou baseren. Alle info op www.darwin-online.org.uk (bron EOS) Ik miste het tweede deel. Wie kan het mij bezorgen op CD-rom ?
Toren roept haan 247 : LAK Dit letterwoord staat voor : Linde Amateur Kunstenaars. In het lokaal van Infoster huist nu een open atelier voor amateur kunstenaars. Het is momenteel open op donderdag van 19 tot 21 uur. Het is een initiatief van beeldhouwer en sculpteur Frans Tonnelier, Marcel Cloots en Marijke Sleebus. Iedereen kan aansluiten en vrij komen werken. Ik wou reeds lang een atelier voor houtsculptuur. Aangezien er in het Verloren uurke geen plaats voor is wendde ik mij tot de Plantentuin van Meise. Daar was een Natuuratelier voor kinderen werkzaam. Wegens gebrek aan belangstelling is dat momenteel gesloten. Daar kon toen een atelier bij voor alles wat met natuur te maken heeft, beperkt tot overdag. Mijn naamgenoot De Cuyper was bereid er les te komen geven. Er sloot zich zelfs een aquarelliste bij aan en iemand die bloemschikken wou doen. Het is er echter niet van gekomen. Ondertussen volgde ik dan maar een opleiding in Athena Brabant bij An Wouters. Maar daar sta ik momenteel op de wachtlijst. Het initiatief van de Linde was dan ook welkom. Het wil zich niet concurrentieel opstellen. Daarom is er een nauwe samenwerking qua afspraken met de Kunstkring en het Verloren Uurke. Zij gaan ten andere samen tentoonstellen tijdens de beiaardfeesten en de kunstenaarsroute werd erin opgenomen. Op de opendeurdag van de gespecialiseerde zaak in Beernem, waar men alle benodigheden kan aanschaffen om hout te bewerken, ontmoette ik Marten Lierman, een poppenspeler uit Brugge. (f) Ik ga voorstellen om deze man met zijn theater op de beiaardfeesten te krijgen. Ondertussen hoop ik eerstdaags, tijdens de dag, het atelier open te houden voor houtbewerkers. Iedereen die geïnteresseerd is kan zich bij mij aanmelden via e-mail.
Toren roept haan 246 : zorgcentrum Eindelijk was het zover. Het O.C.M.W. van Meise opende het nagelnieuw zorgcentrum op zondag 1 oktober 2006 in deelgemeente Wolvertem. Voorzitter Rita Verbesselt was terecht fier op deze realisatie en er werd dan ook een gedenkplaat ingehuldigd met de namen van de huidige raad. De aanwezigen kregen een stuk taart aangeboden in een grote tent. Daar konden ze rustig keuvelen en wachten op het vertrek van de rondleidingen. We kregen een keurige brochure met de geschiedenis van het Godshuis, gebouwd via een legaat van mej. Anne Marie Van Horick in 1908 tot de huidige "Residentie Van Horick". We hebben zeer lang moeten wachten, maar dat loonde de moeite. De trend in de rusthuizen is zodanig geëvolueerd, dat zij die vroeger bouwden een rusthuis kregen dat veel weg heeft van een hospitaal. Hier is dat niet zo : verzorgde wooneenheden van 8 personen, maken het wonen er alleszins gezelliger. De kamers zijn uitgerust met moderne technologie en de architect slaagde erin om het maximum te puren uit de individuele kamers. Pastoor Theo De Witte vonden wij in de stille ruimte, die hij ondertussen omvormde tot een stijlvolle kapel. De gangen werden opgefleurd door Kunstkring Meise en enkele moderne beelden tooien de binnenkoeren. Rusthuisdirecteur Peter Peeraer en zijn personeel zullen ervoor zorgen dat de opvang en de begeleiding van onze ouderen optimaal verloopt. Het kader, waarin dat zal gebeuren, is geschapen. Ga gerust eens kijken. Het loont de moeite.Rusthuisdirecteur Peter Peeraer en zijn personeel zullen ervoor zorgen dat de opvang en de begeleiding van onze ouderen optimaal verloopt. Het kader, waarin dat zal gebeuren, is geschapen. Ga gerust eens kijken. Het loont de moeite. Ondertussen werd aan de bank gevraagd het resterende bedrag op de rekening van de V.V.V. (Verbroedering, maar nog steeds ruziënde Vaderlandse Verenigingen) door te storten aan het OCMW zodat het geld kan gebruikt worden voor hulpbehoevende erkende oud strijders (in de ruimste betekenis van het woord). De helft van dat bedrag werd verdiend door 5 jonge studenten van de Erasmus hogeschool in het kader van een project. Een passend geschenk !
Ze waren er weer, de meerlingen! Heb je ooit al eens meerdere hanen op één torenspits gezien ? In de politiek is alles mogelijk. Met de verkiezingen in zicht doken her en der weer de affiches met de koppen van de uitverkorenen op. Ik kies bewust het woord uitverkorenen, want als je dacht dat je je zo maar kandidaat kunt stellen, vergis je je schromelijk. De kandidatenlijsten worden nog steeds in intieme kring samengesteld. Bij ons althans ! En dan al die platen met affiches, die ons straatbeeld ontsieren! Een is zelfs niet genoeg. Op één plaat zag ik zeslingen, vierlingen en tweelingen. Ze hebben klaarblijkelijk affiches te veel en willen ze zo kwijt. Van daar die plotse opstoot van al die meerlingen. Ze klonen zichzelf op die affiches vertikaal of horizontaal. Anderen pakken uit met grotere koppen, zelfs artistiek bijgewerkte. Bruine ogen worden blauw. Alle vrouwen worden missen. Ik geef uiteraard mijn voorkeur aan mooie vrouwen, eerder dan aan lelijke mannen. De mooiste affiche in Meise was ontegensprekelijk die van Virginie De Klippel. Er was nogal wat kritiek op de blauwe ogen. Ik heb dat gekontroleerd op de natuurdag in de Birrebeek. De kritiek is onterecht. Haar ogen zijn inderdaad blauw, met bruine tikkeltjes. Toen ik bij die gelegenheid aan een van de vierlingen vroeg, waarom hij al die affiches verspilt, kreeg ik als antwoord, dat de platen te groot waren. Als je die platen in vier zaagt, kun je er vier panelen van maken en ben je te zien op vier verschillende plaatsen. Dominique Galand kwam in Man bijt hond als originele sandwichvrouw naast een reuzengrote rode potlood aan het Rondplein in Meise. De politie werd er op af gestuurd om te constateren dat er niets onwettelijks gebeurde. Hebben die niet wat beters te doen ? Ondertussen hing in de Landbeekstraat een vierling aan de reuzenkraan!? En over dat klonen op een toren zet men toch ook geen zeven hanen omdat hij te groot is!
T.r.h. 244 : pastorij Na de pastorij van Oppem pakt Erfgoedcel Meise nu uit met de pastorij van Meuzegem, op de jaarlijkse kermis. De hanen van de O.L.V. - hoeve keken verrast op toen wij de wandeling, die voor deze gelegenheid afgewerkt werd, verkenden. Het einde van de wandeling, de achterkant van de pastorij, werd echter ontsierd door een inkijk in het stort dat in de achterbouw een veilige haven inhoudt voor ratten en muizen. Op de lege sokkel voor de pastorij ontbrak het originele beeld. Ze zouden dat terug plaatsen, maar dat gebeurde niet. Ik heb er dan maar een act ten beste gegeven met de uitbeelding van diverse ideologiën. Dat zijn alle bewegingen die gemaakt worden met de hand in allerlei bewegingen : de Chirogroet, de Scoutsgroet, de groet van de verzuring, de hand op het hart (in het midden!) zoals bij het Amerikaanse volkslied en nog enkele bruine varianten. Ik legde ook de nodige contacten bij de deken en de kerkfabriek om de schat aan historisch erfgoed, waarin duchtig gegraaid werd, te inventariseren en te bewaren. In het parochieblad las ik dat men op dit ogenblik nationaal acties onderneemt om dat overal te doen. Want te veel gaat verloren. De organisatoren vonden dat er te weinig volk opdaagde. We mogen echter spreken van een prima geslaagde dag. De kwaliteit was er en dat is toch het voornaamste. Hanen worden toch ook gekeurd op kwaliteit en niet op de kwantiteit!
Toren roept haan 243 : Jan In de rij van haantjes de voorste, uitzonderlijke figuren uit mijn jeugd, past zeker Jan Heuninckx. Op de jaarmarkt in Merchtem werden de resterende werken van mijn tekenleerkracht uit de Sint - Thomasnormaalschool Jan Heuninckx, zaliger, tentoongesteld en verkocht. Dat was eens wat anders dan amateurwerken. Het technische meesterschap van de kunstenaar sprong er als het ware uit. Ik was ook verrast door zijn veelzijdigheid : landschappen, plakkaatverf- en olieverfschilderijen, aquarels, mytisch half abstract werk, tekeningen van bloemen en landschappen Ik kocht drie tekeningen van Mazenzele, waar hij geboren werd op 11.12.1918. Die werkjes spraken mij aan omdat de technieken die hij ons aanleerde, er duidelijk in uitgewerkt werden. Dat is zo een aangename herinnering aan hem. Perspectief in gebouwen en landschappen zijn er perfect in verwerkt. Zijn handboek : Gradueel tekenen en schilderen heb ik bewaard en grijp er regelmatig in terug. In Ossel in het zaaltje van stamënee Ossel Star, bij mijn vrienden, maakte Jan glasraampjes die door verschillende belichting de vier seizoenen uitbeelden in dit landelijk idyllisch dorpje. Ik heb hem toen hij dit uitvoerde op een haar na gemist. Want ik had hem graag eens bezig gezien en herinneringen opgehaald. Onze tekenlessen kregen wij op een enorme zolder met verschillende klassen samen in de St.-Thomasnormaalschool. Er hingen daar enorme borden en wij oefenden er bordschetsen. Terwijl Jan in de andere zaal was, schetste onze beste tekenaar naakte vrouwen op een bord. Een medeleerling stond dan op de loer en als hij terugkwam werden de schetsen vliegensvlug afgeveegd. De brave man heeft dat nooit geweten, dachten wij. Op de weg terug zag ik een troep prachtige ezeltjes met kruis op de rug. Ik begon er haast van te kraaien van bewondering.
Toren roept haan 242 : muis Het AVC CVO Meise staat er momenteel bij als onze toren zonder haan. Het alomgekende en geprezen logo verdween uit de publiciteit en de platen. Het algemeen logo van de CVOs nam de plaats in, maar werd vergeten op de blauwe, wazige platen. Maar dat logo lijkt wel een grijze muis. Aangezien het staat voor alle CVOs is dit normaal. Op het eerste zicht lijkt dit een logische beslissing. Het talenpracticum werd op de achtergrond geschoven en de sgav methode wordt niet meer gebruikt. Het lijkt wel het einde van een tijdperk. Afstandsonderwijs nam de plaats in. Het is een multimediaal project met interactieve taaloefeningen i.s.m. CLT Leuven. Het logo, staat nu voor een pedagogisch systeem dat beantwoordt aan de hoogste kwaliteitsnormen. In mijn rubriek cl (collegium linguarum) leg ik dat ten overvloede uit. Het logo is dan ook een kwaliteitslabel voor talenonderwijs aan anderstaligen, volgens een geëigend pedagogisch systeem dat beantwoordt aan de noden van de studenten. Het is ontzettend jammer dat voor de programmatie van Chinees in de streek niet gekozen werd voor de avsg methode. Het aggiornamente van deze methode ontsproot ondertussen nochtans in China. Programmering gebeurde zonder onderling overleg tussen de CVOs . De vereniging Belgo-Chine geeft cursussen volgens de SGAV methode. De auteur, die ik ontmoette in het internationaal congres van de SGAV in Toulouse, ontwierp ze. De CVOs van Meise geven Chinees op een traditionele manier. Aan de VUB start men met Chinees in het kader van een startende onderneming met studenten economie en een Chinese lesgeefster. Een sgav methode is zo origineel en functioneel, dat ze rechtstreeks beantwoordt aan de behoeften van de studenten. Een traditionele methode kan ze niet vervangen. Je kunt van kippen geen hanen maken.
Toren roept haan 241 : misverstanden In Het grote lexicon van hardnekkige misverstanden. 1000 kapitale blunders, vooroordelen en denkfouten van Walter Krämer en Götz Trenkler (vertaald door Maaike Post en Arjen Mulder, Bert Bakker vinden wij een alfabetische catalogus van misvattingen over historische feiten, de dierenwereld, de economie, onze gezondheid Het doet mij onwillekeurig denken aan De mythen uit onze Vaderlandse Geschiedenis van Anne Morelli, waarin uit de doeken gedaan wordt hoe mensengroepen geschiedenis naar hun hand zetten. In de lagere school kregen wij zo tendentieuze lessen, die hier ontluisterd worden. Zij waarschuwt ook voor nieuwe mythen en symbolen : Waalse, Vlaamse, Belgische en zelfs Europese. Dr. Gert Ausloos gaf ons in de cursus plantentuingids 100 plantenfeiten. Die misstaan zeker niet in dit rijtje. Ik zou zo iets willen opmaken voor Meise : De verstedelijking van Meise werd gestopt door wijlen Jef Claes, die voor de fuzie met het landelijke Wolvertem opkwam en het haalde, en niet door de groenen. De Jeugdraad werd opgericht in 1965 en niet in 1986, zoals men in de doos op de zolder van het gemeentehuis vond. De Cultuurraad, de Sportraad en het Groencomité werden opgericht door de Jeugdraad in de jaren 60. Meise bestaat uit 8 parochies, 8 kerken en niet uit 3 of 2. Imde wordt zonder p geschreven en Meuzegem met een z. Een haan is een vogel en geen politiek rood dier. Meise was de moederparochie van Grimbergen en Strombeek tot 1132. De 11.11.11.-actie werd vanaf het prilste begin in Meise gevoerd door de Patclub met de leerlingen en de meester van het 1ste leerjaar in de Gemeentelijke Jongensschool (nu Leertuin). Er stonden in de Plantentuin 2 kastelen : kasteel te Meysse (dHoogvorst) en Bouchout (keizerin Charlotte). De eerste verbroedering van de vaderlandslievende verenigingen was een initiatief van de Oud Soldaten Roger Deforche, Antoine Mollemans, Jan Lombaerts en Jef De Cuyper en niet van Simon Février.
György Konrad wil niet dat hanen treuren voor een geslachte kip. Deze Hongaarse schrijver brengt ons levensinzichten uit Hongarije in zijn boek Het verdriet van hanen vertaald door H.Kammer en uitgegeven bij De Bezige Bij, Amsterdam. Hij schrijft altijd over hetzelfde, maar er komen telkens andere elementen boven, wat zijn werk boeiend houdt. (S.d.L.2825) Laat ik de bejaarde wandelaar in wiens huid ik tijdelijk wil kruipen, het alter ego uit wiens gezicht ik, al schrijvende, de wereld wil beschouwen, Kalligaro noemen. Zijn held Kalligaro laat zich meelokken door zijn gedachten die onderdeel zijn van een groter geheel. Dit gebeurt in het kader van de holocaust of beter de gevolgen ervan in zijn leven : zijn Joodse vriendjes keerden niet terug. In de aanhef van zijn boek treuren twee hanen om de kip die zonet door de kokkin de nek werd afgesneden. Kalligaro laat hen weten dat het nog altijd geoorloofd is om lekkere maïskorrels te blijven pikken. Later in zijn leven kantte hij zich tegen het communisme waartegen hij zich als dissident schrijver verzet. Kalligero schrijft alleen voor zichzelf, hij vraagt zich nooit af of al wat hij allemaal tijpt, wel aan de wensen van de anderen beantwoordt. Uit het literaire front vernemen wij ondertussen dat de Turkse schrijver Oran Pamouk Nobelprijswinnaar werd voor literatuur 2006. Hij schreef o.a. Sneeuw, Ik eet karmozijn en Istanboul. Of hij het over hanen heeft, zal ik weten als ik zijn werken lees.
Op 30 augustus 2006 legde Meise de eerste steen van het administratief centrum. Miel De Boeck, opperhaan van de administratie, zal er blij mee zijn, maar zal er niet kunnen van genieten. Want hij gaat met pensioen in september. Toch zal zijn naam verbonden blijven met dit prestigeproject, dat er zal mogen zijn. Want het is ondankbaar uw administratie te moeten leiden met verschillende gemeentehuizen : oude pastorij in Meise en gemeentehuis in Wolvertem. Ik kan mij dat goed voorstellen, want met het avCVO, waar in de publiciteit recent het authentieke logo verdween, maakten wij hetzelfde mee, maar dan met 4 vestigingsplaatsen en in lokalen van anderen. Ook ik nam nooit mijn intrek in het eigen gebouw, al was dat aangekocht en niet nieuw gebouwd. Miel is ondertussen kampioen van België wielrennen voor secretarissen en hij duwt de CD&V-lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Hij kreeg alvast het luidste applaus bij de voorstelling van de lijst in de Lindenboom in Imde. Hij kwam op een strategisch moment binnen en de aankondiging van zijn kampioenstitel was niet vreemd aan de sterkte van het handgeklap. De Eddy Mercxvrienden hebben zo een grote troef. Maar de kiezer beslist. Wat mij bijzonder verheugt is, dat de CD&V uitpakt met de 8 parochies, mijn stokpaardje. Dit voorbeeld verdient navolging, want alle mensen in alle kleuren en gezindheden zijn even belangrijk. De hanen op die kerktorens zullen luid kraaien als ze dat consequent volhouden. Maar op de website van de partij nationaal zien we het anders. Ik heb gevraagd om dat te verbeteren.
Een grote vrouw is heengegaan . In de gezegende leeftijd van 92 jaar is Augusta De Vlieger de nacht van 10 augustus 2006 in het H.Hart rusthuis te Grimbergen overleden. Zij werd begraven in haar parochie Sint - Martinus op vrijdag om 11 uur en de begroeting geschiedde donderdag bij Pauwels van 19 tot 20 uur. Haar echtgenoot Rikskë de Kassaaër is reeds sinds 1988 overleden en ligt begraven op het kerkhof van Meise , naast die andere grote aannemers uit onze gemeente Stallaert en Moens. Met haar echtgenoot Rik stichtte zij de BVBA De Ridder. Het gezin De Ridder heeft 3 zonen en 4 dochters, telt 19 kleinkinderen en 22 achterkleinkinderen. Augusta De Vlieger was voorzitter van de Boerinnenbond, stichter van de Jonge Moeders -voorloper van de latere Bond van de grote en jonge gezinnen, jarenlang was zij bivakmoeder , lid van de bidkring De Kleine Zielen , gezellin van de Broederschap St.- Elooi.
Zij was jaren lang de bivakmoeder van de Chiro van Meise. De oud Chiroleiders en leidsters zullen haar gedenken als een doorgoede, minzame en vooral bezorgde bivakmoeder, die kon koken als een chef kok en die ons op bivak liet likkebaarden op elk eetfestijn.
Wij bieden de familie onze deelname aan in hun christelijke rouw.
Wij waren allen zo fier als een haan toen onze Kim Gevaert Europees kampioen werd op de 200 meter. Zij wordt al de koningin van de Europese spelen in Zweden genoemd. Ik heb er een haiku voor gemaakt :
Slanke gazelle lopend als een impala amandelogen
Als parel op de kroon werd Tia Hellebaut ook Europees kampioen. Op de 4 maal 100 meter liep het helaas fout. De vrouwen spanden alleszins de kroon. Zoals in het tennis blijven de mannen achter. Wanneer zal het tij keren ?
Toren roept haan 236 : orgel In Torenhoge ontmoetingen worden een aantal concerten georganiseerd op diverse torens met medewerking van Dirk Brossé. Orgel en beiaard zijn verwant. Want wie het orgel bespeelt leert zeer snel het beiaardspel. Het is toch jammer dat we in Meise geen jonge orgelist vinden. In de Academie is er nochtans een opleiding voor. Ondertussen zou het euvel tijdelijk verholpen zijn (dixit de via ons beiaardspel uitgewuifde pastoor Herman (Bie) Boon). Deken Jan Lagae zal er alleszins werk moeten van maken. En wij kunnen blijven rekenen op onze dierbare nonkel Bie! Rien Aarssen, de beiaardier van Grimbergen, leidde de jongste beiaardier op : Birgit Ceuleers uit Steenokkerzeel. We zouden in Meise toch moeten kunnen komen tot regelmatige concerten op de twee beiaarden en op het orgel. Want ons orgel mag er wezen! En onze haan zou er fier op zijn.
Toren roept haan 235 : Knobbel Er was deze week nogal wat beroering onder onze gevederden onder de kerktoren van Meise. De oppergevederde, onze haan, kon alles helaas niet overschouwen, want hij staat nog steeds te wachten op plaatsing. De gemeenteraad besliste reeds en legde de uitgaven vast. Maar : de administratieve molen maalt zo langzaam, al zit er nu wat schot in met de komende verkiezingen. Maar ter zake! Waarom al dat geprotesteer ? Er werd besloten de overbevolking in de Plantentuin aan te pakken. Vorig jaar werden de legsels grondig geschud, zodat er weinig kleintjes kwamen. Dat hielp echter niet! Dan maar de drastische methode : vangen en elimineren. De regelmatige bezoek(st)ers waren er het hart van in. Een gespecialiseerde firma ving massaal gevederde vrienden. Nu is er duidelijk minder hinder. De enige knobbelzwaan en de witte zwaan, die bij de vaste bezoekers zeer geliefd waren, waren reeds eerder verdwenen. We mogen echter niet voorbijgaan aan de vaststelling dat diegenen die buiten de winter voederden de overbevolking bevorderden. De Canadaganzen, brandganzen, grauwe ganzen, Nijlganzen, behoren niet tot de streekeigen fauna. Gevaar voor botulisme was niet veraf. Een ingreep was noodzakelijk. Het verbod op voederen is terecht! Het natuurhulpcentrum zou nog moeten ingrijpen voor een Canadese gans op een poot, een manke grauwe gans en een toegetakelde Nijlgans die er al jaren zo bijlopen. . De vrije meninguiting in de Plantentuin kreeg een plaats in het kasteel van Bouchout, waar een koppel vaste bezoekers hun mening geven op video. Zij hebben het over evenwicht. Wat ik ten stelligste afkeur is de manier waarop de zogezegde dierenliefhebbers de jobstudenten aan de kassa uitmaakten voor SSers en nog heel wat ander fraais. Had onze haan dat allemaal kunnen meemaken, dan zou hij mij zeker bijgetreden zijn.
Toren roept haan 234 : processie Achiel Jacobs zaliger verzamelde alles over de kapelletjes in Meise. Rond de Historische wandeling in de Pantentuin rees er discussie over de St.-Antoniuskapel, waar een Mariabeeldje in staat. In de St.-Annakapel staat ook een Mariabeeldje. Het zou eens goed zijn moesten de oorspronkelijke beeldjes of een replica teruggeplaatst worden. De tekst over de kapelletjes wordt door Berla gebundeld. Jean Vandiest ging voor 1940 regelmatig mee met de processie uit Meise. Die stoet ging volgens hem langs de kleine ingang aan het dorp de Plantentuin in, langs de Oranjerie en achter de vijver naar het kasteel. De keizerin verscheen op het kleine balkonnetje van de rechtse toren. Onderaan werd een altaar gemaakt en de pastoor stopte er en gaf er de zegen met de monstrans. Daarna ging het via de hoofdingang naar de St.-Annakapel. Een stop aan de St.-Antoniuskapel herinnert hij zich niet. Lisette Haeck beweert dat de processie eerst langs de St.-Annakapel, via de hoofdingang naar het kasteel ging. Een stop aan de St.-Antoniuskapel herinnert zij zich niet. De benaming van deze kapel is wel correct. Dus er moet dringend een Antoniusbeeldje inkomen en de kapel is aan restaurering toe. Andere zegslieden van onder de toren van St.-Martinus, nog zonder haan noch kruis, bevestigen de versie van Lisette.
