Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
15-09-2006
235 Knobbel
Toren roept haan 235 : Knobbel Er was deze week nogal wat beroering onder onze gevederden onder de kerktoren van Meise. De oppergevederde, onze haan, kon alles helaas niet overschouwen, want hij staat nog steeds te wachten op plaatsing. De gemeenteraad besliste reeds en legde de uitgaven vast. Maar : de administratieve molen maalt zo langzaam, al zit er nu wat schot in met de komende verkiezingen. Maar ter zake! Waarom al dat geprotesteer ? Er werd besloten de overbevolking in de Plantentuin aan te pakken. Vorig jaar werden de legsels grondig geschud, zodat er weinig kleintjes kwamen. Dat hielp echter niet! Dan maar de drastische methode : vangen en elimineren. De regelmatige bezoek(st)ers waren er het hart van in. Een gespecialiseerde firma ving massaal gevederde vrienden. Nu is er duidelijk minder hinder. De enige knobbelzwaan en de witte zwaan, die bij de vaste bezoekers zeer geliefd waren, waren reeds eerder verdwenen. We mogen echter niet voorbijgaan aan de vaststelling dat diegenen die buiten de winter voederden de overbevolking bevorderden. De Canadaganzen, brandganzen, grauwe ganzen, Nijlganzen, behoren niet tot de streekeigen fauna. Gevaar voor botulisme was niet veraf. Een ingreep was noodzakelijk. Het verbod op voederen is terecht! Het natuurhulpcentrum zou nog moeten ingrijpen voor een Canadese gans op een poot, een manke grauwe gans en een toegetakelde Nijlgans die er al jaren zo bijlopen. . De vrije meninguiting in de Plantentuin kreeg een plaats in het kasteel van Bouchout, waar een koppel vaste bezoekers hun mening geven op video. Zij hebben het over evenwicht. Wat ik ten stelligste afkeur is de manier waarop de zogezegde dierenliefhebbers de jobstudenten aan de kassa uitmaakten voor SSers en nog heel wat ander fraais. Had onze haan dat allemaal kunnen meemaken, dan zou hij mij zeker bijgetreden zijn.
Toren roept haan 234 : processie Achiel Jacobs zaliger verzamelde alles over de kapelletjes in Meise. Rond de Historische wandeling in de Pantentuin rees er discussie over de St.-Antoniuskapel, waar een Mariabeeldje in staat. In de St.-Annakapel staat ook een Mariabeeldje. Het zou eens goed zijn moesten de oorspronkelijke beeldjes of een replica teruggeplaatst worden. De tekst over de kapelletjes wordt door Berla gebundeld. Jean Vandiest ging voor 1940 regelmatig mee met de processie uit Meise. Die stoet ging volgens hem langs de kleine ingang aan het dorp de Plantentuin in, langs de Oranjerie en achter de vijver naar het kasteel. De keizerin verscheen op het kleine balkonnetje van de rechtse toren. Onderaan werd een altaar gemaakt en de pastoor stopte er en gaf er de zegen met de monstrans. Daarna ging het via de hoofdingang naar de St.-Annakapel. Een stop aan de St.-Antoniuskapel herinnert hij zich niet. Lisette Haeck beweert dat de processie eerst langs de St.-Annakapel, via de hoofdingang naar het kasteel ging. Een stop aan de St.-Antoniuskapel herinnert zij zich niet. De benaming van deze kapel is wel correct. Dus er moet dringend een Antoniusbeeldje inkomen en de kapel is aan restaurering toe. Andere zegslieden van onder de toren van St.-Martinus, nog zonder haan noch kruis, bevestigen de versie van Lisette.
Toren roept haan 233 : binair Een haan staat op de toren of hij staat er niet. To be or not to be, thats the question! Vlaanderen beschikt nog niet over de cultuur van de Kwaliteitsrevolutie. Dat stel ik dagelijks vast in mijn omgeving. Hints voor kwaliteitsverbetering worden afgedaan als kritiek. Als je aandringt wordt je al snel voor zaag versleten. Dan maar afwachten en met veel geduld zie je enige tijd later je voorstellen toch uitvoeren. Maar ondertussen is er veel tijd verloren gegaan en werd er aan efficiëntie ingeboet. Verlichte geesten weten het altijd beter. Kijk maar naar de meeste ministers, die altijd maar opnieuw het warm water uitvinden. Ze zouden beter consequent verder bouwen op het verleden en constant de kwaliteit bewaken en verbeteren. Vlaanderen zou er anders en vooral beter uitzien. Noem het binaire filosofie of zelfs ying en yang. Het komt erop aan de twee kanten van de medaille te bekijken. De keuze maak je zelf en in een aaneenschakeling van de steeds opnieuw betere keuzes, komen we vanzelf vooruit. Dan kunnen we zoals een haan op zijn toren, fier zijn over ons presteren.
In de plantentuin werden de examens afgenomen van plantentuingids. Ik mocht met oude getrouwe Michel Silverans en Alida Proost de droogtekas gidsen. We moesten 7 woorden gebruiken : water, epifyt (vestigt zich op andere planten zonder ervan te profiteren zoals parasieten), Lithops (levende steentjes), bergketens, conservatie, plantentuinen en inheemse volkeren. Ik vergeleek als inleiding menselijk gedrag in de woestijn met de aanpassingen van de planten : zich afdekken, schuilen, drinken opslaan en conserveren. Mijn aanvangszin luidde : Welkom in de droogtekas van de keizerlijke plantentuin van Meise. Jullie zullen een lid van de inheemse bevolking zeker enig chauvinisme gunnen, anders trek ik mij terug zoals een Lithop in de bergketen van de Mankevos, mij lavend als een epifyt aan het goed geconserveerde water in de Buitenweide Na de geleverde inspanningen gingen wij de zaak beklinken bij een lekkere kriek van t vat in de Oranjerie. Plots bemerkte ik drie metalen hanen in het gebinte van deze oase in het groen. De uitbater beweert dat het Waalse hanen zijn. Hij zou beter moeten weten, want de Waalse vederkont is rood en die in de Oranjerie zijn roestbruin. Bovendien is de Plantentuin gelegen in Vlaams Brabant. Onze haan schudde hierbij meewarig met de kop, want hij begint te denken dat zijn terugplaatsing wel eens even lang op zich zou kunnen laten wachten, als de splitsing van Brussel Halle Vilvoorde.
Toren roept haan 231 : 25 Het Verloren Uurke in Meise kreeg zilver. Een tentoonstelling in t Moment (uitbreidingruimte nieuwe bib.) bekroonde deze viering. Op de gelegenheidsfoto ontbrak Cecile Chabert Boon, de initiatiefneemster als toenmalig schepen van Cultuur. Daarna namen in opeeenvolging Magda De Hollander, Martin Schacht, Marc Daniëls, William Van der Taelen en Monika Macken over. Toen Cilleke mij fier vertelde over haar initiatief heb ik haar geprezen, maar ik bleef trouw het oorspronkelijke plan tot afbraak en volwaardige afwerking van de plannen rond het Willy Van den Berghecentrum. Had men toen uitgevoerd, wat gepland was en de historische Careelhoeve (Haeck) aan de overkant gekocht, had men nu voldoende plaats gehad om alle disciplines aan bod te laten komen. Bovendien heeft men er jaren de bibliotheek bijgeduwd en zelfs een ontmoetingsplaats voor oud strijders, waar ze duchtig konden ruziën. Ik betreur tevens dat men nooit is willen ingaan op mijn voorstel om de kinderen tijdens de dag, ook toe te laten in die infrastructuur. Want in 1966, reeds 40 jaar terug, werd het Jeugdatelier Crea opgericht. In Meise gaf de jeugd toen de toon en de richting aan in Cultuur! Dit neemt niet weg dat het ondertussen geklasseerde Bokrijkhoevetje een waardevol stuk erfgoed is. Maar er zijn mooiere hoevetjes afgebroken om commerciële redenen. Ondertussen is er ook een natuuratelier in de Plantentuin en komt er binnenkort een atelier in Eversem, in het door de Jeugdraad aangekochte chalet van Infoster. Alleszins een dikke proficiat voor de haantjes (voor eenmaal ook vrouwelijk) van het Verloren uurtje.
Toren roept haan 230 : moeder Voor moederdag zagen wij een interessant initiatief : Houthulst prikkelt met Paula Semer, Lieve Blancquaert, Anne Provoost, Hilde Van Mieghem en Goedele Liekens. Deze B.V.-s lazen voor in het groen. De kwaliteit van de teksten was er, maar het decor kon mijns inziens beter. Stapels stro stelden het podium voor en bussels dienden als banken. Dood, droog stro verborg het prille, frisse en wat laat ontluikend groen. Het poëtisch tintje dat door deze wonderen van de natuur ter plaatse als meerwaarde kon gebruikt worden bleef verscholen. Zij hadden dat beter in een boerderij gesitueerd. Wij hopen er in Meise, op 21 maart 2007 op de Wereldpoëziedag, iets beters van te maken! Ik pleit in deze reeks voor het authentieke. Laat de Jan Hoeten van deze wereld maar moderne kunst bedrijven met de gekste dingen, die dikwijls helemaal niet bij mekaar passen. In hun context kan ik dat wel appreciëren. Maar op een kerktoren hoort toch geen varken, maar een haan. Wij wachten in Meise al sedert 1997.
Toren roept haan 229 : geweld Er is de laatste tijd nogal wat commotie rond het zinloos geweld, dat zich hier en daar afspeelt. Niettegenstaande de oproep van de slachtoffers, zijn er partijen die trachten garen te spinnen uit deze tragische gebeurtenissen. Zij proberen stemmen te winnen of af te nemen. Dat is etisch niet verantwoord. De kiezers zijn echter wijs genoeg om de prietpraat van die politiekers te doorzien. Een tweede vaststelling is dat men zoveel heisa maakt als de slachtoffers allochtonen zijn en de daders blank. In het omgekeerde geval lijkt dat een normale fait divers. Het probleem dat zich hier voordoet is, dat het in de twee gevallen even erg is. Zinloos geweld kan niet, maar is er helaas bij in de maatschappij. Respect voor alle mensen zonder onderscheid is de basiswaarde die met alle middelen moet gepromoot en desnoods afgedwongen worden. Het behoort tot de 3 grootste uitdagingen voor de politiek. In eerste instantie is dit een zaak die de individuele verantwoordelijkheid aangaat. Iedereen moet eens in eigen boezem kijken. Respect voor de anderen, zonder onderscheid is de basisattitude. Dat neemt niet weg dat er verschillen zijn en dat we die mogen opmerken. Het loopt verkeerd als daar een houding van minachting uit volgt. Geweldloosheid zoals ze door de dalai lama beleden wordt is een voorbeeld. Wapenverkoop moet beteugeld worden. Maar de internationale wapenverkoop moet eveneens verboden worden. Dat men daar maar eens werk van maakt. In Nepal worden mensen doodgeschoten met wapens die gefabriceerd zijn in Wallonië. Die levering werd door ons federaal parlement goedgekeurd. Dat zij die hiervoor stemden al eens in eigen boezem kijken.
De pastoor van Meise, ons aller Bie (Herman) Boon, nam afscheid van zijn parochie tijdens de mis van 16 uur op 6 mei 2006. De parochieploeg overtrof zichzelf met een prachtige feestpoort voor de ingang van de kerk. Bie Boon, witte pater van Afrika en prof. Estetica aan de K.U.B. kwam naar Meise in 1974 als onderpastoor in opvolging van pater Leonard Pluymers. Deze werd pastoor van St.-Brixius Rode tot aan zijn dood in 1986. Op zaterdag 24 oktober 1987 werd hij plechtig aangesteld als pastoor van Meise, als opvolger van Louis Geysen, die met pensioen ging. De aanstelling gebeurde reeds op 25 september door kardinaal Daneels. Bie is een kindervriend. De kinderen noemden hem nonkel Bie. Hij was ook een bijzondere vriend van de zieken. Zijn passie voor klassieke muziek weerklinkt alle dagen in de kerk. Tijdens zijn misvieringen viel het dan ook op, dat er luid meegezongen werd onder impuls van onze pastoor zanger. Wij signaleerden al een uitwuifconcert op 27 augustus om 18 uur op onze nieuwe beiaard vanuit de St.-Martinustoren van Meise. Want de parochianen onder de kerktoren van St.-Martinus protesteerden luid, omdat de beiaard niet speelde op het afscheid. Wanneer dit speciale concert er komt hangt af van het beiaardcomité. Of dat er zal zijn voor het boekje van de beiaardconcerten 2006 er is, betwijfelen wij. Onze pastoor ergerde er zich terecht over, op het kinderbeiaardconcert dat het programma ontbrak. Hij zei dat hij het volgend jaar zelf zal maken en ik wil hem, met de vrienden van de beiaard, daarbij zeker graag helpen. Er was slechts een valse noot op de viering : er hing een zwarte kater i.p.v. de officiële Vlaamse leeuw voor de kerk. s Anderendaags merkte ik op, dat die deskundig weggenomen werd op het ogenblik dat de vaderlandse stoet voor de viering van 8 mei naderde.
Toren roept haan 227 : genetisch Op het seniorenfeest van Meise liep het Willy Van den Berghecentrum weer vol voor het jaarlijkse feest. De politiekers stonden netjes in de rij om handjes te schudden . Het viel op dat er enkele buiten stonden. Er was te weinig plaats voor de prominenten, die plaats namen aan de middenste tafel. De ouderen werden vergast op een broodje kaas, een sanwich met hesp en twee koffiekoeken. Koffie en drank was à volonté. Het programma was op niveau ? Men zou het de genetische afwijkingenshow kunnen noemen. Een Skippi trad op. Je weet wel : de bush kangoeroe. Hij leek wel niet op de president, maar zijn staart hing vooraan. Er kwam af en toe wel een schattig jong uit haar buidel piepen. De danser met de drie benen was ook al zon afwijking, die wel voor de nodige leute zorgde. Vader Abraham was een valse en Mieke een travestiet. Gelachen werd er en gezongen ook ! Een haan met een genetische afwijking zou wel eens een leeuwenkam kunnen dragen, zeker op de nationale feestdag!.
Toren roept haan 226 : joggen Op 24 april 2006 werd de opgeknapte atletiekpiste in Meise ingehuldigd. Het werd dan wel geen tartanpiste, maar de vernieuwde steenslag zal voor de lopers meer komfort bieden. Dank zij de financiële inbreng van de gemeente en de sportraad kon men deze klus klaren. De voorzitter van de sportraad Edward Pelicaen was dan ook zo fier als een gieter toen hij het woord richtte tot de joggers van de kersverse club Sparta meelopers Meise. Deze club is ontstaan uit de Start to run actie van de sportdienst van Meise. Voorlopig is Dany Geyssels voorzitter, Ingrid Heymans is secretaresse en Lieven Van Campenhout neemt het penningmeesterschap waar. Op zaterdag 17 juni leggen de kleine 200 leden hun 5 km test af. Dat wordt de bekroning van hun inspanningen. Alle politiekers waren uiteraard op post bij de inhuldiging en Ward nodigde hun dan ook uit om een toertje mee te lopen. De schepen van sport Virginie De Klippel trok in haar zog het hele lot politiekers mee, na een korte toespraak.. Ik heb er maar eentje opgemerkt die zich afzijdig hield. Het grote succes van deze nieuwe sportrage is voor een groot stuk te danken te danken aan het programma van Evy Gruyaert op de VRT. Er was ons gesignaleerd dat zij op de Kapellelaan woont. De inspanningen van de sportdienst om haar op de inhuldiging te krijgen mochten echter niet baten. In de jaren tachtig heette de toenmalige Joggingclub Meira (van Meise tot Ramsdonk). Toen was het ook een rage dank zij een actie van het Gemeentekrediet (nu Dexia) en de Vlaamse Atletiekliga. Eerstdaags wordt de wedstrijdklok en uitslagregistratiekit overgemaakt aan de kersverse club. Nog een raad : haantje de voorste lopen is fout. Traag en geduldig is het motto en de rest volgt vanzelf. Voor info : www.meise.be of sport@meise.be
Toren roept haan 225 : voorakkoord Wij gaan er prat op dat wij leven in een democratie. Wij willen ze zelfs met de wapens verdedigen en ze desnoods opleggen. Maar ondertussen worden de kiezers bedot. Want de partijen zijn druk bezig met voor de verkiezingen bestuursakkoorden te sluiten. Is dat geen kiezersbedrog ? Kennen deze bestuurlieden het spreekwoord niet : verkoop nooit het vel van de beer voor hij geschoten is. Dit betekent m.a.w. in de politieke terminologie: sluit geen bestuursakkoorden voor de verkiezingsuitslagen bekend zijn ! Dit heeft te maken met ethiek. Van de partijen die de ethiek hoog in hun vaandel dragen zou je verwachten dat ze de stem van de kiezer afwachten. Maar niets is minder waar. Als het om de macht gaat schijnt alles veroorloofd !? Het is al erg genoeg dat verkozenen met slechts een honderdtal stemmen, schepen worden in een gemeente. Die leggen hun wil en die van een te verwaarlozen procent kiezers op aan de meerderheid van de bevolking. Verander het systeem, en laat de spontane meerderheid besturen . Dit wil niet zeggen dat men geen rekening moet houden met elke uitgebrachte stem en elke mening. Dat kan via enquêtes, inspraakorganen en adviescommissies. Verkoop de pluimen van de haan niet, voor hij terug op de toren staat.
Toren roept haan 224 : goud Ik zit tegenwoordig tot over mijn oren in de herinneringen aan Herman Boon pr. , onderpastoor in Meise van 1958 tot 1968. Zijn Liber amicorum is ver klaar. Als de sponsor toehapt wordt het een stijlvolle brochure, die te koop zal aangeboden worden ten voordele van het Chiroheem, in het kader van 60 jaar Chiro Meise in september. Zo zouden we haast vergeten dat de andere Herman Boon (pastoor in Meise) 75 jaar werd en zijn gouden priesterjubileum viert op 6 juni. Hij is de pastoor van Meise van 1987 tot 2006. Er zal veel volk zijn in de kerk om 16 uur. Wie hem wil danken via een geschenk stort zijn bijdrage op rekening 734-1460003-65 van V.P.W. Gewest 1315, Sint Martinus Meise. Bie, zoals wij hem noemen, heeft de wens uitgedrukt dat ons geschenk ten goede komt aan een project van de witte paters in Afrika voor de oprichting van een Geloofs- en Ontmoetingscentrum in Lusaka (Zambia). Pastoor Herman Boon zei mij eens dat ik moest ophouden met hem Herman Boon II te noemen. Hij vond dat hij geen koning is. Ik heb hem toen wel gecorrigeerd : koningen betekent : Herman I en II, zonder Boon. Ik heb echter in de geschriften van Herman Boon pr. de oplossing gevonden. Die ondertekende alle teksten met deze benaming : Herman Boon pr. Onze huidige Herman Boon kunnen we dan ook beter pastoor Herman Boon of kortweg pastoor Bie Boon noemen. De twee Boontjes kenden mekaar van in de lagere school in Jette. Toen verscheen hun foto eens in Zonneland (tijdschrift voor kinderen van de abdij van Averbode). Het lot besliste dat zwart Bever Boontje (zijn roepnaam bij de scouts) bij de blanken bleef en dat wit Boontje witte pater werd in zwart Afrika. Ik ben er ook fier over, dat ik de twee Hermannen Boon op dezelfde foto kreeg, met mij ertussen. Dat gebeurde op mijn vraag bij de voorstelling van mijn streekboek Meise, onder de toren van St. Martinus, dat ingeleid werd door Herman Boon pr., die dat allemaal beleefde. Pastoor Herman (Bie) Boon presenteerde het tweede deel Meise, van onder de toren van St. - Brixius Rode. Zo was de cirkel van het keizerlijke Meise rond, met twee uitzonderlijke figuren die het hedendaags Meise kleurden en haar positieve uitstraling mee gestalte gaven. Wij zouden nog een sluitstuk moeten maken Meise, na 1976, waarin pastoor Herman (Bie) Boon in het hoofdstuk parochie een prominente plaats zou innemen.,
Toren roept haan 223 : zingeving In het kader van de bescherming van de religieuze kunstwerken van het Chiroheem in Meise had ik een interessante discussie met enkele leid(st)ers. Mijn uitspraak : Als de Chiro wil bewijzen dat ze beter is dan de Scouts moet ze het kruis bewaren. Een jonge chiroleider vroeg zich af of de Chiro nog wel katholiek is en of dat dan wel moet. Hij vroeg zich ook af of de keramieken in het heem wel waardevol zijn. Ik antwoordde met de vraag : Wat is katholiek ? Het volk in de kerk ? Toen vertrokken ze op bivakverkenning en de discussie viel stil. Ik zou dit debat willen heropenen. Als uitgangspunt zou de Tibetaanse spreuk van vandaag kunnen dienst doen : Zoals voor alle planten en dieren de aarde en de grond de basis voor hun bestaan vormt, zo is voor de yogi de basis een deugdzaam leven, waarin hij de vijf hoofddeugden beoefent : geloof, kracht, bewustzijn, concentratie en wijsheid. Wat we hier moeten aan toevoegen is, dat de yogi ook zoals alle levende wezens ook de aarde als basis hebben. We leven helaas onder de dictatuur van het relativeren!
Toren roept haan 222 : cultuurdame Het enige persorgaan dat de prijzen van Meise 2006 versloeg, sloeg er bovendien nogal naast. Ze vertikten het van een volledige briefing te geven van de uitslagen van de verschillende prijzen. Enkel de recentste, zonder traditie (kortverhalen) werd geproclameerd. Deze prijs werd genoemd naar een levende figuur Ward Ruyslinck. Dat werd eerder vertoond met de Jef Burmprijs voor toneel. Een ongeschreven wetmatigheid gebiedt om dat voor prominente en verdienstelijke overledenen voor te behouden, zoals bij de Maurits Naessensprijs en de Jules Van Campenhoutprijs. De reporter van dienst wakkerde in het gewraakte artikel ook een politieke splijtzwam aan. Kritiek van onze burgemeester werd aangehaald i.v.m. een palmares van 100 paginas. De reporter van dienst lacht ook met het zichzelf bewieroken van de culturele Muzeketeers. Tot slot : wie hij tot de culturele dame van het jaar uitroept laat hij in het midden. Als het zo moet, zwijg er dan over a.u.b. Op de tentoonstelling in t Moment viel mij een P.R. fout op . De publiciteit van de verkeerde sponsor was te zien en van de echte niets. Ik hoorde ook klagen dat de verdiensten van de Kunstkring niet vernoemd werden. Het haantje staat andermaal in een duister hoekje.
Toren roept haan 221 : C.M. cartoon In het tijdschrift van de CM verscheen een originele cartoon i.v.m. het ophokken. Een kerktorenhaan wordt omgeven met een kooi door een priester die uit de voor conciliaire eeuw komt. De kooi is echter niet conform, want ze is niet afgedekt bovenaan. Een verbaasde duif komt een kijkje nemen. Elio de Rupo, de rode haan van Wallonië, vond het dit weekend op zijn congres nodig om de Vlamingen nog eens te jennen. Hij pleitte voor de uitbreiding van de Brusselse agglomeratie. De uitspraken van de Waalse politici over de rel rond onze kroonprins liegen er ook niet om. De Vlaamse politici worden bij de ondernemers geplaatst, die de prins aanvielen. Zij zouden samen de sokkel onderuit halen waarop onze Belgische staat steunt. Ze vergeten echter dat als ze verder rond Brussel dwars liggen, dat veel sneller, wat ze zogezegd niet wensen, bespoedigd. De nieuwe rode paus Elio I, zou beter zwijgen en de grondwet laten toepassen!
Toren roept haan 220 : Gigha Aan de westkust van Schotland hebben de inwoners van een klein eiland Gigha, dat toebehoorde aan de laird van Achamor House, hun eiland gekocht en onder mekaar verdeeld. In een steen hebben ze de spreuk : SAORSA GU+BRATH d.w.z. Vrijheid voor altijd ingebeiteld. In Achamor House is nu een Bed and Breakfast ondergebracht. Of ze er hanen en kippen hebben weet ik niet. Evenmin is het mij onbekend of er een kerktoren staat, maar ik merkte vroeger op dat de kerktorenhanen geleverd worden uit Groot Brittanië, maar dat ze ze zelf niet plaatsen. Het is alleszins een bezoek waard !
Toren roept haan 219 : virtu Het Renaissance ideaal was de virtu (met accent op de u!). Dat stond voor deugd, moed en kracht. Ik las dit in De ontdekking van het weten". "Een andere geschiedenis van de wetenschap van Chunglin Kwa, dat ik aanvroeg in de bibliotheek van Meise. Zeer snel werd ik verwittigd, dat ze dat merkwaardig werk aan de collectie hadden toegevoegd. Toen ik enkele jaren terug in Toscane vertoefde en het museum bezocht van de Medici, begreep ik niet onmiddellijk de samenhang. Nu kreeg ik er inzicht in. De filosofie bekleedde toen een superieure plaats in de maatschappij. Wetenschappen stonden op het niveau van de ambachten en de kunst. Humanisme stond in contrast met virtuositeit. Ondertussen leende onze pastoor Bie Boon zich voor een foto rond : "Wat is een kerk nu zonder haan ?". Stef De Ridder, voorzitter van het Beiaardcomité zette daarmee de toon. Zijn initatief in Goeiedag met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen spreekt de bevolking aan : korte teksten en foto's waarop duidelijk wat men wil realiseren!. Een foto van de kerktoren, met een oranje vierkantje waar de haan en het kruis komen, zou niet misstaan.
Toren roept haan 218 : geest In Indonesië wordt de haan afgebeeld als God van de onderwereld op de geestenpaalwoningen. De haan staat dan wel op de spits van de torens bij ons, maar hem tot Godheid verheffen lijkt mij toch overdreven. Maar ja, andere culturen, andere ideologieën. Andere dieren beginnen ook af en toe een prominente rol te spelen in ons leven. De paashaas bijvoorbeeld, die om commerciële redenen de Paasklokken begint te verdringen. Dat zouden ze moeten verbieden. De Kerstman en Halloween zijn ook zon voorbeelden, maar zonder dierenmisbruik. Ondertussen stootte ik op de hanenkraaiwedstrijd. De trotse bezitters van onze 'verderkont' zetten hun troeteldier in een duister hokje. Zij moeten dan het aantal keren dat hij zal kraaien voorspellen. Het zijn de Lustige zangers die dat bedachten. Zo kraaide een van die hanen 42 maal en zijn baasje gokte er maar twee naast. Het is een variante van het vinken zetten. Gisteren zag ik aan de Plantentuin in Meise, niettegenstaande de ophokplicht, drie trotse hanen met twee hennen oversteken. De vossen van de Plantentuin zullen echter niet op straat komen en ze zullen dus nog een hele tijd rondscharrelen. Dat ze onze haan nu maar snel terug plaatsen. Voor mijn part mag hij dan regelmatig bij zonsopgang luid kraaien via de klokken : een hanengekraaideuntje.
De eerste dokter in de verkeerskunde promoveerde aan de universiteit van Hasselt : Mark Keppens. Hij pleit voor herziening van de stunt van het gratis busvervoer en vergelijkt dat met de jaarlijkse solden. Want uiteindelijk betalen wij allen het gestuntel van de politiekers. In de agglomeraties zou hij 30 km per uur veralgemenen i.p.v. 50 km, maar de inwoners zouden dat moeten beslissen. Op de autostrades daarentegen vindt hij 140 km per uur buiten de spits een goede zaak. Voorts dringt hij aan op intelligente systemen in het verkeer. Toen ik promoveerde als licentiaat in de Criminologie met als eindwerk Verkeersdelicten van 16 18 jarigen stelde ik - 0 - tolerantie voor en een opvoedende benadering van die jongeren met onmiddellijke maatregelen. Want uit mijn onderzoek bleek dat ze veel te laat gestraft werden als ze een vertreding of misdrijf pleegden. Wij horen op de T.V. vandaag dat het met de werkstraffen even slecht gesteld is als toen. Dikwijls moet men twee jaar wachten tot de straf uitgevoerd wordt,. Als men langer wacht vervalt ze, en dat leidt tot straffeloosheid. Het is al bijna zo lang wachten, als de Meisenaars die op het terug plaatsen hun kruis en haan op de toren van St.-Martinus wachten sedert 1997.
Toren roept haan 216 : Golum Op het centrum voor kindermishandeling in Leuven wordt een beeld geplaatst : Golum. Het is van de kunstenaar Koen Van Mechelen. Kinderpsychiater Peter Adriaensens lichtte een en ander toe op de T.V. Er zou een luik in voorzien zijn waarin de kinderen tekeningen en brieven kunnen deponeren. Die kunnen in het beeld gisten en vergaan, als een soort catharis. Catharsis of bevrijding komt uit de psycho analyse van Sigmund Freud. Vroeger gingen de gelovigen biechten in de kerk. Dat moet ook bevrijdend gewerkt hebben, want mijn ouders en voorouders hadden geen psychiaters nodig. Of toch ? Is dit geen cyclische beweging waarin wij teruggaan naar vroeger, maar onder een andere vorm. Bij het biechten werd uiteraard gesproken. Mijn schoonmoeder vertelde mij dat zij in de biechtstoel de prijzen van de mis afdong. De onderpastoor werkte volgens haar goedkoper dan de pastoor. In de biechtstoel was aan de kant van de gelovige een gleuf, waarlangs de geldbriefjes doorgegeven werden. Er was ook een rond gaatje voor de munten. Ik heb dit geverifieerd en dat klopt. Of dat gebruik algemeen was weet ik niet. De haan op de toren zal wel gelachen hebben toen de onderpastoor zich alweer liet rollen van mijn gehaaide schoonmoeder, die nochtans uitermate gelovig was.
