Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
23-06-2006
223 Zingeving
Toren roept haan 223 : zingeving In het kader van de bescherming van de religieuze kunstwerken van het Chiroheem in Meise had ik een interessante discussie met enkele leid(st)ers. Mijn uitspraak : Als de Chiro wil bewijzen dat ze beter is dan de Scouts moet ze het kruis bewaren. Een jonge chiroleider vroeg zich af of de Chiro nog wel katholiek is en of dat dan wel moet. Hij vroeg zich ook af of de keramieken in het heem wel waardevol zijn. Ik antwoordde met de vraag : Wat is katholiek ? Het volk in de kerk ? Toen vertrokken ze op bivakverkenning en de discussie viel stil. Ik zou dit debat willen heropenen. Als uitgangspunt zou de Tibetaanse spreuk van vandaag kunnen dienst doen : Zoals voor alle planten en dieren de aarde en de grond de basis voor hun bestaan vormt, zo is voor de yogi de basis een deugdzaam leven, waarin hij de vijf hoofddeugden beoefent : geloof, kracht, bewustzijn, concentratie en wijsheid. Wat we hier moeten aan toevoegen is, dat de yogi ook zoals alle levende wezens ook de aarde als basis hebben. We leven helaas onder de dictatuur van het relativeren!
Toren roept haan 222 : cultuurdame Het enige persorgaan dat de prijzen van Meise 2006 versloeg, sloeg er bovendien nogal naast. Ze vertikten het van een volledige briefing te geven van de uitslagen van de verschillende prijzen. Enkel de recentste, zonder traditie (kortverhalen) werd geproclameerd. Deze prijs werd genoemd naar een levende figuur Ward Ruyslinck. Dat werd eerder vertoond met de Jef Burmprijs voor toneel. Een ongeschreven wetmatigheid gebiedt om dat voor prominente en verdienstelijke overledenen voor te behouden, zoals bij de Maurits Naessensprijs en de Jules Van Campenhoutprijs. De reporter van dienst wakkerde in het gewraakte artikel ook een politieke splijtzwam aan. Kritiek van onze burgemeester werd aangehaald i.v.m. een palmares van 100 paginas. De reporter van dienst lacht ook met het zichzelf bewieroken van de culturele Muzeketeers. Tot slot : wie hij tot de culturele dame van het jaar uitroept laat hij in het midden. Als het zo moet, zwijg er dan over a.u.b. Op de tentoonstelling in t Moment viel mij een P.R. fout op . De publiciteit van de verkeerde sponsor was te zien en van de echte niets. Ik hoorde ook klagen dat de verdiensten van de Kunstkring niet vernoemd werden. Het haantje staat andermaal in een duister hoekje.
Toren roept haan 221 : C.M. cartoon In het tijdschrift van de CM verscheen een originele cartoon i.v.m. het ophokken. Een kerktorenhaan wordt omgeven met een kooi door een priester die uit de voor conciliaire eeuw komt. De kooi is echter niet conform, want ze is niet afgedekt bovenaan. Een verbaasde duif komt een kijkje nemen. Elio de Rupo, de rode haan van Wallonië, vond het dit weekend op zijn congres nodig om de Vlamingen nog eens te jennen. Hij pleitte voor de uitbreiding van de Brusselse agglomeratie. De uitspraken van de Waalse politici over de rel rond onze kroonprins liegen er ook niet om. De Vlaamse politici worden bij de ondernemers geplaatst, die de prins aanvielen. Zij zouden samen de sokkel onderuit halen waarop onze Belgische staat steunt. Ze vergeten echter dat als ze verder rond Brussel dwars liggen, dat veel sneller, wat ze zogezegd niet wensen, bespoedigd. De nieuwe rode paus Elio I, zou beter zwijgen en de grondwet laten toepassen!
Toren roept haan 220 : Gigha Aan de westkust van Schotland hebben de inwoners van een klein eiland Gigha, dat toebehoorde aan de laird van Achamor House, hun eiland gekocht en onder mekaar verdeeld. In een steen hebben ze de spreuk : SAORSA GU+BRATH d.w.z. Vrijheid voor altijd ingebeiteld. In Achamor House is nu een Bed and Breakfast ondergebracht. Of ze er hanen en kippen hebben weet ik niet. Evenmin is het mij onbekend of er een kerktoren staat, maar ik merkte vroeger op dat de kerktorenhanen geleverd worden uit Groot Brittanië, maar dat ze ze zelf niet plaatsen. Het is alleszins een bezoek waard !
Toren roept haan 219 : virtu Het Renaissance ideaal was de virtu (met accent op de u!). Dat stond voor deugd, moed en kracht. Ik las dit in De ontdekking van het weten". "Een andere geschiedenis van de wetenschap van Chunglin Kwa, dat ik aanvroeg in de bibliotheek van Meise. Zeer snel werd ik verwittigd, dat ze dat merkwaardig werk aan de collectie hadden toegevoegd. Toen ik enkele jaren terug in Toscane vertoefde en het museum bezocht van de Medici, begreep ik niet onmiddellijk de samenhang. Nu kreeg ik er inzicht in. De filosofie bekleedde toen een superieure plaats in de maatschappij. Wetenschappen stonden op het niveau van de ambachten en de kunst. Humanisme stond in contrast met virtuositeit. Ondertussen leende onze pastoor Bie Boon zich voor een foto rond : "Wat is een kerk nu zonder haan ?". Stef De Ridder, voorzitter van het Beiaardcomité zette daarmee de toon. Zijn initatief in Goeiedag met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen spreekt de bevolking aan : korte teksten en foto's waarop duidelijk wat men wil realiseren!. Een foto van de kerktoren, met een oranje vierkantje waar de haan en het kruis komen, zou niet misstaan.
Toren roept haan 218 : geest In Indonesië wordt de haan afgebeeld als God van de onderwereld op de geestenpaalwoningen. De haan staat dan wel op de spits van de torens bij ons, maar hem tot Godheid verheffen lijkt mij toch overdreven. Maar ja, andere culturen, andere ideologieën. Andere dieren beginnen ook af en toe een prominente rol te spelen in ons leven. De paashaas bijvoorbeeld, die om commerciële redenen de Paasklokken begint te verdringen. Dat zouden ze moeten verbieden. De Kerstman en Halloween zijn ook zon voorbeelden, maar zonder dierenmisbruik. Ondertussen stootte ik op de hanenkraaiwedstrijd. De trotse bezitters van onze 'verderkont' zetten hun troeteldier in een duister hokje. Zij moeten dan het aantal keren dat hij zal kraaien voorspellen. Het zijn de Lustige zangers die dat bedachten. Zo kraaide een van die hanen 42 maal en zijn baasje gokte er maar twee naast. Het is een variante van het vinken zetten. Gisteren zag ik aan de Plantentuin in Meise, niettegenstaande de ophokplicht, drie trotse hanen met twee hennen oversteken. De vossen van de Plantentuin zullen echter niet op straat komen en ze zullen dus nog een hele tijd rondscharrelen. Dat ze onze haan nu maar snel terug plaatsen. Voor mijn part mag hij dan regelmatig bij zonsopgang luid kraaien via de klokken : een hanengekraaideuntje.
De eerste dokter in de verkeerskunde promoveerde aan de universiteit van Hasselt : Mark Keppens. Hij pleit voor herziening van de stunt van het gratis busvervoer en vergelijkt dat met de jaarlijkse solden. Want uiteindelijk betalen wij allen het gestuntel van de politiekers. In de agglomeraties zou hij 30 km per uur veralgemenen i.p.v. 50 km, maar de inwoners zouden dat moeten beslissen. Op de autostrades daarentegen vindt hij 140 km per uur buiten de spits een goede zaak. Voorts dringt hij aan op intelligente systemen in het verkeer. Toen ik promoveerde als licentiaat in de Criminologie met als eindwerk Verkeersdelicten van 16 18 jarigen stelde ik - 0 - tolerantie voor en een opvoedende benadering van die jongeren met onmiddellijke maatregelen. Want uit mijn onderzoek bleek dat ze veel te laat gestraft werden als ze een vertreding of misdrijf pleegden. Wij horen op de T.V. vandaag dat het met de werkstraffen even slecht gesteld is als toen. Dikwijls moet men twee jaar wachten tot de straf uitgevoerd wordt,. Als men langer wacht vervalt ze, en dat leidt tot straffeloosheid. Het is al bijna zo lang wachten, als de Meisenaars die op het terug plaatsen hun kruis en haan op de toren van St.-Martinus wachten sedert 1997.
Toren roept haan 216 : Golum Op het centrum voor kindermishandeling in Leuven wordt een beeld geplaatst : Golum. Het is van de kunstenaar Koen Van Mechelen. Kinderpsychiater Peter Adriaensens lichtte een en ander toe op de T.V. Er zou een luik in voorzien zijn waarin de kinderen tekeningen en brieven kunnen deponeren. Die kunnen in het beeld gisten en vergaan, als een soort catharis. Catharsis of bevrijding komt uit de psycho analyse van Sigmund Freud. Vroeger gingen de gelovigen biechten in de kerk. Dat moet ook bevrijdend gewerkt hebben, want mijn ouders en voorouders hadden geen psychiaters nodig. Of toch ? Is dit geen cyclische beweging waarin wij teruggaan naar vroeger, maar onder een andere vorm. Bij het biechten werd uiteraard gesproken. Mijn schoonmoeder vertelde mij dat zij in de biechtstoel de prijzen van de mis afdong. De onderpastoor werkte volgens haar goedkoper dan de pastoor. In de biechtstoel was aan de kant van de gelovige een gleuf, waarlangs de geldbriefjes doorgegeven werden. Er was ook een rond gaatje voor de munten. Ik heb dit geverifieerd en dat klopt. Of dat gebruik algemeen was weet ik niet. De haan op de toren zal wel gelachen hebben toen de onderpastoor zich alweer liet rollen van mijn gehaaide schoonmoeder, die nochtans uitermate gelovig was.
Toren roept haan 215 : kans We dromen allen wel eens om het grote lot te winnen. In Euro Millions heeft men 1 kans op 76 000 000 om de grote buit binnen te halen. In de Lotto is dat 1 op 5 000 000. Hoe groot zou de kans zijn dat onze haan en het bijpassend kruis nog dit jaar op hun plaats komen ? Ik schat ze nog veel kleiner, want de definitieve restaurering van de Sint Martinuskerk is nog niet voor morgen. Ik werd ondertussen al wel gecontacteerd voor de restaurering van de glasramen : http://carolavandenwijngaert.web-log.nl . Meise staat op deze website. Ze zoeken hiervoor ooggetuigen. Ze hebben mij bereikt via mijn weblog : http://blog.seniorennet.be/erfgoedmeise Ondertussen heeft een gezin uit Brussel 75 miljoen euro gewonnen bij Euro-millions. Dus : nooit opgeven en er blijven in geloven is het ordewoord. Op een dag zullen wij ontwaken en zal de schaduw van het kruis en onze haan terug over het dorpsplein schuiven.
Toren roept haan 214 : voetafdruk De slotmeeting van Groene Voeten Brabantse Kouters bracht een 40tal mensen samen in het gemeenschapscentrum Gerard Walschap in St. Jozef Londerzeel. De normale weg vanaf de A12 was onderbroken door rioleringswerken. De verkeersplaten waren waarschijnlijk uitgeput, want er stond geen enkele aanwijzing voor omleiding. Dat zorgde voor enige vertraging. Dit project van Ecolife motiveerde via een website de deelnemers om milieubewuster te leven door de natuurlijke bronnen te sparen. Dit wordt uitgedrukt in de groene voetafdruk in ha. Via een vragenlijst kan men zijn belasting van het milieu meten en verbeteren. Er waren slechts 63 deelnemers, met 53 starters waarvan 36 het einde haalden (3 metingen). De oudste deelnemer was 72 jaar. De groep behaalde 1,6 ha wat beter was dan het Vlaamse gemiddelde. De laagste regio scoorde 2,9 ha en de hoogste 11,4. De Limburgers liepen achter. Zou dat iets te maken hebben met hun traag spreken ? Meise met 3 deelnemers moest helaas de duimen leggen voor Grimbergen met 11. Ik heb zelf propaganda gevoerd in Oppem op de erfgoeddag. Alle bezoekers met een groen imago werden aangesproken. Maar als ze de daad bij het woord moeten voegen blijven ze aan de zijlijn. Is dat geen veeg teken ? Wij breien er in Meise alleszins een vervolg aan. Want de Grimbergenaars werden vanwege hun gemeentebestuur bedacht met een geschenkbon van 10,00. Onze haan, in zijn hoekje, moet fier zijn op ons !
Voor 15,00 kun je een ezel adopteren in Engeland, je krijgt een certificaat en twee keer per jaar een rapport : www.thedonkeysanctuary.org
Ongeveer 6000 jaar geleden, vroeger dan paarden, werden ezels tam gemaakt. Het zijn woestijndieren. Dat merkt men aan de vraatzucht : zolang ze groen gras hebben blijven ze maar eten, om reserves op te doen. Dat geeft heel wat problemen, als ze op de weide blijven staan.. Ze zijn ook niet goed tegen regen bestand. Hun vacht laat vocht door en hun hoeven kunnen er slecht tegen. De Miniature Mediterranean is een zeldzaam ezelras van mini ezels,, niet hoger dan 1 meter. Hoe groot zou de grootste ezel worden ? Een ezelsdracht duurt ongeveer 12 maanden, maar een olifant heeft het record bij de zoogdieren met 22 maanden. De buideldas draagt dan weer niet langer dan 12 dagen. Op 13 augustus 2006 is de tweede nationale ezelsprijskamp van de Belgische +Ezel Vrienden in de Ezelstal van de Verbrande Hoeve in Sint Kathelijne Waver. Zou er ook zo iets bestaan voor hanen ?
Toren roept haan 212 : TV-mis Deken Jan Lagae heeft zich overtroffen tijdens de Eucharistieviering op zondag 19 februari 2006 onder het thema : Je geeft me vleugels in de parochie Wolvertem (gemeente Meise). Zij blonk uit door haar interactieve kindvriendelijkheid. Het hartje met vleugels was een uitstekend symbool, dat me deed terugdenken aan Mensen met vleugels van de pastorale monitor van onze deken in zijn seminarietijd : Herman Boon pr. http://blog.seniorennet.be/Hermanboonpr Kindvriendelijkheid is de rode draad in de parochies van onze dekenij. Ik weet niet of de kinderen onze deken al nonkel Jan noemen. Die van St.-Martinus kennen ze alleszins als nonkel Bie (pastoor Boon). De berichtgeving van de gemeente in het gemeentelijk infoblad kwam andermaal te laat. Bij de foto van de St. Laurentiuskerk - Wolvertem viel een lay out onnauwkeurigheid op. Het kruis en de haan ontbraken. Dat was toch niet om hem in harmonie met die van St. Martinus - Meise te plaatsen, hoop ik ?
Toren roept haan 211 : Zwitsers Dit jaar bestaat de Zwitserse wacht 500 jaar. Op 22.1.1506 trokken 200 vrijwilligers op vraag van de toenmalige paus te voet naar Rome. Paus Julius II recruteerde deze huurlingen zoals ook wereldlijke vorsten deden, om over elitetroepen te beschikken. Zij hebben ondertussen 42 opeenvolgende pausen gediend. Gedurende 6 maanden worden hierrond feestelijkheden georganiseerd, die vandaag begonnen met een mis in de Sixtijnse kapel. Zij moeten nu instaan voor de beveiliging van het vatikaan en de bescherming van de paus. Zij vormen een indrukwekkende verschijning in hun blauw, rood, gele uniformen. In onze kerken zie je soms nog een "suisse". Deze kerkwacht waakt over de orde in onze kerk, meestal gewapend met een hellebaard. In St.-Martinus Meise heb ik dat nooit gekend. Er was wel een kwezeltje dat, als er lawaai was, een sissend pssst liet horen. Ze werd in de volksmond "naikkë pssst" genoemd.
Toren roept haan 210 : receptie De nieuwjaarsreceptie voor het gemeentepersoneel in Meise lokte maar een half auditorium. Op het ritme dat de 6 mandaatsjaren verstrijken, zie je de opkomst steeds afnemen. Het schepencollege pakte nochtans uit met een nieuwigheid. Elke schepen moest van dienstdoende moderator, de gemeentesecretaris, een andere schepen voorstellen. De volgorde en het doel werd door het lot bepaald. Volgens de secretaris moest er geïmproviseerd worden. We zagen echter enkele schepenen hun tekst aflezen ?! Dat was toch eens iets anders dan de jaarlijkse loflitanie over de eigen bestuurinitiatieven. Het personeel werd uiteraard in alle toonaarden bejubeld, want de verkiezingen naderen met rasse schreden. In het decor kregen we een powerpointpresentatie voorgeschoteld over het CC de Muze van Meise. Deze overigens artistieke productie werd echter ontsierd door een verschijnsel dat telkens bij de verkiezingen opduikt : misbruik van meerlingen (T.r.h. 132). Het gemeentewapen werd op de dias als randdecoratie gebruikt. Hoeveel maal was niet te tellen. Als onze kandidaten zich op die manier zullen klonen op hun affiches zien de kiezers er niets meer van. Dus 1 goede raad : uw foto 1X en zo groot mogelijk op 1 affiche. Op een kerktoren staat toch ook maar 1 haan te pronken, als hij er niet afgevallen is en nog steeds niet teruggeplaatst werd.
Toren roept haan 209 : genesis In de rubriek van pluimen en braakballen lezers schrijven (van het C.V.N.) las ik een interessante bijdrage over het Darwinisme versus Creationisme. Chantal Alenus, collega natuurgids CVN Antwerpen, schetst hier hoe een evenwichtige verhouding tussen deze twee stellingen hoort te zijn. Ik kan ze hierin bijtreden. De geschiedenis van ons ontstaan kent uiteraard ontelbare varianten. Zij verschillen volgens de streek, de tijd of de ideologie. In het boek Nooit meer slapen van Willem Frederik Hermans staat hoe de Lappen dat zien. In de Edda beweert Snorre Sturlason dat in de oertijd Niflheim en Muspelheim geschapen werden. Waarvan ? Staat niet in de Edda, vraag het niet aan Snorre. Tussen Nilfheim enMuspelheim gaapte de grote kloof Ginnungagap, waarin de koude stromen die uit Niflheim kwamen, tot ijs verstarden. Uit Muspelheim vielen vonken op het ijs en uit de paring van ijs en vuur ontstond de dubbelgeslachtelijke reus Ymir. Ymir ging slapen en Ymir zweette in zijn slaap. Zodoende ontstonden onder zijn linker oksel een man en een vrouw. De ene voet van Ymir paarde met zijn andere voet en daaruit ontstond Bor. Die verwekte bij reuzin Besla drie zonen : Odin, Vili en Ve. Wat ze niet beweren in al deze verhalen is, wat de herkomst is van het materiaal. Ze vertellen alleen wat de ene of andere god ermee gedaan heeft.
Toren roept haan 208 : muzikanten In Een jaar gratis, waar Marc Galan zijn beste Spaans boven haalt, vroeg zijn broer Herman Van Molle wie de Bremer Stadsmuzikanten waren. De ezel, de hond, de kat en inderdaad de haan treden hierin op als straatmuzikanten. Bij ons heb je De Straatmus, opgericht door mijn broer, die in het buitenland woont : Wallonië. Hij trad daarin op met billentikker en ingedeukte hoge hoed. Zij hebben een eigen tijdschrift : t Blafetuurke. Dit dialectwoord betekent vensterluik. Ik betreur het, dat de zangers van dit groepje, niet in het autentiek Meises dialect zingen. Ik heb eens aangeboden om hun teksten om te zetten. Want ik ben de zegsman voor ons dialect bij de Brabantse dialecten. Dialect van Meise werd door mij beschreven. Ik droom ook nog van een cursus om dit mooie dialect te leren spreken. Noodgedwongen moet het dialect ook opgeschreven worden. Dat is niet eenvoudig, want dialecten werden enkel gesproken. Fonetisch schrift blijkt te moeilijk. Ik opteer voor een schrift dat zo eenvoudig mogelijk weergeeft wat je hoort. De gekende tekens uit andere talen kunnen hierbij dienstig zijn. Voor Meise zijn dat : ê en de doffe e kan zo : ë. Voor de rest schrijf je het zoals je het hoort. In de uitzending ging het ook over vogeldialect : het verschil tussen de Vlaamse (Suskewiet) en de Waalse vinken. Zouden hanen ook anders kraaien in Wallonië? De politieke alleszins!
Reactie :
"De Paardekeutel" was inderdaad het ledenblad van de Straatmussen. Ik was gedurende 10 jaar de hoofd- en eindredacteur en eigenlijk de enige reporter. "Het blaffetuurke" had/heeft niks met De Straatmus te maken. Nu heeft iedereen een pc, zelfs een Straatmus. En dus hebben we een eigen "wupsaait". (Is dit Meises dialect?)
In Vremde hebben ze een haan die Robert noemt en een ezel die luistert naar de naam Gust. Zij verblijven in de B&B die we vinden op internet : www.tpa.be Je komt echter terecht op de toeristische site van Antwerpen, Scheldeland, Mechelen en Antwerpse Kempen. De intro van deze website is uitstekend. Maar de B&B vinden vergt heel wat zoekwerk. Om destijds te weten, waar ze de kerk zouden bouwen, lieten ze een ezel los. Op de plaats waar onze vriend rustte hebben ze hun tempel neergepoot. Daar moet ik zeker eens op af. Want hanen en ezels blijven mij achtervolgen en imponeren. Het is tijd dat ik er mij eentje aanschaf. Want in de stoet van St.-Elooi ontbreekt de ezel totaal.
Toren roept haan 206 : Chiro 60 Chiro 1945 - 1958 De Chirojeugd van Meise werd opgericht in 1945, onmiddellijk na de 2de wereldoorlog. Chiro kwam al sedert 1934 langzaam tot stand, met duidelijke idealen. Als je in oude films over Duitsland de jeugd ziet opstappen, zie je veel gelijkenis met de uniformen van de Chiro toen : bruin hemd, gele das, donker-blauwe korte broek, 2 paar grijze kousen en hoge schoenen. Dat bracht in Meise zo kort na de oorlog, heel wat herrie teweeg. De stichters hadden uiteraard alleen de positieve elementen van jeugdwerking overgenomen, maar de link werd toch gelegd. Het mag een meesterzet genoemd worden dat E.H.Verstraeten de kinderen van Jean De Cuyper uit de Rozenboom in de Chiro kreeg, en zo de roddels stopte. Mijn vader runde het lokaal van de Oud Soldaten, een gelegenheidsfanfare waarin de beide fanfares samen speelden. Die luisterde de Vaderlandse plechtigheden van de Oud Strijders op. Ik herinner mij dat als de Chiro voorbij marcheerde, klanten in de herberg riepen : de zwarten zijn daar. Zwarten was de scheldnaam voor collaborateurs. Mijn vader zette die oproerkraaiers prompt op straat. E.H.Verstraeten, onderpastoor, stichtte Chirogroep - jongens St.-Martinus Meise. Het waren toen vooral de onderpastoors in de parochies die het initiatief namen. De leiding werd toen nog bestuur genoemd en er was in feite geen hoofdleider zoals nu. In het begin waren er 2 vendels: De vossen: Frans Keppens, Emiel Van Campenhout, Miel Vanderveken De leeuwen: Jean Huysmans, René Jacobs, Xavier Olbrechts Het bestuur bestond uit : Frans Keppens, Xavier Olbrechts (+), René Jacobs (+), Emile Van der Veken, Jean Huysmans, Roger Lafon, Jean Robijn (kwam er later bij), Emile Van Campenhout (Verslagboek 11.4.1946 tot 29.1.1948). E.H. Pastoor Teophile Brams hield zich met de meisjes bezig. Aanvankelijk waren dat eerder samenkomsten van de Eukaristische kruistochten (retraites en spelnamiddagen). Maar op het einde van 1945 vroegen de meisjes zelf om Chiro te worden, wat ook gebeurde. Zij sloten zelfs officiëel vroeger aan in 1946, eerder dan de jongens in 1947. Liza De Smedt (onderwijzeres in St.-Maarten), Paula Huygens, Clairette Huygens, Ghislena Keppens, Jeanine Leemans, Clothilde Maes, Lina Verbelen, Denise Van Campenhout, Leona Verhest, Christiane Keymolen, José Moerenhout, namen het voortouw. De jongens hebben een tijd lang een huis van Jan Van Gijsel kunnen gebruiken. Dat werd echter afgebroken toen de A12 gelegd werd. De meisjes pendelden tussen klassen, schoolzolder, gehuurde huisjes, de kelder onder de parochiezaal, enz. In het begin gingen ze samen op bivak met de groep uit Wezembeek Oppem. Mijn eerste bivak was toen ik 6 jaar was. Mijn moeder had een uitzondering op de leeftijd kunnen verkrijgen, om zo van haar jongste bengel 10 dagen verlost te zijn. Tijdens het nachtspel was er paniek. Men vond mij niet meer. Ze hebben toen het bos uitgekamd, maar tot hun grote verrassing vonden, ze mij in de armen van de bivakmoeder in de kooktent. Die vond mij te klein en had zich zo om mij bekommerd. De bivakken gingen door in 1945 in Bonheiden, 1946 Brasschaat, 1947 Godinne, 1948 Bövingen (GR.H.Luxemburg), 1949 Gompel, 1950 Laforêt Vresse, 1951 Rijmenam, 1952 , 1953 Sart-lez-Spa, ... (wie vult aan ?) Ik herinner mij ook de bivakplaats in Godinne aan de Maas. Wij moesten ons wassen in de stroom en er werd gegeten op de grond op de koer van de school, waarin wij sliepen. Bij een uitstap in Liezele vochten ze een zeeslag uit in bootjes op de vijver. Onderpastoor Verstraeten waagde zich in de boot en hij werd in de vijver gekiept. Wij kwamen er wel achter dat hij onder een lichte zwarte regenjas ( de priesters hadden toen nog een zwart kleed) een zwembroek aan had. Het was allemaal opgezet spel. Naar het eerste bivak gingen de meisjes nog met de tram in Wezembeek Oppem. De volgende bivakken zijn momenteel bij ons onbekend. De opeenvolgende groepsleiders bij de jongens waren : Frans Keppens, Rik Leemans, Miel Van der Veken en Paul Van Gompel tot 1958. Bij de meisjes was het Liza De Smedt opgevolgd door Paula Huygens tot de jaren 60.
Toren roept haan 205 : direboe Op de website van de kinderboerderij Direboe : www.direboe.be is het embleem een haan op een stok. De haan is traditioneel de baas op het erf, na de boer uiteraard. Bij de dieren op dat erf vallen de Poitoe ezels op. Ik kende deze soort niet, maar bestudeer ze bij de eerste gelegenheid. Want hanen en ezels zijn mijn favorieten. In de fotogalerij van de educatieve boerderij staan de namen bij de verkeerde dieren. Dat is misschien een spelletje, om de kinderen nieuwsgierig te maken. Naast de kinderboerderij van de mooiste boerin van vorig jaar, medewerkster van minister president Yves Leterme, is in onze streek het Neerhof in Dilbeek bekend. Ik had de eer en het genoegen aan de opening van uit mijn functie in de N.C.C. (nu V.G.C.) Brussel mee te werken. Ik was daar van 1974 tot 1977 (1979) bestuurssecretaris Jeugd, Sport en Speelpleinen. Door de wet op de cumulatie, werd ik van 2 kanten verplicht te stoppen. De wet De Croo beperkte de cumulatie in het onderwijs. De wet Tindemans stelde een einde aan de cumulatie van 2 hoofdambten. Gelukkig maar, want een haan heeft ook genoeg aan één erf.
Toren roept haan 204 : D.W.B. Dietse Warande en Belfort is 150 jaar jong. De hoofdredacteur Hugo Bousset liet 150 Vlaamse en Nederlandse schrijvers een boodschap plaatsen in het gelegenheidsnummer. En ja, Koen Peeters schreef Haan, in het jaar 2155. Hugo Bousset was een van de pioniers van de afdeling Engels in het Audiovisueel Centrum. Toen hij professor werd aan de K.U.B. was hij bereid voorzitter te worden van de jury van de Jules Van Campenhoutprijs, wat hij deed van 1981 tot en met 1998 de periode van de authentieke prijs verbonden aan het AVC. In 2000 heeft de Cultuurraad van Meise de prijs ingepalmd, zonder dat de voorzitter van de jury er kennis van had, noch een dankwoordje voor kreeg.
