De internationale nacht van de vleermuis, op vrijdag 14.8.2001, kende in de Plantentuin van Meise een enorm succes.  Liefst 457 deelnemers daagden op voor uitleg en een bezoek aan de ijskelder van het historische, verdwenen kasteel van Meysse.  Onder de Diana tempel hebben de vleermuizen hun winterverblijfplaats gekozen.  We dachten dat deze tempel gerestaureerd werd ter nagedachtenis van de prinses van Wales.  Maar het is voor de Romeinse Diana, de jachtgodin, die in de Griekse mythologie Artemis heet.

In de zomer komen de vleermuizen  er normaal niet.  Maar ze hebben waarschijnlijk naar Ring -TV gekeken.  Voor de gelegenheid hing er een watervleermuis en een grootoorvleermuis, toen de eerste groep afdaalde.  Maar de stijging van de temperatuur deed hun vluchten.  Dat zorgde voor nogal wat hilariteit bij enkele dames die duidelijk hun schrik overwonnen.  Gelukkig vond een van de bezoekers nog een exemplaar in een spleet tussen twee stenen.  Zo kreeg iedereen naast de opgezette vleermuis, een levend exemplaar te zien.  De fantasie kent echter geen grenzen, want sommigen namen een slak, anderen een blad, voor een vleermuis.   Foto : vleermuis

Aan de vijver voor de Oranjerie konden de bezoekers met hun zaklamp deze zoogdieren – insecteneters in actie zien.  En via de bat-detector konden ze hun ultrasone geluiden horen.

27-06-2005 om 09:33 geschreven door Jef De Cuyper

27-06-2005 om 09:29 geschreven door Jef De Cuyper

Op 13.8.2001 sloeg mijn tipgeefster in het centrum van Meise alarm.  Ze zouden de haan op de toren aan het plaatsen zijn.  Viegensvlug kroop ik mijn fiets op en vloog naar het dorp.  Er stond inderdaad een kraan, er zat een acrobaat op de torenspits en  ... een grote, lelijke, kartonnen haan prijkte scheef op de toren.  Foto : Filmopname toren - haan

De vooraanstaanden van de parochie waren present : pastoor Bie, Jean Degroof van het kerkfabriek, Zuster Dominica, Theo Janssens en uiteraard Lisette Haeck, prima donna van het Beiaardcomité, op post voor de frituur.

Bij nader inzicht ging het om een enscenering te gaan voor een nieuwe film : “Het festijn van de bidsprinkhaan”.  Dit wordt een film van Marc Levie met als chef – cameraman niemand minder dan Michel Van Laer van Pauline en Paulette.  In deze film komt een scène, waarin de acteur de scheve haan op een toren moet recht zetten.  Heel de filmcrew zat rustig te pic-nikken op het plein voor de kerk.  Ring-T.V. was ook present.  Wij hebben van deze gelegenheid gebruik gemaakt, om ons ongenoegen te uiten, over de recente bijdrage van over Meise. Die trok op geen “kloten”.  Onze pastoor zou deze uitspraak milderen tot : “ dat trok op geen hemelsferen”.
En onze haan zou drie maal kraaien in si-bemol.

27-06-2005 om 09:26 geschreven door Jef De Cuyper

En plots ... op 6 juni 2001 om 11 uur, hoor ik onze geliefde beiaard plots spelen.  Droomde ik of was dat werkelijkheid?  Dat inspireerde mij tot het schrijven van een liedje op de tonen van de topper van Meisenaar John Tera “ De dag dat...” :
De dag, dat de beiaard weder speelt.
Dat de zon opnieuw verscheen.
Die vergeet ik toch nimmer meer.

Wij hebben er zo lang op gewacht.
Dag en nacht naar gesmacht.
Tot hij eindelijk klinkt als verwacht.

Het kruis, dat ontbreekt nog op de top,
van de toren bovenop.
In mijn keel van verdriet nog een krop.

’s Namiddags stoof ik voor alle zekerheid en vliegensvlug de toren in, met mijn fototoestel.  Ze waren er gelukkig nog.  En de toren was eindelijk wat opgekuist.  Een splinternieuwe beiaard op een bedje van duivenshit verdient een grondige schoonmaakoperatie.  Maar niet getreurd.  De klokken hangen.  De rammel speelt om het uur zijn gekend deuntje. De luidklokken beieren weer.  En onze haan kraait weer een toontje hoger, al is het vanuit zijn hoekje.

      Foto : Klokken toren binnenzicht

20-06-2005 om 11:00 geschreven door Jef De Cuyper

De voorzitter Stef van de V.Z.W. Nieuwe Beiaard verklaarde op Ring-T.V. dat de beiaard niet in de toren mocht.  Hij hoopte waarschijnlijk dat de nieuwe beiaard speelklaar zou zijn.  Maar dat was buiten Eddy, de beiaardier, gerekend.  Hij ging plaats nemen voor het klavier.  En wat bleek?  Hij zat met zijn kapsel tegen de zoldering.  Zo kon hij niet spelen.

De beiaardfeesten 2001 verliepen dan ook in mineur.  In plaats van in si-bemol te zingen, zong de beiaard NIET.  De reuzen en de belleman ontbraken ook al op het feest.  En het volk kwam maar opdagen tegen dat het feest bijna voorbij was.  Gelukkig kwam schepen Virginie met de burgemeester de show stelen.  Zij speelden Opsinjoorke, tot groot jolijt van wie het benijdt.  En zij hielden zelfs een ijskraampje open.

En hoe zou het met de opbrengst van de 2^de nacht van de beiaard zitten?  Een groot succes op artistiek vlak dank zij Will Tura.  En "Jaas in Maes" ?  Dit initiatief van het beiaardcomité, werd voorgesteld als van de Cultuurminners.  Die willen de Jazz-maraton van Brussel de loef afsteken.

Onze haan kraait 3 maal : volgende keer : anders, en vooral beter.

20-06-2005 om 10:57 geschreven door Jef De Cuyper

Op 9.4.2001 werden eindelijk de 56 nieuwe klokken voor onze beiaard  geleverd.    Foto : Levering nieuwe klokken

Wij hebben nu 2 beiaarden, een oude en een nieuwe.

De grote oude klokken staan beneden in de kerk. De kleine oude klokken staan in de kelder van de werf van de nieuwe bibliotheek.  Als de administratieve perikelen met monumentenzorg voorbij zijn kunnen ze eindelijk naar hun nieuwe eigenaars : de sponsors van de nieuwe beiaard.  Enkele grote klokken zouden samen een octaaf kunnen vormen voor een rijdende beiaard op een wagen.

De Hollanders van Asten zijn nu druk in de weer om de nieuwe beiaard in de toren te installeren.  Bij een bezoek stelde ik vast dat men de moeite niet genomen heeft om de toren op te kuisen.  Overal liggen uitwerpselen van duiven, met hier en daar een kadaver.  Onze Noorderburen kunnen dan wel mond en klauwzeer meegebracht hebben.  Maar ze zullen zeker met duivendrek aan hun schoenen terugkeren naar Nederland.

20-06-2005 om 10:50 geschreven door Jef De Cuyper

Vandaag 1 maart 2001 trokken de bevoorrechten naar de klokkengieterij “De koninklijke Eysbouts” in Asten op 17 km van Eindhoven in Nederland om de eerste klok van onze nieuwe beiaard te zien gieten.  Zoals gewoonlijk werden een aantal mensen niet uitgenodigd.

Volgens het verslag in het parochieblad waren ze met 25.  Zij woonden het gieten van de vierde zwaarste klok bij.  Gelegenheidsfotograaf pastoor Bie Boon maakte er enkele foto’s van.  De heer van Brussel gaf deskundige uitleg.  Misschien heeft deze man zijn naam te danken aan de geschiedenis.  Want tijdens de Hollandse bezetting voor 1830 regeerden de Hollanders afwisselend een jaar in Nederland en een jaar in Brussel.  Er zijn er hier toen nogal wat blijven plakken.  Er is zelfs een naamgenoot van mij bij.  Gelukkig heeft onze baron d’ Hoogvorst ze met zijn burgerwachten kunnen verjagen.  Want anders was het hier ’s morgens, ’s middags en ’s avonds : “ een broodje kaas”. Foto : Klokken gieten
De vorm van de klok wordt in klei geboetseerd.

Over deze vorm komt de buitenvorm, iets groter dan de kleivorm en door het gat boven wordt de vloeibare brons gegoten.

20-06-2005 om 10:48 geschreven door Jef De Cuyper

De huidige  bak- en zandstenen barokkapel in Imde (maar parochie Wolvertem) werd in 1707 gebouwd onder het mecenaat van de prins Turn en Taxis, voor het bedevaartkapelletje van 1695 dat dan gebruikt werd als sacristie.  De inboedel bevat een koffer uit de 18^de eeuw in eik en ijzer, zoldering sacristie van 1700, een 25 cm hoog O.L.V.-beeldje in houtsnijwerk van de 17^de eeuw, beeldhouwwerk (eik boven het hoofdaltaar van de 18^de eeuw), gepolychromeerde drapering versierd met engeltjes ui de 18^de eeuw, 7 schilderijen VII smarten van Maria uit de 18^de eeuw, twee driehoekige muurplaten in zilver uit de 18^de en 19^de eeuw, zijaltaren in Louis XV met schilderijen uit de 18^de eeuw, communiebank, predikstoel uit de 18^de eeuw met portret van prins Latour en Tassis uit de 18^de eeuw, eiken biechtstoel uit 18^de eeuw, orgel en uurwerk van de 18^de eeuw, draagstoel van het O.L.V.-beeld in Louis XV, 10 schilderijen uit de 18^de eeuw en een kelk van 1625 in zilver.
   Foto : Imde boskapel

20-06-2005 om 10:40 geschreven door Jef De Cuyper

Circa 370 zou Amelgem ontstaan zijn als Frankische nederzetting.  De naam werd afgeleid van de Frankische stamvader Amalhari die er een heem of hoeve had.  De abdij van Lobbes had in de 9^de eeuw reeds eigendomsrechten in Amelgem.  In 1154 ontving de abt van Grimbergen tijdens een reis naar Premontré, de toelating van de hoofdabt, tot het installeren van een altaar in Amelgem.  Er bestond toen reeds een parochie met bidplaats ( kerk of kapel).  In 1179 zou de kapel tot parochiekerk worden verheven.  Zij werd bediend door eigen kannuniken van de abdij van Grimbergen.  In 1247 werd Amelgem opnieuw vermeld als zelfstandige parochie.  Ca 1300 valt de kapelbediening samen met die van Oppem.

Foto : Kapel van Amelgem

De klok in deze kapel dateert van 1607 en draagt als opschrift : “Jan van de Gheyn heeft mij geghoten MCCCCCCVII”.

In 1793 was de Norbertijn pastoor Margé provisor van de abdij.  Hij wist via een dubbele boekhouding een gedeelte van de abdij – eigendommen te redden.  In 1794 (na de Franse revolutie) nam hij de benen in burgerkleren, maar vergat zijn witte kousen uit te doen.  Onderweg werd hij hierdoor tegengehouden door vier Franse soldaten, maar wist er zich uit te redden.  Verder op zijn vlucht ruilde hij zijn kousen tegen een versleten paar van een boer en gaf deze er nog een fooi bovenop.  Toen hij terugkeerde in 1797 werd hij door de vrederechter van Grimbergen echter veroordeeld tot het betalen van negen schellingen aan de boer en 7,5 schellingen voor verlet, doordat de boer beweerde de kousen te hebben geleend.

Onderpastoor Heylen schreef hierover dat de vrederechter nooit zulke dure kousen aan zijn fluiters van benen heeft gedragen.  Een schelling was toen meer waard dan een daguur loon.

20-06-2005 om 10:38 geschreven door Jef De Cuyper

In de reeks van onze  torens is het de tijd om eens de de kapel van Hasselt nader te belichten.

Het is een oude bidplaats in Meise.  In 1590 werd in deze toren een klok gehangen.  De eigenlijke kapel dateert van 1652.  De oudste vermelding vinden wij in een oorkonde van 1197 waarin Daniël de Lyes een mansus (hoeve) overmaakt aan de abdij van Grimbergen.

Binnen was er vroeger een mooi barokaltaar.  Verder is de kapel versierd met kunstwerken die door de gezellen gemaakt werden.

De oude St.-Elooiviering werd in een nieuw kleedje gestoken door dichter Bert Peleman.  In 1955 zien wij ouderdomsdeken Filibert Lettens, burgemeester Jules Van Campenhout en eregezellen met het oude kenteken, dat gebruikt werd tot 1965.  De proost was in die tijd Herman Boon pr..    Foto : M77

De nieuwe St.-Elooiviering startte onder impuls van Frans Heyvaert in 1970.  Zij gaat elk jaar door op de feestdag van Sint-Elooi.  De eigenlijke ommegang met paarden en landbouwvoertuigen gebeurt op de zondag bij 1 december.

Rond Kerstmis zetten de gezellen een metalen kerststal naast de kapel.

Over deze kapel schreef Constant Noppen een boekje.  Op dit ogenblik stelt Achiel Bettesone een uitgebreidere versie samen, die naar aanleiding van de 350ste verjaardag van de St.-Elooikapel (1652-2002), wordt uitgegeven.

20-06-2005 om 10:36 geschreven door Jef De Cuyper

Albert Van Doorslaer, pastoor van Oppem is niet meer.  Op zondag 14.1.2001 overleed hij en werd op vrijdag 19.1 ten grave gedragen en bijgezet naast de andere pastoors op het kerkhof van Oppem.  Hij werd tot pastoor van Oppem benoemd op 12 december 1963, waar hij op 5 januari 1964 in dienst trad.
Dit is op enkele maanden tijd de tweede volksverbonden figuur die heengaat in het landelijke Oppem.
Zij hebben op een haar na een aanslag op het landelijke en pittoreske karakter van dit idyllische dorpje gemist.  Er zou een grote aardappelopslagplaats gebouwd worden naast het voetbalveld.  Een heuse tijdelijke vereniging werd opgericht om hiertegen te reageren.  En zij haalden eergisteren het nieuws op Ring – TV.
Ze zouden beter iets doen aan het verval van het oudste gebouw in Oppem : de donjon.  Deze woontoren is al wat rest van het Hof te Steene dat op het einde van de 16^de eeuw verwoest werd door brand.  Hij is helaas privé-eigendom en ligt zoals de bedreigde plaats buiten het beschermde dorpsgezicht. 

          Foto’s : donjon Oppem

13-06-2005 om 10:32 geschreven door Jef De Cuyper

Partijen doen aan politieke vernieuwing, omdat ze achteruit boeren.  De reden van het verval is te vinden in het feit, dat ze steeds in dezelfde vijver vissen.  Als dat bij ons in de vijver achter de pastorie (gemeentehuis) is, onder onze kerktoren, dan zit er niet veel vis.

Toen de klokken uit de St. – Martinustoren  gehaald werden zouden ze veilig opgeborgen worden.  Maar nu werden ze verplaatst.  De tien grootste werden achteraan in de kerk geplaatst.  De overige zouden in de werf van de nieuwe bibliotheek staan.  We vrezen vooral voor deze laatste.  We hopen dat er geen verdwijnen, want ze zijn betaald door de sponsors, en die rekenen erop, dat ze hun klok krijgen.      Foto :Klokken in open werf bib

Ik kreeg opdracht van het Beiaardcomité om ze te tellen.  En inderdaad : wat verwacht werd is geschied.  In de kelder van de ontmoetingsruimte in de nieuwe bibliotheek telde ik er met twee getuigen 29 : dus 8 verdwenen! 

13-06-2005 om 10:29 geschreven door Jef De Cuyper

St.- Martinus bestaat nog in de drie betekenissen : kerk, kapelletje en kapel (stamenee).

Carpet 2000 was vroeger een herberg met een danszaal.  En nog vroeger was het een brouwerij.  De kelders zijn gewelfd, zoals dat vroeger gebruikelijk was.  Onder de Brusselsesteenweg liep een gang naar de overkant naar de kelder van de huidige boeken- en platenzaak.  De herberg heette Saint – Martin.  Wij vonden op de zolder een afbeelding van deze heilige, gezandstraald in glas, maar in een houding zoals Bacchus.

       Foto : M19 en foto glasraam St.-Martinus op ton
Hier feestten de vrienden van Bobejaan Schouppe bij zijn huwelijk.  Ik herinner mij dat de jonge Louis Neefs aan de micro stond.

Maar er bestaat ook een klein St.-Martinuskapelletje, waar de Holleweg (vroeger een markaweg) uitkomt op de Kapellelaan.  De oorsprong hiervan ligt in het feit dat er hier vroeger een verzorgingstehuis gestaan heeft.  Het staat momenteel onder de bescherming van VTB-VAB Meise.  Vroeger werd er op de kruisdagen een processie gehouden die vanuit het dorp, langs de tronk waar een Mariakapelletje op hing, door de St.-Martinusbaan ernaartoe ging.  De processie kwam terug  via een smal wegje langs de Hazenbos.  Dit wegje vormde de verbinding van het centrum  met de wijk Limbos.  Heel dit gebied dat momenteel volgebouwd is heette vroeger de Carenberg.  Je vindt er in de resterende velden keitjes, die afkomstig zouden zijn van de tijd toen de zee nog tot hier kwam.

13-06-2005 om 10:27 geschreven door Jef De Cuyper

Onder het koor van de St.-Martinuskerk is een krypte gebouwd.  Deze begraafplaats werd niet ingenomen door de “grote” heren Nassau en Grimberghen, die er een andere op na hielden.  Ze verviel geheel aan de “kleine” heren van Bouchout en Meise, te meer omdat de dorpspastoors naar Grimbergen overgebracht werden.  Oorspronkelijk was deze krypte voorbehouden aan de bezetters van het kasteel van Meys.  Het is niet uitgewezen wanneer de heren van Bouchout de beschikking kregen over het gedeelte aan de kant van het evangelie.

Op 19 november 1950 werd de beiaard met 47 klokken, gegoten door Michiels te Doornik, gewijd door Mgr De Smedt, toen hulpbisschop in Mechelen.  De idee van een beiaard is ontloken uit een jeugdopwelling van de donateur Jan Van Geysel.  Hij werd ingehuldigd op 10 juni 1951.  Staf Nees adviseerde het aantal klokken, de trommel, die om het uur een vrolijk deuntje gedraaid werd en een klavier ononderbroken de beiaardiers concerten gaven.  Onze beiaardier werd Jef Rottiers.  Hij werd opgevolgd door Eddy Mariën.  Pater Feyen uit Grimbergen was regelmatig gastbeiaardier.   Foto : M188

De grootste klok, St.-Martinus, weegt 750 kg.  De tweede “Maria” weegt 538 kg en de derde “Joannes” en de vierde “Joanna” dragen de voornaam van de peter en de meter, de donateurs, de heer en mevrouw Van Gijsel – De Heu.  Het totale gewicht bedraagt 4202 kg.

De beiaard wordt beheerd door de kerkfabriek.  Er werd een VZW opgericht :  “ De vrienden van de beiaard”, die instond voor het inrichten van de concerten en de vieringen.  Later werd een Beiaardcomité opgericht dat deze taak overnam onder voorzitterschap van Lisette Haeck.

Op advies van Eddy Mariën werd een nieuwe beiaard aangeschaft omdat de klank hem niet voldeed.  Hiertoe werd de VZW Nieuwe Beiaard opgericht onder voorzitterschap van Stef De Ridder.  De fondsen werden ingezameld door verkoop van de oude klokken en een gift van 2500000 BF door Jean Paul Van Gijsel, zoon van Jan.

13-06-2005 om 10:26 geschreven door Jef De Cuyper

De kerk van St.- Martinus is zo uniek, dat wij er enkele afleveringen aan zullen besteden.

In 1882 werd aan de epistelkant van de dwarsbeuk het raam (glazenier Capronnier) met de wapens van Van der Linden geplaatst.  Het stelt de H.Leo en de H. Elisabeth voor (naar de schenkers Léon Van der Linden en mevrouw).  Het glasraam aan de overzijde werd geschonken door het gezin Amedee de Beauffort – Elisabeth Roose en stelt de patroonheiligen Amedaeus en Elisabeth voor.  De kerkdeur werd vernieuwd in 1889 en werd ontworpen door architect Van Assche uit Gent.  In 1897 werden het hoogaltaar, 2 zijaltaren, de communiebank, het portaal, de predikstoel, de 2 biechtstoelen, het orgel, geschilderde ramen, de kruisweg, 2 ijzeren hekken, 24 koperen kandelaars en 3 zetels in gotische stijl aangekocht.
In 1826 gaf Mw. Roose 3 rode kussens voor de altaren en Mw Van der Linden een dito schoon geborduurd exemplaar, met in het midden de naam Jezus.
In 1827 gaf zij 2 tapijten voor het koor, liet de ciborie en een kelk vergulden, liet lampen hangen in het koor en gaf zij een schone albe en 3 lampen om de kerk te verlichten in de winter.
In 1829 werd het klavier van het orgel verlengd, een nieuw secreet gemaakt, 2 nieuwe registers bijgevoegd, 2 nieuwe blaasbalgen gestoken.
In 1830 bij het huwelijk van haar jongste dochter met graaf de Beauffort, gaf Mw Roose een schoon zilveren wierookvat met doosje en lepel, twee kostbare ampullen met zilveren schotel, dragend het wapen van het nieuwe paar, 3 rode togen van merinos met witte overrokken voor de choralen en een albe met cingel voor de pastoor.

In 1842 werden 2 klokken (2044 en 1528 pond) aangekocht en de oude verkocht.

13-06-2005 om 10:24 geschreven door Jef De Cuyper

De kerk van St.- Martinus is zo uniek, dat wij er enkele afleveringen aan zullen besteden.

In 1882 werd aan de epistelkant van de dwarsbeuk het raam (glazenier Capronnier) met de wapens van Van der Linden geplaatst.  Het stelt de H.Leo en de H. Elisabeth voor (naar de schenkers Léon Van der Linden en mevrouw).  Het glasraam aan de overzijde werd geschonken door het gezin Amedee de Beauffort – Elisabeth Roose en stelt de patroonheiligen Amedaeus en Elisabeth voor.  De kerkdeur werd vernieuwd in 1889 en werd ontworpen door architect Van Assche uit Gent.  In 1897 werden het hoogaltaar, 2 zijaltaren, de communiebank, het portaal, de predikstoel, de 2 biechtstoelen, het orgel, geschilderde ramen, de kruisweg, 2 ijzeren hekken, 24 koperen kandelaars en 3 zetels in gotische stijl aangekocht.
In 1826 gaf Mw. Roose 3 rode kussens voor de altaren en Mw Van der Linden een dito schoon geborduurd exemplaar, met in het midden de naam Jezus.
In 1827 gaf zij 2 tapijten voor het koor, liet de ciborie en een kelk vergulden, liet lampen hangen in het koor en gaf zij een schone albe en 3 lampen om de kerk te verlichten in de winter.
In 1829 werd het klavier van het orgel verlengd, een nieuw secreet gemaakt, 2 nieuwe registers bijgevoegd, 2 nieuwe blaasbalgen gestoken.
In 1830 bij het huwelijk van haar jongste dochter met graaf de Beauffort, gaf Mw Roose een schoon zilveren wierookvat met doosje en lepel, twee kostbare ampullen met zilveren schotel, dragend het wapen van het nieuwe paar, 3 rode togen van merinos met witte overrokken voor de choralen en een albe met cingel voor de pastoor.

In 1842 werden 2 klokken (2044 en 1528 pond) aangekocht en de oude verkocht.

13-06-2005 om 10:22 geschreven door Jef De Cuyper

De kerk van St.- Martinus Meise staat ondertussen in de steigers.    Foto : Kerk in steigers

De parochianen kunnen weer in hun parochiekerk sedert  juni 2000.  Het was dan toch nog voor deze eeuw.  En in de voorlopige instandhoudingswerken werd de toren opgenomen.  Hij is nu stevig genoeg om de nieuwe beiaard te torsen.  Maar helaas,  administratieve verwikkelingen vertragen nog maar eens ons project.  De nieuwe beiaard is al besteld en de overdracht aan de kerkfabriek werd bij de notaris betekend.

Met de bouw van onze huidige kerk werd begonnen in de eerste jaren van de XVIde eeuw.  Het koor dateert van omtrent 1500.  De middenbeuk werd in 1826 gebouwd, de zijbeuken enkele jaren later.
Sommige historici beweren dat er reeds in de Xde eeuw een kerk moet bestaan hebben, vermits in 1132 er sprake is van de parochie Meise.  We mogen veronderstellen dat het oorspronkelijke gebouw, waarschijnlijk in hout opgetimmerd, stuksgewijze vervangen werd  door de bouw van de hedendaagse kerk.
Op 11.6.1735 is de kerktoren ten gevolge van een ingeslagen bliksem totaal vernield.  Er deed zich geen brand voor.  Jullie zien dat de bliksem het op onze toren gemunt heeft!
In januari 1735 waren kerk en toren reeds zwaar beschadigd door stormweer.  De toenmalige klokken, één van 3800 pond en de andere 2800 pond, moesten wel een uitzonderlijke waarde hebben.  Want in de beloken tijd werden zij uit de toren gehaald en door de Franse soldaten naar het klooster van Sint – Jaak op Koudenberg in Brussel gevoerd.

De kerk bezit enkele waardevolle kunststukken o.a. een prachtige torenmonstrans (1625) en oude gewaden.  In 1958 is een van deze kostbare gewaden – een koorkap – verdwenen en niet teruggevonden; ook nog een ciborie met deksel (1627) en een kelk (1627).

13-06-2005 om 10:21 geschreven door Jef De Cuyper

09-06-2005 om 11:05 geschreven door Jef De Cuyper

Is het u opgevallen dat in de verkiezingscampagne kandidaten plots tweelingen, drielingen en zelfs vierlingen werden.  Er stonden al veel te veel koppen op de platen langs onze straten en dan zetten een aantal kandidaten hun kop tot 4 maal op één plaats of in één tuin.  Denken ze zo meer stemmen te halen?  Op een kerktoren staat er toch ook maar één haan.  En als er op een mesthoop, twee staan, dan jaagt de sterkste de andere weg.

In ’t Cursiefje (regionaal publiciteitskrantje) werd onze rubriek geweerd  “omdat er te veel kritiek kwam op deze ongelezen bijdragen”, dixit de redactie. Dit is typisch een contradictio in terminis ( tegenspraak op zich of in één zin).  Als deze rubriek niet gelezen werd, kon er toch geen kritiek op komen. Foto : Scotland schapen op weg

Ik probeer nu al drie jaar een schattig tafereeltje in onze gemeente vast te leggen op de gevoelige plaat.  De haan, de hen en een rij kuikentjes die braaf via het zebrapad de Brusselsesteenweg oversteken aan de Plantentuin.  Ik heb er al voor geremd, maar tegen dat men de camera klaar krijgt zijn ze overgestoken.

In Scotland zijn het de schapen en de koeien die voor verkeersremmer spelen.

Ondertussen verschenen aan de andere kant van de Brusselsesteenweg ook een kolonie kippen met enkele trotse hanen.  Als dat zo doorgaat krijgen wij in alle acht de parochies, bij de in- en uitrit, een groep hanen en kippen.

06-06-2005 om 10:35 geschreven door Jef De Cuyper

In juni 1994 bestond mijn persoonlijke bijdrage na de gemeenteraadsverkiezingen erin, de idee door te drukken om naar de burgers van Meise te gaan of van alle 8 de kerkdorpen .  Dit werd in de propaganda aanvaard en was te zien in verkiezingsbrochures in de vorm van een kaartje van Meise waarop de 8 kerktorens.

Bij de start van het nieuwe informatieblad verscheen echter een typisch politiek compromis.  De coalitie (VLD – CVP) besloot op de titelpagina hetzelfde kaartje over te nemen, maar het werden 8 rode hartjes i.p.v. de kerktorens die er toch staan. Foto : Infokrant lay-out 8 kerken

De maanden erna kon men vaststellen hoe op de correcte voornemens teruggekrabbeld werd.  Op brochures en affiches kwam men opnieuw naar buiten met verbasterde namen voor onze gemeente zoals : Meise-Wolvertem, Meise-Wolvertem-Oppem,...
Natuurpunt nam het voortouw voor het oplossen van deze wrevel : de naam van de gemeente wordt recht gedrukt en die van de deelgemeenten cursief.

06-06-2005 om 10:31 geschreven door Jef De Cuyper