09-06-2005 om 11:05 geschreven door Jef De Cuyper

Is het u opgevallen dat in de verkiezingscampagne kandidaten plots tweelingen, drielingen en zelfs vierlingen werden.  Er stonden al veel te veel koppen op de platen langs onze straten en dan zetten een aantal kandidaten hun kop tot 4 maal op één plaats of in één tuin.  Denken ze zo meer stemmen te halen?  Op een kerktoren staat er toch ook maar één haan.  En als er op een mesthoop, twee staan, dan jaagt de sterkste de andere weg.

In ’t Cursiefje (regionaal publiciteitskrantje) werd onze rubriek geweerd  “omdat er te veel kritiek kwam op deze ongelezen bijdragen”, dixit de redactie. Dit is typisch een contradictio in terminis ( tegenspraak op zich of in één zin).  Als deze rubriek niet gelezen werd, kon er toch geen kritiek op komen. Foto : Scotland schapen op weg

Ik probeer nu al drie jaar een schattig tafereeltje in onze gemeente vast te leggen op de gevoelige plaat.  De haan, de hen en een rij kuikentjes die braaf via het zebrapad de Brusselsesteenweg oversteken aan de Plantentuin.  Ik heb er al voor geremd, maar tegen dat men de camera klaar krijgt zijn ze overgestoken.

In Scotland zijn het de schapen en de koeien die voor verkeersremmer spelen.

Ondertussen verschenen aan de andere kant van de Brusselsesteenweg ook een kolonie kippen met enkele trotse hanen.  Als dat zo doorgaat krijgen wij in alle acht de parochies, bij de in- en uitrit, een groep hanen en kippen.

06-06-2005 om 10:35 geschreven door Jef De Cuyper

In juni 1994 bestond mijn persoonlijke bijdrage na de gemeenteraadsverkiezingen erin, de idee door te drukken om naar de burgers van Meise te gaan of van alle 8 de kerkdorpen .  Dit werd in de propaganda aanvaard en was te zien in verkiezingsbrochures in de vorm van een kaartje van Meise waarop de 8 kerktorens.

Bij de start van het nieuwe informatieblad verscheen echter een typisch politiek compromis.  De coalitie (VLD – CVP) besloot op de titelpagina hetzelfde kaartje over te nemen, maar het werden 8 rode hartjes i.p.v. de kerktorens die er toch staan. Foto : Infokrant lay-out 8 kerken

De maanden erna kon men vaststellen hoe op de correcte voornemens teruggekrabbeld werd.  Op brochures en affiches kwam men opnieuw naar buiten met verbasterde namen voor onze gemeente zoals : Meise-Wolvertem, Meise-Wolvertem-Oppem,...
Natuurpunt nam het voortouw voor het oplossen van deze wrevel : de naam van de gemeente wordt recht gedrukt en die van de deelgemeenten cursief.

06-06-2005 om 10:31 geschreven door Jef De Cuyper

Op 7 september 2000, op mijn verjaardag, stierf onze goede vriend Jos Lettens, belleman van St.-Martinus beiaardfeesten, hij die op de titelbladzijde deze geschriften inluidt.  Hij rust nu onder zijn geliefde kerktoren van Oppem.

Wij konden de hand leggen op zijn laatste wens.  Een van zijn buurmeisjes uit Oppem had voor een eindwerk op school een interview gekozen van inwoners van haar gemeente.  Zij heeft dit  gefilmd.  Hierop zien wij een ontroerende passage waarin Jos de vraag beantwoordt : “ Wat zou jij nog wensen voor Oppem ? “Hij zei dat hij graag eens een volksfeest zou willen in Oppem van aan de parochiezaal langs de kerk tot aan de herberg “De Klos”.         Foto : Foto communiebank

De kerk van St.-Stephanus Oppem is onmiskenbaar de schilderachtigste in de rij van onze 8 kerken. Van een eerste kerkje is reeds sprake in de 9^de eeuw.  Zij is tevens verbonden aan de figuur van pastoor Van Doorslaer, de broer van de kweker van de fiere Brabantse trekpaarden uit Imde.  De huidige toren en koor dateren uit de XVIde eeuw, het schip en de sacristie uit de XVIIde eeuw en de westgevel,  de bijbouw en wijzigingen van het koor uit de XVIIIde eeuw.  Het interieur is barok en Lodewijk XV stijl.  Er zijn 4 glasramen : H.Guido, H.Isidorus, H.Norbertus en H.Cornelius.  In 1630 werd een nieuwe klok gehangen met als meter Geertruyd de Brimen.  Het kerkorgel van 1831  werd gebouwd door Antoine Coppin.

06-06-2005 om 10:28 geschreven door Jef De Cuyper

De kleine “groten” van Vlaanderen hebben iets met kerktorens.  Jean Luc heeft zijn naam mee en verzamelt kerktorenhanen.  En onze tweede minister – president Luc Van den Brande koos als symbool in Mechelen de soliede St.- Romboutstoren.

Tijdens een recent verblijf in een kliniek voor alternatieve geneeskunde in Guilford (Engeland) viel het mij op dat er op de torens geen haan staat.  Nochtans was ons aller Alex April (kunstsmid van ons nieuw kruis voor St.-Martinus) verplicht de koperen haan in Engeland te bestellen.
Waar is de logica ?

En in de Efteling (Nederland) staat er op de torentjes gewoon een bol.

Het is zo schattig te zien hoe mensen beeldjes van meestal kleine dieren verzamelen.  Buiten haantjes natuurlijk, zijn er die een collectie uiltjes, olifantjes, beertjes, kikkers aanleggen.  Onlangs ontdekte ik een nieuwe verzameling : nijlpaarden.  Hebben jullie ook de geboorte van het eerste nijlpaard in gevangenschap meegemaakt op de VRT.  Ik was juist te laat om het op te nemen.  Mijn videocassette staat nochtans altijd klaar om Meise, natuur en .. vast te leggen voor mijn nageslacht.

In de wachtkamer in de kliniek in Guilford bestaat de tafel in de wachtplaats uit een houten nijlpaard verwerkt in een glazen plaat.  Een prachtig idee, niet .

Foto : Nijlpaard Guilford Maya

06-06-2005 om 10:26 geschreven door Jef De Cuyper

Er zijn er dezer dagen die zich aan de acht kerktorens optrekken, om een politieke carrière uit te bouwen. Anderen negeren ze, met hetzelfde doel. Een toren zonder klank is echter als een stamenee zonder bier.  Wanneer komt onze haan erop en kunnen wij de blijde intrede luiden van 56 (7*8) klokken ?

Maar ter zake …De volgende toren in de rij is opnieuw Imde.  In de 12^de eeuw was er al sprake van “het altaar van Imde”.  In 1440 werd een nieuwe kapel gebouwd in hout.  Een eeuw later werd ze vervangen door een stenen gebouw, dat afgebroken werd in 1839.  Op 6 september 1840 kwam kardinaal Sterckx uit Oppem de kerk inwijden.  De kerk beschikt over een merkwaardige inboedel : het hoofdaltaar in empire-stijl van 1840, 5 schilderijen, een godslamp van zilver en één van koper in empirestijl, een zilveren wierookvat in empirestijl, een wierookvlootje in Louis XVI en een wijwaterkwast in zilver (empire), een vergulde zonmonstrans met barokmotieven uit 1671, een zilveren kelk uit 1759, een ciborie in Louis XV en een mooie monstrans uit Augsburg 1747,  enkele kroontjes en juwelen van O.L.V. en een gerestaureerde ciborie en een neo-gotische kelk in verguld metaal, een antiek kruisbeeld in hout, een oud houten beeld van St.-Antonius, een eigenaardige preekstoel – biechtstoel, een andere eiken biechtstoel uit de 18^de eeuw, een eiken bidstoel in Louis XIII en een eiken kast uit de 18^de eeuw.  Er zijn ook twee grafstenen ingewerkt in de vloer onder de toren uit de 17^de eeuw.

                        Foto : Klokken Imde

In de toren hangen momenteel 2 klokken.  De kleine klok is van 1768 en werd geschonken door de prins van Turn en Tassis.  De grote klok weegt 525 kg en is een gift van de familie t’ Kint en van alle parochianen.  Zij vervangt de klok die door de Duitsers werd weggehaald op 23 juni 1943. 

En de torens blijven inspireren.  De aanvang van “ Tongkat “ van Peter Verhelst – winnaar van de Gouden Uil en de Jonge Gouden Uil (Zouden dat kerkuilen zijn ?)– draait ook rond de kerktoren.  Hij was laureaat van de JVC-prijs 1989 in Meise.  Is dat allemaal toeval ?

06-06-2005 om 10:23 geschreven door Jef De Cuyper

06-06-2005 om 10:21 geschreven door Jef De Cuyper

De spinnen in het web hebben hun rooftocht, zoals voorspeld, voltooid.  Twee prachtige vlinders vielen hun ten prooi (de Jules Van Campenhoutprijs en de Maurits Naessensprijs).  De leeggezogen karkassen hangen als cocons tentoon.  Wat zal ervan geworden ?  Middelnederlandse verzen borrelen op : “Alle dinghe/Sijn mi te inghe .  De haan wil op de toren.  Van daaruit kan hij neerkijken op het gewriemel onder de kerktoren : Wat lijken het dwergjes, niemendalletjes!

Maar hij moet verder en bewondert in de verte de horizonten.

Maar waar waren we gebleven ?  De toren van Rossem, waarvan in de galmgaten opnieuw een jonge heester bloeit is aan de beurt.  Wat er nog rest uit vervlogen tijden is een deel van de toren, die aanzienlijk werd verhoogd.  De verbouwingen gebeurden ongeordend, meestal door geldgebrek.  Ook hier werd een document in een loden container ingemetseld in 1877.  Er is een afschrift in de archieven van de pastorij.  De kerk bleef niet gespaard van brand en inbraak.  Het orgel komt uit de kerk van Wolvertem.  In de toren hangen twee klokken, beide uit 1954, een grote en een kleine.  De grootste draagt het wapenschild van t’ Kint en de kleinste een kruis.  

  Foto : Klokken Rossem

En wie eens dieper wil ingaan op het haan kan zich het boek aanschaffen “Een hoop hanen” van Jan De Smet.  Dit is een aanrader.

06-06-2005 om 10:16 geschreven door Jef De Cuyper

Wij gaan verder met de toren van O.L.V. – Boodschap en Sint – Nikolaas Meuzegem, waarop een gele bol staat die wij op de stafkaarten van het leger terugvinden.  Dat is een referentiepunt op een hoogte van 32 à 33 meter.  De nieuwbouw van de kerk dateert van 1863.  De bakstenen werden ter plaatse gebakken.  Oude grafstenen werden verwerkt in de vloer en de drempels.  Pastoor De Pauw vereeuwigde de consecratie van de nieuwe kerk in een tekst die we terugvinden in een loden container die ingemetseld werd onder de eerste steen langs de epistelzijde, rechts van het hoogaltaar.  Er is tevens een vrij merkwaardig orgel.  De klokken werden in 1943 ontvreemd en gingen vermoedelijk in de Duitse smeltkroes.  Maar op 20 december 1953 werden twee nieuwe klokken gewijd.  De grootste klok (een Si) draagt in de tekst “ Ave Maria” en het wapenschild van t’Kint.  De kleinere draagt het beeld van St.-Nikolaas en werd gestemd in re-kruis.Foto : Klokken Meuzegem in de toren

In 1745 ontstond er een rivaliteit tussen Imde en Meusegem.  Fr. Hermanus Servaes, pastoor van Meuzegem en Imde vanaf 17.7.1745 vertelt ons in zijn dagboek dat de parochianen van Imde achter zijn rug een request stuurden naar de aartsbisschop in Mechelen om de derde zondag van de maand ook een hoogmis te krijgen.  Die van Meuzegem stuurden toen ze dat wisten ook een request op 24.12.1745 om er niet op in te gaan “ aangezien Meuzegem de moederparochie was en Imde maar een gehucht”.

Als we de volledige inventaris hebben, van alle klokken van onze acht kerktorens, kunnen wij misschien alle tonen van de toonladder spelen in samenspel over onze mooie gemeente heen.  Dat was een mooi idee voor 4 december, maar het is helaas te laat!

Onze oproep van vorig jaar : “een kerststal onder elke toren” werd enkel opgevolgd in Imde.  We zagen ook een kersstal voor het gemeentehuis in Wolvertem en voor de pastorij in Meuzegem.  Volgend jaar zullen wij daar iets moeten aan doen.

31-05-2005 om 10:21 geschreven door Jef De Cuyper

In de toren van Rode  hangen drie klokken.  Zij zijn onderling verbonden en kunnen beieren en luiden.  Zij hangen dus alle drie aan een schommelstoel en er hangt in elke klok een klepel.  Zij werden gegoten door Michiels Jr.   Op de eerste staat : “Mijn naam is Maria” 1953. Op de tweede staat : “ Mijn naam is Brixius.  Ik vervang door staatsvergoeding een zusterklok die een gift was van de parochianen ; Peter : Mr. J.Verhasselt, Meter Mevr. Everaerts Praem.-Van Zee…… Pastoor : F.L.De Belder –O …               Foto : Rode142

Op 4 december om 13 uur begonnen alle klokken in ons land te luiden voor het bruidspaar van het jaar : Filip en Mathilde, … behalve de klokken van St.-Martinus Meise.  Of toch ?  De echten onder ons hoorden met wat verbeelding  de zachte weergalm van “Mathilda” van Harry Belafonte, echter in een weemoedige si-bemol.  Of de andere zeven torens van onze acht parochies hun klokken luidden is maar de vraag?

31-05-2005 om 10:19 geschreven door Jef De Cuyper

Via het VRT-nieuws kregen wij een voorstel tot oplossing van het duivenprobleem in en rond onze torens.  Als wij op elke toren een nestkast voor de slechtvalk plaatsen krijgen wij misschien volgend jaar natuurlijke selectie.  De duiven zullen van schrik verhuizen.  Maar wat denken onze duivenmelkers hiervan ?
Wij hebben  in de toren van Jef van Sjoeter in Westrode een nieuwe uilenkast geplaatst, zoals beloofd.  Wij deden dit met het duo dat binnen de uilenwerkgroep van Natuurreservaten hiervoor zorg draagt.  Deze toren is 25 meter hoog : 12.5 m metselwerk met een totaal gewicht van 120 ton en 12.5 m houten spits die 12 ton weegt.  Er hangen 15 klokken aan de buitenkant.  Zij worden bediend door een computer.  Zo wordt het uur geslagen en hij kan deuntjes spelen.            Foto : Toren Sjoeter

Het kerktorentje van Westrode daarentegen heeft één oud klokje dat afkomstig is uit een klooster en weegt 60 kg.  Er ligt een klein houten haantje klaar om deze spits af te werken. Foto : Monumentje toren Westrode onder paraplu

31-05-2005 om 10:17 geschreven door Jef De Cuyper

Ons beloofde eerste bezoek betrof St.-Laurentius Wolvertem.  Onze gids, Jef Van den Brande, bij wie het tien jaar geleden was dat hij de toren beklom, was er het hart van in.  Wij werden onthaald door een stel reisduiven die door een gebroken raam toegang kregen, met het gekende gevolg.  Wij konden zelfs de inscriptie op de grootste , van de drie klokken niet meer lezen.  Na ons bezoek vielen wij toevallig in de armen van pastoor Theo De Witte.  Wij zijn samen ons verdriet gaan wegdrinken met een kopje moedertroost (koffie).

Een verwoed lezer van ons blad stelde voor aan de biotelers van onze gemeente te vragen van al dat biomest weg te halen.  Hij denkt dat daar vraag naar is.

In de Geschiedenis van Wolvertem van J.’t Kint staat op pagina 704 een uitgebreide beschrijving van deze kerk.  De toren zou 35 meter hoog zijn.  De kerk staat op een motte (natuurlijke heuvel).  Hier vindt de nabijgelegen Mottestraat de oorsprong van haar naam.  In de toren hangen drie klokken.  De kleinste draagt volgend opschrift in oud Frans : I.A.I. :Adon/Anies : MedeMisiele De Montignis MCCC (= 1300).  De andere zijn een tweeling, geschonken door Prinses van Turn en Tassis in 1821.  Meter was Barones Diert de Kerwerve en peter Baron d’Hoogvorst.  De historische band tussen Meise en Wolvertem gaat dus ook via de klokken.  De zwaarste klok werd door de Duitsers weggehaald op 21 juni 1943.  Deze werd in 1948 vervangen door pastoor Frans Corluy en zijn parochianen.  Peter was notaris J.De Smedt en meter Mevr. Dokter Van den Bruel

Een verdieping lager, in een nis, staat een oud apparaat met trommel en verschillende tandraden.  De koster moest vroeger tijdens de prefatie deze automaat gaan opwinden met een zwengel.  Zo bleef het torenuurwerk het juiste uur aanduiden.                Foto : Interieur kerk

31-05-2005 om 10:15 geschreven door Jef De Cuyper

Op 10 oktober gaf de architect, die de restauratie van de kerk van Meise St.-Martinus begeleidt, een anderhalf uur durende uiteenzetting over de staat van de toren en de kerk.  Het “Spinet” (theaterzaaltje aan het zwembad) zat nokvol belangstellenden.  De dringende instandhoudingswerken zullen beginnen.  De twee zijgevels van het schip van de kerk zullen bij middel van kabels en stuttingen naar elkaar toe getrokken worden.  In de zijbeuken zullen gekruiste kabels tussen zijgevel en pilaren het geheel samenhouden.  Bovendien zal de draagplaat van de torenspits vernieuwd worden, zodat onmiddellijk met de renovering van de beiaard kan begonnen worden.  En de toren helt dus wel degelijk westwaarts over.  Dit is in een notendop het verslag.

Foto : Foldertje restauratie (parochie)

Iemand van de aanwezigen bleek ergens gelezen te hebben dat de toren niet haaks staat op de rest van de kerk.  Dat was in het parochieblad , waar we in het laatste nummer andere dingen lazen : “Als er bij ons ook geen uilen komen, dan is het omdat onze kerk beveiligd is tegen ongewenste indringers.”  Hier zijn twee letters te veel aan !  De kerkuil behoort tot de traditionele kerkgangers door de eeuwen heen.  Het is bovendien een beschermde vogel.  Dat moet dus zeker een vergissing of een grap zijn !

31-05-2005 om 10:14 geschreven door Jef De Cuyper

Wij kregen een oproep van de uilenwerkgroep Brabant om drie van de acht uilenkasten in de 8 kerken van onze gemeente te inspecteren.
De toren van Rossem is andermaal de vruchtbaarste gebleken.  Het paar kerkuilen dat hier elk jaar broedt, bracht drie prachtige jonge kerkuilen voort.  Het resultaat 1999 is dus weer 1 op 8 beoogde broedsels.  Jullie konden ondertussen op Ring T.V. de kerkuil bewonderen die in de valse zoldering van onze nationale luchthaven zijn intrek nam.  De publiciteit voor deze beschermde vogel is alvast meegenomen.                 Foto : uil

Op de kerktoren van St.-Martinus mochten wij helaas niet op.  De architect verbood elke betreding .  De klokken zijn volgens de pastoor reeds losgemaakt en worden uit de toren gehaald.  Dan pas kan de herstelling van de kerk beginnen.  Wij volgen de werkzaamheden op de voet.  Van aan de buitenzijde van de kerk konden wij vaststellen dat de kast opnieuw niet bewoond werd.  Wij deden een merkwaardige vaststelling aan de buitenkant van de kerk.  Aan de Beauffortstraat spieste een gierzwaluw zich met de bek vast in de gevel van de kerk.  Zij hangt daar nu reeds enkele weken.  Daar moeten jullie eens naar gaan kijken.

En Sint – Brixius Rode ?  Na wat aandringen mochten wij dan toch door een smalle pijp in de toren.  Hier moet dringend licht geplaatst worden.  De trap is ook aan herstelling toe, want de onderste trede ontbreekt.  Maar wat erger is zijn de stoffelijke resten, de uitwerpselen en zelfs eieren van de duiven.  Dat blijkt nog steeds een plaag te zijn in alle torens.  Onze vogelbeschermers krijgen meestal de schuld.  De uilenkasten worden bij voorkeur in een dakkapel op het schip van de kerk geplaatst.  En via de opening van de uilenkast, kunnen de duiven niet in de kerk.  Dus wij gaan vrijuit!  De toren van Oppem zou de vuilste zijn.  Wij doen een oproep voor een schoonmaakoperatie.

31-05-2005 om 10:12 geschreven door Jef De Cuyper

Naast de acht kerktorens van Meise zijn er ook heel wat kapellen en kapelletjes. Meestal zijn die ook getooid met een torentje.   Maar in ons welluidend en geregistreerd dialect betekent kapelletje ook stamenee.  Vroeger vond je er altijd een voor de kerk.  Tijdens de begrafenissen gingen de tooghangers hier dan “na de begrafenis”.  Na het groeten doken zij in het stamenee.  Van aan de toog konden zij dan zien als de eerste mensen buiten kwamen met hun bidprentje.  Dat was het moment om aan te sluiten in de rij, waarvan het grootste gedeelte prompt de kerk verliet.  En met het gedachtenisprentje in de hand doken zij opnieuw het stamenee in.  Hier werden alle verhalen over de afgestorvene verteld.         Foto : Tekening en medailles kapellen
Volgens de auteur van “ De kapellekensbaan”, Louis Paul Boon, zou een stamenee een plaats zijn waar jonge meisjes bier komen drinken. Een jeugdclub dus ook een stamenee kunnen genoemd worden.  Want dat was de uitgelezen plaats waar jonge meisjes zich kwamen laven.  En inderdaad : een vooraanstaand lid van de  Jeugraad in de jaren zestig, nu helaas lang overleden, bekeef in volle vergadering  het bestuur, omdat het zijn dochters pinten betaalde in de plaatselijke jeugdclub.  De betrokken meisjes zijn hierdoor niet op het verkeerde pad geraakt.  Hun sociaal engagement werd hier echter op punt gesteld.
Een stamenee voor de kerk is een traditie die opnieuw in ere dient hersteld te worden.  Het gemeentebestuur geeft het voorbeeld met de bouw van de nieuwe bibliotheek met ontmoetingsruimte.  Op deze plaats bevond zich stamenee “Manneke Pis” met de zaal Triomf.  Wij hopen dat het nieuwe stamenee elke dag zal open zijn vanaf minstens 10 uur ’s morgens.  Dan kunnen de gepensioneerden en wie vrij is, er bij een kopje koffie de kranten en tijdschriften gaan lezen, die elke dag toekomen in de bibliotheek.  En als er een begrafenis doorgaat, kan dat wat vroeger.  Dan kunnen de mensen die soms van heel ver komen even verpozen voor ze de kerk in gaan.  Of ze “na de begrafenis” moeten gaan, laten wij aan hun over.

31-05-2005 om 10:10 geschreven door Jef De Cuyper

Nu de 8 torens van Meise aan de beurt geweest zijn resten enkele vragen.  Welke toren is de mooiste, de hoogste, de oudste,…?
De haan antwoordt graag,.  Maar hoe kan hij dat weten of meten ?  De mooiste is een persoonlijk gegeven.  Dus dat moet iedereen voor zichzelf uitmaken.  Of organiseren wij hierover een referendum ?
De hoogste is daarentegen een objectief gegeven.  Maar, hoe kunnen wij dat juist meten?  Wie bezorgt er mij een correcte meetmethode. Natuurpunt hanteert er een. 
De oudste ?  Dat kunnen wij opzoeken in de geschiedenis van Meise, Oppem, Rode, Wolvertem, Meuzegem, Imde, Rossem en Westrode.
De eigenaar van de negende toren, de illustere Jef Moerenhout (nog zo iemand met die korte, volkse en sympathieke voornaam) wil een kerkuil en zwaluwen in en rond zijn toren.  Een beiaard hangt er al.  Dat konden jullie onlangs weer eens zien op de televisie.  Natuurreservaten gaat hem helpen.  Jef heeft ook nog een stoel met vier luidklokken staan.  Hij zou daar graag een monument van maken.  Dat is een idee voor het Beiaardcomité.

                          Foto : Klokkenstoel Sjoeter

28-05-2005 om 09:43 geschreven door Jef De Cuyper

De St.-Martinustoren van Meise, heeft een bijna ronde torenspits met boven de verbreding, drie galmgaten van waarlangs u de 47 klokken van de beiaard kon horen.  Het is opnieuw dezelfde constructie maar veel fijner afgewerkt, wat op het eerste gezicht op een ronde spits lijkt.  Er zijn drie venstertjes.  Ondertussen werd de beiaard uitgebreid tot 56 klokken en neemt hij weer zijn vroegere plaats in “ in de Rij van de Oude Steden” (pag. 3 Meise Beiaardboekje 10 juni 1951).  De oude beiaard staat nu te pronken in openlucht tussen de bibliotheek en de pastorij (nu gemeentehuis).  De 8 kleinste klokjes zijn vermist en het monument wacht op afwerking met het klavier en de automatische speeltrommel.
Er is ondertussen al heel wat te doen geweest over deze kerk en toren.  Er blijft de eeuwige discussie, of de toren nu recht staat of niet.  Er zijn er die beweren dat hij loodrecht staat, maar dat de straat niet waterpas ligt.  En wie dat niet gelooft, moet dringend naar de schoenlapper : de schoenzolen zullen afgesleten zijn en dan zie je uiteraard niet meer horizontaal of loodrecht.
Ondertussen werd er aan alpinisme gedaan op onze toren.  De bliksemafleider, die door de val van kruis en haan meegesleurd werd, is vernieuwd. Wij waren er uiteraard als de “haantjes” bij om dat op foto vast te leggen. Wij danken onze correspondent ter plaatse voor het telefoontje.                        Foto : kerk

Ondertussen blijven de haantjes inspireren.  Zij worden reeds ingezet om de afvalberg te verkleinen.  Een gemeentebestuur deelde kippen uit om het GFT in de tuin op te peuzelen.  En het werkt!  Zij worden ook reeds ingezet om het verkeer te vertragen, door ze vrij te laten op straat. Dat hebben we in Meise al spontaan, aan de ingang van het dorp.  Voeder uw kippen aan de overkant van de straat, luidde het.  Maar wat zou Michel VDB hiervan zeggen ?  En hoe zit het met de veiligheid ? Wij wachten ondertussen op een ander origineel initiatief, in onze gemeente, om haantjes veilig in te zetten voor het algemeen belang.

28-05-2005 om 09:40 geschreven door Jef De Cuyper

St.-Stefaan Oppem, het witte romantische kerkje, waarvan de toren hetzelfde concept vertoont als de meeste andere : 8 vlakken met bol, eenvoudige haan en kruis. De toren is exact 25,5 m hoog.  Er is een luik in één van de vlakken van de spits. Hier is de pastoor een telg uit het geslacht Van Doorslaer uit Imde, de beroemde kwekers van het stoere Brabantse trekpaard. Zijn pastorie is een waar museum.  En hij is heel fier dat er in zijn kerk nog een communiebank staat.  En op die communie komen wij later nog eens terug.

Foto : De kerk van Oppem van uit twee posities met  pastoor A. Van Doorslaer

In de schaduw van de kerk krijgen de kinderen les volgens de didactiek van Maria Montessori.  De dorpsherberg "De Klos" werd onlangs gesloten en ondertussen vervangen door een moderne herberg.  Daar filmde ik de laatste "hanenkap", een volks evenement dat tijdens de kermis doorging.  Daarachter is een oude hoeve "Hof te Steene" met een helaas vervallen donjon.  Die moet dringend gered worden.  Naast de kerk werd het "Hof achter de kerk van Oppem" door een telg van de familie Van der Hasselt gerestaureerd en een gedeelte werd ingericht als Bed en Breakfast
.

28-05-2005 om 09:38 geschreven door Jef De Cuyper

De toren van Westrode is minuscuul en wordt overklast door enkele privé torens in de buurt.  Maar er hangt toch een klok in.  De kleine spits bestaat uit 4 driehoeken en staat op een schattige houten constructie, waarin drie galmgaten voorzien zijn voor het luiden van de klok.  De haan ontbreekt echter op het kruis.  U kon reeds het embleem uit het parochieblad van deze actieve parochie bewonderen. Voor de kerk staat een kunstwerk waarop dat uitgebeeld wordt. Iemand vroeg het reeds ter plaatse aan een autochtoon, of het waar is, dat het torentje binnen gezet wordt als het regent.  Hij kreeg prompt als antwoord dat, als het zwaar regent, ze zelfs de hele kerk onderdak geven.
   Foto Kerk, parochieblad, monumentje
Naast de kleinste toren heeft Westrode ook de kleinste bibliotheek van Vlaanderen.  Dat zou hun de bijnaam "die met de kleinste" kunnen opleveren.
De natuurwandeling in deze parochie loopt naar de "Varkensputten", voorbij het kerkhof waar dichter - priester Jan Hammenecker  begraven ligt.         

28-05-2005 om 09:36 geschreven door Jef De Cuyper

De toren van St.-Kwinten Imde heeft een spits met acht vlakken.  Tussen de vierkante onderbouw en de spits is er een versmalling die het “potloodpunt” van 4 vlakken naar 8 brengt.  Er is een klein dakraampje.  De haan en het kruis staan op een bol, die op een vrij lange staaf staat, waardoor alles vrij hoog boven de spits uitreikt.  Wij beschikken over twee foto’s van de kerk .  Op de eerste wordt de klok uit de toren gehaald tijdens de 2^de wereldoorlog.  Op de tweede foto staan een aantal parochianen achter de klok, waarop de inscriptie BEL G. A.IV.121. Wie hierover meer weet, zou ons een groot plezier doen, deze info over te maken.

Foto Kerk Imde en uithalen klokken
In de kouter staat het oorlogsmonument, dat de herinnering oproept aan de slag van Imde tijdens W.O.II op 20.8.1914  En aan de voet van de kerk liggen de resten van de "brokkelstenen trap" van het geboortehuis van dichter Jef Lettens.  Het kasteel van t' Kint, de boskapel, de smidse van Alex April, het kasteel Goethals en de Brabantse trekpaarden van het hof Van Doorslaer maken een bezoek de moeite waard.

28-05-2005 om 09:33 geschreven door Jef De Cuyper