We beginnen aan een reeks over persoonlijk meegemaakte gebeurtenissen naar aanleiding van de dreigende sluiting van de mijnen en onze speurtocht naar vestiging van nieuwe , vervangende industrieën , om de verloren gegane arbeidsplaatsen te kunnen compenseren... in Lanklaar en omgeving. Het wordt een boeiend, waargebeurd verhaal , met gegevens die nooit volledig gepubliceerd werden...

We gaan terugkeren naar 1970 ...

Mijn schoonvader Theo Conings was burgemeester van Lanklaar en na de plotselinge sluiting van de mijn van Zwartberg riep hij mij eens bij zich om over de toekomst te praten : hij  - en ook ik - , wij voelden aan dat het tijdperk steenkoolmijnen voor Limburg ten einde liep. Dus ook een mogelijk nabij einde van de vlak naast ons dorp gelegen mijn van Eisden. Tijdens de gemeenteraad zou hij voorstellen een groepje op te richten om industrie naar Lanklaar te brengen , Lanklaar dat een industrieterrein van nationaal belang kreeg , met zeer interessante voorwaarden voor nieuwe investeerders: geringe prijs de m² , enkele jaren vrijwel geen water- of elektriciteitsrekening voor de nieuwe bedrijven...

FOTO : mijn schoonvader Conings Theo (1911 - 1976) , burgemeester van Lanklaar (1960 - 1971) : een burgemeester die nog zelf de "chauffage" van het gemeentehuis ging herstellen...