Over Langer werken en minder werk, minder inkomsten en meer uitgaven.

Waarschijnlijk is, zoals dat bij mij het geval is, ook uw verstand, te beperkt om de ongerijmdheden in de hersenspinsels van studiediensten, planbureaus en USO’s, kunnen te begrijpen.

Waarschijnlijk heeft ook u enige moeite met het feit dat onze gedreven politici, wars van alle schaamte, enerzijds verkondigen dat de economie “aantrekt”, en er tweehonderd nieuwe bijkomende banen aankomen en op de koop toe de inkomstbelastingen en loonlasten gestaag verminderd worden, terwijl ze anderzijds vermanend er op wijzen dat de werkgelegenheid blijft dalen; de tekorten in de sociale zekerheid blijven stijgen en begrotingen enkel in evenwicht kunnen gehouden worden door het regulariseren van frauduleus geld op buitenlandse rekeningen, het uitverkopen van openbare gebouwen en bedrijven (ons aller eigendom) en drastisch te besparen.

Om later de pensioenen van de steeds groter wordende groep 65-plussers te vrijwaren hebben wij zowaar een “zilverfonds”, hoewel het geld dat er in wordt gestort voorlopig gebruikt wordt om de overheidsschuld te delgen. Omdat één en ander wat ingewikkeld ligt vindt men het helemaal niet nodig om de onwetende burger uit te leggen hoe het kan, dat dit zelfde geld later nog eens kan gebruikt worden om pensioenen te betalen zonder die overheidsschuld terug te vergroten.

Als oplossing voor de voortschrijdende vergrijzing en het in de toekomst slinkend aantal werkkrachten op de arbeidsmarkt, wordt het tot heden geroemde en veelvuldig gebruikte brugpensioenstelsel afgezworen. Maar niet alleen de werkelijke pensioensleeftijd moet verhoogd worden, ook denkt men er aan om de theoretische grensleeftijd van 65 op te trekken. En omdat wij te weinig kinderen verwekken, zullen wij een nieuwe vloed “gastarbeiders” moeten absorberen om het toekomstige tekort op de arbeidsmarkt op te vangen. Voorlopig zijn er in ons Belgenland nog geen verlichte politici die in navolging van de Duitse supersalonsocialisten en Nederlandse surrogaat Christen-democraten door halvering van de werkloosheidsuitkeringen en verlaging van het minimumloon terug naar de 19^de eeuw willen.

De meerderheid van de 50-plussers is inactief, (de ene al wat minder vrijwillig dan de ander) en een groot deel van de 65-plussers schijnt nog best in staat om, zij het deeltijds, te werken. Dus de eersten moeten weer aan de slag, en de tweeden later op pensioen… Tiens…

Voor wie zijn geheugen verder reikt dan tot voor enkele jaren, zal zich herinneren dat het brugpensioen in de eerste plaats niet werd uitgevonden ter wille van vroegtijdig ‘uit-gewerkte’ werknemers, maar juist om arbeidsplaatsen vrij te maken voor het legertje jonge werklozen dat sinds eind jaren zeventig wat te groot in omvang werd. Daarom werden 58- plussers (in sommige sectoren, zelfs 55-plussers) aangezet om, mist een klein inkomensverlies, op rust te gaan.

Vooruitzichten van planbureaus en studiediensten gaan enkel over korte termijn, (2-4 jaar) en het verleden heeft spijtig genoeg bewezen dat de kwaliteit van hun voorspellingen niet veel hoger ligt dan de weersvoorspellingen van 30 jaar geleden. Ook de brainstormingresultaten uit de jaren 70-80 van gerenommeerde economen en profesoren, over hoe de wereld er vandaag zou uitzien, blijken niet veel meer dan hoopvol optimisme of bangelijk pessimisme te zijn geweest. Dus, alles behalve realisme.

Hoe dan ook, volgens diegenen die geacht worden het ‘te weten’, ziet de toekomst er, alles in acht genomen, toch rooskleurig uit: Als de aanbevelingen van de nieuwe visionisten opgevolgd worden hoeven wij ons, volgens hen, geen zorgen te maken, noch voor onszelf, noch voor onze kinderen. Voor onze kinderen zal er een quasi volledige tewerkstelling zijn, en onze plaats in het bejaardenhuis en de serviceflats zullen voor het grootste deel kunnen betaald worden door de arbeidsafdrachten van de nog steeds babyboomachtige allochtonen. Voor dat laatste is het in de ogen van (zelfs linkse) liberalen, nodig dat wij toch voor een gedeelte zelf moeten sparen voor onze oude dag. Hoe de kleine- en minimumloners dat moeten doen is, althans voor velen die daar niet toe behoren, niet zo belangrijk.

Tot zover in grote lijnen de toekomstperspectieven van de positiefdenkende orakels.

Antwoorden op vragen over de grenzen van de groei, zowel wat betreft bevolking, economie, vervuiling, en uitputting van grondstoffen, en verdere verloedering van het milieu komen er niet. Is het omdat die niet gesteld worden? Of is het omdat niemand er een werkbaar antwoord op weet?. Misschien heeft het te maken met wetmatigheid in de communicatiewetenschappen, die stelt dat je geen vragen moet stellen waarop je geen antwoord weet te verzinnen.

Een automobielassemblagebedrijf herstructureert en ontslaat werknemers omdat onze loonlasten zo hoog zijn, terwijl zijn concurrent uitbreidt en aanwerft omdat onze productiviteit zo hoog ligt. Leg dat maar eens uit! De begrippen zondagsrust en nachtwerk worden in de arbeidswet door de bladzijdenlange uitzonderingen zodanig uitgehold dat elk raakpunt tussen hun wettelijke en taalkundige definitie ontbreekt. Desondanks stelt het bedrijfsleven dat een doorgedreven flexibiliteit vanwege de werknemers, drastische lastenverlagingen, en langere werkweken noodzakelijk zijn om onze concurrentiepositie tegenover het buitenland te verbeteren.

Wie in de kranten niet onmiddellijk naar de assisen- lifestyle- en/of sportpagina’s doorbladert zal al gemerkt hebben dat onze economische en financiële goeroes proberen om opnieuw het warme water uitgevonden. In de landen die onze voornaamste handelspartners zijn, wordt diezelfde taal gesproken. Wij verbeteren onze concurrentiepositie tegenover hen, en zijn herstellen de hunne tegenover ons. Men hoeft dus helemaal geen marktanalist te zijn om te twijfelen of de beoogde maatregelen het gewenste resultaat zullen opleveren. Dan nog te zwijgen over de concurrentie van de lage loonlanden.

Eén en ander heeft een aantal bedenkelijke bijwerkingen. ‘Lastenverlaging’ wil ook zegen minder inkomsten voor de staat (gemeenschap, dus wij allen) Minder inkomsten generen uiteraard minder uitgaven (aan de gemeenschap, dus aan ons allen) Maar, kapitaalkrachtigen weten dat het bezuinigen voor het grootste deel op sociale voorzieningen zijn gericht en dus niet zozeer hen aanbelangen. Bovendien zegt de theorie dat verlaagde loonlasten zichzelf terugverdienen door de hogere tewerkstelling die dat als gevolg heeft. (al heeft die theorie zichzelf tot heden nog steeds niet bewezen) Het feit dat in de Verenigde Staten , ondanks een sinds meer dan een jaar gestage groei, de tewerkstellingscijfers bedroevend zijn, maakt mijn pessimisme eerder realistisch.

K. Marx stelde in 1913 al dat “ De mensen zijn steeds het onnozele slachtoffer van bedrog en zelfbedrog, en ze zullen dat steeds blijven, zolang zij zich niet bewust worden dat achter alle godsdienstige, politieke en sociale frasen, verklaringen en beloften, de belangen van deze of gene klasse schuilen” Een stelling die tot op vandaag nog steeds overeind is gebleven.

Zijn theorieën hebben ook niet gewerkt, hoor ik u al zeggen… De vraag is echter of het aan de inhoud er van lag, dan wel aan het opportunisme van diegenen die ze uitvoerden…

Renaat van Poelvoorde

15-08-2004 om 00:00 geschreven door Renaat  

Zoals de meeste plichtsgetrouwe burgers zijn wij op 13 juni naar het ons opgegeven stemlokaal getrokken. Misschien hebt U, zoals menig ander, tot in het stemhokje getwijfeld boven welke lijst, of naast welke namen je het bolletje rood zou kleuren.

U kon kiezen voor de liberalen die, alsof het een nieuwe religie is, geloven dat door lastenverlaging (dus minder inkomsten voor de gemeenschap) onze consumptiemaatschappij overeind kan blijven. Of misschien lagen de socialisten U bete,r en vindt U het best dat in deze fysiek en mentaal slopende slopende kennis- communicatie- en mobiliteitsmaatschappij, de gezondheidszorg, het onderwijs, de post, het internet en het openbaar vervoer, zoniet gratis, dan tocht voor iedereen betaalbaar moet zijn. Wie weet vond U zoals de Christen-democraten dat er wat te veel beloofd en te weinig gerealiseerd was en hebt U meer vertrouwen in de boertige en hautaine intelligentie van een Dehaene, en meent U dat de Stevaerts en Ancieaux’s beter achter de cafétoog en de jeugdbeweging waren gebleven. Of zag U wat in de Vlaams-nationalistische theorie die stelt dat een multiculturele maatschappij een utopie is en andere culturen hoogstens een bevruchtingsfactor kunnen zijn, maar dat immigranten zich uiteindelijk toch moeten assimileren in onze maatschappij. Ook kan ik mij voorstellen dat U het verdwijnen van de Groenen uit het federale parlement, wat te veel van het goede vond en denkt U dat zonder hen de groene reflex die de laatste jaren in andere partijen aanwezig was, zal verdwijnen bij het ontbreken van een ecologische zweeppartij.

Misschien kon U niet kiezen en zocht U naar een partij die het “linkse” sociaal-economische gedachtengoed met de “rechtse” sociaal-ethische waarden verenigde, en hebt U bij het ontbreken daarvan, gewoon een streep over uw stembrieven getrokken. Misschien zou U helemaal niet gaan stemmen indien de opkomstplicht er niet was.

Alhoewel er uit vrijwel alle partijen voorstellen worden gedaan om het participeren van burgers aan de besluitvorming te verhogen en verbeteren, zijn er wel meerdere partijen voorstander om de stemplicht af te schaffen. Men heeft het dan over de "mondige burger" het optimaliseren van de democratie en het dichten van de kloof tussen de mensen en het beleid.

Waar de afschaffing van de stemplicht daar een plaats in vindt is mij niet direct duidelijk, noch heeft mij daar iemand het nut er van kunnen uitleggen. Wat is er nu democratischer dan aan iedereen te vragen wie en welke strekking hij vertegenwoordigd wil zien?

Hoewel ik zelf, sinds de invoering van de kiesdrempel, niet hoog oploop met ons kiesstelsel, waardoor er steeds een klein deel van de stemmen in feite naar een andere partij gaan dan waarvoor zij bedoel waren, komt het er (voorlopig) toch nog op neer dat de meerderheid die gevormd wordt toch kan bogen op het stemgedrag van de meerderheid van de bevolking. In geval van stemrecht, en een lage opkomst, gebeurd het al eens (zoals in Nederland) dat er aardig wat minder dan 50% van de bevolking heeft gestemd op de partijen die de meerderheid vormen.

In feite brengt de afschaffing van de stemplicht juist het verminderen van de participatie van de bevolking aan zijn eigen bestuur met zich mee, en is dus ondemocratisch.

Ja, ik hoor het allemaal wel: minder plichten en meer rechten, vrije keuzes.

Voorstanders van de afschaffing stellen dat ongeïnteresseerden in de politiek daar dus ook geen doelbewuste mening over hebben, dus moet je die mensen ook niet verplichten om te gaan stemmen...en een mening te hebben.

Een recht moet vrij kunnen uitgeoefend worden en mag geen plicht zijn, zeggen progressieven. Op sommige vlakken moet men burgers, in hun eigen belang verplichten om van hun recht gebruik te maken, menen anderen (zijn ze daarom minder progressief?)

Hoe dan ook is er, sinds de toekenning van stemrecht aan allochtonen zonder de Belgische nationaliteit, een vorm positieve van discriminatie… Zij hebben nu stemrecht, maar geen stemplicht!

Een oeverloze discussie, waar zeker de in vorige alinea genoemden geen boodschap aan hebben.

En bovendien, wordt er iemand beter van? En zo ja, wie dan wel, en waarom? Als mij dat iemand kan uitleggen, dan kunnen we verder zin geven aan dit onderwerp!

Renaat van Poelvoorde

08-07-2004 om 00:00 geschreven door Renaat  

In onze moderne democratie, waar de globalisering nu ook in de politiek opgang maakt, ( waardoor de stem van het individu, door de uitbreiding van het aantal, steeds minder waarde krijgt) worden op steeds meer beleidsniveaus overleg- advies- en bestuursorganen geïnstalleerd. De stelling is dat de “basis” op alle vlakken “gehoord” dient te worden om zodoende de beslissingen beter af te stemmen op hun noden en verzuchtingen (?) . Men gebruikt daar een ietwat vreemd aandoend woord voor: Participatie! Weliswaar niet direct goed begrijpbaar voor Jan met de pet, maar die schijnt daar toch geen boodschap aan te hebben, denkt men.

Sinds enige jaren vindt men ook in de inflatie van decreten, richtlijnen en omzendbrieven van de onderwijsoverheid dit woord steeds meer en meer terug. Blijkens die geschriften moet het maar eens gedaan zijn met de conservatieve structuur van de allesbepalende overheid, inrichtende machten, raden, directeurs en onderwijzers. Ouders en zelfs leerlingen moeten meer inspraak krijgen, ja zelfs meebeslissen; althans in theorie dan…

Zoals het een goede mondige burger van dit land past, vraag ik mij af wat de oorzaak, en nog meer, wat de bedoeling daar van is. De “nieuwe politiekers” (of zijn het hun verlichte ambtenaren) menen blijkbaar, dat de onderwijswereld nood heeft aan inbreng en ondersteuning (?) vanwege de leerlingen en hun ouders, ofwel dat diezelfde leerlingen en hun ouders ook een aantal spreekwoordelijke vingers in de pap dienen te hebben.

Ik kan mij best voorstellen dat kinderen in hun pubertijd, en zeker als ze de meerderjarigheid naderen, wat meer “Frenet-achtige” ideeën in hun school willen zien. Evenzo valt het niet te ontkennen dat er ouders zijn die vinden dat men eigenlijk wel wat mag doen aan de voor hen “lastige bijwerkingen” die een schoolgaand kind met zich meebrengt. Aangezien dergelijke ouders wegens hun drukke bezigheden menen dat de school, behalve onderwijs verstrekken, ook best wat van hun ouderlijke taken kunnen overnemen, menen zij dan ook aardig wat inspraak te mogen eisen dienaangaande, en waarom niet, in een ruk door ook bij het onderwijs zelf!

Die roep om inspraak komt mijn inziens (en ervaring) van een heel kleine minderheid. Gedurende de achttien jaar dat ik, zowel in het vrije als in het gemeenschapsonderwijs aan, oudercomités, ouderraden en schoolraden heb meegewerkt heb ik echter steeds één constante waargenomen, namelijk dat het aantal ouders die prijs stellen op advies- inspraak- en medezeggingsrecht verwaarloosbaar klein is. Als op een school van ongeveer 300 leerlingen nooit meer dan 15 ouders naar algemene (voor alle ouders) vergaderingen komen, waarvan een groot deel meer voor de gezelligheid dan voor wat anders komt, kan men moeilijk beweren dat “de ouders” vragende partij zijn voor participatie (“deel hebben- of nemen aan”) aan het reilen en zeilen van de school. Bovendien is het de aanwezige ouders meestal, zoniet enkel, dan toch voornamelijk om hun eigen kind en dus eigenbelang te doen.

Zelfs de ‘’verkozen’ vertegenwoordigers van schoolraden kunnen bezwaarlijk stellen dat zij iets anders dan eigen zienswijze naar voor brengen (vrijwel onbekend voor diegene die hen verkozen hebben), omdat ze uiteraard onwetend zijn over wat de meerderheid van de ouders met betrekking op de besproken onderwerpen al dan niet willen.

Als gevolg daarvan is de inhoud, de kwaliteit en de waarde van dergelijke bijeenkomsten, zoniet waardeloos, dan toch ondermaats. Bovendien is de zogenaamde medebeslissingsmacht van de ouders en personeel, die in het nieuwe decreet door sommigen als vrij revolutionair wordt geprezen, een nieuwe uiting van de traditionele volksverlakkerij, eigen aan sommige politici. Als enkel consensus (gelijkgezindheid) en bij ontstentenis er van, de echte beleidsmakers de beslissingsmacht uitmaken, verandert er eigenlijk niets aan het feit dat de beslissingsbevoegdheid blijft waar ze hoort te zijn, nl. bij de schooldirecties, raden van bestuur der scholengroepen en of inrichtende machten. Het is enkel spijtig dat die door de en langdurige procedures van adviesbevraging het hen dikwijls moeilijk en soms onmogelijk zal zijn om tijdig en op het goede moment de gepaste beslissingen te nemen.

En dat allemaal door de capriolen van een minister wiens baas zegt dat we afmoeten van de overreglementering, en voorstander is van “kort op de bal te spelen” en beslissingen moeten genomen worden in plaats van oeverloos te discuteren!

Afgezien dat het Vlaamse onderwijssysteem in Europa, ja zelfs wereldwijd behoort bij de beste behoort, en er dus weinig reden is om het te veranderen, is mijn stelling steeds geweest dat scholen “zelfregulerend” zijn. Waar het leerlingenaantal stabiel of stijgend is, zijn de ouders dus in regel tevreden van de werking er van. Laat dus wie goed werk levert, dat verder doen, en tracht dat voorbeeld te volgen, zou ik zeggen8

Renaat van Poelvoorde

Voorzitter schoolraad Basisschool Park

17-06-2004 om 00:00 geschreven door Renaat  

Wat schuilt er onder een hoofddoek?

Zoals President Bush indertijd de oorlog tegen Irak trachtte te verkopen onder het mom van de dreiging met massavernietigingswapens, terwijl het allemaal veel dieper lag, en hij op die manier een dam wil opwerpen tegen het steeds meer de kop opstekende fundamentalisme, welke een bedreiging voor de bevriende oliesjeikregimes betekent. Zo gaat de discussie over het dragen van hoofddoeken door moslimmeisjes op scholen en in openbare functies, niet over de hoofddoeken op zich, maar over wat zo’n hoofddoeken, voor ons westerlingen (kunnen) symboliseren.

Het is een eindeloze discussie of de Koran al of niet verplicht aan moslimvrouwen om een hoofddoek te dragen. Het is een ieder met enig inzicht bekend dat oude geschriften zoals Bijbel en Koran in de loop der geschiedenis al ettelijke keren gebruikt en misbruikt zijn door leiders, groepen, en volkeren, om al dan niet gerechtvaardigde doelen te bereiken De geschriften zijn in hoofdzaak meer dan 2000 jaar geleden geschreven in een taal eigen aan die tijd en uiteraard bedoeld voor mensen die tijdens die periode leefden.

Zoals Jehova’s getuigen een eigen interpretatie geven aan de Bijbeltekst “ge zult andermans bloed niet drinken” zo geven moslems ook enkele verscheidene interpretaties aan de Korantekst “de vrouw zal zich bedekken” Voor de ietwat modernere moslims beantwoordt het bedekken vanaf de schouders tot onder de knie daar al ruimschoots aan, en voor de fundamentalisten in Afghanistan vereist dat dan weer dat de vrouw zich geheel van kop tot teen verstopt.

Maar er is meer. Enkel analfabeten en éénogen ontkennen dat in de Koran aardig wat verplichtingen en aanbevelingen staan die op zijn minst strijdig kunnen genoemd worden met de moderne westerse, zelfs universele rechten, vrijheden en zeden, en dat sommige er van zelfs de toetsing onzer wetten en reglementeringhen niet kunnen doorstaan.

Wat te denken van het feit dat een vrouw ondergeschikt is aan de man, een man een vrouw mag slaan, dat hij ze mag verstoten, hij meerdere vrouwen mag hebben enz.? Zelfs een rechtgeaarde moslim kan en mag niet anders dan toegeven dat hij, in geval van contradictie, eerder de Koranwetten dan de wereldse wetten dient na te leven?

Zoals heel wat mensen die, zowel op sociaal-economisch als ethisch vlak als links kunnen beschouwd worden, maar daarom niet per definitie de ogen sluiten voor sluimerende ontstekingsmechanismen, stel ik mij vragen over de steeds verdergaande toegevendheid en tolerantie, aan wat ik zou durven noemen, de bijna aan semi-fundamentalisme grenzende opvattingen die men in naam van de Koran tracht in onze maatschappij te introduceren.

Ik heb niets tegen het dragen van hoofddoeken, welke ook de beweegreden er moge van wezen, zoals ik ook niets heb tegen het outen van homo’s en lesbiennes, joden, Vlaams-blokkers, kapitalisten, communisten, conservatieven, en weet ik meer. Maar er zijn plaatsen, functies en omstandigheden waar iedereen zijn “eigenheid” voor zichzelf dient te houden, en alle specifieke kentekenen er van, best achterwege kan laten.

Hoewel ik niet zo direct de noodzaak zie van een “wettelijk” algemeen verbod om de hoofddoek op school te dragen, zie ik er niet echt het verschil in om het al of niet toelaten van de plaatselijke schooldirecties te laten afhangen. Kan me voorstellen dat een rechter het moeilijk zou hebben om hier geen schending van het gelijkheidsprincipe in te zien!

Dus misschien is een wettelijke regeling hier over niet zo gek, en tegelijkertijd een signaal aan bepaalde mensen dat het behouden van eigenheid, daar waar het de integratie tegenwerkt, zijn grenzen heeft.

Renaat van poelvoorde

20-05-2004 om 00:00 geschreven door Renaat  

Wat wij niet willen weten.

Er was een tijd, een tijd die er steeds is geweest, tot het voorlaatste decennium van de vorige eeuw steeds is geweest. In die tijden stoelde de rijkdom en de welvaart in de westerse wereld in het noordelijke halfrond op het goedkope gebruik van de bodemschatten uit de ‘derdewereldlanden’ in het midden oosten en het zuidelijke halfrond. Terwijl Engeland, Spanje en Portugal, na hen in armoede gedompeld te hebben al geruime tijd hun ‘wingewesten’, hadden achterlaten, moesten in de jaren zestig ook de laatste ‘bloedzuigers’, waaronder België, met tegenzin hun ‘ezeltjes strekje’ (welke hun koloniën waren) de onafhankelijkheid geven.

Toen in de jaren zeventig de met rijkdom overladen Emirs en olie-dictatortjes zich van hun macht bewust werden en er écht diende betaald te worden voor het ‘zwarte goud,’ werd hier en daar al eens de opmerking gemaakt dat, ook al bleven de bomen tot in de hemel groeien, er misschien ook aan die ‘hemel’ grenzen zouden zijnenzen waren.en de bomen tot in de hemel groeien, er misschien ook aan die 'atortjes zich van hun macht bewust en werden w.

Verlichte geesten (zijn er anderen in de politiek en zakenwereld?) deden hun best om via politieke druk, verborgen embargo’s, allerlei staatsgrepen, ja zelfs door gemanipuleerde ontwikkelingsprogramma’s, de met hun hulp ondertussen aan de macht gekomen regimes en zichzelf tot God uitroepende dictatortjes, hetzij te helpen, hetzij te vervangen door andere en ‘betere’. Alles in functie tot behoud van de grondslag onzer wereldeconomie: de beginwaarde van een ‘grondstof’ is per definitie nul!

De ondergang van het ‘Communistische Rijk’ was voor elk rechtgeaarde kapitalist het bewijs van de superioriteit, ja zelfs onfeilbaarheid van zijn systeem. Bleek dat vrijheid, geldingsdrang en persoonlijke zelfbeschikking zelfs voor decennialang geïndoctrineerde Oost-Europeanen en Aziaten, belangrijker waren dan werkzekerheid, gratis gezondheidszorg, en zorgeloze oude dag. Er ging niet enkel een immens nieuw wingewest open, maar tevens een enorme potentiële afzetmarkt. De hemel ging open…en de bomen zouden verder kunnen groeien

Dat de geschiedenis zich steeds herhaalt is niet zomaar een volkse boutade. Maar blijkbaar getuigt dit gezegde van een zodanige simpele logica dat ze nog steeds niet is doorgedrongen tot de hoog boven het gepeupel torende, en in werelds beste universiteiten gevormde planners en economen. Dus zoals destijds in Afrika ging men er, van de ene op de andere dag, een sociale levensvorm installeren, waar wij aan de ontwikkeling er van meer dan 100 jaar hebben gewerkt, en zelfs de dag van vandaag nog enige moeite hebben om er ons in te stellen .

Het ‘Afrikaanse’ scenario herhaalde zich dan ook in Oost-Europa: burgeroorlogen, machtsgrepen van ‘hervormde’ voormalige communisten, ineenstorting van bestaande structuren met als gevolg een totale verwarring, ontstaan van de ‘nieuwe rijken’ met hun tegengesteld equivalent: de nieuwe, maar dan werkelijke armen.

Het zogenaamde ‘nieuw wingewest’ is voor de kapitalist enkel bruikbaar als laatste schuilplaats voor zijn hier ter ziele gaande bedrijven waarvan de producten niet meer concurrentieel waren met deze uit de slaven- en kinderarbeidlanden in zuidoost Azië, Zuid-Amerika en de Stille Oceaan. Omdat wegens de hoge werkloosheid, en bij gebrek aan enige sociale zekerheid, de bevolking van de voormalige Sovjet-Unie, nog wilt werken voor een loon, die naam onwaardig, kunnen ze het daar nog een tijdje uitzingen. De daar geproduceerde goederen worden dan terug hier aan dumpingprijzen op de markt gegooid. In het land van herkomst blijven ze echter voor de arbeider die ze maakt, wegens zijn laag loon, onbetaalbaar. De enige die er echt beter van wordt is de vaandelvluchtige kapitalist die, naar zijn zeggen, door onze hoge loonkost, daar toe gedwongen wordt…

Tot daar dus, geef ik toe, wat summiere en volgens U, misschien zelfs, simplistische analyse.

Economen en zelfs heel wat zichzelf te buiten gaande intellectuelen zullen met allerlei studies van één of meerdere van het omvangrijke arsenaal Universiteiten, organisaties, studiediensten, die ons systeem rijk is, aantonen dat het wel wat ingewikkelder is dan wat ik hier kom te stellen. Wie ben ik om dit te ontkennen?

Sinds jaar en dag zijn het juist die instellingen die de weg tonen aan de planners en de uitvoerders. Zij zijn dus verantwoordelijk voor het resultaat.

Ik, zoals U, beste lezer, zijn hier maar observators. Wij zien enkel het resultaat. Maar wij ondergaan ook het resultaat. Dat geeft ons het recht om het te beoordelen. Ooit was er een tijd dat de economie ten dienste van de mens stond. Van de mens in zijn geheel, bedoelde men dan…van de ‘mensheid’. De Moderne kapitalisten, die zichzelf met het minder beladen begrip ‘liberalen’ omschrijven durven nog net niet te zeggen dat volgens hen de mens ten dienst staat van de economie, hoewel zij dat de praktijk, door stelselmatig de ‘sociale bijsturingen’ af te breken, wel die richting doen opgaan. In feite staat de economie dus nog ten dienste van de mens…maar dan enkel van deze die de economie in handen hebben!

Het heden is het kind van het verleden en de ouder van de toekomst. En dat kind heeft nu wel zijn mooiste tijd gehad en blijft tegen beter weten in, op zijn beurt kinderen baren. Alles rondom ons maakt ons duidelijk dat wat we niet willen, toch gebeurt en nog meer zal gebeuren, en dat wat wij willen, voor zover het nog gebeurt, in de toekomst steeds minder en minder zal gebeuren.

De Wereldbank, een organisatie die je moeilijk kan verdenken een links, simplistisch, groen clubje te zijn, rekent ons voor dat onze welvaart ons nu al meer kost dan ze oplevert. Volgens deze respectabele instelling gaat economisch gezien op (niet zo lange) termijn ons kapitalistisch systeem failliet. In tegenstelling tot vroeger, waar de rijken rijker werden en de armen, in verhouding arm bleven, worden nu de rijken rijker ten koste van de armen. Ook onze natuurlijke samenlevingsvorm als gemeenschap, waarop onze economie is geënt is op termijn niet meer werkbaar: Waar vroeger in gezinsverband het nodig was zichzelf te vermenigvuldigen in het kwadraat, ten einde er voor te zorgen dat er voldoende kinderen waren om voor hun ouders te zorgen, moet elke generatie zich op zijn minst verdubbelen opdat er voldoende werkenden zouden zijn om de steeds langer levende ouders en grootouders te ‘voeden’. Langs de andere kant is de enige oplossing om deze wereld ‘leefbaar’ te houden en de levenskwaliteit van de minder bedeelden te verhogen, het reduceren van de wereldbevolking. Van een contradictie gesproken die kan tellen!

Dat geen enkele geleerde kop noch daar voor doorgaande organisatie met enige ‘werkbare’ oplossing komt voor de, zowel in aantal als in omvang, groter wordende problemen m.b. t. de armoede, de overbevolking, de vervuiling van lucht, land en water, en globaal het voortbestaan van de mensheid zelf, stemt ons alleen tijdens enkele kortstondige periodes van bezinning tot nadenken. Soms willen we er ook eens tijdens een gezellige discussie als wereldverbeteraar over praten, maar besluiten uiteindelijk, onder het mom van “wat kan je’r als enkeling aan veranderen?” dan maar weer tot de orde van de dag over te gaan.

De geschiedenis herhaalt zichzelf. Volksverhuizingen… Hoogstaande welvarende beschavingen die zichzelf verteren…gebieds- en economische oorlogen…

In de wereldgeschiedenis, over alle werelddelen heen, is er steeds één constante geweest. Op een gegeven ogenblik zijn de “have-not’s” het gaan halen bij de “have’s” tenzij die laatste wijs genoeg waren om tijdig een deel van hun “rijkdom” af te staan.

Mijn simpele geest vertelt me dat het nu niet anders zal gaan. Wij, de ‘rijken’ geven jaarlijks 0,4% van wat we met zijn allen verdienen, aan de ‘armen’. Sinds ettelijke jaren hebben wij het goede voornemen om dat te verhogen naar 0,7%, maar omdat we naar onze goesting te langzaam ‘verrijken’ hebben we dat nog steeds niet uitgevoerd.

Wel…Deze simpele geest vreest dat zelfs die 0,7 niet voldoende zal zijn, en dat we misschien wel tot de voor ons onvoorstelbare orde van 30% zou moeten. Wie weet gaat het zelfs niet eens over “wat we met zijn allen verdienen”, maar over “wat we met zijn allen HEBBEN ”

Deze simpele geest weet dat hij het niet weet, en denkt dat ook de “verlichte” geesten het niet (meer) weten.

Maar dat laatste…zelf al weten die zelf dat ze het niet weten… één ding is zeker : wij WILLEN het niet weten!

Renaat Van Poelvoorde

02-04-2004 om 00:00 geschreven door Renaat  

Voor of tegen (2de Golfoorlog)

De weken voor het Amerikaanse en Britse militaire offensief tegen het regime in Irak waren zwanger van de woorden oorlog en vrede. Af en toe hoorde je de hypothetische vraag stellen of men voor of tegen ‘de oorlog’ was, alsof enig zinnig mens op een antwoord zat te wachten. Massademonstraties waren er in overvloed, in tegenstelling tot de massavernietigingswapens die de UNO-inspecteurs in Irak maar niet konden vinden. De tegenstanders van een gewapend optreden tegen het Sadam-regime zeggen dat dit te wijten is aan het feit dar er geen zijn, terwijl de voorstanders er op wijzen dat het Irakese regime jaren de tijd heeft gehad om ze te verstoppen.

Deze oorlog is niet gerechtvaardigd, stelt men. Alsof dat ooit een reden is geweest om er al of niet een te starten. Alsof iets of iemand het ooit kan rechtvaardigen dat mensen sterven voor dingen waar zij zelf niets mee te maken hebben. Bovendien beschikken juist diegenen die menen er te moeten over oordelen, niet over de nodige elementen om dat te doen.

De Amerikaanse President stelde dat het Irak het wereldwijde terrorisme steunt en een bedreiging voor de vrije wereld betekent, terwijl de Franse, Duitse en Russische leiders zich als volleerde vredesduiven ontpopten. Aloude clichés werden en zijn weer ‘in’ : hoe linkser men is hoe meer men tegen de oorlog is, hoe rechtser hoe meer begrip men kan opbrengen voor een kordaat optreden.

Hoe nobel de gedachte ook is dat oorlog ten alle prijze vermeden moet worden, een onbevooroordeeld observator kan toch niet omheen het feit kijken dat zowel de politieke voor- als tegenstanders niet de euvele moed kunnen opbrengen om te zeggen waar het voor hen werkelijk op staat.

Voor de Amerikanen en Britten is het voor de overlevering van hun economie (en dus ook de onze) van kapitaal belang dat men in het Midden-Oosten een blijvende, zoniet betere controle verwerft omdat : - 1. Olie de komende decennia nog steeds voor het leeuwenaandeel van onze energie moet zal moeten instaan. – 2. Dat het grootste deel van de oliereserves in het Midden Oosten zich in de bodem van Saudi-Arabië, de Golfstaten en Irak bevinden. – 3. Dat de dagen (jaren) van de Despotische leiders in S.A en de golfstaten geteld zijn en dat, zoals in Iran het geval is geweest, via democratische weg dan wel burgeroorlog, fundamentalistische regimes op termijn de controle over het zwarte goud dreigen te verwerven.

Voor de Fransen, Duitsers en De Russen, die in het verleden elk om beurt nooit bang zijn geweest van enige hypocrisie als het om oorlog of vrede ging, zijn de contracten die ze met het regime in Bagdad hebben afgesloten om, eens de economische sancties zijn opgeheven, verzekerd te zijn van voldoende olieleveringen de, enige echte reden waarom ze zich verzetten tegen een militaire oplossing en het verwijderen van het huidige regime. De zogenaamde vredesduiven vliegen, zoals het staatslieden betaamt, voor eigen lands- en economische belangen.

Zoals in de tijd van de koude oorlog laat de onwetende man in de straat zich dankbaar misbruiken om, in massabetogingen als stoottroepen op te treden voor de belangen van een paar grote landen. Dat België, in tegenstelling tot menig ander klein Europees land daarin mee marcheert zal wellicht te wijten zijn aan het feit dat onze handelsbelangen met Frankrijk en Duitsland belangrijker zijn dan deze met de Verenigde staten. Bovendien is het in het vooruitzicht van de komende parlementverkiezingen niet raadzaam om stoere taal te gebruiken.

Wie dacht dat, nadat de Verenigde staten aan de Irakese grenzen een troepenpacht van meer dan 250.000 soldaten had opgebouwd, welke dagelijks handen vol geld kosten aan de in de rood staande Amerikaanse begroting, er nog iets of iemand is die deze oorlog kon voorkomen, gaf blijk van ofwel verfoeilijke volksverlakkerij ofwel van een overdreven mate van simplisme. Enkel het vertrek van Sadam en zijn regime kon een dergelijke ommezwaai teweegbrengen, want daar, en daar alleen is en was het de Amerikanen en de Britten om te doen.

Op het ogenblik dat dit artikel geschreven is, is de oorlog al drie dagen een feit. Wat het uiteindelijk resultaat en gevolgen op termijn zullen zijn moet nog blijken.

De geschiedenis zal uitwijzen of President Bush en zijn entourage, miskende genieën, dan wel onverantwoorde debielen zijn geweest. En dan nog zal het afhankelijk zijn van wie die geschiedenis heeft geschreven. Meestal zijn dat de overwinnaars, en per defenitie hebben die altijd gelijk.
De verliezers zijn meestal oorlogsmisdadigers terwijl de overwinnaars altijd helden zijn. In dat opzicht is de mensheid niet geëvolueerd.

Renaat Van Poelvoorde

12-03-2004 om 00:00 geschreven door Renaat  

Het heeft dit jaar (zoals ook vorig jaar) aardig gerommeld in de onderwijswereld.

Zoals haar voorgangers meende ook de huidige Minister van Onderwijs in een onstuitbare drang tot vernieuwing, verandering en rationalisering (samenvattend gezegd: besparing) de ene wijziging na de andere te moeten invoeren.Scholen moeten groter worden, samenwerken, meer eigen verantwoordelijkheid dragen, enfin,  op moderne, zeg economische, wijze ‘gerund’ worden.
Op een sluipende wijze wordt de ene  na de andere bevoegdheid, welke vroeger centraal bij de onderwijsoverheid of Argo lag, naar ‘scholengroepen’ doorgeschoven. Meer en meer laat men toe ( of hoopt men?) dat privé sponsering het gebrek aan voldoende toelagen aanvult.

Misschien verwacht men dat de tijd zijn werk zal doen en  het onderwijs op lange termijn zal evolueren naar het voor liberalen ideale systeem waaronder de Post,  en de Belgische Spoorwegen reeds enige tijd werken : een autonome instelling waar de overheid (de gemeenschap dus) zich enkel nog via een beheerscontract mee hoeft te bemoeien.

Eindtermen worden bepaald en herbepaald. Lessenpaketten herschikt, en leermethodes vernieuwd. Het jaar overdoen is uit den boze, en elke leerling wie dat nodig heeft dient persoonlijk begeleid worden.

Oudere leerkrachten (op 50 ben je tegenwoordig oud) zien zo niet zitten zitten, en jongeren bedanken voor een job welke door de onderwijsvakbonden als het meest afmattend, stresserend frustrerend en ondankbaar beroep wordt voorgesteld. (alsof er geen bandwerk,  marketingsector, e.d. zou bestaan)

Onlangs kreeg ik via de school een vragenlijst van de inspectie  ter invulling  waarin op zijn zachts gezegd, nogal wat onzinnige vragen. Of moet ik  zeggen: vragen waaruit men met de antwoorden de meest onzinnige dingen kan besluiten. 

Een voorbeeld:  op de vraag “Wat vindt U van de hoeveelheid huiswerk?” gaat zowel  iemand die vindt dat er teveel huiswerk is, als diegene die meent dat er te weinig huiswerk wordt gegeven,  hetzelfde antwoord geven (ontevreden) Wat is dan de waarde van zo’n antwoord? 

En, “bent U tevreden over de leraar?”  Hoe moeten wij dat nou beoordelen?  Beschikken wij daartoe over de nodige waardemeters?  Neen dus. Dus bepalen wij die zelf maar, en aangezien wij mensen, van natuur egocentrisch zijn, bepalen wij die waardemeters volgens  onze eigen individuele noden.

Ouders die (de mogelijkheid hebben om) hun kinderen voor en na de schooluren zelf op te vangen verwachten van een hoofdzakelijk goed onderwijs. Voor het onderdeel opvoeding en sociale vaardigheden kunnen zij zelf instaan.

Voor diegenen die op weekdagen beiden van 7 tot 19 uur (voor hen) belangrijker zaken te doen hebben, verwachten dat de school niet enkel tijdens de lesuren, maar ook tijdens de voorschoolse, tussentijdse, en naschoolse opvang voor de nodige begeleiding zorgen. Vroeger stuurden men hun kinderen in dat geval naar een internaat, maar ja die werden (worden) niet voor het overgrote deel door de gemeenschap gefinancierd.

Enige tijd geleden wou het Ministerie van Onderwijs van ons weten  hoeveel we verdienden, en welke opleiding we hadden genoten. Blijkt dat kinderen van lagere opgeleiden en kansarme gezinnen het moeilijker hebben op school, en daarvoor dus meer middelen dienen vrijgemaakt te worden. Dus: hoe dommer en armer we zijn, hoe meer geld de school krijgt.  Persoonlijk vond ik dat een “aanslag op mijn privacy”, maar goed, gelukkig is de meerderheid van de ouders in deze school niet zo moeilijk als ik. 

Als ouder (en voorzitter van de schoolraad) was is enigszins verbaasd over deze vraagstelling. Ik veronderstelde dat men dat in tijden van computers, databases en SIS-kaarten daarmee niet meer lastig moest vallen. Bovendien vraag ik mij af waarvoor al die statistieken, verslagen, rapporten en schema’s waar directies en leraars zich tegenwoordig allemaal moeten mee bezig houden, wel voor dienen. Blijkbaar hebben die weinig of geen nut en kan men die gerust afschaffen om zodoende meer tijd vrij te maken om te doen waarvoor ze gevraagd zijn: les geven.

Het eenvoudige principe van ‘oordelen volgens het resultaat’ is blijkbaar wat te simpel en dus niet passend in de denkwereld van diegenen wegens hun hoge opleiding misschien de begane grond niet meer raken.

Dat het Belgische onderwijssysteem, dank zij haar resultaten, al jaar en dag als de beste in Europa is en bij de besten in de wereld behoort, en men een winnend paard best niet wisselt, doet schijnbaar niets ter zake. Daarenboven lijken de wijzigingen en hervormingen van de laatste jaren, en de plannen voor de toekomst, beangstigend veel op de hervormingen die het onderwijs in Nederland de laatste twintig jaar heeft ondergaan. Wie weet hoe het onderwijs er in Nederland heden ten dage aan toe is kijkt met verbijstering toe hoe men ook hier één van de belangrijkste peilers van onze maatschappij door betonrot laat aantasten.

Op het einde van het schooljaar zou een wat meer positief artikel misschien beter geoogd hebben, maar behalve de directie en het lerarenkorps van deze school te prijzen voor hun inzet en prestaties (zowel individueel als in teamverband), kon ik niet zo gek veel bedenken, dus…

Renaat Van Poelvoorde

18-12-2003 om 00:00 geschreven door Renaat  

Het mag niet…maar je doet maar
Op 21 november 1995 stierf de 16-jarige Kim Saadeldin. In de jeugdstrafinstelling te MOL waar hij, nadat hij was opgepakt voor het gebruik en kweken van cannabis door de jeugdrechter was opgesloten. Het werd zijn dood. 
Cannabis, reeds  4500 jaar geleden geteeld in China en reeds vroeg via Afrika overgebracht naar  Europa, waar het sinds de 16^de eeuw wordt geteeld.
Pas vanaf 1950 zijn hasj en de gedroogde bladeren van de plant (marihuana, pot, grass, weed,...) bekend geworden bij grote delen van de bevolking in Europa en de Verenigde Staten. In 1954 werd in de Verenigde Staten de consumptie van marihuana verboden, hierin later gevolgd door de Europese landen.
Het gebruik van marihuana  voor medische gebruik was tot heden is enkel in Canada en Nederland toelaten.
Uit verschillende onderzoeken blijkt dat er wel degelijk meer dan één risico verbonden aan het gebruik van cannabis, vooral het roken ervan. Een 'jointje' bevat twee keer zoveel de kankerverwekkende stof "teer" dan een gewone sigaret. Het diep te inhaleren voor een optimaal effect, maakt de rookmethode nog schadelijker.
Een Schotse wetenschappelijke studie wijst er ook op dat het roken van cannabis kan leiden tot "emfyseem", het versneld afsterven van de longblaasjes. Ook gewone tabak roken berokkent de longblaasjes schade, maar bij cannabis is het effect veel sterker. Drie joints per dag hebben volgens de studie een schadelijk effect dat vergelijkbaar is met het roken van twintig gewone sigaretten.
Hasj ondermijnt ook het logisch denkvermogen, vermindert de concentratie en tast het kortetermijngeheugen aan. Een ander mogelijk effect van regelmatig gebruik is de afname van de vruchtbaarheid, maar dit herstelt zich, wanneer het gebruik wordt gestaakt.
Volgens een recent Australisch onderzoek kan veelvuldig cannabisgebruik bij jonge vrouwen leiden tot depressie en angststoornissen.
Een onderzoek aan de universiteit van Harvard bewijst dat het roken van marihuana kan leiden tot hartaanvallen. Mensen van middelbare leeftijd die marihuana roken, hebben in het uur na het opsteken van hun joint vijf maal meer kans om een hartaanval te krijgen. In de uren nadien daalt het risico opnieuw tot normaal. Een vervijfvoudigd risico is niet meteen een probleem voor een normaal gezond persoon, vijf keer weinig is nog steeds weinig. Voor mensen die reeds een verhoogd risico hebben (diabetes, overgewicht, hoge bloeddruk), is een vervijfvoudiging wel problematisch.
Niemand kan ontkennen dat cannabis bij jongeren stilaan populair aan het worden is
Een onderzoek van het Europees Waarnemingscentrum voor Drugs en Drugsverslaving toont aan dat ruim 45 miljoen Europeanen (18 procent van de 15- tot 64-jarigen) minstens een keer in hun leven cannabis geprobeerd hebben. Een op vier van de 15- en 16-jarigen en bijna 40 procent van de 18-jarigen heeft ooit cannabis gebruikt.
Volgens een onderzoek van het Wetenschappelijk Instituut voor Volksgezondheid geeft een kwart van de leerlingen van Belgische secundaire scholen toe dat ze ooit een joint gerookt hebben.
Bij jongens ligt dat percentage nog iets hoger dan bij meisjes.
Er is een verschil in het gebruik tussen jongens en meisjes. Jongens "scoren" beter. Het drugsgebruik op scholen is het hoogst in de leeftijdscategorie van de 17- en 18-jarigen. Zelfs veertig procent van de jongens van die leeftijd zegt ooit al een joint geprobeerd te hebben.
Waarschijnlijk is nieuwsgierigheid de voornaamste verklaring voor het spectaculaire cannabisgebruik bij jongeren. Jongeren experimenteren er op los en het feit dat het gebruik van cannabis (nog steeds) verboden is, (al denken velen ten onrechte dat de "drugsnota " reeds wet geworden is)  maakt het alleen maar spannender en stoerder. Om die redenen relativeren onderzoekers de cijfers.
Het nieuwe drugbeleid  (gedoogbeleid)
Vorig jaar stelde de regering haar nieuw drugsbeleid voor. In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, blijft ook daarin het gebruik van cannabis strafbaar. Enig verschil met voorheen is dat in bepaalde gevallen het gebruik van cannabis niet vervolgd wordt.
Het principe is dat wanneer een volwassene (+18j.) met een hoeveelheid cannabis voor eigen gebruik wordt aangetroffen, er geen proces-verbaal meer wordt opgesteld en de volwassene bijgevolg niet vervolgd wordt.
Hierop zijn twee uitzonderingen:
· Aanwijzingen van problematisch gebruik (in de drugnota omschreven als "een gebruikspatroon dat men niet langer onder controle heeft");
· openbare overlast en gebruik in aanwezigheid van minderjarigen.
Blijft echter wel vervolgbaar::
· Het bezit van een hoeveelheid cannabis die niet bestemd is voor persoonlijk gebruik; (hoeveel dat is blijft in het vage)
·  het bezit van harddrugs (cocaïne, heroïne, XTC,...);
· de verkoop van alle illegale drugs, inclusief cannabis; (hier wordt dus niet het woord "verdelen" (dealen) gebruikt, vraag is: wat indien het gratis  wordt aangeboden?)
· gebruik en bezit van cannabis door minderjarigen.
Voor minderjarigen die met cannabis worden aangetroffen, zal er dus steeds een proces-verbaal worden opgemaakt. De ouders zullen in alle gevallen worden verwittigd en gehoord;
· cannabis roken in een café of jeugdclub;
· het bezitten van zelfgekweekte cannabis (het wordt in de toekomst wel niet meer vervolgd als voldaan wordt aan de bovenvermelde voorwaarden);
· het onder invloed van cannabis besturen van een voertuig;
· in- en uitvoer. Het invoeren van cannabis blijft vervolgbaar maar volwassenen zullen niet meer vervolgd worden als aan bovenstaande voorwaarden voldaan wordt.
· Het uitvoeren van cannabis wordt niet gedoogd. Ook in Nederland is dit strafbaar. Dit impliceert dat wie zich in Nederland gaat bevoorraden een misdrijf pleegt volgens de Nederlandse wetgeving.
Kritiek op het beleid
Er is op geen enkele manier aangegeven tot welke hoeveelheid cannabis je nog kan spreken van eigen gebruik. Het begrip "overlast" is ook niet duidelijk gedefinieerd. Beide criteria werken de willekeur van politiemensen in de hand.
Cannabis blijft in het strafrecht. Druggebruik onder de bovenvermelde criteria is gedepenaliseerd (de gebruiker wordt niet vervolgd) maar blijft toch strafbaar.
Iemand moet me toch eens de logica welke men hier hanteert uitleggen.
Het is strafbaar, maar je wordt niet gestraft….je mag iets niet doen, maar men sluit de ogen als je 't doet. Het is niet toegelaten maar onder een reeks, soms vaag interpreteerbare voorwaarden men gaat het toch tolereren…
Nooit gehoord van " rechtszekerheid "?
Bovendien blijven het verkopen en importeren van cannabis vervolgbaar
Vraag is hoe men dan op een legale manier aan de softdrug kan komen?
Nog iets: dealen blijft een vervolgbaar misdrijf.  'Verkopen' (of verdelen) is alleen mogelijk als de "gebruiker" meewerkt…. Dus : iemand die cannabis koopt werkt mee aan een misdrijf…
Naar mijn weten is het in het Belgisch strafrecht nog steeds zo dat een medeplichtige aan een misdrijf als mededader wordt beschouwd en ook strafbaar is.
Je mag dus cannabis (voor eigen gebruik) in bezit hebben, maar je mag het nooit gekocht hebben…begrijpen wie kan.
Maatschappelijk draagvlak
De vraag is hoe de bevolking staat ten opzichte van cannabis en de legalisering ervan. Op dit punt lopen de onderzoeken nogal uiteen.
Een onderzoek gevoerd door wetenschappers van de Universiteit Gent concludeert dat slechts een op zes (zestien procent) Vlamingen het gebruik van softdrugs aanvaardbaar vindt. Het onderzoek dateert van 1998 maar is pas in 2001 gepubliceerd.
Volgens een onderzoek gevoerd door een team van de Brusselse universiteit ULB in opdracht van de Franstalige krant Le Soir twee jaar geleden, vindt tot 44,8 procent van de Belgen dat het roken van softdrugs door de vingers moet worden gezien.
Ten slotte blijken de "mensen in het veld" de hulpverleners, de drug-preventiediensten e.d. niet erg opgezet met deze nieuwe aanpak. Maar zoals meer voorkomt blijken deze volgens de beleidsmakers waarschijnlijk niet over de nodige competentie te beschikken opdat men daar rekening zou mee te houden.

Renaat Van Poelvoorde

05-11-2003 om 00:00 geschreven door Renaat  

10/2003

Het onderwerp "overbevolking" is erg breed, het bevat belangrijke elementen over ecologie, maar ook over hoe de maatschappij georganiseerd is en wat het verband is tussen kapitalisme en ecologie.

Een veel gehoorde stelling is dat we met teveel mensen op deze wereld zouden zijn. Met onze 6 miljard collega's, waarbij er iedere dag 250.000 bijkomen zouden we in 2050 met 10 miljard zijn. En dan stelt de filosoof Etienne Vermeersch in 'De ogen van de Panda': "beeldt u in dat er 10 miljard mensen zouden zijn met een degelijke welvaart, dat zou een ecologische catastrofe betekenen". Dit idee is niet nieuw, Vermeersch neemt het over van Mathus (een 19e eeuwse filosoof) en om te antwoorden op Vermeersch kunnen we eigenlijk het antwoord van Marx en Engels op Malthus gebruiken. Marx kwam tot de conclusie dat de stellingen van Malthus uiteindelijk ingingen tegen de belangen van het menselijke ras. De consequenties van wat Mathus stelde over de zogenaamde overbevolking, waren dat hij bvb stelde dat er geen sociale bijstand nodig was in Engeland (op dat ogenblik was er een scherpe bevolkingstoename in Engeland en een enorme armoede). Met andere woorden: laat de armen maar creperen en armoede lijden, dat zal de bevolking doen afnemen.

Wordt armoede veroorzaakt door overbevolking?

Dat is een eerste fundamentele fout die Malthus maakt. En ook daar staat Malthus jammer genoeg niet alleen, een Amerikaanse bevolkingsexpert stelde bij een bezoek aan Dehli (India) dat de bevolking daar een vorm van bevuiling vormt omdat ze met zoveel zijn. Waarom zou hij niet tot zo'n conclusie komen in New York? Is het de bevolking, of is het de armoede die er "bevuilend" is? Een andere zogenaamde expert, dhr. Hardin, stelt dat er geen hulp moet gegeven worden aan de armen, dat uithongering een oplossing biedt voor overbevolking... Dat is natuurlijk wel een gemakkelijke stelling voor een Westeuropeaan die zichzelf wellicht niet vrijwillig zal opofferen om uit te hongeren! Waar al deze filosofen toe komen is eigenlijk de stelling dat armoede veroorzaakt wordt door overbevolking, waarbij uithongering een stap vooruit zou betekenen in de ontwikkeling van de mensheid. Ze gaan daarvoor terug op het Darwinisme, dat in de dierenwereld een survival of the fittest vaststelde. Malthus paste dit echter toe op de bevolking, en komt zo eigenlijk tot de conclusie dat het de natuur is die overbevolking veroorzaakt en dat die overbevolking uiteindelijk de armoede veroorzaakt. De natuur is dus de oorzaak van alle problemen volgens Malthus.

Een tweede vooroordeel bestaat eruit dat overbevolking zou afhankelijk zijn van culturele factoren, bvb de Turkse bevolking die zou "kweken als konijnen" (een stelling die door bepaalde Blok-leden wordt verkondigd). Maar als bevolkingsgroei afhankelijk zou zijn van culturele aspecten, hoe verklaar je dan dat in landen als Italië en Spanje, die toch erg katholiek zijn (en dus tegen contraceptie en dergelijke meer) een gemiddelde fertiliteit kennen van 1,24 kinderen per vrouw? Of hoe verklaar je dan de sterke daling van de bevolkingsgroei in Japan (in 1949 een gemiddelde fertiliteit van 4,5 kinderen per vrouw, wat nu gedaald is tot 1,5)?

Een voorbeeld uit India geeft eigenlijk aan hoe de bevolkingsgroei kan ontwikkelen. Een provincie in het zuiden, Kerala, kende in de jaren '70 een aantal belangrijke bewegingen waarbij er een regering verkozen werd die gedomineerd werd door een communistische partij. Die partij werd onder druk van bewegingen tot bepaalde sociale hervormingen gedwongen: beperkte landhervormingen, een begin van onderwijs en sociale zekerheid. Welke impact heeft dit nu op de bevolkingsgroei? Terwijl in India een vrouw gemiddeld 3,9 kinderen krijgt, is dat in Kerala 1,8!

En dan komen we terug op de stelling die ook door Vermeersch wordt verdedigd, namelijk: "hoe groter het deel van de wereldbevolking dat in welstand leeft, hoe meer het ecosysteem in gevaar komt". Een dergelijke stelling gaat volledig voorbij aan de economische en sociale onderbouw van het systeem. Uiteindelijk legt het de verantwoordelijkheid voor de reële ecologische problemen niet bij het systeem, maar bij de mensen zelf. De populair gestelde versie van de stelling van Vermeersch, namelijk 'Geef alle Chinezen een auto en het milieu is kapot', stelt eigenlijk dat er teveel Chinezen zijn voor een degelijk welvaartspeil te kunnen invoeren! Waar die stelling geen rekening mee houdt is dat het huidig systeem enkel produceert voor winst, niet voor behoeften en bijgevolg ook niet voor de ecologische behoeften die aanwezig zijn. Zowel de ecologische problemen als de bevolkingstoename worden veroorzaakt door het kapitalisme. De bevolking neemt sterkt toe, bij gebrek aan sociale zekerheid, bij nood aan kinderarbeid om meer winst te maken,... Op dit moment leeft één vierde van de totale wereldbevolking in absolute armoede (geen drinkbaar water, onderwijs, huisvesting,...). Die problemen worden niet veroorzaakt door overbevolking, maar door het winstsysteem dat het kapitalisme is.

"Grenzen aan de vooruitgang"?

De basis voor veel overbevolkingstheorieën is het Malthusianisme. De centrale stelling van deze stroming is dat de bevolking geometrisch (exponentieel) groeit: 2,4,8,16,32,... Terwijl de bevolking exponentieel groeit, zou de voedselproductie arimethisch groeien: 1,2,3,4,5,... Hierdoor zou er een kloof ontstaan tussen productie en bevolkingstoename waardoor er overbevolking zou zijn. Uiteindelijk is dat ook de redenering die Vermeersch volgt als hij stelt dat we moeten afstappen van het wetenschappelijk technologisch optimisme omdat "er grenzen zijn aan de vooruitgang". Met andere woorden: de technologie zou niet vlug genoeg groeien (en zou niet vlug genoeg KUNNEN groeien) om de bevolkingsgroei op te vangen. De enige logische conclusie die Vermeersch dan ook kan maken is dat er dringend nood is aan een bevolkingsstop in de Derde Wereld (zonder een fundamenteel idee te hebben hoe dat kan).

De voornaamste kritiek die Friedrich Engels naar voor brengt tegenover Malthus is dat hij productie en technologie rechtstreeks afhankelijk stelt van het aantal mensen, niet van de productiewijze en de impact die deze heeft op de ontwikkeling van technologie.

Volgens de critici zouden marxisten vooruitgangsoptimisten zijn, waarbij ze dat negatief voorstellen. Maar we moeten kijken naar de mogelijkheden die nu al aanwezig zijn. Op vlak van energie zien we dat auto's op waterstof perfect mogelijk zijn, maar dat het patent opgekocht is door de petroleumindustrie. Gratis en degelijk openbaar vervoer op basis van milieuvriendelijke energie is mogelijk, waarom hebben we dan allemaal vervuilende auto's nodig? Met andere woorden: de voorwaarden om te kunnen komen tot een milieuvriendelijke levenswijze worden op dit ogenblik niet gebruikt. Ook in de landbouw zien we dit: slechts 44% van de landbouwgrond wordt ook effectief gebruikt als productieve landbouwgrond. Daar is dus een sterke toename van de productie mogelijk zonder over te gaan tot het kappen van bossen. Waarom worden al deze mogelijkheden niet toegepast?

Als we daar een antwoord proberen op te formuleren komen we tot een volgende fundamentele fout van zowel Malthus als Vermeersch. Vermeersch stelt bijvoorbeeld dat in het kapitalisme de kapitalisten enkel winst willen maken om nieuwe productiemiddelen te maken die voor nog meer winst zorgen. Terwijl de kapitalisten inderdaad meer winst willen, zien we echter dat ze dit niet doen door een "ononderbroken uitbreiding" van de productiemiddelen. Integendeel, we zien dat een deel van de productie afgestoten wordt, dat kapitalisten hun heil zoeken in financiële speculatie (de handel in lucht) in de hoop zo meer winst te maken omdat door de overproductie de winst uit de productie afneemt. De overproductie die veroorzaakt wordt door het feit dat de arbeiders niet alles kunnen terugkopen wat ze maken omdat een deel van hun loon gebruikt wordt als meerwaarde voor het patronaat, maakt ook dat er eigenlijk geen markt aanwezig is voor belangrijke vooruitgang die zou kunnen gedaan worden. En dat is ook niet nieuw. Begin 19e eeuw waren zaken als bandwerk volkomen mogelijk. Toch werd het niet ten volle benut omdat er geen markt voor was door de overproductie. Het is pas na de wereldoorlog waarbij er een vernietiging van het productieproces geweest is, dat die concepten zijn toegepast en hebben kunnen leiden tot een enorme vooruitgang. Hetzelfde zien we in de jaren '30 met zaken als plastic. De toepassing hiervan was toen al mogelijk, toch is het pas in de economische boom van de jaren '50 dat het een breed toepassing begon te kennen.

Het kapitalisme botst op z'n grenzen omwille van de manier waarop het georganiseerd is, en dat stopt juist de vooruitgang in plaats van het veroorzaken van een "ononderbroken uitbreiding" zoals Vermeersch stelt. In plaats van vooruitgang leidt het kapitalisme op dit ogenblik tot achteruitgang, denk maar aan de godsdienstoorlogen die weer opduiken in Nigeria of het Taliban-regime in Afghanistan.

We moeten dus niet "afstappen van het wetenschappelijk technologisch optimisme", maar de mogelijkheden van vooruitgang plaatsen in de context van hoe het systeem werkt en hoe er geproduceerd wordt. Als marxisten vertrekken we van een klassenanalyse. Dat maakt dat we de conclusie van "anders gaan consumeren" of "consu-minderen" verwerpen. Die theorieën, die eigenlijk eenzelfde basis gebruiken als diegene waardoor Malthus stelt dat er overbevolking is, leggen de verantwoordelijkheid bij "de bevolking", niet bij het systeem. En als je dat sterk doortrekt, kun je tot gevaarlijke en rechtse conclusies komen. Ook de eco-fascisten baseren zich op Malthus, en dat is zeker geen toeval!

Is er overbevolking?

Die vraag is niet nieuw. Marx heeft in 'Het Kapitaal' geantwoord op deze vraag. Hij stelt in dat boek dat er geen absolute overbevolking is, waarbij je een cijfer plakt op wat de bevolkingscapaciteit zou zijn dat de wereld aankan. Marx bekritiseert Malthus omdat hij geen rekening houdt met de ontwikkeling van een maatschappij. Marx stelt wel dat er relatieve overbevolking is. Hij bedoelt daar met name mee dat er voor de organisatie van het kapitalisme een 'reserveleger' nodig is van werklozen, kinderarbeiders, lage loonlanden,… om de winsten te kunnen vergroten. Daarnaast bedoelt hij daarmee dat bevolkingscapaciteit afhankelijk is van de productiewijze.

Een belangrijk begrip in de discussie over overbevolking is "bevolkingscapaciteit". Wat daarmee bedoeld wordt is de bevolking die een gebied kan dragen waarbij die bevolking kan overleven van de productie op dat gebied. Het is duidelijk dat dit niet enkel afhankelijk is van de natuur, maar ook van hoe er geproduceerd wordt en technologische vooruitgang (denk maar aan uitvinden zoals de diepvries, het conservenblik, industriële landbouw,...). Er is hierdoor geen vast aantal mensen dat de wereld aankan, dat is namelijk afhankelijk van de organisatie van het systeem.

Welk alternatief op de ecologische problemen?

Het is duidelijk dat het kapitalisme afstevent op een ecologische catastrofe. Dat wordt bvb duidelijk in de voedselproductie. De afgelopen jaren is het aantal schandalen van vergiftigd voedsel sterk toegenomen (dioxine-kippen, gekke koeien,...). We zien dat om winst te maken onze gezondheid op het spel gezet wordt. Is dat een voorbeeld van een systeem met een 'ononderbroken uitbreiding' of juist een voorbeeld van een systeem dat op z'n grenzen botst.

Bij de discussie over ecologie stellen we ook enorme tegenstellingen vast. Terwijl enerzijds bijvoorbeeld gesproken wordt over een kunstmatige mobiliteitsbehoefte die zou leiden tot het file-probleem en de ecologische problemen dat dit veroorzaakt. Terzelfdertijd zien we echter dat in een aantal grote steden een deel van de bevolking geen toegang meer heeft tot zelfs een basis-mobiliteit. Hetzelfde gaat op voor het idee van de 'consumtiemaatschappij': een meerderheid van de bevolking heeft het steeds moeilijker en de kloof tussen rijk en arm wordt groter. Het is vanuit die tegenstelling dat we moeten vertrekken om een alternatief naar voor te brengen. Waarschijnlijk omwille van hun eigen maatschappelijk milieu, zien mensen als Malthus (die niet bepaald arm was) of Vermeersch (die met z'n proffesorenwedde ook niet moet klagen) die tegenstelling blijkbaar niet, of houden ze er toch op z'n minst geen rekening mee. De tegenstelling waarvan wij vertrekken is een klassentegenstelling. Terwijl de rijken steeds rijker worden, worden de armen armer. Dit is een logisch gevolg van de productiewijze die tot overproductie leidt. Dat wordt veroorzaakt door het feit dat diegenen die arbeid verrichten meer produceren dan wat ze verdienen, aangezien ze ook een deel meerwaarde voor de patroons produceren. De honger naar steeds meer winst bij die patroons is de voornaamste reden van de milieuproblemen. Om daar iets aan te doen volstaat bijgevolg geen bevolkingsstop van buitenaf opgelegd door een aantal verlichte despoten. Wat nodig is is een ander systeem.

Wij stellen dan ook niet voor om anders te gaan consumeren, maar om anders te gaan produceren. Productie naar behoefte, in plaats van naar winst, is echter enkel mogelijk als dit onder de democratische controle van de bevolking gebeurt. Dat is ook de enige manier om voluit gebruik te maken van de technologische mogelijkheden en die ten dienste te stellen van de behoeften, ook de ecologische behoeften.

Om zoiets te bereiken is nood aan een anti-kapitalistisch alternatief. Aan zoiets moet gebouwd worden en daarbij moet gebruik gemaakt worden van de theoretische en praktische ervaringen die geboden worden door het marxisme. Enkel door ons te organiseren en de lessen te trekken uit het verleden kunnen we ervoor zorgen dat een ecologische catastrofe kan vermeden worden!

08-10-2003 om 00:00 geschreven door Renaat  

Hoe de privé investeert, maar wij het zijn die betalen…

Getrouw aan de liberale gedachte, en geleerd uit het debacle van Sabena, heeft de regering beslist dat , afgezien van een ‘overbruggingskrediet’, de upgrade van de voormalige Sabena-dochter DAT, in meerderheid door privékapitaal moest gedragen worden.

Op een maand tijd zouden twee van de meest bekende adellijke reuzen, Etienne Davignon en Maurice Lippens, de nodige acht miljard frank bijeenzoeken, het minimumbedrag om DAT als volwaardige luchtvaartmaatschappij de lucht in te brengen.

Op de afgesproken deadline kwamen de twee heren triomfantelijk melden dat de klus geklaard was en een nieuwe “Belgische” luchtvaartmaatschappij, voor het grootste deel door privégeld gefinancierd, een feit is.

Voor wie de teksten en papieren (die te saai zijn om in de kranten te publiceren) nauwkeurig uitpluist komt er echter een constructie te voorschijn die op zijn zachts gezegd een schoolvoorbeeld van bedrieglijke informatieverstrekking, ‘achterbakse’ financiering en bedenkelijke, misschien wel onwettige,belastingsomzeiling kan genoemd worden.

Want wat blijkt? De investeerders zijn in meerderheid in feite U en ik, m.a.w. de belastingbetaler.

Afgezien van het feit dat de Waalse en Brusselse overheid rechtstreeks meebetalen hebben de beide adellijke burggraven een ingenieuze constructie bedongen welke maakt dat het in feite de Belgische staat (dus de belastingbetaler) is, die voor het overgrote deel het hele zootje financiert.

De twee bazen van België’s kapitaalkrachtigste bedrijven brengen amper, zeggen en schrijven, vier miljoen in, terwijl de rest, een slordige 8 miljard in de vorm van een renteloze lening wordt verstrekt.

De investeerders mogen deze lening (40% van 8 miljard = 3 miljard) nog dit jaar van hun bedrijfswinst aftrekken.

3 miljard minder belastingsontvangsten is dus gelijk aan drie miljard investering vanwege diezelfde overheid. En indien de investeerders deze ‘bespaarde’ 3 miljard op een spaarboekje zetten verdienen ze ruim hun geïnvesteerde 4 miljoen terug, wat maakt dat het investeringsrisico voor hen dus vrijwel onbestaande is.

Deze, op het eerste zicht bedenkelijke, werkwijze is mogelijk omdat men van het Ministerie van Financiën de toelating krijgt om de lening onder “dubieuze debiteuren” in te schrijven. Dus de staat geeft vooraf al, de toelating om de lening als “twijfelachtig” te omschrijven.

Met andere woorden volgens deze constructie is men dus op voorhand er van overtuigd dat de lening van 8 miljard nooit zal kunnen terugbetaald worden, laat staan dat ze zou renderen.

Eindconclusie : zowel de beleidsvoerders als de heren Davignon en Lippens hebben er voor gezorgd dat indien het lukt, de winsten naar de privé-investeerders gaan en indien het mislukt, (waarvoor men vreest) U en ik als gemeenschap 8 miljard armer zijn geworden.

Reken daarbij de drie miljard minder belastingsontvangst, en dit onzinnig nieuw luchtvaartavontuur heeft ons 11 miljard gekost

Eén ding moet worden gezegd : Wie dergelijke constructies kan uitdokteren en er in slaagt om het te verkopen als een daad waardoor men “…iets voor België doet” is ruimschoots zijn geld waard. (maar dat hadden deze heren al eerder bewezen)

Renaat van Poelvoorde.

28-08-2003 om 00:00 geschreven door Renaat  

De taalverloedering…vanuit een andere hoek bekeken.

Voor wie gespeend meent te zijn van enige ijdelheid zou in dit artikel mijn intellectueel niveau, en de daaraan voorafgaande opleiding, moeten blijken uit het gebruik van niet alledaagse woorden zoals: contaminatie, modulatie, excentriek, consolideren, penetreren, concept, filologie, adoreren, consumeren, converseren, analyseren, verifiëren, prudentie, en ga zo maar door.

Nochtans zijn naar mijn mening, noch de genoten opleiding, noch het intellectueel niveau geen garantie voor intelligentie. Dus of het één en ander zich bij mij op een noemenswaardig peil bevinden, blijft voor U en vraag en voor mij een weet.

Vroeger meende men iemands taalvaardigheid en het daarbij horende intellect te kunnen meten naargelang de hoeveelheid Latijnse woorden die zijn betoog stoffeerden..

Maar sinds men na de tweede wereldoorlog inzag dat taal geen voorrecht van een elite kon blijven en ontwikkelde men samen met onze noorderburen het label “Algemeen Beschaafd Nederlands” waarin men het principe huldigde dat voor vrijwel elk begrip een ‘goed Nederlands woord’ bestond.

Vanaf de jaren zeventig krijgen de voorstanders van een zogenaamde ‘levende taal’ steeds meer en meer aanhang in hun streven om het gebruik van Nederlands-vreemde woorden, zoniet aan te moedigen, dan toch als getuigend van een zekere mate van ‘taalvaardigheid’.

In het verleden was het een ‘privilege’ of ‘prerogatief’ van de zich in hogere kringen bewegende notabelen, om een zo hoog mogelijk ‘kwantum’ aan verbasterde woorden uit de Franse of Engelse taal te gebruiken en zich daarmee te ‘distingeren’ van het ‘gepeupel’

Maar sinds de jaren zeventig ontstijgen steeds meer en meer (gewone) mensen het ‘mediocre’ ‘existeren’ en gaan zich bij de steeds groeiende ‘meute’ zelfverklaarde ‘linguïsten’ voegen.

Blijkbaar geldt nu het omgekeerde principe: “voor elk goed Nederlandstalig woord is er wel een Franse of Engelstalige verbastering.”

Deze ‘nieuwe’ en ‘taalverrijkende’ woorden worden dan bij voorkeur te ‘geïntroduceerd door één of andere, veel op het scherm verschijnende politieker of door zogenaamde ‘kwaliteitsjournalisten’ in andere media. De goegemeente gaat het dan al vlug overnemen om zodoende te bewijzen dat ook zij ‘er bij horen’.

Zo een schrijnend voorbeeld is het gebruik van het woord ‘evident’ waarmee elke zich iets of wat zelf respecterende Vlaming mij op tijd en stond de boom in jaagt door het te pas en te onpas te gebruiken, en dan nog liefst om een begrip uit te drukken waarvoor het dan nog in het minst bedoeld is, namelijk, in plaats van ‘vanzelfsprekend’

Het gekke is echter dat het woord ‘evident’ helemaal niet wil zeggen ‘vanzelfsprekend’ maar wel ‘heel duidelijk’ of ‘grote waarschijnlijkheid’ Zo zie je maar. De voormalige Eerste Minister Martens heeft dit woord ‘geïntroduceerd’ (en telkens hij dat woord gebruikte bedoelde hij daadwerkelijk “duidelijk.”

Het gekke van vele van die aan een andere taal ontleende woorden is juist dat ze verschillende betekenissen hebben. Het is dus maar de vraag of het een “taalverrijking” is om een goed Nederlandstalig woord, welke maar één begrip omschrijft, te vervangen door een vreemd woord waar men moet gissen welke betekenis het heeft.

De Franse taal heeft, in tegenstelling tot de Nederlandse, een beperkte woordenschat, waardoor heel wat woorden meerdere betekenissen hebben. Het is toch al te gek om voor begrippen , waarvoor wij een goed en duidelijk woord hebben, een vreemd en dubbelzinnig woord te gaan gebruiken.

En voor wie toch, niet door iedereen, begrijpbare woorden wil gebruiken: kijk eerst eens in een goed woordenboek om te zorgen dat je ze in de goeie betekenis gebruikt…laat dat ‘evident’ zijn.

Renaat Van Poelvoorde

08-07-2003 om 00:00 geschreven door Renaat  

Omdat de wet toch niet toegepast wordt, mijnheer…

‘k Herinner mij een paar jaar geleden een uitspraak van de, toen nog in de oppositie zetelende, huidige Eerste Minister Verhofstadt : “Het is toch te gek dat je in de woestijn om drie uur ’s nachts voor een rood licht zou blijven wachten, terwijl er van heinde en ver niemand aankomt?”

Wat hij daar precies mee bedoelde was niet zo duidelijk. Bedoelde hij dat het te gek was dat je een gebod of verbod naleefde als het op dat ogenblik toch geen nadelige gevolgen kon hebben? Of klaagde hij de zinloosheid aan, van het principe dat je de wet dient na te leven ‘omdat het de wet is’ , in plaats van omdat het ‘op dat ogenblik nodig is’?

Op een later tijdstip manifesteerde hij zich ook als voorstander voor het afschaffen van alle ‘voorbijgestreefde’ en ‘niet-werkbare’ wetten en reglementeringen.

Tja, en nu hij Eerste Minister is hebben we het blijkbaar geweten.Wetten die niet (meer) of onvoldoende nageleefd worden, vliegen de prullenmand in.

Een deel van onze kinderen hebben blijkbaar zoveel last van hun puberale hormonenkopstoot dat zij steeds vroeger van de mosterd willen proeven welke Abraham zo lekker vond Zij gaan het verbod om als minderjarige ‘wat te diepgaand te flikflooien’ steeds meer een meer negeren. De oplossing is voor onze verlichte politici vrij eenvoudig : verlaag de leeftijd waarop het toegelaten is en het probleem is opgelost. Als er wat van komt is dat nog niet zo erg, want de ouders blijven toch verantwoordelijk.

En omdat mam en paps zich toch regelmatig mogen lazarus drinken, en alcohol toch ook een drug is, waarom zouden we onze jeugd dan het hemels genot ontzeggen van af en toe een jointje te roken?Trouwens, ondanks al onze inspanningen om het te voorkomen en bestraffen (?) blowen ze er toch maar lustig op los…dus ook dat verbod afschaffen.

En dan de scholen….die mogen geen reclame voor derden voeren. Maak ook zoals ze grondwettelijk gezien geen geld voor educatief materiaal en de haar opgelegde taken aan de ouders mogen vragen, laten heel wat scholen, via plaatsing van drankautomaten, waarop de nodige reclame, e.d. dit verbod voor wat het is: Toelaten dus.

Er is nog heel wat werk aan de winkel voor deze regering indien men de wetten en reglementeringen, die in grote mate niet worden opgevolgd, zoniet wil aanschaffen dan toch ‘aan de realiteit’ wil aanpassen.Zo zijn er de snelheidsbeperkingen. Zelf de bekende Senator J.M.De Decker vindt die maar niks. En aangezien een groot deel van de autobestuurders er zich toch niet aan houden : asjeblief, weg er mee!Veel mensen vinden die vervelende regel, die stelt dat het verboden is te parkeren, ja zelfs stil te staan, op een voetpad enkel goed voor wat betreft hun eigen stoep. Bij het boodschappen doen of het bezoeken van vrienden of familie moet je toch ergens je wagen kwijt kunnen. En waar anders dan op een voetpad als alle reguliere parkeerplaatsen volzet zijn? Dus de pot op met die betuttelende regel vinden ze dan.En welke oen haalde het in zijn hoofd om aan de schoolkant in de Eikstraat het parkeren te verbieden? Waarom een eind te voet gaan als men zoveel autobelasting betaalt? Dus afschaffen maar, want we vegen er toch onze broek aan. Niet?Nu we toch bezig zijn : Laten we gelijk ook alle belastingswetten voor middenstanders, vrije beroepen en bedrijven afschaffen, want geen zinnig mens dat een frank belastingen betaalt als ie dat kan ontduiken.

Daar zijn ook nog de anti- racisme en discriminatiewetten. Volgens bevragingen zou zowat de helft van de Vlamingen racist zijn en in min of meerdere mate vinden dat ‘eigen volk’ in sommige gevallen toch wel voorrang op vreemdelingen verdient. Wat men op zijn minst kan zeggen is dat deze wetten dus blijkbaar geen ‘breed maatschappelijk draagvlak’ hebben. Afschaffen dus???

Het leven zal voor heel wat mensen aangenamer zijn als alle wetten aangepast zouden zijn aan de realiteit. De politie zou zich niet meer hoeven uit te sloven om zich weg te steken, met het hoofd in de lucht of naar de grond te turen. De parketten en rechtbanken zouden zich terug met ‘het echte’ werk kunnen bezighouden en de door politiek benoemde onbekwame magistraten zouden in een mum van tijd hun achterstand hebben ingehaald. De belastingsambtenaren zouden als van ouds zonder computers de aangifte van de hartchirurg goedkeuren, ook al bedraagt deze niet meer dan 400.000,-fr

Het is een steeds verder schrijdend fenomeen in deze tijd : steeds minder moeten…steeds meer mogen….alles moet een reden hebben, al hoeven we er daarom nog niet akkoord mee te gaan…

Liberalisme, directe democratie, persoonlijke vrijheid, het recht op….iedereen mag er zowat zijn eigen interpretatie aan geven.. “Moeten” en “niet mogen” zijn twee begrippen die heden ten dage niet meer passen in onze liberale cultuur waar de individuele vrijheid van de mens een steeds belangrijkere plaatst is gaan innemen.

Begint U ook enige gelijkenis te zien met de laatste periode van het Griekse of Romeinse Rijk?

Renaat Van Poelvoorde

15-06-2003 om 00:00 geschreven door Renaat