Zo ongeveer een klein half jaartje moest ik zo nodig naar de voetverzorger.Zo kon het werkelijk niet langer.Tenzij ik verkoos te gaan manken.Men raadde mij een podoloog aan van de bovenste plank.Eindelijk belde ik hem op,maar telkens hij vrij was ,was ik het niet,dat duurde nog een poosje en toen lukte het en dus ...ik ging. Hij was niet veel van zeggen,erg vond ik dat niet tenslotte was hij met mijn voeten bezig...... Hij sneed en schuurde en krabde dat het een lieve lust was en op 'n ietsje minder dan twintig minuten stond ik weer met mijn beide voeten in mijn schoenen en op straat....... Al mankend en met veel moeite geraakte ik weer tot bij de wagen. Vanwege dit lang betrachtte en uitgestelde bezoek heb ik in 't putje van de winter in sandalen moeten rondstappen .Erg fris en koud! Natuurlijk zal het aan mijn voeten gelegen hebben en wellicht ook aan het overmatig zelfvertrouwen van de voetverzorger? Wie zal het mij vertellen? 'kBesluit er uit dat men niet tot morgen moet uitstellen wat men best vandaag kan doen. slot
De oudleerlingen kwamen haar ook niet meer nagereisd daar was het laatste weerzien te lang voor geleden. De neven en de nichten hadden het ook druk en hun eigen leven. Alleen enkele zusters-kloosterlingen waarmee zij gedurende 2O jaren lief en leed had gedeeld kwamen haar na 3O jaren tamelijk regelmatig bezoeken."Daar alleen kan liefde wonen,daar alleen ........waar men stil en ongedwongen héél veel voor elkander doet" Ze is 85 geworden en dan stilletjes in grote eenzaamheid heen gegaan. Naar men vernam zou het kloosterleven haar steeds in de geest gebleven zijn. Wie zal het zeggen? Wie weet precies iets met zekerheid over de diepste zieleroerselen van zijn naaste? Hoofdzaak blijft,naar onze eenvoudige mening,dat men niet uitsluitend voor zich zelf heeft geleefd. In ieder geval gaf zij daaraan gehoor,zij het dan op twee verschillende wijzen. slot
Ook hier en nu zorgde zij voor een brede vriendenkring.Met mensen omgaan en af en toe manipuleren was één van haar grootste troeven. Zij woonde nu in een grote stad. Langzaamaan naderde de pensioentijd en toen het zover was bleef alles nog aangenaam draaien,zij het wat langzamer, maar gezellig met voldoende vrienden. Tot evenwichtsstoornissen en geheugenverlies de kop opstaken.Haar familie was klein;nog twee neven in een provinciestadje met hun vrouw en gezinnetje/.Daar ging een home van start waar ze heen MOEST trekken kwestie van dichter bij de neven en de aangetrouwde nichten te wonen. De vrienden vanuit de grote stad kwamen niet meer van zo ver;ze werden zelf ook stilaan wat ouder. Volgde toen de gevreesde eenzaamheid.......... Wordt vervolgd
Buitengewoon innemend was zij.Uiterst vriendelijk en gedreven en nog 'n jonge novice.Zij werd dra "geproffest"kreeg daardoor een zwarte voile en werd door iedereen op de handen gedragen. Op deze humaniora was zij zelf nog leerlinge geweest ze had er de beste herinneringen aan. Ze kreeg haar eerste klaslokaal en iedereen wou in haar gezelschap zijn.Haar uitstraling was biezonder en bijna onvoorstelbaar groot. Ze werd novicemeesteres en enkele jaren later "moeder overste"Ze was pas 39. Het gaf haar de gelegenheid zeer veel vrienden en kennissen te maken. Twee maal aanvaardde zij een termijn van 4jaren om deze leiding voort te zetten.Men fluisterde,dat ze zeker" generale overste "zou worden. Tot eenieders felle verbazing gaf zij er toen de brui aan.(men zegt" de kap vloog over de haag)en stapte terug de wereld in. Zelf had zij deze stap goed voorbereid;de vrienden bezorgde haar een topfunctie en zij nam deze taak gemeend ter harte. Ze reed in haar mooie wagen in broekpak en met geverfde haartooi. Vele belangrijke reizen kwamen aan de beurt Ze was nu een ware dame du monde....... Wordt vervolgd
Alle monden vielen open,zodat iedereen minutenlang sprakeloos was. Toen verbrak de oudste politieagent de pijnlijke stilte.Hij zei,dat hij de nieuwe antenne verdacht van de zware nachtlijke ronkgeluiden"het hangt van de windstand af"verduidelijkte hij.En toen verdwenen zij beiden in de duisternis! Er werd in kamerjas nog wat nagepraat en toen trok iedereen,weliswaar enigzins verwonderd,naar zijn bedstede! Wim en Marleen begonnen's anderendaags flink aan denkwerk te doen.Er was, dachten zij, maar één alternatief en dat was de installateur in te schakelen, wat zij deden De brave man kwam vrij vlug, ging naar boven op het dak eens inspecteren en.....".Ja" zei hij dat komt inderdaad wel eens voor,we zullen tussen de antennevoet en het dak een autoband leggen,het zal dan wel gedaan zijn,oorzaak is een bepaalde windkracht! En zo geschiedde! Kleine middeltjes kunnen soms grote narigheden de kop indrukken maar men moet het weten en kennen. slot
Die nacht vlogen de aanklagers met grote haast naar de telefoon en spraken met de agent van dienst in een taal die aan duidelijkheid niets te wensen overliet."We komen dadelijk" zei de brave man .Inderdaad geen tien minuten later stond een politiewagen voor de deur.Gelukkig hadden zij de alarmbel er niet bij te pas gebracht! Zij waren met twee en begaven zich spoedig naar de slaapkamer waar het nachtgeronk zich duidelijk,voordeed. Ja, zeiden ze tesamen daar moeten we nu dadelijk naartoe en ze verdwenen nog na roepend ,dat ze straks nogeens langs kwamen..... Wim en Marleen hadden nu de zekerheid ,dat het dra wel voor goed zou gedaan zijn.Inmiddels waren de bewoners van de andere verdiepingen ook ,in nachtgewaad, naar de gang gekomen, en werd er druk van mening gewisseld.De kamerjassen hadden allerei kleuren en modellen .. Allen waren het er over eens,dat dergelijke nachtelijke hinderlijke geluiden totaal ongepast waren. Er werd gepraat en zelfs gelachen tot de twee agenten waarachtig terug aanbelden Met overtuiging meldden zij dat het de drukkerij niet KON zijn.Ze hadden daar alles in diepe rust gevonden.!! Wordt vervolgd .
De heer commissaris had het druk,zat inmiddels in een fonkelnieuw bureel,geflankeerd door twee adjudanten en deed tamelijk plechtig en stijfjes:Laat er dadelijk een P.V.van opmaken zei hij,dat is de zekerste weg" en voor ze het goed en wel wisten zaten Marleen en Wim voor 'n tikkende schrijfmachine en deden zij hun beknopt verhaal over nachtelijk en slaapweerhoudend zwaar geronk.Zij dachten aan drukkerijmotoren. De agent las zijn beste nederlands voor en zo zat het spel op de wagen . Enkele dagen nadien zou de drukker op het matje geroepen worden en ondervraagd! Daarop volgden een paar menselijke nachten. Waarschijnlijk kalmte voor de storm,zoals we dat allemaal kennen,want .......daarna begon de kermis opnieuw. Wordt vervolgd
In hun buurt,vlak achter hun tuin,woonde een drukker.Zijn muur paalde schuin aan de hunne. Blijkbaar nam zijn zaak uitbreiding want zo meteen kort nadat zij een nieuwe antenne hadden laten plaatsen boven op het platdak,begonnen zijn machines hen 's nachts stierlijk te vervelen. We schrijven l969. Aanvankelijk begrepen zij er geen barst van,hoe kon dat nu zo plots?Maar ja uitbreiding vraagt inderdaad grotere en moderne tuigen.Daarmee was het niet opgelost.Er zijn mensen die een normale slaap nodig hebben en daar waren Marleen en Wim bij. Er zijn er ook die met geen kanonschot wakker te krijgen zijn en dus anderen die van een muggenzucht ontwaken. Toen hun geduld werkelijk teneinde was richtten zij zich tot een goede kennis:de heer commissaris! Wordt vervolgd
Op schoot wil hij uitsluitend bij Tom,bij mijn man sporadisch en bij mij bij vergissing!! (wellicht vindt hij dat te kinderachtig!?) Maar wanneer 't vrouwke zich soms 's avonds eens uitstrekt op de canapé, springt hij dadelijk naast haar en legt zich genoeglijk dicht tegen haar aan.Dan knort hij van tevredenheid en 't vrouwke vindt dat ook zalig! Als de T.V. aanstaat legt hij zich constant voor de voeten weerom van ' t vrouwtje,zodanig zelfs dat die voeten het er bijwijlen van op hun heupen krijgen!! Bobby zou zo graag de vriend van iedereen willen zijn,behalve van grote honden op straat,die wil hij spontaan te lijf gaan.Goliath tegen de Reus!Daar moeten we hem natuurlijk tegen beschermen, de leiband mag niet begeven! Aan borstelen en kammen en de tandjes poetsen heeft hij een broerke dood , de oogjes uitwassen vindt hij super! Eéns heeft een zogezegde goede kennis naar Bobby gestampt(zonder hem te raken)daar werden zijn mooie oogjes triest van(en die van ' t vrouwtje ook)Hoe kan men zulke neigingen naar boven laten komen?) Op een grote poster in een voorname dierenzaak las ik "de hond liegt niet,de hond bedriegt niet, de hond is een heilige" Alle hondenvrienden zijn het hier zeker mee eens. slot
Hij verstaat héél veel woorden en zinnen,en al te vaak verwonderd het ons dat hj niet kan spreken.In de plaats daarvan maakt hij menig keelgeluidje binnenwaarts en ook naar buiten!Eén keertje heeft hij ons toch verrast hij zei letterlijk:"ijam dé cham"vermoedelijk is dit wel van Oosterse origine! Maar dat houdt hij nu reeds geruime tijd voor bekeken,jammer! Geen nagel wordt hier in de muur geklopt of Bobby staat erbij en kijkt ernaar met geboeide blik. Maar .......van bromvliegen is hij bang,hij schuwt ze als de pest.Zit er eentje toevallig in de kamer rond het uur van slapen gaan dan gaat hij onder de livingtafel zitten als protest.Hij wil niet in zijn zetel .Is hij zéér angstig dan vinden wij hem op het vloertapijtje van het toilet. Vrouwtje gaat dan op vliegenjacht met haar grote mepper en wel zolang tot het beestje naar de insectenhemel is. Pas dan kan er aan slapen gedacht worden! Wordt vervolgd
De eerste maanden van zijn verblijf bij ons kreeg hij vrij spel in de tuin Dat was natuurlijk een grove vergissing.Vol enthousiasme en gedrevenheid spurtte hij door de bloemperken en in oktober was de hele toestand één ravage! De perken zijn nu omheind door een groen vlechtdraadje van 4Ocm.Bobby heeft het begrepen,hij komt er nooit meer over,ook niet om zijn balletje te halen, dat Tom er ongewild heeft ingeworpen Bobby heeft zo zijn specifieke eigenaardigheden zo is hij opvallend muzikaal.Hij zet zich voor de radio en luistert met schuin hoofdje naar een toon die hem uitermate interesseert. Maar........hij kan ook zingen en zelfs vocaliseren De buurvrouw hoort het ook en is er door ontroerd.Bij bepaalde kenwijsjes van en voor T.V. programma"s zingt hij dagelijks zijn hartje uit zijn lijfje!Zéér mooi en inderdaad ontroerend. Moet ik je nog zeggen dat hij zéér verstandig is? Wordt vervolgd
In het allereerste cursiefje van Jibé ging het over Tjip,het zwarte poedelbeestje,dat we l6,5jaren hebben mogen behouden en liefhebben.Toen heeft zij ons zachtjes verlaten. Er volgde een leegte van meerdere jaren,het verdriet was te intens geweest. Maar dan verscheen Bobby die we nu reeds 7,5j.mogen vertroetelen en eveneens liefhebben. Bobby is 'n jongen,Tjipke was een meisje.Het gedragsverschil is opmerkelijk.Bovendien, zei 'n kenner ons",Bobby is een karakterhondje" en dat we moesten oppassen wilde hij niet boven onze hoofden groeien!Dat was niet overdreven!! We hebben nu een tuintje van 9 meter en daar mag hij alles in doen en wij hebben ons verbonden om alles weer schoon te maken.Natuurlijk gaat hij ook wandelen met zijn huisgenoten ( aan de leiband !)en dat is dan, indien nodig ,aan het plastiekzakje om de zaken in het reine te houden wordt vervolgd....;
De vriendin vervolgt;"mijn hart brak ook 'n beetje en ik nam mij voor,impulsief als ik ben,kwestieuse plant door mijn kinderen aan Jan te laten bezorgen.Immers ik had zulke mooie plant niet nodig.Ik had zoveel andere waardevolle dingen. De plant werd bezorgd. Kort daarop een danktelefoon van Jan! We praatten over allerlei,ook over zijn noodgedwongen onderbroken stagewerk dat hij (wist ik veel!)op het secretariaat van mijn collega's uitvoerde!dus mijn vroeger secretariaat!!En voegde hij eraan toe die collega's komen mij regelmatig bezoeken ik verwacht ze weer zeer kortelings. Mijn vriendin gaat steeds verder"toen begon ik mij een kriek te lachen denkende aan de plant...... en heb Jan alles eerlijk opgebiecht Samen hebben wij het lachen nog eens overgedaanHij heeft het goedwillig aan de collega's uitgelegd die het dadelijk begrepen . Toch zal er opgepast worden met het doorgeven van geschenken die van goede vrienden komen!! slot.
Ze is gehuwd,heeft'n brave man en vier schattige dochters.Zij is ook een prachtvrouw,één en al goedheid en begrip. Op 'n keertje kwam ze bij ons op bezoek en zei met een schalkse lach"nu heb ik wat meegemaakt en ze begon meteen te vertellen: "Mijn collega's waarmee ik ruim tien jaren samen werk wilde mijn beroepsjubileum van 25 jaar afgestudeerd absoluurt vieren.Ik ontving ze wat graag bij mij thuis en kreeg van hen een prachtige grote plant.Een enig mooi exemplaar! We hadden kolosaal veel plezier en de tijd vloog zo om. En mijn vriendin vertelde verder........ "'s Anderendaags alleen thuis,iedereen naar zijn bezigheid,staarde ik haast in extase ,naar die majestueuse prachtige struik. Terwijl denk ik aan de zoon van een goede kennis,die zielsveel van planten houdt,nu thuis zit, ziek en bovendien met een gebroken been.
Op 'n middag durfde ik het wagen drie zeer nodige mededelingen te doen.Het waren geen orders maar verzoeken.En,ja ik had me niet vergist;ze zag er moe en overwerkt uit(en wellicht begon de menaupoze haar ook parten te spelen en ook haar nieuwe parvenuomgeving)en zoals ik reeds zei,de bom barstte:zij vloog nog maar eens uit,maar daar bleef het ditmaal niet bij!Ze deed haar schortje uit met een ruk,trok haar jasje aan nam haar tasje mee en liet alles staan wat stond !!Midden in de keuken;emmer,dweil,trekker sponsen en vodjes en sloeg, ten afscheid, met de deuren op risico van schade aan de ruiten enz.Bonjour en salut!! Goed,dat ze dat gedaan heeft,want nu hebben we een hulp van de bovenste plank,nog een die werkt voor haar plezier.Ze kuist reeds zeven jaar bij goede vrienden, is dood eerlijk,hartelijk en soepel, en we mogen er alles aanvragen.Oef, wat een opluchting! Toch zal ik nooit meer besluiten,dat ik iemand " ten gronde "ken,neen dat nooit meer!.Ook niet na 1O jaar samenwerking! slot
Van de tien jaren die zij bleef waren er 9 in de beste verstandhouding. Toen huwde haar dochter met een zeer ambitieuse univesitair.Zij kochten heel vlug een villa ver buiten de stad en kregen ook een kind. Toen begonnen de moeilijkheden. Liza moest babysitten op onze kuisdag(vrijdag!) Ze zou om de l4 dagen komen,maar kreeg haar werk dan niet behoorlijk gedaan.Dus kwam ze terug iedere week maar dan slechts voor drie uurtjes.Ik zag dat zij heel kittelorig werd.Ze draaiden de rollen om.Riep mij ter verantwoording.Waarom had ik dat zo gedaan en niet anders enz.enz. Kon ik niet tegen de reuk van die nieuwe scherpe producten?Dan moest ik dat er maar bijnemen,anderen konden dat wel enz.enz. Toen zei ik dat zij zich naar mijn allergie moest schikken en niet omgekeerd......... Ik kon soms de slaap niet vatten van de hevige scherpe geuren in onze kamer.Het reukorgaan van mijn huisgenoten was,gelukkig toleranter Maar ik bleef op mijn honger. Iets vragen voor de goede gang van kuiszaken ging niet meer.Bij mijn eerste woordje begon zij reeds te argumenteren. Zij was duidelijk overspannen omwille van het veel te grote pakket hooi dat zij op haar vork genomen had! Immers zij werkte alle dagen buiten huis,dat kruip niet in de kleedjes, met babysit bovenop en haar huishouding voor en na. De bom barstte.......... Wordt vervolgd
Zij was een enig kind van mensen,die hier bij ons in de mijnen kwamen werken. Later hielden haar ouders een herberg en stond ze op l4jaar mee achter de " toog".Ze vertelde dat ze reeds een volwassen lichaam had en dat ze zeer vriendelijk een aanhalig was. 'n Man van dezelfde nationaliteit,13j.ouder,was verliefd op haar geworden.Hij kwam ieder weekeinde 'n pintje drinken en kon het niet langer aanzien dat ze zoveel succes had.Daarom trouwde hij haar ze was toen l5 jaar. Samen gingen zij 'tliefst in de stad wonen wat gebeurde en na enkele jaartjes kwamen er twee kinderen.'n Jongen en een meisje.Ten gepaste tijde liepen de kinderen school,nadien universiteit. Inmiddels was de man zijn werk kwijt geraakt omdat de baas faillit was gegaan. Hij was toen vijftig,en sprak geen Nederlands De jongen vrouw nam een moedig besluit;zij ging uitwerken.Zo kwam ze bij ons terecht Wordt vervolgd.
stonden wij dus samen de zwaar gehavende parketvloer te betreuren.We torsten de doornatte tapijtloper op twee stoelruggen en gingen er daarna eventjes bij zitten! Aanvankelijk was het zondagse humeur van vrouw-lief niet meer je dat.......Temeer,dat rugpijn de goede luim niet in de hand werkt! Gelukkig zijn dat dingen ,die voorbij gaan,vooral omdat gedeelde smart maar half zo hard is! 'sNamiddags op familiebezoek kwam het relaas over het kersverse avontuurtje in geuren en kleuren naar boven. hoe kon het anders? Maar bij versgebakken taart en geurende koffie viel alles gauw weer netjes op z'n pootjes Toch zal ik mijn lesje trachten te onthouden;voor- taan geef ik het werk van onze overigens goede werkvrouw(het mens was er zo van aangedaan)een extra supervising look! slot
was dus realiteit;de werkvrouw had de afloopslang op de vloer laten liggen....Dat was alles maar het was voldoende! Ook de badkamer stond blank en liep over naar de hal en zo naar de keuken ........In Antwerpen zou men zeggen"moet er geen zand zijn!" Dat werd dus botjes aan en schortje voor..... Zei ik niet dat het 'n rustige zonnige zondagmorgen was? Het vervolg van dit evenement is bijna te banaal om voort te vertellen.Immers wat doet iemand die dergeljke situatie meemaakt? Juist,naar emmer en dweil rennen en 'n vuilblik om het water op te scheppen,nadat alle vloertapijtjes zijn weggesleurd.En dan maar haastig scheppen en weer uitgieten en nog eens en nog eens!!dan dweilen en uitwringen en nog eens .Kunt u nog volgen?En zo steeds maar doorgaand...een vol uur aan één stuk...... Uitstekende oefening voor gevoelige ruggen! Toen man -lief thuis kwam(hij werd inmiddels telefonisch op te hoogte gebracht)stonden we samen........ Wordt vervolgd
Op "n rustige zondagmorgen zat ik heel ontspannen te tekenen.Om ll.u.kijk ik dan met één oog naar de 7de dag doch de zon scheen zo heerlijk en uitnodigend dat ik er spoedig de brui aangaf Ik borg alles nestjes op en zou dan mijn man gaan vervoegen in de bibliotheek maar eerst zou ik met Bobby 'n poosje gaan wandelen in ons nabije park. Met lichte tred,trad ik de woonkamer uit naar de kleedkamer toe, jasje en schoentjes aan en weg wezen,zo meende ik. Edoch,wat zag ik tot mijn stomme verbazing? Water,veel vers water;dat zienderogen aanzwol en letterlijk de hele vloer overstroomde.De ganse hal stond blank,de tapijtloper dreef als 'n logge schuit. Als de weerlicht vloog ik naar de badkamer en draaide de kraan dicht van het wasmachientje,dat lustig stond te draaien op mijn verzoek. Wat ik vermoedde was realiteit.......... Wordt vervolgd
