Hij verstaat héél veel woorden en zinnen,en al te vaak verwonderd het ons dat hj niet kan spreken.In de plaats daarvan maakt hij menig keelgeluidje binnenwaarts en ook naar buiten!Eén keertje heeft hij ons toch verrast hij zei letterlijk:"ijam dé cham"vermoedelijk is dit wel van Oosterse origine! Maar dat houdt hij nu reeds geruime tijd voor bekeken,jammer! Geen nagel wordt hier in de muur geklopt of Bobby staat erbij en kijkt ernaar met geboeide blik. Maar .......van bromvliegen is hij bang,hij schuwt ze als de pest.Zit er eentje toevallig in de kamer rond het uur van slapen gaan dan gaat hij onder de livingtafel zitten als protest.Hij wil niet in zijn zetel .Is hij zéér angstig dan vinden wij hem op het vloertapijtje van het toilet. Vrouwtje gaat dan op vliegenjacht met haar grote mepper en wel zolang tot het beestje naar de insectenhemel is. Pas dan kan er aan slapen gedacht worden! Wordt vervolgd
De eerste maanden van zijn verblijf bij ons kreeg hij vrij spel in de tuin Dat was natuurlijk een grove vergissing.Vol enthousiasme en gedrevenheid spurtte hij door de bloemperken en in oktober was de hele toestand één ravage! De perken zijn nu omheind door een groen vlechtdraadje van 4Ocm.Bobby heeft het begrepen,hij komt er nooit meer over,ook niet om zijn balletje te halen, dat Tom er ongewild heeft ingeworpen Bobby heeft zo zijn specifieke eigenaardigheden zo is hij opvallend muzikaal.Hij zet zich voor de radio en luistert met schuin hoofdje naar een toon die hem uitermate interesseert. Maar........hij kan ook zingen en zelfs vocaliseren De buurvrouw hoort het ook en is er door ontroerd.Bij bepaalde kenwijsjes van en voor T.V. programma"s zingt hij dagelijks zijn hartje uit zijn lijfje!Zéér mooi en inderdaad ontroerend. Moet ik je nog zeggen dat hij zéér verstandig is? Wordt vervolgd
In het allereerste cursiefje van Jibé ging het over Tjip,het zwarte poedelbeestje,dat we l6,5jaren hebben mogen behouden en liefhebben.Toen heeft zij ons zachtjes verlaten. Er volgde een leegte van meerdere jaren,het verdriet was te intens geweest. Maar dan verscheen Bobby die we nu reeds 7,5j.mogen vertroetelen en eveneens liefhebben. Bobby is 'n jongen,Tjipke was een meisje.Het gedragsverschil is opmerkelijk.Bovendien, zei 'n kenner ons",Bobby is een karakterhondje" en dat we moesten oppassen wilde hij niet boven onze hoofden groeien!Dat was niet overdreven!! We hebben nu een tuintje van 9 meter en daar mag hij alles in doen en wij hebben ons verbonden om alles weer schoon te maken.Natuurlijk gaat hij ook wandelen met zijn huisgenoten ( aan de leiband !)en dat is dan, indien nodig ,aan het plastiekzakje om de zaken in het reine te houden wordt vervolgd....;
De vriendin vervolgt;"mijn hart brak ook 'n beetje en ik nam mij voor,impulsief als ik ben,kwestieuse plant door mijn kinderen aan Jan te laten bezorgen.Immers ik had zulke mooie plant niet nodig.Ik had zoveel andere waardevolle dingen. De plant werd bezorgd. Kort daarop een danktelefoon van Jan! We praatten over allerlei,ook over zijn noodgedwongen onderbroken stagewerk dat hij (wist ik veel!)op het secretariaat van mijn collega's uitvoerde!dus mijn vroeger secretariaat!!En voegde hij eraan toe die collega's komen mij regelmatig bezoeken ik verwacht ze weer zeer kortelings. Mijn vriendin gaat steeds verder"toen begon ik mij een kriek te lachen denkende aan de plant...... en heb Jan alles eerlijk opgebiecht Samen hebben wij het lachen nog eens overgedaanHij heeft het goedwillig aan de collega's uitgelegd die het dadelijk begrepen . Toch zal er opgepast worden met het doorgeven van geschenken die van goede vrienden komen!! slot.
Ze is gehuwd,heeft'n brave man en vier schattige dochters.Zij is ook een prachtvrouw,één en al goedheid en begrip. Op 'n keertje kwam ze bij ons op bezoek en zei met een schalkse lach"nu heb ik wat meegemaakt en ze begon meteen te vertellen: "Mijn collega's waarmee ik ruim tien jaren samen werk wilde mijn beroepsjubileum van 25 jaar afgestudeerd absoluurt vieren.Ik ontving ze wat graag bij mij thuis en kreeg van hen een prachtige grote plant.Een enig mooi exemplaar! We hadden kolosaal veel plezier en de tijd vloog zo om. En mijn vriendin vertelde verder........ "'s Anderendaags alleen thuis,iedereen naar zijn bezigheid,staarde ik haast in extase ,naar die majestueuse prachtige struik. Terwijl denk ik aan de zoon van een goede kennis,die zielsveel van planten houdt,nu thuis zit, ziek en bovendien met een gebroken been.
Op 'n middag durfde ik het wagen drie zeer nodige mededelingen te doen.Het waren geen orders maar verzoeken.En,ja ik had me niet vergist;ze zag er moe en overwerkt uit(en wellicht begon de menaupoze haar ook parten te spelen en ook haar nieuwe parvenuomgeving)en zoals ik reeds zei,de bom barstte:zij vloog nog maar eens uit,maar daar bleef het ditmaal niet bij!Ze deed haar schortje uit met een ruk,trok haar jasje aan nam haar tasje mee en liet alles staan wat stond !!Midden in de keuken;emmer,dweil,trekker sponsen en vodjes en sloeg, ten afscheid, met de deuren op risico van schade aan de ruiten enz.Bonjour en salut!! Goed,dat ze dat gedaan heeft,want nu hebben we een hulp van de bovenste plank,nog een die werkt voor haar plezier.Ze kuist reeds zeven jaar bij goede vrienden, is dood eerlijk,hartelijk en soepel, en we mogen er alles aanvragen.Oef, wat een opluchting! Toch zal ik nooit meer besluiten,dat ik iemand " ten gronde "ken,neen dat nooit meer!.Ook niet na 1O jaar samenwerking! slot
Van de tien jaren die zij bleef waren er 9 in de beste verstandhouding. Toen huwde haar dochter met een zeer ambitieuse univesitair.Zij kochten heel vlug een villa ver buiten de stad en kregen ook een kind. Toen begonnen de moeilijkheden. Liza moest babysitten op onze kuisdag(vrijdag!) Ze zou om de l4 dagen komen,maar kreeg haar werk dan niet behoorlijk gedaan.Dus kwam ze terug iedere week maar dan slechts voor drie uurtjes.Ik zag dat zij heel kittelorig werd.Ze draaiden de rollen om.Riep mij ter verantwoording.Waarom had ik dat zo gedaan en niet anders enz.enz. Kon ik niet tegen de reuk van die nieuwe scherpe producten?Dan moest ik dat er maar bijnemen,anderen konden dat wel enz.enz. Toen zei ik dat zij zich naar mijn allergie moest schikken en niet omgekeerd......... Ik kon soms de slaap niet vatten van de hevige scherpe geuren in onze kamer.Het reukorgaan van mijn huisgenoten was,gelukkig toleranter Maar ik bleef op mijn honger. Iets vragen voor de goede gang van kuiszaken ging niet meer.Bij mijn eerste woordje begon zij reeds te argumenteren. Zij was duidelijk overspannen omwille van het veel te grote pakket hooi dat zij op haar vork genomen had! Immers zij werkte alle dagen buiten huis,dat kruip niet in de kleedjes, met babysit bovenop en haar huishouding voor en na. De bom barstte.......... Wordt vervolgd
