Ik heb een wanhoopskreet uitgestoten van het soort dat door merg en been moest gaan,en dat heeft het ook gedaan.Want op slag vloog een tussendeur open en stond er een jonge boerin op klompen en in blauwe schort voor mijn onthutste wezen.Liefst was ik haar om de jeugdige hals gevallen doch het moment was niet opportuun! Is die losgeraakt vroeg zij argeloos.Ik denk het wel riep ik terug en hou hem vast tot ik ginds ver terug in de wagen ben a.u.b. Daarop plofte zij haar beide handen in het nekvel van de " brave " beest en bleef zo hangen tot we opgelucht konden vertrekken. Tjip scheen van al deze tribulaties niet onder de indruk te zijn.Waardig en flink zat ze vooraan naast mij,misschien wel een beetje na te genieten! Toen ze naar mij opkeek met haar trouwe ,mooie ,bruine ogen,las ik zoiets van,waarom al die drukte,alles komt toch voor mekaar! Ja,'t is waar,de dieren zijn veel redelijker dan de mensen
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek