Waarom kon iemand 'n uitgestoken hand zo vastberaden weigeren.Dat kon alleen maar wantrouwen zijn en dat hebben wij(de mensen)elkaar aangedaan.
Verdrietig keek ik haar na,terwijl ze verder joeg in dit barre hondenweer.Arm vrouwtje zo bang voor iemand die zo vol medelijden was.
Ik hervatte mijn vele nodige terugdraaimanoeuvers(!)en reed naar huis. Gelukkig kon ik dit aan mijn lieve huisgenoten kwijt.
Dit kleine voorval stemde mij echter tot diep nadenken.
Maar toen gebeurde er enkele dagen later dat andere.
Aan de bushalte deed zij 'n stap vooruit terwijl ze mij diep in de ogen keek,ik reed heel traag want dat moet aan een bushalte.
Eigenlijk stapte zij vanuit een menigte die blijkbaar reeds lang te wachten stond.Ze stak haar handje in de lucht,ik opende het raam van de wagen en onmiddellijk boog zij haar hoofdje naar binnen."Mevrouw,hijgde zij "ik sta hier reeds
drie kwartier op de lijnbus te wachten .Over vijf minuten gaan mijn nog kleine kindjes uit de kleuterschool komen ,drie en vier jaar oud zijn ze .Ik heb ze nog nooit gemist ze zullen niet weten wat gedaan,mag ik met u mee a.u.b?
Stap in "zei ik" en startte
Wordt vervolgd .