Onder de weg was zij één zenuwpees,we moesten nog zeven verkeerslichten gehoorzamen.Maar we vlogen er zo doorheen omdat ze allemaal groen gaven.Het angstige moedertje, van vooraan in de twintig, vol kommer aan mijn zij.Toch dacht ik, dat er reeds lichtjes in haar ogen begonnen te twinkelen. We reden tot voor het schooltje,haar kindjes waren nog niet buiten en dus was er geen vuiltje aan de lucht. Het jonge mamaatje was zo in de wolken,dat ze er een deuntje ging bij huilen. "Mevrouw"bracht zij uit voor ze uitstapte"ik weet niet hoe u te danken"Toen ,na een korte aarzeling,gaf ze mij een zoen op de wang"als ik u nogeens tegenkomen,krijgt u van mij zo'n ruiker"flapte ze er nog bij, terwijl ze een grote tuil in de lucht tekende .Meteen was ze verdwenen,het schooltje tegemoet. Ik liet mij weer opnemen in het drukke verkeer. Binnen in mij zong een heel vrolijk vogeltje. slot
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek