Zo gingen er enkele jaren voorbij.Met de fiets ging ik haar daar meermaals bezoeken en dan hielden we zeer gezellige praatjes.Jammer werd Jan ziek,er volgde verblijf in het ziekenhuis met al de zorgen voor en na.Helaas Jan haalde het niet.
Inmiddels was Lucieke reeds achter in de zeventig.Aan verhuizen dacht zij niet meer ofschoon ze hoegenaamd niet graag op de buiten woonde.Ze was een echte stadsmus.
Ze zou nu voor de huishouding van Miel ,de zoon,blijven zorgen terwijl zij zelf kost en inwoon genoot.
Dagelijks ging zij door de lange dreef naar de enige winkel om de nodige bevoorrading.
Op 'n vooravond keerde ze daar niet van terug,'t was winter en het had flink gesneeuwd.Miel was reeds gaan slapen want hij stond met de vroege.........toen hij ' smorgen met de fiets naar de haven reed nam hij een binnenwegeltje en zag half de dreef een koppeltje liggen.Zo dacht hij,en reed verder.Miel was hoegenaamd niet van de slimste maar wel een harde werker.
Wordt vervolgd