Op 'n keer was iets niet duidelijk,de majoor had slechts een dun dossiertje in de hand en vroeg mij het originele te gaan ophalen,wat ik deed.Toen ik terug kwam zag ik,dat de majoor'n veel lijviger dossier in de handen hield en raadpleegde ter hoogte van zijn lage lenden,verwonderd riep ik uit:oh,majoor u hebt nu zo ineens zo'n dikke.......dossier wilde ik aanvullen ,maar ik zag,dat de man plots opmerkelijk grote gezichtsspieroefeningen uitvoerde! De majoor heeft,correct als hij was,het onmogelijke gedaan om zijn lippen op elkaar te houden.Ik daarentegen had in de grond willen kruipen ofschoon ik geen spier vertrok. Ik was de schaamte voorbij(!!),hoe kon ik zulke idiote impulsiviteit laten doorgang vinden?! Maar we zijn voornaam gebleven en hebben na een poosje het originele dossier bekeken en behandeld.Mijn onschuld was té ontegensprekelijk en overduidelijk. Hoe dit naive incident nu in DEZE tijd zou verlopen zijn weet ik niet maar, zoals u ziet, was dicipline aan de orde in mijn studietijd.Nooit werd er met één woord ,ook later niet ,nog over gealludeerd. Waarvoor,nu nog, mijn oprechte dank.
slot
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek