Toen wij nog klein waren gingen wij vaak in familiegroep met de Flandria- boot naar St.Anneke.Daar wandelden wij op de dijk en vooral in het zand.Het was er héél mooi en rustig en regelmatig kwamen grote boten en schepen langs gevaren.Men rook er het zoute Scheldewater maar ook de uitzonderlijk lekkere wafelbakgeur.Zo zonder wafel konden wij,de kinderen(en ook de grote mensen!) niet terug naar huis.Dat zou incompleet geweest zijn,zelfs 'n beetje ongewoon. Mijn zusje liep heel vaak aan de arm van onze papa,die kon zo smakelijk over de Schelde en zijn groot belang vertellen en hij deed dat in heel simpele bewoordingen. Maar ze liep niet altijd aan zijn arm!Ze liep al eens alleen,ze moet zo n' 9 jaar oud geweest zijn,geloof ik.Ze bleef dan staan kijken en treuzelen en zo gebeurde het,dat ze zonder opkijken aan de arm van een verkeerde mijnheer ging hangen.Ze was zich van geen kwaad bewust en ze liepen zwijgend gearmd naast mekaar.De vreemde mijnheer in kwestie was ook met zijn gezin op wandel en had onmiddellijk de vergissing begrepen!. Opeens vroeg mijn zusje weer uitleg over de omgeving van een schuimend schip en keek daarbij omhoog!Hemel lief is ze dan geschrokken!!ZE bleef pal staan en keek naar achter,wat had ze nu toch gedaan?? De mijnheer in kwestie moest er écht om lachen want hij zag de échte papa reeds komen aangestapt. De twee families zijn naar elkaar toegestapt en een "klapke" begonnen. Wordt vervolgd
|