Ditmaal zou het een bezoek  aan de gesloten mijn van Waterschei worden.
Thans een muzeum met vergader en expositiezalen.Naar ik nu vernam kunnen prominenten er zelfs gezellig gaan tafelen.
Er werd ons meegedeeld dat deze mijn als eerste van de vele in 1987 gesloten werd.
Dus wij weer met vijf  wagens naar de mijn van Waterschei!
Het enige dat we vast wisten was dat we 8OOm.onder de grond moesten in zeer snelle schachten.En dat deden we  de meesten met een bang hartje,men kon toch nooit weten!
Al bij al viel het nog mee al kan ik me nu nog moeilijk voorstellen dat we dat toen hebben aangedurfd!
Beneden vonden we alles netjes gerangschikt;wagentjes op één spoor,machines met kettingen en katrollen enz/Een gids gaf de nodige uitleg ook en vooral over de sociale aspecten van dit voorbije beroepsleven.
Hij legde vooral de nadruk op de ware en echte kameraadschap onder deze
werkers die bovendien zeer gehecht waren aan hun dagelijks risicoberoep
Hij vertelde ook over het gevaarlijk mijngas dat kleur-en reukloos was en uiterst verraderlijk gevaarlijk.De mijnlampen deden daarbij hun nuttig werk indien zij een lichtkrans rondom hun lichtgeving kregen en daarna uitgingen was er gevaar in de onmiddelijke omgeving .

wordt vervolgd