Ken jij die ook,die mensen waar je al jaren mee omgaat en die je denkt te kennen en te kunnen vertrouwen?
Eigenlijk ben je er vast van overtuigd,dat er niets mis meer kan gaan,na al die jaren.Dan heb ik het over vrienden,zo mannen als vrouwen.
En plots gebeurt er iets heel onverwacht iets waarvan je zelf geen weet hebt.Je komt ze tegen en ze draaien het hoofd naar de andere straatzijde,of ze zeggen ,ook heel onverwacht,"nooit spreek ik nog tegen je want je hebt me gekwetst tot in het diepste van m'n ziel"terwijl je de deur voor je neus dicht krijgt.Ja,daar sta je dan met je mond vol tanden,je bent van de hand Gods geslagen!Op die manier kan je je natuurlijk niet verdedigen want je weet van toeten noch blazen.
Zo'n voorval wil je uiteindelijk toch kwijt,bijvoorbeeld aan je zus,en of die bij gelegenheid eens navraag wil doen.........Wat je dan te horen krijgt na ruggespraak grenst aan het absurde aan het ongelooflijke.Het brengt je in de wereld van de pure fantasie.Die uitleg is zo klein en bekrompen dat je het niet meer waard vind er op  in te gaan.Immers 'n scenario zo onhandig sluw en leep in elkaar steken is alleen de hele kleinen gegeven.
En dat alleen om 'n bepaalde sociale verantwoordelijkheid te kunnen afschudden.Iemand met een gewoon gezond verstand KAN zich daar niet mee bezig houden en sluit dergelijk hoofdstuk zonder meer af.
De mens is 'n raadsel,hij kan je laten vallen als 'n baksteen,maar hij kan je ook laten opspringen van vreugde.
Dat is altijd zo geweest en dat zal altijd zo blijven.
Hoofdzaak is dat we er niet bitter bij worden maar, in het tegendeel, er onze wijsheid flink laten door aanscherpen.