Om de hoek ontmoet ik tante Emmy die er zeer beteuterd uitziet" och kind" zegt ze," hoe durven de mensen elkaar zo voor de gek houden en ze begint te vertellen."Het is natuurlijk niet om over naar huis te schrijven, maar toch ben ik diep teleur gesteld.Nu moet ge weten,dat 'n goede kennis van ons vraagt of zijn nieuwe stiefzoon bij ons de ramen mag komen kuisen.Wij stemden onmiddellijk toe omdat we zelf achter zo'n raamlapper aan ' t zoeken waren.De volgende week kwam Tony dus de ramen poetsen en zo zou hij om de 14 dagen afkomen. Wie niet kwam was Tony.Toen zei onze kennis maar ......hij doet liever tuinwerk,o.k.zeiden wij laat hem maar opduiken! En waarempel hij kwam en of hij het kon!Nooit was onze tuin zo mooi,zo verzorgd en afgewerkt als toen. Natuurlijk spraken wij af om die zorg regelmatig aan hem toe te vertrouwen,wat hij volmondog beloofde. Hoeveel keren we langs onze kennis om gevraagd hebben of Tony nog eens wilde komen voor de tuin,nee die keren kunnen wij niet meer tellen.Telkens zei Jan,de kennis,dat hij er hem zou over aanspreken als hij hem zag want ze woonden 'n eindje van elkaar.Niets,maar dan ook niets kwam ervan in huis.Tot we het opgaven en andere hulp vonden. Toen,ongeveer twee jaren later, stond Jan plots met Tony voor onze voordeur!!Wij geloofden onze ogen niet.Tony kwam eens naar ons tuintje kijken en of wij het goed vonden dat hij volgende donderag alles weer eens 'n flinke beurt zou geven.Ik sprong een gat in de lucht,omdat hij toch zo goed was in zijn vak en weer aan het werk wou bij ons. Tegen drie uur ging hij afkomen vandaag.!Tony is niet gekomen!.........Tante Emmy zuchtte...."t is nu 17.15u.kind, ik begin aan mijn boodschappen en ga er natuurlijk niet meer op wachten.'n Telefoontje zou er nu toch wel op zijn plaats geweest zijn hé?Ze gaf mij 'n zoen en zette er de pas in. Ik had haar graag getroost maar ......hoe?
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek