We waren doodmoe en absoluut aan overnachten toe.Daarom wierpen wij anker in het enige hotelletje van dit zeer kleine dorpje. Ja,er was nog 'n kamer,waarom niet? Opgelucht aten we eerst nog een eenvoudig hapje,lieten onbezorgd de koffers in de wagen staan en gingen nog 'n luchtje scheppen,'n frisse neus halen zoals dat heet. Het was te warm om nu reeds onder de katoen te kruipen bovendien gaf het avondmaal ons weer de kracht om de benen even uit te strekken.We voelden ons zo ongeveer op tweede huwelijksreis,zo heerlijk was die late sfeer,zo bedwelmend de avondgeur van slapende bloemen en planten. Toch kwam tenslotte ook voor ons het uur van wel te ruste gaan.De koffers werden voor ons naar boven gedragen en op 't einde van een behoorlijk lange gang,belegd met een sterk versleten voltapijt,doordrongen van hevige tabakwalm lag onze kamer! Het voltapijt genoot mijn biezondere aandacht! wordt vervolgd
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek