Lukas 23 v 32-38 Vader vergeef hen

We willen luisteren naar wat Jezus ons wil vertellen over vergeven. Lucas hoofdstuk 23,32-38

[33] Aangekomen bij de plek die de Schedelplaats heet, werd Jezus  gekruisigd, samen met de twee misdadigers, de een rechts van hem, de ander links. [34] Jezus zei: ‘Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen.’ De soldaten verdeelden zijn kleren onder elkaar door erom te dobbelen. [35] Het volk stond toe te kijken. De leiders hoonden hem en zeiden: ‘Anderen heeft hij gered; laat hij nu zichzelf redden als hij de messias van God is, zijn uitverkorene!’ [36] Ook de soldaten dreven de spot met hem, ze gingen voor hem staan en boden hem zure wijn aan, [37] terwijl ze zeiden: ‘Als je de koning van de Joden bent, red jezelf dan!’ [38] Boven hem was een opschrift aangebracht: ‘Dit is de koning van de Joden’.

We hebben vergiffenis nodig. Jezus bidt voor ons zegt hij vraagt God ons te vergeven. En God zal dat doen, altijd en altijd opnieuw, wat we ook doen op voorwaarde dat we intens spijt hebben.

Vele mensen hebben het nog moeilijk met het erkennen van Jezus als  onze redder, zelfs christenen.  Nochtans hebben we genoeg tekens voor ontvangen: Jezus is geen sprookjesfiguur, Hij heeft werkelijk geleefd. Als we het evangelie lezen beschrijft men zijn bovennatuurlijke genezingen waarvan vele getuigen zijn. Zijn autoriteit over de natuur, zijn ongelooflijke aandacht voor de meest zwakke mensen, zijn aandacht voor de eenvoud in het leven, Zijn afkeer voor de hebzucht. We lezen ook Jezus  rijkdom van woorden, het doorzicht dat hij heeft in een leugenachtige houding. Zijn leven naar Gods wil en glorie, Zijn bereidheid te sterven voor ons. Hij durft te zeggen’ Ik ben de zoon van God, de langverwachte Messias’.

Als wij Hem niet erkennen handelen wij zoals de mensen ten tijde van Jezus en zijn we schuldig, misschien zelfs nog meer, want wij beschikken nu over veel meer informatie via studie.

Kijken we even verder naar ons persoonlijk leven. Durven wij de echte waarheid zien van ons handelen en hoe gedragen we ons? Een goede test is eens te durven vragen aan onze beste vrienden hoe zij zien hoe we ons gedragen.

Ik kan getuigen dat ik bepaalde zaken niet wou toegeven en het kostte me veel moeite te geloven dat het wel waar zal zijn.

Kijken we ook eens hoe we denken en redeneren, waarop is onze mening gebouwd en is het wel juist waarop we bouwen of weten we het niet. Hoe dikwijls zeggen we niet, ‘o dat wist ik niet’. We verdedigen ons gedrag omdat we niet geïnformeerd waren of omdat we niet wisten.

Niet weten waarmee we bezig zijn , het komt zoveel voor in ons leven. Van kleine dingen tot grote. Soms doe ik alsof ik niet hoor wat mijn man zegt, in wezen wil ik gerust  worden gelaten en soms doe ik dat niet met opzet, ik ben te sterk bezig met mezelf en hoor het echt niet. Maar waarom moet ik dan vergiffenis vragen. Ik moet vergiffenis vragen voor het feit dat ik misschien niet betrokken genoeg ben op mijn echtgenoot, of misschien waardeer ik zijn anders zijn niet en negeer ik hem.

Ander  dingen zijn het gebruik van alcohol, ‘ik heb niet gedronken’ zeggen we soms, terwijl anderen aan onze adem rieken dat het wel zo is. Drugs dan, ik heb niks gepakt! We gaan ook vreemd en zeggen er is niks verkeerds gebeurd. Ik heb iemand ontmoet die me vertelde dat het 2 jaar heeft geduurd alvorens hij voor zichzelf naar waarheid kon toegeven dat hij wel in de fout was gegaan met een andere vrouw.

We praten ons goed, hebben voor alles een reden zoals ik wist dat niet, of ik bedoel dat zo niet of de andere is in fout, dus ik heb het recht zo te handelen. Het niet handelen naar waarheid omdat de waarheid me niet uitkomt en daarom het niet willen weten.  Het niet weten is fout en geeft schuld , niet weten of abortus goed is of fout, niet weten of euthanasie goed is of fout, niet weten of armen rechten hebben, ze werken niet hard genoeg, ze houden er rare ideeën op na.

Ik hoorde een verhaal van een vrouw in moeilijkheden. Ze loog tegen iedereen om voordelen te verkrijgen. Tegen een dame die steeds zo vriendelijk voor haar was geweest  zei deze persoon uiteindelijk: tegen jou ga ik niet meer liegen, je bent te goed voor mij. Ze is gaan zitten en heeft heel haar levensverhaal vertelt naar waarheid.

Hoelang gaan wij nog liegen tegen Jezus. Wanneer gaan wij beseffen dat Jezus alles voor ons doet en gedaan heeft, ons alle kansen biedt. Wanneer gaan wij Hem erkennen als Zoon van God en stoppen met te zeggen God bestaat niet, Jezus is niet de zoon van God, de bijbel vertelt de waarheid niet maar gaat over waarden. God is niet almachtig anders zou hij al het lijden niet toelaten. Dat we deze vragen stellen is niet verkeerd, dat we twijfels hebben en soms onmacht en boosheid, dat is ook niet fout, maar dat we christus verloochenen en zijn woorden als onwaar beschouwen daarvoor hebben we vergiffenis nodig. We moeten beter weten.

Hoever doen we inspanningen om te groeien en de waarheid te zoeken. Want de waarheid is er, maar ik heb geen tijd. Niemand heeft nog tijd en op zondag moeten we toch uitslapen, je moet dat toch begrijpen ,dat is de enige dag dat ik kan uitslapen. Vader ze weten niet wat ze doen zegt Jezus en hij vraagt vergiffenis omdat we schuldig zijn aan dit niet weten. Hoelang gaan we nog verder met ons niet willen weten.

Ik doe niets verkeerds , ik help mensen dus laat me toch gerust Jezus. Maar Jezus houdt van ons en bidt tot Zijn vader voor ons.

Waarom zoek ik U niet, ontken ik wie U bent?
Zelfs al weet ik dat U de reden kent.
ik ben veel te bang, om alles op te geven,
ik ontwijkt U , mijn druk bezig zijn houdt mij tegen!

Ik weet dat u me alles wil vergeven en nog is dat blijkbaar niet genoeg

Vergeef me God en help me om u te zoeken.

20-08-2012 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

Matteus  4 v 23-25 Waarom laat God het lijden toe?

uit Mateus 4, 23-25

  [23] Jezus trok rond in heel Galilea; hij gaf er onderricht in de synagogen, verkondigde het goede nieuws van het koninkrijk en genas iedere ziekte en elke kwaal onder het volk. [24] Het nieuws over hem verspreidde zich in heel Syrië. Allen die ergens aan leden en die gekweld werden door een ziekte of door pijn, en ook bezetenen en maanzieken en verlamden werden bij hem gebracht, en hij genas hen. [25] En grote groepen mensen volgden hem, uit Galilea en Dekapolis, uit Jeruzalem en Judea en uit het gebied aan de overkant van de Jordaan.

Als we deze tekst lezen dan vragen we ons af, waarom voorkomt God dat vele lijden niet, dat had voor Jezus toch ook gemakkelijker geweest en ….zijn er niet vele zieken die Jezus enkel volgden omdat ze door Hem genezen werden?

Hoe begrijpen wijzelf ons lijden en het lijden in de wereld en blijven we Jezus volgen zelfs als Hij ons niet geneest of ons afzien niet wegneemt?

Kijken we naar wat de wereld ons te bieden heeft wanneer we lijden.

We horen antwoorden zoals: de beste moeten eerst gaan, God wil een extra engel. God is niet perfect, dus we vergeven het Hem. Allemaal antwoorden die niet voldoen.

God is perfect en heeft geen nood aan een extra engel omdat Hij zich, volgens ons wereldlijk denken , alleen zou voelen. Veel antwoorden worden gegeven omdat mensen willen troosten en getroost worden, maar deze goedbedoelde antwoorden zijn niet juist en helpen slechts even. De waarheid is dat er geen antwoorden zijn. Lijden hoort bij het leven zoals ook vreugde bij het leven hoort.

We kunnen geen antwoorden geven voor het waarom van het lijden.

In het boek ’Job’ zien we een lichtpunt. Nochtans wanneer we in de bijbel het verhaal van Job lezen dan zien we op het eerste zicht geen antwoord voor Job.

Ook wij krijgen op het eerste zicht geen antwoord. In ons leven willen we alles onder controle hebben daarom vragen we verduidelijking aan God om wat ons zo onrechtvaardig lijkt . We proberen te begrijpen wat we haast niet kunnen begrijpen.

Daarover zegt Job uit de Bijbel: Waarom ben ik niet in de baarmoeder gestorven, waarom ben ik niet gestikt toen ik ter wereld kwam.

Misschien denken velen onder ons die in het lijden zitten ook zoals Job. En Job gaat verder, hij zegt tot zijn vrienden: Weeg mijn verdriet en mijn boosheid, leg mijn lijden erbij in de weegschaal, zwaarder is het dan het zand van de zee!

Vrienden verwijten Job dat het nu wel eens moet gedaan zijn met zijn klagen en zeggen hem: God zal wel voor je zorgen, je toekomst zal groter zijn, kijk eens naar je voorouders en steun op hun wijsheid.

Maar Job spreekt verder in grote boosheid tot God: Heb ik gezondigd, heb ik U God iets misdaan? Bespieder van de mens. Waarom hebt u mij tot mikpunt gekozen? Ik ben mezelf al tot last.

Job, die God terechtwijst voor al zijn lijden, zegt echter ook tot God: in al mijn lijden leg ik mijn hand nu op mijn mond. Hij zegt tot zijn vrienden: God kent de wegen die ik kies. Als Hij me toetste zou ik puur als goud zijn. Ja, God heeft mij recht gehouden zolang het leven in mij ademt. Zolang Gods geest mij nog doortrekt zullen mijn lippen geen onwaarheid spreken en zal geen leugen aan mijn tong ontsnappen.

Zijn lijden blijft alsmaar aanhouden en Job’s vrouw zegt tegen hem: ‘Waarom blijf je zo onberispelijk? Vervloek God toch en sterf.! Maar Job zei tegen haar: ‘Je woorden zijn de woorden van een dwaas. Al het goede aanvaarden we van God, zouden we dan het kwade niet aanvaarden?

Ondanks alle lijden bleef Job het goede doen en sprak hij geen slecht woord over God.

We horen dus Job’s boosheid en tegelijk Job’s groot respect voor God

Job blijft trouw aan God niettegenstaande alles. Terwijl hij wacht op een antwoord van God blijft hij onberispelijk en rechtvaardig.

En God spreekt en zegt tegen Jobs vrienden: Ik ben in woede ontstoken, omdat jullie niet juist over mij hebben gesproken. Job, mijn dienaar, zal voor jullie bidden, want Ik ben alleen hem goedgezind.

God spreekt dus toch!

God wil ons duidelijk maken dat er maar één iemand is op wie we in het lijden kunnen steunen en dat is op Hem en dat is wat Job doet.

God gaf ons het boek Job opdat wij zouden doen wat Job deed. Job had in zijn pijn en lijden een groot geloof tot God, een nederig hart, een hand over zijn mond om niet foutief te spreken.

Laat ons daarom bidden:

God geeft ons ook een groot geloof zoals Job. U laat ons niet alleen, maar wij voelen ons wel alleen.

Graag wil Ik mijn ogen sluiten·Ik vind me laf,
steeds blijf ik schreeuwen·God, neem de ellende van mij af.

Ik open mijn ogen
Om de werkelijkheid te zien.
Tranen komen naar buiten
ik hoop dat de ellende ooit over gaat, misschien

Ik zoek, kijk en bidt tot God

Op U wil ik vertrouwen

Ik open en sluit mijn ogen want ik geloof

Alleen op U kan ik verder bouwen

Ik droomde eens en zie

Ik liep aan het strand bij lage tij

Ik was daar niet alleen want ook de Heer was aan mij zij

We liepen samen het leven door en lieten in het zand

een spoor van stappen

Twee aan twee, de Heer liep aan mij hand

Ik stopte en keek achter mij, En zag mijn levensloop

In tijden van geluk en vreugde, Van diepe smart en hoop

Maar als ik het spoor goed bekeek, Zag ik langs heel de baan

Daar waar het juist het moeilijkste was, Maar één paar stappen staan

Ik zei toen Heer waarom dan toch, Juist toen ik u nodig had,

op het zwaarste deel van mijn pad

De Heer keek mij toen vol liefde aan en antwoordde op mijn vragen

Mijn lieve kind toen het moeilijk was, toen heb Ik jou gedragen.

Heer

Het lijkt zo onmogelijk om in de diepste ellende te weten dat U ons draagt.

Laat ons niet tot U bidden in ongeloof met de gedachte “we zullen eens zien wat er gebeurt”, maar laat ons bidden in groot geloof tot u.

Laat ons een sprenkeltje van uw vreugde en kracht ervaren.

We willen geloven dat u naast ons gaat en ons in de moeilijkste momenten draagt.  

Wij bidden u verhoor ons Heer

14-08-2012 om 00:00 geschreven door GODKENNEN