Hoofdstuk-9-

We staan even stil bij de bekering van Saulus, op weg naar Damascus, beschreven in de handelinge hoofddstuk 9

 Saulus bleef de discipelen van Jezus fanatiek achtervolgen en dreigde hen met dood en gevangenis. Hij ging naar de hogepriester en vroeg om aanbevelingsbrieven voor de synagogen in Damascus, een stad waar veel Joden woonden. Hij wilde daar mannen en vrouwen opsporen die in Jezus geloofden, hen in de boeien slaan en naar Jeruzalem brengen. Hij kreeg die brieven en ging op weg. Toen hij in de buurt van Damascus kwam, flitste er plotseling een licht vanuit de hemel, dat hem gevangen hield. Hij viel op de grond en hoorde een stem: "Saul, Saul, waarom vervolgt u Mij?"
"Wie bent U, Heer?" vroeg Saulus.
"Ik ben Jezus", zei de stem, "Die u zo fanatiek vervolgt. Sta op en ga de stad in. Daar zal u gezegd worden wat u moet doen."
De mannen die met Saulus meereisden, waren met stomheid geslagen. Zij hadden de stem wel gehoord, maar niemand gezien. Saulus stond op en deed zijn ogen open, maar kon niets zien. De mannen die bij hem waren, namen hem bij de hand en brachten hem Damascus binnen. Drie dagen lang kon hij niets zien. Al die tijd at en dronk hij niets.

(Hand. 9:10-16 – Damascus)
In hoofdstuk 9 verzen 10-16 lezen we dat ANANIAS NAAR SAULUS wordt GESTUURD.

 Ananias, één van de volgelingen van Jezus kreeg een visioen. In dat visioen’ riep’ de Heer hem. "Ananias!"   "Ja, Heer", antwoordde Ananias.
De Heer zei: "Ga naar het huis van Judas. Daar logeert een zekere Saulus uit Tarsus; hij is nu aan het bidden. In een visioen heeft hij u zien binnenkomen. En in dat visioen legt gij  uw handen op hem, waardoor hij weer kan zien."
Ananias maakte bezwaren. "Maar, Heer", zei hij. "Ik heb zoveel slechte dingen over die man gehoord. Hij heeft Uw mensen in Jeruzalem veel kwaad gedaan. Hij heeft van de hoofdpriesters zelfs toestemming gekregen om al Uw volgelingen hier in de boeien te slaan!"
Maar de Heer zei tegen hem: "U moet gaan, Ananias! Ik heb besloten die man te gebruiken. Ik heb hem uitgekozen om Mij bekend te maken aan andere volken en hun koningen en ook aan het volk van Israël. Ik zal hem duidelijk maken hoeveel leed hij voor Mij moet doorstaan."

Ananias deed wat de heer hem had opgedragen en begaf zich naar het huis waar Saulus was. Hij legde zijn handen op hem en zei: "Saul, broeder, ik ben gestuurd door Jezus, die u onderweg hebt ontmoet. U zult weer kunnen zien en vol worden van de Heilige Geest." Het was net of er een vlies van Saulus' ogen viel. Ineens kon hij weer zien. Daarna liet hij zich dopen en ging wat eten om op krachten te komen. Saulus bleef een paar dagen bij de volgelingen van Jezus in Damascus in Syrie.  En SAULUS VERKONDIGT JEZUS. Hij ging zelfs naar de verschillende synagogen en vertelde daar openlijk dat Jezus Gods Zoon is. Allen die hem hoorden, waren hoogst verbaasd. "Dit is toch de man, die in Jeruzalem de aanhangers van Jezus heeft uitgeroeid? Hij kwam hier toch om mensen van dat geloof gevangen te nemen en naar de hoofdpriesters in Jeruzalem te brengen?" Maar Saulus sprak met steeds meer overtuiging en bracht de Joden in Damascus in verwarring door te bewijzen dat Jezus de Christus is.

 Een tijd later besloten de Joodse leiders Joden in Damascus hem te doden. Dag en nacht bewaakten zij de poorten van de stad om hem te vermoorden. Maar Saulus hoorde van hun plannen. Toen het donker was, lieten zijn discipelen hem vanaf de stadsmuur in een mand naar beneden zakken.

Saulus vertrok zuidwaarts naar Jeruzalem in Israel  288 km verwijdert van Damascus, en 60 uren te voet stappen .

Toen Saulus  in Jeruzalem toekwam, probeerde hij zich bij de andere discipelen van Jezus aan te sluiten. Maar die waren allemaal bang voor hem, omdat zij niet konden geloven dat hij ook een discipel van Jezus was geworden. Maar Barnabas nam het voor hem op en bracht hem bij de apostelen. Hij vertelde hun hoe Saulus op weg naar Damascus de Heer had gezien en wat Hij tegen hem had gezegd. Barnabas vertelde ook dat Saulus in Damascus vrijmoedig over Jezus had gesproken. Saulus werd in de groep opgenomen. Hij bewoog zich vrij in Jeruzalem en sprak openlijk over Jezus. Een grote groep Joden daar waren hem echter niet goedgezind. Na enkele verhitte gesprekken met hem, probeerden zij hem te doden. Toen zijn vrienden dat hoorden, hielpen ze hem te ontsnappen naar Caesarea ,111km noordwaarts verwijdert van Jeruzalem. Vandaar  stuurden ze hem over het water naar Tarsus. Tarsus ligt in het zuid oosten van Turkije. Vanuit Jeruzalem was het r noordwaarts 869 km.verder.

De gemeenschap van Jerusalem stuurde de jonge leerling Barnabas, naar Paulus in Tarsus

Samen namen ze deel aan de bijeenkomstenen zij gaven er onderricht aan een grote menigte(vers26) . Het was in Antiochië dat de leerlingen voor het eerst “ christenen” werden genoemd. Deze streek situeert zich momenteel in het zuid oosten van turkije: nu Hatay genoemd.

Muziek

Paulus  blijft Saulus heten, zolang hij bij de Joden is en onder de Joden werkt. Komt hij echter met de Grieks-Romeinse wereld in aanraking, dan wordt van dat ogenblik de naam Paulus gebruikt.

In Handel. 13 : 9 vinden we de overgang. Beide namen hebben dezelfde betekenis. Saul is de Hebreeuwse vorm,. Paulus is de Latijnse vorm, een naam, die onder de Romeinen veel in zwang was.

Toch heeft de naamsverandering voor Gods Kerk wel enige betekenis.

De naam Saul doet ons denken aan een sterke man die groot was en boven het gewone volk uitstak. De naam Paulus betekent „de Kleine".

Wanneer God Zijn volk bekeert verliezen zij alle eigen grootheid en waardigheid en maakt de Heer ze klein en nederig .Zulke mensen roemen niet in eigen grootheid, ze zijn zich ervan bewust dat God hen heeft groot gemaakt.

Zo is Saulus een Paulus geworden.

En hoe zit het met ons, voelen wij ons groots en boven de andere uitsteken? Of zijn we ons bewust dat we alle talenten van God hebben verkregen en dat God ons groots maakt .

Ook al denken we misschien dat we nederig zijn ook dan moeten we diep in ons hart nagaan of dat dit werkelijk zo is, want hoe snel hebben we geen kritiek op anderen of denken we belangrijker te zijn dan de andere.  Daarom moeten we bidden om te mogen leven in de kracht van Gods geest. Dan kunnen we misschien beter onze grootheid en onze zwakheid zien als een geschenk van God.

10-02-2018 om 00:00 geschreven door GODKENNEN