Over "Hoop"

Genesis 15,1-6 en Rom 4,18-25

[1] Enige tijd later richtte de HEER zich tot Abraham in een visioen: ‘Wees niet bang, Abraham: ikzelf zal jou als een schild beschermen. Je loon zal vorstelijk zijn.’ [2] ‘HEER, mijn God,’ antwoordde Abraham, ‘wat voor zin heeft het mij te belonen? Ik zal kinderloos sterven, en alles wat ik bezit zal het eigendom worden van Eliëzer uit Damascus. [3] U hebt mij immers geen nakomelingen gegeven; daarom zal een van mijn dienaren mijn erfgenaam worden.’ [4] Maar de HEER sprak opnieuw tot hem: ‘Nee, niet je dienaar zal jouw bezittingen erven, maar een kind dat jijzelf zult verwekken.’ [5] Daarop leidde hij Abraham naar buiten. ‘Kijk eens naar de hemel,’ zei hij, ‘en tel de sterren, als je dat kunt.’ En hij verzekerde hem: ‘Zo zal het ook zijn met jouw nakomelingen.’ [6] Abraham vertrouwde op de HEER en deze rekende hem dit toe als een rechtvaardige daad. Genesis 15,1

Wat God ons hier zegt is dat we niet hopeloos moeten blijven toekijken maar naar buiten moeten komen. Naar de hemel kijken, de sterren tellen, de ruimte ervaren, de schoonheid. De sterren aan de hemel zeggen ons iets over ons vruchtbaar zijn zegt God ons. Als we ons leven in zijn handen leggen zullen we vruchtbaar zijn ook al geloven we dat niet en kunnen we dit niet begrijpen.

We leven allemaal in onze tent, hebben onze zorgen, al wat ik zie zijn mijn lastige kinderen, mijn man verliest zijn haar en de auto is kapot. En God zegt me komt uit die tent en kijk omhoog, ontmoet mensen doe iets voor anderen, maak tijd voor anderen. zo wordt je vruchtbaar . Focus niet op jezelf en alle ellende. We worden daar gek van.

[18] Hoewel het eigenlijk niet kon, bleef Abraham hopen en geloven dat hij de vader van vele volken zou worden, zoals hem was beloofd: ‘Zo talrijk zullen je nakomelingen zijn.’ [19] En zijn geloof verzwakte niet toen hij, ongeveer honderd jaar oud, besefte dat zijn krachten hem hadden verlaten en Sara niet langer vruchtbaar was. [20] Hij twijfelde niet aan Gods belofte; zijn geloof verloor hij niet, integendeel, hij werd erin gesterkt en bewees zo eer aan God. [21] Hij was ervan overtuigd dat God bij machte was te doen wat hij had beloofd, [22] en dat werd hem als een daad van gerechtigheid toegerekend. [23] En dit is niet alleen voor hem geschreven, [24] maar ook voor ons, want ook wij zullen als rechtvaardigen worden aangenomen omdat we geloven in hem die Jezus, onze Heer, uit de dood heeft opgewekt: [25] hij die werd prijsgegeven om onze zonden en werd opgewekt omwille van onze rechtvaardiging.( Rom 4,18-25)

Onze hoop is niet gebaseerd op menselijk redenen maar onze hoop is gebaseerd op God. Dat was ook bij abraham. Hij zag znaar zichzelf en zag een oude man met een vrouw vol met rimpels. Maar God zei; kom uit je tent. We zijn in problemen als we alleen zien wat we zien, als we teveel naar onszelf kijken, naar onze zwakheden, onze problemen, als we willen zijn zoals de andere die geluk heeft. Wanneer we zo leven zitten we dag in dag uit in de problemen.

Abraham wist dat wat God zei, onmogelijk was. Toch besliste hij hoop te hebben en te geloven, ook al klonk dat onnozel, want hij was oud en Sarah ook, hoe konden ze nog vruchtbaar zijn.

Laat ons ook geloven vruchtbaar te zijn door te hopen op God die altijd aanwezig is en ons kracht geeft. Maar daarom moeten we alles uit handen geven, onze toekomst in zijn handen leggen en vragen om ons te leiden elke dag opnieuw en opnieuw opdat wij zo vreugde mogen ervaren.

Hopen op God is moeilijk omdat we met onszelf bezig zijn.

Mensen discussiëren altijd over alles en nog wat. Hun mening is belangrijk en dat is goed, maar soms overdrijven we een beetje en daardoor geraken we zelf in de problemen.

Ik denk, ik wil, ik voel, daar draait het heden ten dagen om in ons leven. Abraham stopte met denken, willen en voelen, hij vertrouwde op God. Zijn hoop was bij God en alles zou goed zijn. Hij geeft het uit handen en legt zijn leven in Gods handen. God beslist, Abraham wist niet wat er zou gebeuren.

Wat wil God voor ons leven. We weten dat niet, maar we kunnen hem vertrouwen. Het is daarbij niet belangrijk wat we denken, willen en voelen, het woord van God is belangrijkste, samen met onze hoop en ons vertrouwen. We kunnen op God rekenen, Hij is onze helper, Hij geeft ons kracht.

Als we te lang naar onszelf kijken, te lang naar onze problemen, onze tegenslagen, dan geraken we in problemen. Laat ons naar Jezus kijken het anker van ons leven.

Abraham wist dat wat God zei onmogelijk was. Hij was een gevangene van hoop. Hij ging hopen en geloven, hoe onnozel en onvolwassen dat ook leek.

Wat als ik in mijn geloof en hoop God niet vindt , geen zorg hij zal je vinden. Wie in mij gelooft zal me vinden zegt Jezus ons. Hij wil ons horen zeggen, uw wil geschiede. Het woord van God is belangrijk, maar meestal hangen we sterk vast aan ons denken of het denken van anderen. Ook als onze gevoelens, onze angst onzekerheid ons verdriet ons scheiden van God dan moeten we ervoor kiezen God eerst te zetten. Het is een actie van de wilL

Nog even iets uit de brief van Paulus aan de Thessalonicenzen hfdstuk 1

1 tes 5-8 . [8] maar laten wij, die toebehoren aan de dag, op onze hoede zijn, omgord met het harnas van geloof en liefde, en getooid met de helm van de hoop op redding . tot daar de tekst.

Abraham kon het , wij kunnen het ook. Ik alleen ben in controle van mijn vreugde in mijn leven. Zelf al heb ik moeilijkheden en zorgen of problemen met mensen rondom mij.

Paulus zegt ons: [5] Wie zich door zijn eigen natuur laat leiden is gericht op wat hij zelf wil, maar wie zich laat leiden door de Geest is gericht op wat de Geest wil. [6] Wat onze eigen natuur wil brengt de dood, maar wat de Geest wil brengt leven en vrede. [7] Onze eigen wil staat vijandig tegenover God, want hij onderwerpt zich niet aan zijn wet en is daar ook niet toe in staat. [8] Wie zich door zijn eigen wil laat leiden, kan God niet behagen Rom 8, 5-7

Als we lang genoeg naar een chokolade cake kijken dan willen we er een. Als we iemand ontmoeten de ons gekwetst heeft dan is de kans groot dat we hem of haar niet respectvol gaan behandelen.Laat ons dus voorzichtig wezen met wat we denken. Kijken we naar Jezus. Denken we aan wat Hij voor ons gedaan heeft, kijken we niet om wat we niet hebben verkregen maar om wat we wel verkregen, wat dikwijls vergeten we dat. Danken we ook om wat we niet verkregen hebben, het was misschien voor ons goed. Maar zo denken vraagt al om een sterke inspanning. Jezus wil dat we handelen in zijn Spirit.

Ook al ontvangen we kritiek van mensen omwille van ons geloven. Laat ons kiezen om in de cirkel te blijven van de vader, de zoon en de heilige geest. Laat ons een beetje dieper gaan in ons denken, stoppen we met ons vragen om wat we niet begrijpen, zoeken we Gods woord

Paulus zegt ons:  [12] Broeders en zusters, we hoeven ons niet langer te laten leiden door onze eigen wil. [13] Als u dat wel doet, zult u zeker sterven. Als u echter uw zondige wil doodt door de Geest, zult u leven. [14] Allen die door de Geest van God worden geleid, zijn kinderen van God. [15] U hebt de Geest niet ontvangen om opnieuw als slaven in angst te leven, u hebt de Geest ontvangen om Gods kinderen te zijn, en om hem te kunnen aanroepen met ‘Abba, Vader’.Rom 8 12,13

Het is niet goed onze emoties te voeden als ze ons overheersen en wanhopig maken. Geef ze niet toe. Het is zoals een klein kind. We hebben compassie met onszelf. Klagen maar door, voelen ons hopeloos, we doen niet meer mee. We blijven maar in onze tent zitten. Kom naar buiten zegt God tegen Abraham, tel de sterren, kijk omhoog, je zal vruchtbaar worden.

Stop de compassie fuiven. Veranderen we ze in kracht fuiven. Echt zijn, mensen helpen, vriendelijk zijn, willen vriendelijk zijn, contact houden met God niettegenstaande onze moeilijkheden.

God heeft een plan voor ons leven. God heeft ons onvoorwaardelijk lief. Wij zijn het licht in een donker leven. Laat ons blijven onze helm van hoop opzetten. We hebben de Geest niet ontvangen om opnieuw als slaven in angst te leven, we hebben de Geest ontvangen om Gods kinderen te zijn en om hem te kunnen aanroepen met ‘Abba, Vader’ 

10-06-2014 om 00:00 geschreven door GODKENNEN