Matteus  4 v 23-25 Waarom laat God het lijden toe?

uit Mateus 4, 23-25

  [23] Jezus trok rond in heel Galilea; hij gaf er onderricht in de synagogen, verkondigde het goede nieuws van het koninkrijk en genas iedere ziekte en elke kwaal onder het volk. [24] Het nieuws over hem verspreidde zich in heel Syrië. Allen die ergens aan leden en die gekweld werden door een ziekte of door pijn, en ook bezetenen en maanzieken en verlamden werden bij hem gebracht, en hij genas hen. [25] En grote groepen mensen volgden hem, uit Galilea en Dekapolis, uit Jeruzalem en Judea en uit het gebied aan de overkant van de Jordaan.

Als we deze tekst lezen dan vragen we ons af, waarom voorkomt God dat vele lijden niet, dat had voor Jezus toch ook gemakkelijker geweest en ….zijn er niet vele zieken die Jezus enkel volgden omdat ze door Hem genezen werden?

Hoe begrijpen wijzelf ons lijden en het lijden in de wereld en blijven we Jezus volgen zelfs als Hij ons niet geneest of ons afzien niet wegneemt?

Kijken we naar wat de wereld ons te bieden heeft wanneer we lijden.

We horen antwoorden zoals: de beste moeten eerst gaan, God wil een extra engel. God is niet perfect, dus we vergeven het Hem. Allemaal antwoorden die niet voldoen.

God is perfect en heeft geen nood aan een extra engel omdat Hij zich, volgens ons wereldlijk denken , alleen zou voelen. Veel antwoorden worden gegeven omdat mensen willen troosten en getroost worden, maar deze goedbedoelde antwoorden zijn niet juist en helpen slechts even. De waarheid is dat er geen antwoorden zijn. Lijden hoort bij het leven zoals ook vreugde bij het leven hoort.

We kunnen geen antwoorden geven voor het waarom van het lijden.

In het boek ’Job’ zien we een lichtpunt. Nochtans wanneer we in de bijbel het verhaal van Job lezen dan zien we op het eerste zicht geen antwoord voor Job.

Ook wij krijgen op het eerste zicht geen antwoord. In ons leven willen we alles onder controle hebben daarom vragen we verduidelijking aan God om wat ons zo onrechtvaardig lijkt . We proberen te begrijpen wat we haast niet kunnen begrijpen.

Daarover zegt Job uit de Bijbel: Waarom ben ik niet in de baarmoeder gestorven, waarom ben ik niet gestikt toen ik ter wereld kwam.

Misschien denken velen onder ons die in het lijden zitten ook zoals Job. En Job gaat verder, hij zegt tot zijn vrienden: Weeg mijn verdriet en mijn boosheid, leg mijn lijden erbij in de weegschaal, zwaarder is het dan het zand van de zee!

Vrienden verwijten Job dat het nu wel eens moet gedaan zijn met zijn klagen en zeggen hem: God zal wel voor je zorgen, je toekomst zal groter zijn, kijk eens naar je voorouders en steun op hun wijsheid.

Maar Job spreekt verder in grote boosheid tot God: Heb ik gezondigd, heb ik U God iets misdaan? Bespieder van de mens. Waarom hebt u mij tot mikpunt gekozen? Ik ben mezelf al tot last.

Job, die God terechtwijst voor al zijn lijden, zegt echter ook tot God: in al mijn lijden leg ik mijn hand nu op mijn mond. Hij zegt tot zijn vrienden: God kent de wegen die ik kies. Als Hij me toetste zou ik puur als goud zijn. Ja, God heeft mij recht gehouden zolang het leven in mij ademt. Zolang Gods geest mij nog doortrekt zullen mijn lippen geen onwaarheid spreken en zal geen leugen aan mijn tong ontsnappen.

Zijn lijden blijft alsmaar aanhouden en Job’s vrouw zegt tegen hem: ‘Waarom blijf je zo onberispelijk? Vervloek God toch en sterf.! Maar Job zei tegen haar: ‘Je woorden zijn de woorden van een dwaas. Al het goede aanvaarden we van God, zouden we dan het kwade niet aanvaarden?

Ondanks alle lijden bleef Job het goede doen en sprak hij geen slecht woord over God.

We horen dus Job’s boosheid en tegelijk Job’s groot respect voor God

Job blijft trouw aan God niettegenstaande alles. Terwijl hij wacht op een antwoord van God blijft hij onberispelijk en rechtvaardig.

En God spreekt en zegt tegen Jobs vrienden: Ik ben in woede ontstoken, omdat jullie niet juist over mij hebben gesproken. Job, mijn dienaar, zal voor jullie bidden, want Ik ben alleen hem goedgezind.

God spreekt dus toch!

God wil ons duidelijk maken dat er maar één iemand is op wie we in het lijden kunnen steunen en dat is op Hem en dat is wat Job doet.

God gaf ons het boek Job opdat wij zouden doen wat Job deed. Job had in zijn pijn en lijden een groot geloof tot God, een nederig hart, een hand over zijn mond om niet foutief te spreken.

Laat ons daarom bidden:

God geeft ons ook een groot geloof zoals Job. U laat ons niet alleen, maar wij voelen ons wel alleen.

Graag wil Ik mijn ogen sluiten·Ik vind me laf,
steeds blijf ik schreeuwen·God, neem de ellende van mij af.

Ik open mijn ogen
Om de werkelijkheid te zien.
Tranen komen naar buiten
ik hoop dat de ellende ooit over gaat, misschien

Ik zoek, kijk en bidt tot God

Op U wil ik vertrouwen

Ik open en sluit mijn ogen want ik geloof

Alleen op U kan ik verder bouwen

Ik droomde eens en zie

Ik liep aan het strand bij lage tij

Ik was daar niet alleen want ook de Heer was aan mij zij

We liepen samen het leven door en lieten in het zand

een spoor van stappen

Twee aan twee, de Heer liep aan mij hand

Ik stopte en keek achter mij, En zag mijn levensloop

In tijden van geluk en vreugde, Van diepe smart en hoop

Maar als ik het spoor goed bekeek, Zag ik langs heel de baan

Daar waar het juist het moeilijkste was, Maar één paar stappen staan

Ik zei toen Heer waarom dan toch, Juist toen ik u nodig had,

op het zwaarste deel van mijn pad

De Heer keek mij toen vol liefde aan en antwoordde op mijn vragen

Mijn lieve kind toen het moeilijk was, toen heb Ik jou gedragen.

Heer

Het lijkt zo onmogelijk om in de diepste ellende te weten dat U ons draagt.

Laat ons niet tot U bidden in ongeloof met de gedachte “we zullen eens zien wat er gebeurt”, maar laat ons bidden in groot geloof tot u.

Laat ons een sprenkeltje van uw vreugde en kracht ervaren.

We willen geloven dat u naast ons gaat en ons in de moeilijkste momenten draagt.  

Wij bidden u verhoor ons Heer

14-08-2012 om 00:00 geschreven door GODKENNEN