Laatst hoorde ik een echt gebeurt verhaal over een meisje van

twee jaar. Haar naam is Erika. Op een vrieskoude  avond in februari klom zij uit bed, liep de voordeur uit, de koude nacht in en was de hele nacht buiten. Onbeschermd. Toen haar moeder haar vond, leek het of het kind helemaal bevroren was. De radeloze moeder dacht dat het kind niet meer leefde en bracht het toch direct naar een ziekenhuis. Als door een wonder werd Erika gered. Tot op heden is er niets gebleken van hersenbeschadiging of enig ander nadeel van die vriesnacht buiten. Ze lacht en speelt met andere kinderen en heeft geen herinnering meer van haar nachtelijke ervaring in de schaduw van de dood.

Als ik aan dat verhaal van Erika denk, moet ik eraan denken dat wijzelf misschien met dezelfde kinderlijke onachtzaamheid zijn weggelopen uit Gods warme, liefhebbende armen en we zijn beetje bij beetje verder en verder verdwaald. En dan ontdekken we dat we in een ijskoude vriesnacht zijn terechtgekomen. Wij horen thuis in de armen van God: in Zijn liefde en warmte. Maar alles wat wij voelen is kou en verwarring.

Ik denk ook aan wat Johannes schrijft: “Gedenk dan, van welke hoogte gij gevallen zijt_!”

En dan volgt : “Bekeer u_”. Kom terug! [Breek met het leven dat u nu leidt en doe weer als vroeger

Het bijbelse begrip ‘bekeren’ betekent een totale omkering, zowel innerlijk als uiterlijk. Niet alleen maar een terugkijken naar wat er eens was. Het betekent verandering, een transformatie. Het

betekent dat je je eigen, onafhankelijke, op jezelf gerichte weg verlaat en Gods wil voor je leven aanvaardt. Je zet een eerste voetstap op de weg terug en loopt daarna de hele weg terug naar God. Als je die weg gaat, dan verlicht Hij je pad. Jezus zegt ons: ‘Ik ben het licht voor de wereld. Wie mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft (Johannes 8:12).

05-09-2017 om 00:00 geschreven door GODKENNEN