Lukas 6,6-16 Neem uw verantwoordelijkheid

Jezus ging op de sabbat  naar de synagoge, waar hij onderricht gaf. Daar was ook iemand met een verschrompelde rechterhand. [7] De schriftgeleerden en de Farizeeën letten op hem om te zien of hij op sabbat iemand zou genezen, want dan zouden ze hem op grond daarvan kunnen aanklagen. [8] Maar hij wist wat ze van plan waren en zei tegen de man met de verschrompelde hand: ‘Sta op en kom in het midden staan.’ Dat deed de man. [9] Jezus zei tegen de Farizeeën en schriftgeleerden: ‘Ik vraag u of men op sabbat goed mag doen of kwaad, of men een leven mag redden of verloren laten gaan.’ [10] Nadat hij hen een voor een had aangekeken, zei hij tegen de man: ‘Strek uw hand uit.’ Dat deed hij en er kwam weer leven in zijn hand. [11] De schriftgeleerden en de Farizeeën raakten bijna buiten zinnen en begonnen onderling te overleggen wat ze met Jezus zouden doen.

Strekt uw hand uit zegt Jezus tegen de kreupele.

Maar waarom antwoordt de kreupele niet: Hallo Jezus, ik ben kreupel, het is nogal logisch dat ik mijn verschrompelde hand niet kan strekken. Maar zo dacht of sprak de kreupele niet, hij antwoordde in geloof en vertrouwen en op het moment dat Jezus hem vroeg strek uw hand uit, deed hij wat hij kon doen en kon God de rest doen.

Geloven en vertrouwen wij God zoals de kreupele? Wat is onze reis van ons leven? Leven we in het beloofde land of zijn we ergens onderweg blijven steken en geraken we niet meer vooruit? God bracht de mensen uit Egypte om hen naar het beloofde land te brengen. Normaal duurt de trip ongeveer 11 dagen , maar ze deden er 40 jaar over! Wiens schuld was dat? Van de anderen natuurlijk, zo zeggen we het nu toch ook nog. We  klagen dat we weinig stappen kunnen zetten omdat anderen niet mee willen of niet genoeg willen doen.  Maar is dat juist?

Wat we denken en hoe we spreken is van zeer groot belang omdat het ons handelen bepaalt. Daarom moeten we het woord van God in onze gedachten en in onze mond hebben, om zo  goede keuzes te kunnen en mogen maken. God wil dat we hoop hebben , dat we een  droom hebben voor ons leven.  Geen wereldlijke droom van geld en goederen en een huis en reizen, maar een droom van kwaliteit voor onze relatie met onze partner en met de mensen rondom ons. Een droom om ons diepste verlangens op deze wereld waar te maken, vruchtbaar zijn voor onze eigen kinderen of voor andere kinderen . Een droom van zinvol werk, een droom die  haalbaar is door de inzet van al onze talenten en onze diepste verlangens. Deze diepste verlangens zijn voor iedereen verschillend, gelukkig maar, dus onze droom voor ons leven is ook verschillend en moet inpassen in de droom van onze partner en de mensen rondom ons. Alleen wijzelf kunnen daarvoor zorgen samen met Gods genade en kracht. Als we onze droom niet willen zien of niet werken om hem te realiseren leven we vroeg of laat in  pijn  over de verkeerde beslissingen. Toch wil God niet  dat we naar ons verleden blijven kijken en bij de pakken blijven zitten.

Dikwijls hebben we de verkeerde gewoonte om altijd naar anderen te kijken. We zeggen dan “ze” moeten iets doen , “ze” zouden beter moeten helpen, het wordt wel eens tijd dat “ze” veranderen. De andere moet dus iets doen, wie is die andere, die andere dat zijn wijzelf.

Wijzelf  moet beslissingen nemen om dingen in ons leven te veranderen. Al te gemakkelijk zeggen we ‘het is niet mijn fout’ ‘het is de andere die fout is’ Als dat dan toch zo is  laat ons tenminste ons deel doen, wat een andere ook doet is niet belangrijk, het is wat wij doen en moeten doen.  We moeten verantwoordelijkheden nemen voor ons leven. God vraagt ons te antwoorden met de mogelijkheden die Hij ons gegeven heeft.

In de bijbel lezen we veel verhalen waarin God vraagt iets te doen. ‘Sta op’ zegt hij tegen de lamme , ‘ga’ zegt hij tegen de blinde. ‘Strek uw hand uit’ zegt hij tegen de kreupele. Weet die Jezus dan niet dat die man verlamd is en niet kan opstaan en weet hij niet dat de andere blind is en dus niet kan zien waar de modderpoel is om modder aan zijn ogen te doen. Maar toch  gelooft de lamme en hij richt zich op en de blinde heeft de modderpoel gevonden en de kreupele strekt zijn hand uit. Wij moeten ons deel doen en wat we niet kunnen zal God wel doen.

Meestal zijn we te lui, veel zijn geroepen weinig gekozen, veel zijn geroepen maar weinigen nemen de verantwoordelijkheden. Alles is de schuld van de andere , ook bij Mozes, mensen klagen en zagen en Mozes is verantwoordelijk.

Het woord ‘maar’ is dikwijls een probleem in ons leven ,We zeggen : ik weet dat ik dit niet mag eten maar…. ik weet dat ik moet vergeven maar…., ik weet dat ik dit geld daar niet mag aan uitgeven  maar…Ik weet dat ik dit niet mag zeggen maar….

Als we weten wat goed is en we doen het niet dan ligt de bal in ons kamp. Dikwijls zijn we hopeloos als we weten dat de bal in ons kamp ligt, het vraagt moed. Als iets ‘niet’ ‘onmogelijk’ is, dan bestaat er een weg die mogelijk is . Geen stappen zetten of onderweg stoppen uit angst of kwaadheid of verdriet en blijven  zitten, dat is niet wat God wilt.

Laat ons nu samen bidden opdat we onze verantwoordelijkheid willen nemen, de eerste stap , wetende dat God helpt wanneer wij niet verder kunnen.

Bidden is op de oever staan van een rivier, ons leven en uitkijken naar de richting van de oceaan, daar waar kracht  en volheid heerst.

Lieve Heer :

Ik wil U vragen,mij te helpen,bij de verantwoordelijkheid die ik moet nemen en de dingen die ik doe, help ook anderen die me dierbaar zijn om  dit te doen opdat ook hun leven een leven in volheid wordt.

Heer, Help mij dat ik Uw roep en barmhartigheid mag horen en toepassen, maak mij de weg bekend die ik moet bewandelen, verlos mij van de onvrijheden die mij beletten voor het juiste te kiezen. Help me bij  moeilijke opgaven, ik ben tot U gevlucht, leer mij Uw wil te doen in volle overgave, want Gij zijt mijn God, ik weet en geloof ten diepste dat u mij altijd nabij bent en dat ik op uw hulp mag rekenen.

We eindigen met een gebed van Huub Oosterhuis

God :

Soms breekt uw licht in mensen door, onstuitbaar, zoals een kind geboren wordt. Gedenk de mens die wordt genoemd, uw kind, uw koninkrijk, uw licht.

Geen duisternis heeft ooit Hem, Jezus uw zoon, overmeesterd. Gedenk ons die als Hij geboren zijn, eens en voorgoed, die uit Zijn mond uw Naam hebben gehoord, die moeten leven in de schaduw van de dood – hem achterna.

21-07-2013 om 00:00 geschreven door GODKENNEN