over Hoop Hebr 6, 13-18

Wanneer we willen dat niemand twijfelt aan wat we zeggen dan zweren we bij iets dat hoger is dan onszelf. We zweren opdat men zou geloven wat ik te vertel. God deed dat ook aan Abraham bij de belofte van een zoon.

We lezen u uit Hebr 6, 13-18

Toen God aan Abraham zijn belofte deed, kon hij bij niemand zweren die hoger was dan hijzelf, en dus zwoer hij bij zichzelf: [14] ‘Ik zal je rijkelijk zegenen en je talloze nakomelingen geven.’ [15] En zo heeft Abraham, dankzij zijn standvastig vertrouwen, gekregen wat hem beloofd was. [16] Mensen zweren altijd bij iemand die hoger is dan zijzelf, en met hun eed bekrachtigen ze de waarheid en beëindigen ze elke twist. [17] Toen God de erfgenamen van de belofte ervan wilde doordringen hoe vast zijn voornemen was, stelde hij zich op dezelfde manier met een eed garant. [18] Met deze twee onomkeerbare daden – die uitsluiten dat God liegt – heeft hij ons krachtig moed in willen spreken. Onze toevlucht is het vast te houden aan de hoop op wat voor ons in het verschiet ligt.

God zegt , twijfel niet aan mij, ik breng u de waarheid. En omdat er niets groter is dan God zelf zwoer hij bij zichzelf dat Hij ons wil zegenen en kansen geeft om vruchtbaar te zijn. Aan ons om God standvastig te vertrouwen. Het gaat hier niet over zwanger worden, maar over iets veel ruimer, vruchtbaar zijn in ons leven, vruchtbaar voor anderen en dat kan op vele manieren

Abrham had vertrouwen, wachtte lang en verdroeg geduldig, deze woorden kunnen we meermaals herhalen, vertrouwen wachten en geduldig zijn, vertrouwen wachten en geduldig zijn, vertrouwen wachten en geduldig zijn.

We moeten genieten van hetgeen zich vandaag aandient. We kunnen God niet vragen dingen vlugger te doen dan wat goed is voor ons. We moeten willen wat God wil en door die bereidheid moeten we wachten. Ongemakken en tegenslagen verdragen en geduldig wachten op wat God wil voor ons leven. Dat is soms onduidelijk, we willen antwoorden op onze vragen, maar heb vertrouwen zegt God ons. Ondertussen vraagt hij ons onze dag mooi maken door vruchtbaar te zijn voor anderen. En dat zullen we kunnen. God beloofde dat, niet alleen aan Abraham , hij belooft dat ook aan ons. Hij zal ons rijkelijk zegenen en vruchtbaar laten worden.

Als wij onze hoop opgeven dan verbreken wij het contact en de kracht die we van God ontvangen. We moeten hoop hebben. Als we daaruit stappen zijn we verbroken. Hoop is het anker van de ziel . We willen zo dikwijls alles verklaren en weten. We leunen zo dikwijls op onze gevoelens. Niet dat weten en gevoelens niet belangrijk zijn, maar als we daarvan afhankelijk zijn, dan zijn we zeer zwak, want als we het niet weten zijn we totaal verloren. Als we ons niet goed voelen, zien we geen toekomst meer. Dat is toch geen kwalitatief leven. Daarom onze aandacht op Hoop. De hoop is het anker dat ons aan God vasthoudt. De hoop is onze zekerheid, het anker van onze ziel.

De ziel is het meest innerlijke deel van onszelf, het deel dat onze geest en lichaam verbindt. De ziel vertelt veel over onszelf . Ons voelen , denken, doen, onze wil, emoties, ons denken. Ons leven hangt erg af van wat we voelen, willen, denken, doen.

God wil dat we afstappen om afhankelijk te zijn van ons denken, voelen, willen. Hoop brengt de beloften van God tot ons. Als we bidden moet we blijvend in contact zijn met God . Dat is hoop. Zo kan God ons bereiken zelfs al voelen we ons bijzonder klein, hij is daar en geeft ons kracht. Met hoop voelen we ons heel erg normaal, goed in ons vel, wat er ook gebeurt. Maar daarvoor moeten we in contact blijven met God.

God wil dat ons leven zin heeft en wij moeten dat realiseren door hoop het anker te laten zijn voor ons leven.

Wanneer een boot aan anker ligt, dan is de boot stabiel, het geeft zekerheid, er kan niet veel gebeuren. Dat beeld willen we even gebruiken. De boot is verbonden met het anker door een kabel. Het geeft de boot de mogelijkheid wat naar links en rechts te gaan, maar als de boot te ver zou afglijden houdt het anker hem stevig en veilig vast. God wil ons ook een veiligheid geven , dicht bij hem. We hebben speelruimte, maar als we te ver gaan dan zou de verbinding kunnen verbreken , de veiligheid met God ons anker in ons leven, onze hoop, ons heden en onze toekomst.

Wanneer de verbinding verbroken is zijn we losgeslagen, moeten we alles zelf waar maken, God kan ons niet meer bereiken en kan geen veiligheid meer geven. Hoop is het anker dat ons verbindt met God, laten we dat niet verbreken. We hebben de belofte van God. God houdt ons graag dicht bij hem. Maar wij zijn vrij. Als we onze hoop blijven vasthouden houdt God ons vast.

Onze toevlucht is vast te houden aan de hoop op wat voor ons in het verschiet ligt. Als we bijna verdrinken houdt God ons recht zoals de boot die verbonden ligt aan het anker. Onze hoop is ons anker, onze verbinding met God. Maar hoop is natuurlijk niet genoeg, we moeten ook iets doen, laat ons daarvoor bidden.

God we willen niet achterom kijken maar naar de dag van morgen,
Want in elke nieuwe dag, ligt door U nieuwe hoop verborgen.
Al lijkt de toekomst zo onzeker, maakt het soms een beetje bang.
We hebben vertrouwen in U en blijven geloven in uw liefde voor ons en in uw plan met ons leven. We willen ons leven daarom in uw handen leggen in het grote geloof en vertrouwen dat u ons zal leiden elke dag opnieuw en opnieuw.

09-12-2013 om 00:00 geschreven door GODKENNEN