Men heeft  eens uitgerekend  hoeveel km Paulus gelopen heeft en men  is tot de conclusie gekomen dat Paulus minstens 7800 km te land heeft afgelegd en 9000 km via de  zee. Daarbij heeft men zich beperkt tot de reizen die in het boek Handelingen zijn beschreven.

Paulus schrijft over zijn eigen tochten: Voortdurend was ik onderweg, bedreigd door rivieren, rovers, volksgenoten en vreemdelingen, in gevaar in de stad, in de woestijn, op zee. Ik heb gezwoegd en geploeterd, vaak zonder te slapen, hongerig en dorstig vaak zonder eten verkleumd en zonder kleren” (2 Kor.11:26)

In die tijd was het kompas nog niet uitgevonden. ‘s Nachts kon men zich alleen maar oriënteren op de sterren. Bij donkere hemel voer men eigenlijk op goed geluk.

Overdag hield men de kustlijn in het oog,  maar ’s nachts had men geen enkel oriëntatiepunt. Daarom was de reis van Kreta naar Malta voor Paulus en zijn reisgenoten zo vreselijk geweest.:Vele dagen zagen we geen zon en geen sterren (Hand. 27: 20).

 Maar Paulus was gedreven. Zijn enige passie was het evangelie van Jezus Christus te verkondigen, beginnend in de synagogen, maar vooral ook in de grote cultuurcentra in zijn tijd:  Athene, Efeze, Korinte, Filippi en Rome.

We eindigden de vorige uitzending met zijn aankomst in Efeze.

Paulus schreef vanuit Efeze aan de Korintiërs Daaruit kunnen we opmaken dat het vooral zijn zorg voor de gemeente in Korinthe was, die hem terug naar Griekenland zou drijven. Dus hij vertrok weer.

Bij de aankomst in Macedonië, het noordelijk deel van Griekenland, was Paulus’ gemoedstoestand erg somber: “(...)ons vlees had geen rust, maar wij waren in alles verdrukt: van buiten strijd, van binnen vrees.” (2 Kor. 7:5). Gelukkig werden ze al snel door God getroost door de komst van Titus, die ook nog eens goede berichten uit Korinthe meebracht (2 Kor. 7:6-7).

Nadat hij Paulus drie maanden in Macedonië had doorgebracht en hen een hart onder de riem had gestoken, wilde Paulus naar Jeruzalem gaan. Hij besloot in te schepen voor Syrië, maar daar aangekomen moest hij dit plan laten varen wegens een complot van de Joden; zij waren van plan Paulus te doden.

Hoe en waar men Paulus van het leven wilde beroven, wordt niet vermeld. God heeft hier een stokje voor gestoken; het complot lekte uit en Paulus werd ervan op de hoogte gebracht. Door over land terug te keren naar Macedonië, werd dit moordplan verijdeld.

Meer en meer kregen de christenen steun van het bestuur in de steden

Toch moest Paulus altijd oppassen voor aanslagen.

Zijn volgende bestemming was Trojas Hij kwam daar hij veilig  toe  en wekte daar  een jongeling terug tot leven.  Een wonderlijke geschiedenis over een zekere Eutychus, wiens naam zoiets betekent als ‘gelukhebber’. Hij werd door de slaap bevangen tijdens Paulus’ prediking en vanuit het venster waar hij zat, viel hij dood neer. Maar Paulus’ bemoedigt iedereen met de mededeling dat hij levend zou worden. En dit geschiedde.

Dit voorval is meer dan een wonder. Soms hebben wij ook uitzicht vanop een hoog verdiep en toch vallen we in een diepe slaap, zijn negatief. Nochtans geeft Jezus ons beloftes van eeuwig leven en vreugde hier op aarde ,we worden door hem vergeven.  Soms is het  nacht in onze wereld, maar wanneer we naar Paulus luisteren en naar de woorden van Jezus dan is er licht en uitzicht en worden we terug levend.

Paulus en zijn medeleerlingen  bleven zeven dagen in Troas.

Dit is om over na te denken. Waarom bleef Paulus nog zeven dagen in Troas? Er was Paulus veel aan gelegen om op de eerste dag van de week, de zondag, met de plaatselijke gelovigen brood te breken.

De joodse feesten kwamen voor hem dan ook op de tweede plaats.

Ook in ons leven moeten we prioriteiten stellen: wat komt op de eerste plaats? Wie komt op de eerste plaats?

Op weg naar Jeruzalem stopte Paulus in Milete in het huidige zuid Turkije onder Kusadasi . Daar hield Paulus  zijn afscheidsrede.

Het is beter te geven dan te krijgen, zei hij. Velen weenden, maar deden hem uitgeleide naar het schip dat lezen we in vers38

Over Caesarea in Israël  liep de reis naar het zuiden naar Jeruzalem, en overal bezocht hij broeders

Die raden hem aan, niet naar Jeruzalem te gaan, omdat hij zou gevangen genomen worden. Ondanks de goede raad, vond Paulus het toch nodig om naar Jerusalem te gaan om zodoende de wil van de Heer te doen. De broeders en zusters baden vurig , dat God voor hen en de leider Paulus  een hoopvolle toekomst wou geven. Wanneer wij bidden voor een hoopvolle toekomst mogen we niet vergeten er aan toe te voegen , maar niet mijn wil maar uw wil geschiedde, anders zijn we teveel gefocust op wat wij willen hier op aarde en dan zijn we intens triestig als niet gebeurt waarvoor wij hebben gebeden: bijvoorbeeld een goede gezondheid , geld, reizen genoeg vrije tijd, verstandige kinderen enz…

Te Jerusalem was er een vreugdevolle ontvangst, Paulus sprak over de eerste uitmuntende evaluatie en ook dat ze trouw de Wet moesten onderhouden 

Later  bevond hij zich in de tempel in verband met een reinigingsceremonie. Daar werd hij opgemerkt door Joden uit Asia, die ter gelegenheid van het Pinksterfeest naar Jeruzalem waren gekomen. Hoe vijandig de Joden uit Asia waren, hebben we reeds gelezen in Handelingen in hoofdstuk 20.

De Joden uit Asia waren  woedend omdat Paulus  aan hun aanslagen ontsnapt was, en ze zagen nu de kans zich op hem te wreken. Binnen een mum van tijd brachten zij de hele menigte in opschudding. Ze sloegen de handen aan Paulus, en beschuldigden hem er van de Grieken in de tempel hebben gebracht, en daardoor had hij heiligschennis  gepleegd . Deze  beschuldiging was ernstig. De heidenen hadden alleen toegang tot de buitenste voorhof, die gescheiden was van de voorhof van Israël. De afscheiding bestond uit een scheidsmuur, Soreg genaamd. Tot aan dit punt mochten de heidenen komen, maar geen stap verder. Er hing een bord waarop in verschillende talen stond vermeld dat het heidenen op straffe van de dood verboden was verder te gaan.

Paulus werd gegrepen en met geweld buiten de tempel gesleept hij werd met ketenen geboeid en afgevoerd. Toen de overste wilde weten wie hij was en wat hij had gedaan

 Om Paulus te kunnen verhoren, beval de overste hem in de legerplaats te brengen. De menigte was door het dolle heen. De gemoederen waren zo hoog opgelopen, dat de soldaten Paulus moesten dragen om hem in veiligheid te brengen. Terwijl zij hem wegdroegen, liep de volksmenigte achter hen aan en schreeuwde: ”Weg met hem!” dat lezen we in hfdst 21vs. 34-36.

Paulus verdedigde zich met glans, toch werd hij nog gegeseld, Omdat de honderdman twijfelde aan de wet ; gij moogt een Romeinse burger niet geselen zonder veroordeling, liet hij Paulus naar het Sanhedrin brengen

het Sanhedrin het joodse gerechtshof, dat uit 71 leden bestond waren haters van de eerste christenen

Paulus werd de volgende dag door de Raad van het Sanhedrin berecht op een manier die vergelijkbaar is met de manier waarop Jezus jaren eerder berecht werd. Door te wijzen op zijn eigen erfgoed als Farizeeër en zijn geloof in een wederopstanding na de dood, weet Paulus een wig te drijven tussen de Farizeeërs en de Sadduceeërs, die niet in een wederopstanding geloven.

Hij sprak met passie over zijn eigen leven in dienst van de Heer, en daarbij wees hij op het feit dat niet alle leiders, vijanden van God waren

Paulus wist dat hij in moeilijkheden zat, maar dat belette hem niet door te spreken. Hij wist dat God nog steeds zijn leven controleerde!

Na het hierop volgende debat wordt Paulus niet aangeklaagd en wordt hij weer gevangengezet. Wanneer een samenzwering tegen Paulus wordt ontmaskerd, wordt hij in het geheim 's nachts 122 km noordwaards terug naar Caesarea gebracht, waar hij later voor gouverneur Antonius Felix zal verschijnen.

Deze gouverneur van Judea hoorde drie aanklachten, als zou Paulus een pest zijn van het volk, een bendeleider, en hij zou de tempel ontheiligen

Hij zou oproer zaaien onder alle joden over de gehele wereld

20-09-2019 om 00:00 geschreven door GODKENNEN